Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

01. Michael Kiwanuka - Love & Hate

01. Michael Kiwanuka - Love & Hate

Στο νούμερο 1 ο Κιβανούκας. Διότι έγραψε εξαιρετικές μελωδίες, τις ενορχήστρωσε μαγευτικά και έφτιαξε μια ποιοτική ακουστική συντροφιά για τις ώρες που θέλω να απολαύσω το ποτό και την ηρεμία μου. Το ομότιτλο Love & Hate, βρέθηκα να το σιγομουρμουράω περισσότερο από κάθε άλλο κομμάτι φέτος. Και παρά την σημαντική προσπάθεια που έκαναν κάποιες μπάντες στα fm για να σιχαθώ το δίσκο, αυτός κατάφερε να μείνει ψηλά στην εκτίμηση μου, και σκαρφάλωσε και στο νούμερο 1 παρά τις αντίθετες σκέψεις που είχα μέχρι και την τελευταία στιγμή.




Η τελική εικοσάδα μου για τη blogovision 2016 είναι:

01 Michael Kiwanuka – Love & Hate
02 Explosions In The Sky – The Wilderness
03 Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide to Earth
04 GoGo Penguin – Man Made Obgect
05 Minor Victories – Minor Victories
06 Case / Lang / Veirs – Case / Lang / Veirs
07 Leonard Cohen – You Want It Darker
08 Damien Jurado – Vision of Us On The Land
09 Okkervil River – Away
10 Get Well Soon – LOVE
11 Goat - Requiem
12 Emma Pollock – In Search of Harperfield
13 Gravitysays_i – Quantum Unknown
14 Andrew Bird – Are You Serious?
15 Emma Ruth Rundle – Marked for Death
16 Shearwater – Jet Plane and Oxbow
17 Radiohead – A Moon Shaped Pool
18 Steve Mason – Meet The Humans
19  Weeping Willows – Tomorrow Became Today
20  Ed Harcourt – Furnaces

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

02. Explosions In The Sky - The Wilderness

02. Explosions In The Sky - The Wilderness 

The Wilderness. Η ερημιά. Η οποία χάνεται με το άκουσμα του δίσκου. Τον ακούς και είσαι γεμάτος. Ταξιδεύεις, ονειρεύεσαι, κουνάς το κεφάλι σου ρυθμικά. Μου αρέσουν οι explosions in the sky. Μου αρέσει το είδος της μουσικής τους. Με μάγεψαν στη συναυλία τους λίγους μήνες πριν. Ο φετινός τους δίσκος είναι ένας από τους καλύτερους της καριέρας τους. Είναι μουσική για πολλές ακροάσεις και όχι για πολλά λόγια.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ


Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

03. Sturgill Simpson - A Sailor's Guide To Earth

03. Sturgill Simpson - A Sailor's Guide To Earth 

Βάζεις το άλμπουμ να παίξει και οι πρώτοι ήχοι είναι country. Αισθαντική φωνή, ενορχηστρώσεις με έγχορδα, κινηματογραφική νοοτροπία και εκεί που περιμένεις να συνεχίσει έτσι, μπαίνουν τα πνευστά και το κομμάτι γίνεται soul. Και ενώ σκέφτεσαι ότι αυτά τα δύο είδη δεν πολυταιριάζουν, τεντώνεις περισσότερο τ' αυτιά σου γιατί το αποτέλεσμα σε τραβάει, σε μαγνητίζει. Όλος ο δίσκος μπορεί να βασίζεται σε είδη παλιότερων δεκαετιών, αλλά το πάντρεμα των ήχων του είναι ονειρικό. Τα κομμάτια του ενίοτε χαμηλόφωνα και σε ήπιους ρυθμούς, και ενίοτε χτίζουν ένταση και ανθίζουν κατά τη διάρκεια τους. Αν είστε "παλιομοδίτες" και σας αρέσουν οι αμερικάνικοι ήχοι θα το λατρέψετε.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

