Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Ζέσταμα γκρίνιας


  Είναι αρκετές οι εβδομάδες από τότε που έκατσα μπροστά στο πληκτρολόγιο για να γράψω κάτι καινούργιο για το βλογ. Την αιτία την φαντάζεστε λογικά. Εξάλλου δεν ήθελα να σας ζαλίσω με κάτι αυτό τον καιρό. Είναι ευλογία και κατάρα το ελληνικό καλοκαίρι. Σβήνουν όλα, σταματά ο κόσμος να γυρίζει, το μόνο που μας νοιάζει είναι να ξεκουραστούμε, να χαλαρώσουμε, να καταπολεμήσουμε κάπως την (ενίοτε) αφόρητη ζέστη και όλα τα προβλήματα θα λυθούν από Σεπτέμβρη. Αυτό είναι το πρόβλημα, δεν λέμε ότι θα τα λύσουμε, σκεφτόμαστε ότι κάπως θα λυθούν...
  Αυτή η ανάρτηση είναι απλά ζέσταμα, για τις μελλοντικές που (πάλι ενίοτε) θα είναι πιο πλήρεις και εμπεριστατωμένες. Επίσης όπως καταλάβατε δεν έχω κάτι ιδιαίτερο στο μυαλό μου και απλά πληκτρολογώ τις σκόρπιες σκέψεις μου.
  Τη φωτογραφία που βλέπετε πάνω την τράβηξα φέτος σε παραλία της Σίφνου. Για διαβάστε την αγγλική επιγραφή. "Όχι κατασκήνωση χαμηλά 392/76". Πιο ψηλά από το 392/76 επιτρέπεται; Τα δωμάτια όμως που χτίστηκαν πάνω στο κύμα  πρακτικά πίσω από το τοιχάκι που βλέπετε επιτρέπονται όμως... Θα διαβάσατε φαντάζομαι τις μεγάλες καλοκαιρινές επιτυχίες της ελληνικής αστυνομίας που εξάρθρωσε διάφορες σπείρες ελεύθερων κατασκηνωτών, οι οποίοι έκαναν την εγκληματική ενέργεια του να μη πληρώσουν κάποιο δωμάτιο ή οργανωμένο κάμπινγκ και κοιμήθηκαν κάτω από τ' αστέρια. Αίσχος! Και πως θα καταφέρουν οι δωματιάδες να βγάλουν τα έσοδα ενός χρόνου δουλεύοντας δυο μήνες έτσι; Πως θα τονωθεί ο τουρισμός; Πως θα έρθει η ανάπτυξη με τους ξυπόλητους; Αν δεν το ξέρετε, πλέον το να στήσεις σκηνή ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΩΡΟ, τιμωρείται με πρόστιμο 300 ευρώ, που έχει ενταχθεί στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ώστε αν δεν το πληρώσεις να σου έρθει μαζί με το ραβασάκι της εφορίας. Αλλά το ότι ολόκληρες τοπικές οικονομίες στηρίζονται από την κατανάλωση που κάνουν οι ελεύθεροι κατασκηνωτές δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει. Μιλάω για φράγκα και όχι για ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί αυτά μόνο ενδιαφέρουν αυτούς που φτιάχνουν τέτοιους νόμους. Οι ίδιοι λένε ότι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές ρυπαίνουν. Βάλτε κάδους παντού σε περιοχές που γίνεται ελεύθερο κάμπινγκ, βάλτε και δυο χημικές τουαλέτες και το πρόβλημα λύθηκε. Και αν θέλετε, στήστε και μια δημοτική καντίνα με φτηνά νερά και μπύρες και θα έχετε και ένα καλό εισόδημα. Αλλά το θέμα είναι ότι οι τοπικές κοινωνίες δεν γουστάρουν τους κατασκηνωτές, και ας τους αφήνουν φράγκα. Έχουμε πήξει στον ψευτοκαθωσπρεπισμό και ενοχλεί κάποιους το ελεύθερο στυλ που έχουν οι κατασκηνωτές. Πρέπει όλοι να μείνουμε στα αποστειρωμένα (με διακόσμηση τύπου ΙΚΕΑ) ρουμστουλέτια. Εννοείται βέβαια ότι δεν είναι όλοι οι κατασκηνωτές καλοί. Και ρυπαίνουν, και ενοχλητικοί μπορούν να γίνουν και με κάποιες απόψεις και συμπεριφορές τους διαφωνώ κάθετα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει λογική το να χρεώνεται με 300 ευρώ το να στήσει κάποιος μια σκηνή στην παραλία. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες οι οποίες αυξάνονται και πληθύνονται με γεωμετρικούς ρυθμούς. Δεν λέω, βολικές είναι και μια στις τόσες τις χρησιμοποιώ και εγώ, αλλά σε λίγο καιρό δεν θα βρίσκουμε αμμουδιά για αμμουδιά για να αράξουμε μόνοι μας. Ευτυχώς γουστάρω τα βράχια και εκεί δεν στήνονται εύκολα ξαπλώστρες. Τώρα που έγραφα για τις ομπρέλες θυμήθηκα αυτή την είδηση. Στην Χαλκιδική κάποιος πήγε να στήσει δικιά του ομπρέλα σε μέρος που είχε ενοικιαζόμενες και τον πλάκωσαν στις μάπες. Γουέλκαμ του Γκρης. Ιτς ε μπιούτιφουλ κάντρι. Γουί λαβ δε τούρισμ.
