Μπορεί ακόμα, ειδικά τα μεσημέρια, να κάνει αρκετή ζέστη ώστε ο εγκέφαλος μου να θέλει να πέσει στην κατάσταση της προηγούμενης ανάρτησης, αλλά ευτυχώς υπάρχει το αυτόματο χεράκι που πατά το κουμπί της έναρξης και μπαίνω πάλι σε ρυθμό. Δεν με παίρνει εξάλλου να κάνω και κάτι άλλο. Οι διακοπές τελείωσαν, το σχολείο άνοιξε (παρά τα προβλήματα που έχει), και η επιχείρηση "ξεσκούριασμα και επαναφορά στους ρυθμούς της πόλης", έχει μπει σε καλό δρόμο. Μπορεί η δουλειά μου να μην είναι και η πιο σκληρή στον κόσμο αλλά σε σύγκριση με τη χαλαρότητα της νησιωτικής ζωής απέχει αρκετά. Δεν είναι μόνο η διαφορά στον χρόνο μετακίνησης καθημερινά που αυξήθηκε στο από τα δυό δεκάλεπτα στα δυο ενενηντάλεπτα, ούτε η αύξηση των απαιτήσεων του νέου σχολείου μου σε σχέση με το προηγούμενο, αλλά και η διαφορά στη ψυχολογία των πάντων γύρω μου που κάνουν αρκετά διαφορετική τη ζωή μου πλέον. Δεν γκρινιάζω, κάθε άλλο. Ήταν κάτι που επέλεξα, και μου αρέσει χωρίς να παραβλέπω τα προβλήματα που υπάρχουν. Γιατί όπως συζητούσα και με άτομα που ζούσαν στην πόλη και επέλεξαν συνειδητά να ζήσουν στη Νίσυρο, επιλέγοντας τον τόπο που μένεις επιλέγεις τα προβλήματα που έχεις διάθεση να αντιμετωπίσεις. Και προσωπικά, πάντα, μιλώντας παίρνω μεγάλη δύναμη όταν μπορώ να διαθέσω τον ελεύθερο μου χρόνο όπως ακριβώς θέλω και όχι να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο και να μη ξέρω τι να τον κάνω. Το ότι κατάφερα από τη στιγμή που γύρισα από τις διακοπές μου να πάω σε 4 εξαιρετικές συναυλίες (Pulp, Σ.Μάλαμας, Dub Inc. και Θ.Παπακωνσταντίνου), να δω μια κλασική ταινία στο θερινό της γειτονιάς πίνοντας μπύρες με έναν φίλο, να δω δυο φιλικά της ΠΡΟΟ, να χαζέψω με τις ώρες και να ψωνίσω βιβλία από τα μαγαζιά του κέντρου, να κάνω μερικές καλές καταναλώσεις αλκοόλ με φίλους (χωρίς να σκέφτομαι το ποιος με βλέπει και ακούει) και να μπορώ να χαζεύω την εκάστοτε ωραία παρουσία γύρω μου (χωρίς να σκέφτομαι πιανού αδερφή, γυναίκα, κόρη, μπατζανάκης κτλ. είναι) μου φτάνει για να αντιμετωπίσω όποια αντιξοότητα υπάρχει και στην καθημερινότητα της πόλης και στην λειτουργία του σχολείου που δουλεύω. Και όταν κάποια στιγμή θα αρχίσω πάλι να γκρινιάζω για όλους και για όλα, θα έχετε το δικαίωμα όλοι εσείς που με ξέρετε είτε διαδικτυακά είτε προσωπικά να μου πείτε "άντε γαμήσου" χωρίς να μπορώ να αντικρούσω αυτή σας την έκφραση με κανένα επιχείρημα. Ας περάσω όμως στις κλασικές μου "σκόρπιες σκέψεις".
- Έχω πάθει μουσική εξάρτηση από το κιθαριστικό δίδυμο "Rodrigo y Gabriela". Δεν χορταίνω να τους ακούω και να τους βλέπω στα γιουτιούμπια να κάνουν τις κιθάρες τους να λένε "μπιραλάχ" κάνοντας το να φαίνεται εύκολο. Είναι πολύ τυχεροί όσοι θα τους είδαν στην ζωντανή τους εμφάνιση στην Αθήνα κάνα-δυο χρόνια πριν. Για να τους δείτε και να τους ακούσετε πατήστε ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ.
- Άρχισα μετά από πολυυυυυ καιρό να ετοιμάζω τεύχος του ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ σε pdf. Το πότε θα το τελειώσω η νεκροψία θα το δείξει.
- Το φωτοτυπικό στο σχολείο μου δικαιούται επίδομα υπερωρίας και ανθυγιεινής εργασίας; Και τι θα γίνει όταν αυτό θα αποφασίσει να πει "οι φωτοτυπίες για μένα είναι μια τελειωμένη υπόθεση" και κατέβει σε μόνιμη απεργία;
- Τι είναι πιο απίθανο, να βρει κάποιος τρόπο να διορθωθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας ή να προβλέψει ποιες ομάδες θα πάρουν μέρος σε κάθε κατηγορία των εθνικών ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων;
- Πόσο χαρούμενος πρέπει να νιώθω, που το αισιόδοξο σενάριο είναι ο μισθός μου του Οκτωβρίου να είναι μειωμένος κατά 200 ευρώ τουλάχιστο; Μήπως θα πρέπει να ντρέπομαι που πληρώνομαι ακόμα ενώ στην οικογένεια μου υπάρχει και άλλος εργαζόμενος;
- Είναι απίστευτο το τι δικαιολογίες ακούω κάθε μέρα από ανθρώπους που δεν έχουν πληρώσει το εισιτήριο τους στον προαστιακό και καθημερινά κλαίγονται για να γλιτώσουν την πληρωμή εκμεταλλευόμενοι την διαλλακτικότητα των ελεγκτών (που δεν τους έχω δει να κόβουν ούτε ένα πρόστιμο) και μετά είναι μέσα στα χαμόγελα για το κατόρθωμα τους.
- Δόξα και τιμή στα δύο πρεζάκια στο τρένο τις προάλλες που διαφωνούσαν για το ποια χάπια κάνουν καλύτερο κεφάλι, τα στρογγυλά ή τα εξάγωνα. Διότι το σχήμα παίζει ρόλο!
- Πόσο, μα πόσο με έκανε να γελάσω η φάρσα που έκανε η "ελληνοφρένεια" στο υπουργείο παιδείας σήμερα; (την ακούτε πατώντας ΕΔΩ)
- Τι έπρεπε να πω στον μεταξεταστέο μαθητή που όταν του έδωσα τα θέματα τον ρώτησα "θυμάσαι τίποτα από αυτά;" και αυτός μου απάντησε "αν θυμόμουν θα είχα περάσει από τον Ιούνη";
Κλείνοντας στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε όλα τα φιλικά πρόσωπα και τους συναδέλφους από τη Νίσυρο που θα περάσουν άλλη μία (σίγουρα ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις) χρονιά εκεί.