 Και μια και αναφέρθηκα σε σκατόκαφρους να σας πω και κάτι που μου έτυχε στη Σίφνο πάλι. Μαζί με δυο φίλους πήγαμε να βουτήξουμε από τα βράχια που βρίσκονται στην πανέμορφη Χρυσοπηγή. 
 Όπως βλέπετε στην φωτογραφία πριν την είσοδο στην εκκλησία υπάρχει χώρος για παρκάρισμα. Εκεί είχα παρκάρει και εγώ. Όσο κάναμε το μπάνιο μας, βλέπαμε κόσμο να συρρέει επειδή θα γινόταν ένας γάμος. Βλέποντας τον κόσμο σκέφτηκα, ότι κάποιος μαλάκας θα με κλείσει και θα πρέπει να περιμένουμε να τελειώσει ο γάμος για να φύγουμε. Όταν πήγαμε να πάρουμε το αμάξι, πράγματι κάποιος μας είχε κλείσει. Στο πάρκινγκ καθόταν ένας οδηγός λεωφορείου που είχε φέρει καλεσμένους, μαζί με άλλον ένα ντόπιο. Με το που μας είδαν ήρθαν και μας εξιστόρησαν τον διάλογο που είχαν με τον οδηγό του αυτοκινήτου που μας έκλεισε.
-Εκεί που το βάζεις το αυτοκίνητο, ο άλλος δεν θα μπορεί να βγει
-Από το γάμο θα είναι και αυτός και θα φύγουμε όλοι μαζί
-Δεν είναι από τον γάμο το αμάξι αυτό, ήταν παρκαρισμένο εδώ από πριν.
-Ε, τότε την πάτησε
"Ε, τότε την πάτησε" είπε ο κύριος αυτός και πήγε να κάνει την δουλειά του αδιαφορώντας πλήρως για τους άλλους. Διότι αυτός είναι ο νεοέλληνας. Σκεφτείτε πόσους τέτοιους συναντάτε καθημερινά και πόσο χειροτερεύουν την καθημερινότητα σας. Σκεφτείτε το πόσο πιο ανθρώπινη θα ήταν η πόλη μας αν αντί για κάθε τέτοιον υπήρχε κάποιος με στοιχειώδη ευγένεια και με στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης προς τον συνάνθρωπο του.
 Τελικά οι δύο ντόπιοι μας βρήκαν το επίθετο του τύπου (μέσω του γραφείου που ενοικίασε το αυτοκίνητο του) και πήγαν στην εκκλησία (την ώρα που γινόταν ο γάμος) οι φίλοι μου να τον βρουν, ενώ εγώ περίμενα στο αυτοκίνητο. Αυτός ευτυχώς καθόταν απ' έξω. Όταν τους είδε, αντί να ζητήσει συγνώμη, είπε απλά "εγώ σας έκλεισα" και ήρθε χαλαρά και ψιλοενοχλημένος να το πάρει. Ευτυχώς κανείς μας δεν έπεσε στο επίπεδο του και απλά φύγαμε. γιατί εύκολα περνούσαν από το μυαλό μου εικόνες με τον τύπο να κάνει βουτιά στα καταγάλανα νερά. 
 Ας αλλάξω θέμα. Αυτή τη μαλακία με τους κουβάδες και τα νερά θα την έχετε δει. Ίσως κάποιοι ήδη να ψιλοενοχλείστε επειδή κράζω κάτι που είναι "για καλό σκοπό". Δεν αντιλέγω. Είναι καλό που μέσα σε ένα χρόνο 20πλασιάστηκαν οι δωρεές που έγιναν για την έρευνα για την καταπολέμηση της ασθένειας ALS (αμυοατροφική πλευρική σκλήρυνση). Αλήθεια πόσοι από τους μπουγελομένους ξέρουν το όνομα της ασθένειας;  Είναι τραγικό που πρέπει κάποιοι να σκαρφίζονται τέτοια τεχνάσματα για να βρουν χρηματοδότηση για την θεραπεία ασθενειών. Είναι τραγικό το concept του τεχνάσματος που σου λέει "αν σε προκαλέσει κάποιος και δεν το κάνεις, δίνεις 100 δολάρια δωρεά, ενώ αν το κάνεις δίνεις 10".
My thoughts on ice bucket challenge

  Είναι τραγικό που ζούμε σε μια χώρα που δεν σέβεται καθόλου τα άτομα με αναπηρία. Τα ταλαιπωρεί αφάνταστα σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας τους. Και αντί να κάνει κάτι ελάχιστο για να τα βοηθήσει, κάθεται και ασχολείται με κουβαδιάσματα. Επίσης είναι τραγικό και θλιβερό το πόσο δίψα έχει ο κάθε μαλάκας για προβολή που σκέφτεται διεστραμμένους τρόπους για να κάνει το κουβάδιασμα, αποδεικνύοντας ότι γράφει στα μεγάλα ζουμερά του παπάρια την έρευνα για την καταπολέμηση της θεραπείας και απλά θέλει να αυξήσει τα "like" στο φατσοβιβλίο του.



  Όπως ο βλάκας στο παραπάνω βίντεο. Ρε στόκε, ρε ντροπή της κοινωνίας, ρε ανεκδιήγητε τύπε, πόσα λεφτά χάλασες για το βίντεο; Γιατί είναι σημαντικότερο να δούμε το χρωματιστό βρακί σου με θέα, παρά να δώσεις αυτά τα φράγκα σε οποιοδήποτε καλό σκοπό; Δεν κράζω άλλο, δεν έχει νόημα. Εξάλλου η μόδα θα τελειώσει γρήγορα, θα βρεθεί κάποια άλλη αφορμή για να ανεβάζει ηλίθια βιντεάκια ο καθένας, και όλα τα άτομα που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται από όλες τις απόψεις.
  Συνέχεια γκρίνιας. Βγήκαν όλοι οι πάπαρδοι και άρχισαν τις απειλές στην κυβέρνηση για να μην ψηφιστεί το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Διότι αν τύχει και αποκτήσουν κάποια δικαιώματα οι ομοφυλόφιλοι θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Και φυσικά κυβέρνηση και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης κάνει κο κο κο και τα μαζεύει γιατί θέλουν όλοι τα ψηφουλάκια που μπορεί να τους δώσει η εκκλησία. Γιατί τέτοια κοινωνία είμαστε, ακόμα πολλοί επηρεάζονται για το τι θα ψηφίσουν από το τι θα πει ο κύριος με τα μαύρα, ο "πάτερ" της γειτονιάς. Βρε δεν πάτερ στο διάολο όλοι...
  Πολύ γκρίνια έριξα και θα νομίζετε ότι πέρασα χάλια τις διακοπές μου. Κάθε άλλο, άψογα πέρασα, απλά μάλλον επειδή δεν είχα λόγους να γκρινιάξω στους ανθρώπους γύρω μου είπα να βγάλω το άχτι μου με σας. Το χούι δεν φεύγει εύκολα...
 Μια και πήρα φόρα, ας κάνω άλλη μία και σταματάω για σήμερα. Την παρακάτω φωτογραφία την τράβηξα λίγες μέρες πριν σε ένα στενό του Πειραιά.
Αφήνω το σουρεαλιστικό στοιχείο της απεικόνισης του σκύλου που χέζει. Αφήνω το γελοίο στοιχείο της ύπαρξης των κόκκινων βέλων που δείχνουν ακριβώς το μέρος το οποίο δεν πρέπει να χέζουν τα ζώα. Αφήνω την τραγικότητα ως προς το επίπεδο και τον πολιτισμό μας που αναγκάζει κάποιους να αναρτούν τέτοιες ταμπέλες γιατί κάποιοι "φιλόζωοι" θεωρούν κάθε δημόσιο τόπο τουαλέτα του ζώου τους. Θα μείνω στο ορθογραφικό λάθος που όλο και συχνότερα βλέπω ΠΑΝΤΟΥ. "Αφήνεται" τα σκυλιά. Αυτό το "ε" και το "αι" δεν γίνεται να το μάθει ο κόσμος με τίποτα. Έχω κάνει τεράστιες κουβέντες με φίλους και συναδέλφους για την τεράστια εξάπλωση της ανορθογραφίας, και πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Απλά με ενοχλεί και με στεναχωρεί, όχι μόνο η ύπαρξη της, αλλά το ότι δεν φαίνεται να ενοχλεί κανέναν άλλον. Με φαντάζομαι πολλά χρόνια μετά, να καταντήσω σαν τους γραφικούς τρελούς στο Σύνταγμα και θα κυκλοφορώ με ταμπέλες του στυλ "το ελληνικό ερωτηματικό είναι το ";" και όχι το "?".
  Επίσης όσοι από σας ακούτε τις ραδιοφωνικές μου εκπομπές, σας ενημερώνω ότι ξαναρχίζω την Πέμπτη 11 Σεπτέμβρη (άλλαξα μέρα και από Τρίτες πήγα Πέμπτες) 10 με 12 το βράδυ, στη διαδικτυακή συχνότητα του www.voicewebradio.com

Καλό τέτοιο και να προσέχετε...