04. GoGo Penguin - Man Made Object

04. GoGo Penguin - Man Made Object

Man Made Object. Ένα αντικείμενο που έφτιαξαν άνθρωποι. Ένα αντικείμενο αξίας. Είναι και δεν είναι τζαζ. Θα μπορούσε να είναι soundtrack φουτουριστικής ταινίας. Είναι εθιστικό. Είναι σύγχρονο. Είναι εξαιρετικό, και ας λένε ότι ο προηγούμενος δίσκος, που επίτηδες μάλλον δεν έξω ψάξει ακόμα, είναι καλύτερος. Και απ' ότι μου είπε και ένας φίλος από τα ξένα, οι GoGo Penguin κάνουν και εξαιρετικά live. Εύγε πιγκουίνοι που πάτε πάτε.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

05. Minor Victories - Minor Victories

05. Minor Victories - Minor Victories

Minor Victories. Μικρές νίκες. Αυτές που είναι οι σημαντικότερες. Γιατί οι μεγάλες συνήθως απλά δεν υπάρχουν. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές οι μικρές νίκες που μας δίνουν κουράγιο για τη συνέχεια. Ευτυχώς που υπάρχουν αυτές οι συνεργασίες που δημιουργούν κάτι απρόσμενα καλό. Κάτι που το ακούς ξανά και ξανά. Πότε για τις κολλητικές μελωδίες, πότε για τις κινηματογραφικές ενορχηστρώσεις, πότε για τις πομπώδεις στιγμές του, πότε για τις προσεγμένες λεπτομέρειες του.
Η νίκη τελικά είναι μικρή μόνο στο όνομα.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

06. Case/Lang/Veirs - Case/Lang/Veirs

06. Case/Lang/Veirs - Case/Lang/Veirs

Συνέργεια είναι η συνδυασμένη δράση πολλών παραγόντων, η οποία επιτυγχάνει τελικά καλύτερο αποτέλεσμα από το άθροισμα των μεμονωμένων δράσεων των παραγόντων αυτών. Η Niko Case, η K.D. Lang και η Laura Veirs, συνεργάστηκαν και έφτιαξαν έναν ονειρικό, νεραϊδένιο δίσκο. Έναν δίσκο καλύτερο από πολλούς από αυτούς που έχουν βγάλει η κάθε μία χωριστά. Οι ήχοι του, χαϊδεύουν τ' αυτιά σου και σε κάνουν να νιώθεις όμορφα, γαλήνια. Ο δίσκος αυτός είναι από τις ομορφότερες εκπλήξεις της χρονιάς.

Ακούστε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

07. Leonard Cohen - You Want It Darker

07. Leonard Cohen - You Want It Darker

Το θέλεις σκοτεινότερο. Το θέλεις μαύρο. Θέλεις τη γλυκιά θλίψη. Θέλεις μουσική που θα σε στείλει σε κάβα για προμήθειες. Με σπαρακτικές μελωδίες. Με φωνή που δεν βγαίνει όπως παλιά, αλλά με γρέζι που δημιουργεί βάθος απύθμενο. Ο Leonard Cohen έφτιαξε μια δισκάρα και έφυγε. Δεν χρειάζονται λόγια, αλλά μόνο ακροάσεις. Πολλές.


Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

08. Damien Jurado - Visions Of Us On The Land

08. Damien Jurado - Visions Of Us On The Land

Άλλος ένας δίσκος από singer-songwriter στη λίστα μου... Το φετινό "Visions Of Us On The Land", το έχω ακούσει ουκ, ολίγες φορές, όπως άλλωστε είχα κάνει και με το "Brothers And Sisters Of The Eternal Son" του 2014. Για άλλη μια φορά ο Jurado έφτιαξε εξαιρετικές, αλλά απλές μελωδίες, που θα μπορούσαν να συνοδεύονται μόνο με μια ακουστική κιθάρα, και σε αρκετά κομμάτια αυτό συμβαίνει. Με φολκ ήχους που θυμίζουν πολύ παλιές δεκαετίες. Μελωδίες "χειμωνιάτικες", ιδανικές για συνοδεία ποτού, για να μας ζεσταίνουν την καρδιά, όπως το αλκοόλ τον οισοφάγο.



Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

09. Okkervil River - Away

09. Okkervil River - Away

Ο όγδοος δίσκος των Okkervil River βρίσκεται στην 9η θέση της λίστας μας. Το "Away" είναι ένας δίσκος ονειρικός, ένας δίσκος βάλσαμο ενάντια στην ένταση και την οργή της καθημερινότητας. Ένας δίσκος γεμάτος γλυκιά μελαγχολία αλλά και όμορφα όνειρα. Τον ακούς από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να μπορείς να σταματήσεις. Οι μελωδίες και οι συνθέσεις του μπλέκονται μεταξύ τους, σαν ένα soundtrack, που ενώ απαρτίζεται από διαφορετικά κομμάτια, έχει κοινό θέμα. Το ποιο θέμα είναι αυτό, ας το ανακαλύψει ο καθένας μόνος του, απολαμβάνοντας το "away", υπομονετικά, γαλήνια, και σίγουρα θα ανταμειφθεί.  

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

10. Get Well Soon - Love

10. Get Well Soon - Love

Ένα από τα πιο γλυκά και αισιόδοξα ακούσματα της φετινής χρονιάς ήταν το "Love" των Get Well Soon, που βάλθηκαν να κάνουν πραγματικότητα την έννοια του ονόματος τους, με την ακρόαση του δίσκου τους. Κάθε φορά που άκουγα το "Love" ένιωθα καλύτερα, ξεχνούσα την καθημερινότητα, ονειρευόμουν, γλύκαινε το μέσα μου για να το πω και πιο περιγραφικά.
Απλές indie μελωδίες, αγαπησιάρικες μουσικές, που κοιτάζουν αρκετά τα 90s και τα 00s θα ακούσετε όσοι ασχοληθείτε με τον δίσκο αυτόν. "Αγάπη" είναι ο τίτλος του. "Μόνο αγάπη" λέγαμε κάποτε στο poplie radio, μέχρι που εμφανίστηκε αυτός ο ηλίθιος, εμετικός κάγκουρας στις τηλεοράσεις και κατέστρεψε την φράση, αποτρέποντας μας από να την ξαναχρησιμοποιήσουμε. Ευτυχώς οι πράξεις είναι ισχυρότερες και σημαντικότερες από τα λόγια, και οι μουσικές των get well soon, είναι ιδανικό συμπλήρωμα γι' αυτές.


Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

11. Goat - Requiem

11. Goat - Requiem


Να που φτάσαμε και στη μέση της λίστας μας. Στην δέκατη μας ανάρτηση, και στην εντέκατη θέση βλέπουμε την εκ Σουηδίας ορμώμενη, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μπάντα, "Κατσίκα". Η παρέα με τις μάσκες έβγαλε φρέσκο δισκάκι που λέγεται Requiem που μέσα του υπάρχει κομμάτι με τίτλο "Goodbye". Μας λένε κάτι; Μήπως βαρέθηκαν τις μάσκες; Μήπως το διαλύουν το μαγαζί και θέλουν να φτιάξουν νέο, εμπνευσμένο από άλλο μέλος του ζωικού βασιλείου; Ότι και να συμβαίνει, έφτιαξαν άλλον έναν εξαιρετικό δίσκο, που μας θυμίζει και τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισαν λίγους μήνες πριν στην επίσκεψη τους στη χώρα μας. Γενικά οι συναυλίες τους είναι πολύ ανώτερες των δίσκων τους και θα είναι πραγματικά κρίμα αν το ρέκβιεμ τους είναι αληθινό.
Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το Union Of Mind And Soul, που για μια περίοδο ο φαντασμένιος το έβαζε καθημερινά στην εκπομπή του και έκανε σε όλους μας πλύση εγκεφάλου.


Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

12. Emma Pollock - In Search Of Harperfield

12. Emma Pollock - In Search Of Harperfield


Την ώρα που είχα υπολογίσει ότι θα έγραφα κείμενο για το δισκάκι της Emma Pollock, ήμουν πηγμένος στην κίνηση επειδή για άλλη μια φορά κάποιος στούκαρε στην εθνική και εγώ βρέθηκα να κάνω το Πειραιάς-Νέο Ηράκλειο 2 ώρες και κάτι. Μου έχουν σπάσει τα νεύρα οι ελληναράδες οι οδηγοί που την έχουν δει συγγρουόμενα αδιαφορώντας για το μπάχαλο που προκαλούν.
Δεν έχω διάθεση να γράψω για τον δίσκο. Μου άρεσε πολύ. Τέλος.
Πάω να ετοιμαστώ για την συναυλία των Gravitysays_i που αρχίσει σε 2 ωρίτσες.
Τα λέμε αύριο.


Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

13. Gravitysays_i - Quantum Unknown

13. Gravitysays_i - Quantum Unknown 


Ακόμα μία μπάντα για την οποία δεν είμαι αντικειμενικός είναι οι gravitysays_i. Τους έμαθα τυχαία παρακολουθώντας τους σε μια συναυλία στο gagarin, όπου είχα πάει χωρίς να έχω ιδέα για το τι θα παρακολουθήσω. Αν θυμάμαι καλά ήταν κάτι σαν μίνι φεστιβάλ με ελληνικές μπάντες που τις χαρακτήριζαν "post rock". Εκεί είχαν παρουσιάσει τον δίσκο τους "The figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud", που είχε κυκλοφορήσει το 2011. Αν ψήφιζα τότε στη blogovision σίγουρα θα το είχα βάλει νούμερο 1, χωρίς καν να θέλω να θυμηθώ τι άλλο είχε κυκλοφορήσει εκείνη την χρονιά. Το δισκάκι αυτό το έλιωσα και συνεχίζω να το λιώνω. Όμως εδώ είμαστε για να μιλήσουμε για την φετινή τους δουλειά. Μια δουλειά που περίμενα για χρόνια, και είχα συγκεκριμένες απαιτήσεις από αυτή. Άλλαξαν πολλά στην μπάντα, αλλά και σε όλο τον κόσμο στην πενταετία μεταξύ των δύο δίσκων. Το Quantum Unknown είναι ένας δίσκος που δεν με κέρδισε με την πρώτη. Δεν με εντυπωσίασε με το πρώτο άκουσμα, και μου πήρε λίγο καιρό να ξεκολλήσω από το παρελθόν της μπάντας και να προσέξω πραγματικά το τι λένε τώρα. Και έχουν να πουν πολλά ακόμα γιατί έφτιαξαν έναν πραγματικά καλό δίσκο, αλλά πιο δύσκολο, πιο σκοτεινό, πιο στρυφνό από τον προηγούμενο. Είναι όμως ένας δίσκος που τον ακούς από την αρχή μέχρι το τέλος, γεμάτος με μικρές όμορφες λεπτομέρειες. Ένας δίσκος που δεν ξεχωρίζεις κομμάτια, και αν του δώσεις την προσοχή που του αρμόζει σίγουρα σε αφήνει τουλάχιστο ικανοποιημένο.


Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

14. Andrew Bird - Are You Serious

14. Andrew Bird - Are You Serious

Τον Andrew Bird τον έμαθα επειδή είχε παίξει βιολί σε ένα άλμπουμ των αγαπημένων Squirrel Nut Zippers, πολλά χρόνια πριν. Από τότε προσπαθώ να παρακολουθώ την σόλο καριέρα του, γιατί τον θεωρώ έναν εξαιρετικά συμπαθητικό και ενδιαφέροντα τραγουδοποιό (να πάλι αυτή η λέξη...). Το "Are You Serious" είναι το 10ο προσωπικό του άλμπουμ και με τις όμορφες μελωδίες και είναι από τα δισκάκια που άκουσα πολλές φορές φέτος. Είναι από τα δισκάκια που με την απλότητα τους με κέρδισαν. Όχι φανφάρες, όχι μπλιμπλίκια, όχι υπερβολές, απλά όργανα, γλυκιές μελωδίες και τραγούδια που σε κάνουν να νιώσεις όμορφα. Κάτι που φαίνεται απλό, αλλά γίνεται όλο και πιο σπάνιο.
Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το Left Handed Kisses που συμμετέχει η εξαιρετική Fiona Apple (που αν πατήσετε εδώ θα δείτε τον τελευταίο, από τους πολλούς λόγους, που την συμπαθούμε). 



Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016

15. Emma Ruth Randle - Marked For Death

15. Emma Ruth Randle - Marked For Death

Είχα πει σε προηγούμενη ανάρτηση ότι οι singer-songwriters έχουν την τιμητική τους στην φετινή μας εικοσάδα. Η επιλογή μου για τη 15η θέση της λίστας μου είναι  το δεύτερο δισκάκι της Emma Ruth Rundle, ένα δισκάκι μου με τράβηξε από το πρώτο άκουσμα. Με τράβηξε μη μπορώντας να διευκρινίσω τι μου άρεσε περισσότερο. Η φωνή της που άλλοτε αγριεύει και άλλοτε ηρεμεί; Οι κιθάρες που εκεί που δεν το περιμένεις ξεσπάν ενίοτε ήπια ενίοτε πιο οργισμένα; Οι μελωδίες που είναι συγχρόνως γλυκιές και βρώμικες; Το συναίσθημα που μαζί σε ταξιδεύει και σε στοιχειώνει; Μάλλον όλα αυτά μαζί...
Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το "Protection". Η προστασία. Από τι να προστατευτούμε και ποιος να μας προστατεύσει; Πως μπορούμε να προστατευτούμε από την καθημερινότητα, τη μιζέρια, την οργή, την απαισιοδοξία τη θλίψη της πραγματικότητας; Δεν μπορούμε. Γι' αυτό ακούμε μουσική, για να πάρουμε δυνάμεις μήπως και κάνουμε την έκπληξη και το καταφέρουμε.



Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

16. Shearwater - Jet Plane And Oxbow

16. Shearwater - Jet Plane And Oxbow

Υπάρχουν κάποιες μπάντες που απόκτησαν μια θέση στην καρδιά μου απότομα. Δεν με εντυπωσίασαν εξαρχής, δεν εμπέδωσα τους δίσκους τους και κόλλησα μαζί τους, απλά έτυχε να πάω σε μια συναυλία τους και από τότε άλλαξαν όλα. Πριν τις 21-4-2012, για μένα, οι shearwater ήταν μια συμπαθητική μπάντα, που είχε βγάλει κάποια δισκάκια που μου άρεσαν, αλλά δεν τα είχα ακούσει και πολλές φορές. Και επειδή εκείνο το Σάββατο δεν είχα τι να κάνω, κίνησα μονάχος μέχρι την υπόγα του ΑΝ Club. Αν εξαιρέσουμε μια μεγάλη ομάδα μελλοντικών συμπαραγωγών μου, στο Poplie Radio, και μερικές δεκάδες άλλων ατόμων κανείς άλλος δεν είχε την ίδια ιδέα για να περάσει το Σαββατόβραδο του. Και εκεί που σκεφτόμουν ότι θα ακούσω μια μπάντα απογοητευμένη επειδή ήρθε από το Τέξας και δεν γέμισε ούτε το ΑΝ, βίωσα ένα από τα καλύτερα συναυλιακά δίωρα, νιώθοντας πραγματικά τυχερός που βρέθηκα ανάμεσα σε αυτούς τους λίγους που τους απόλαυσαν. Από τότε δεν είμαι αντικειμενικός μαζί τους. Άκουσα πολλές φορές τον φετινό τους δίσκο και μου έκανε εξαιρετική παρέα. Δεν είναι ο καλύτερος τους, γι' αυτό και δεν σκαρφάλωσε ψηλότερα στη λίστα μου. Δεν μου έδωσε κάτι καινούργιο, αλλά ακριβώς αυτό που ήθελα.



Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

17. Radiohead - A Moon Shaped Pool

17. Radiohead - A Moon Shaped Pool

Είναι πραγματικά άχαρο και παράξενο το να σχηματίσεις άποψη για τη νέα δουλειά μιας τόσο αγαπημένης μπάντας. Μιας μπάντας που μεγάλωσες μαζί της. Μιας μπάντας που έχει φτιάξει (κατά την καθαρά υποκειμενική μου άποψη) δύο από τα καλύτερα άλμπουμ όλης της δισκοθήκης μου (φυσικά μιλάω για τα "The Bends" και "Ok Computer"). Ακούγοντας το "A Moon Shaped Pool", το κεφάλι μου μπλεκόταν όλο και περισσότερο. Να το συγκρίνω με τα "παλιά" τους, να το συγκρίνω με την προηγούμενη δουλειά τους, ή να ξεχάσω το παρελθόν και απλά να το συγκρίνω με τα υπόλοιπα άλμπουμ της χρονιάς που φεύγει;
Σίγουρα δεν φτάνει στο επίπεδο των "The Bends" και "Ok Computer" και σίγουρα είναι καλύτερο από το "King of Limbs". Έχει 2-3 στιγμές που πραγματικά μου θύμισαν γιατί είμαι φαν της μπάντας, αλλά και αρκετές που ενώ είχαν κάτι να πουν, τελικά με άφηναν με ένα ανικανοποίητο αίσθημα. Ο δίσκος είναι χαμηλών τόνων. Σαν να θέλει να βρίσκεται στο περιθώριο. Σαν να θέλει να μην τον παρατηρήσεις. Σαν να ντρέπεται να δείξει τα προσόντα του. Και γενικά το καταφέρνει. Θέλει αρκετά ακούσματα για να τον βιώσεις. Θέλει ηρεμία, ησυχία και συγκέντρωση. Θέλει να τον αφήσεις στην ησυχία του, πράγμα που τελικά πετυχαίνει, γι' αυτό και δεν σκαρφάλωσε ψηλότερα στην εικοσάδα μου...
Μία από τις στιγμές που ξεχωρίζουν είναι το "Daydreaming". Αυτό που κάνουμε δηλαδή οι περισσότεροι όταν βρισκόμαστε στη δουλειά, στην κίνηση, σε ουρές. Όταν βλέπουμε τον χρόνο μας να χάνεται και αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε το πόσο μεγάλο ποσοστό του μας φεύγει έτσι ανούσια. Γιατί αν το κατανοούσαμε είτε θα τα κάναμε λίμπα, είτε θα πέφταμε σε κατάθλιψη, είτε θα κάναμε κάτι άλλο αυτοκαταστροφικό. Γι' αυτό απλά ονειρευόμαστε. Περιμένουμε τον πολύ χρόνο να περάσει, απλά για να βιώσουμε καλύτερα τις ελάχιστες στιγμές που πραγματικά αξίζουν.



Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

18. Steve Mason - Meet The Humans

18. Steve Mason - Meet The Humans


Στη φετινή μου εικοσάδα, έχουν μάλλον την τιμητική τους οι "τραγουδοποιοί", οι singer-songwriters που λένε και στα ξένα. O "πρώην Beta Band", Steve Mason, έβγαλε φέτος το 4ο προσωπικό του άλμπουμ και για ακόμη μία φορά μας ικανοποίησε. Μπορεί η προηγούμενη του δουλειά να μου είχε κινήσει περισσότερο το ενδιαφέρον, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το "Meet The Humans" δεν ακούστηκε πολλές φορές από τα ηχεία μου φέτος.
Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το planet sizes, που το εξαιρετικό του βίντεο μπορείτε να το δείτε παρακάτω. Ένα κομμάτι που συνδέει την απογοήτευση και τη μελαγχολία με το όνειρο και την ελπίδα. Μπορεί να ξέρουμε ότι ο κόσμος είναι σκατά, αλλά ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Βλέπουμε μια αχτίδα αισιοδοξίας, ονειρευόμαστε, παίρνουμε τ' αρχίδια μας, αλλά μετά πάλι από την αρχή. Κόσμε, αυτοί είναι οι άνθρωποι, ένα είδος που απαρτίζεται από άτομα που αγαπούν να φοράν παρωπίδες, να κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη, να δημιουργούν ομορφιά και να την καταστρέφουν, να πέφτουν και να ξανασηκώνονται, να πίνουν και να έχουν πονοκέφαλο, και να δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερο σε όποιον προσπαθεί να τους κατανοήσει. 


Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

19. Weeping Willows - Tomorrow Became Today

19. Weeping Willows - Tomorrow Became Today



Το 2016 βγήκαν πολλοί δίσκοι. Γράφτηκαν και πολλές άχρηστες προτάσεις. Μία από αυτές βρίσκεται στην αρχή του σημερινού κειμένου. Λοιπόν, μέσα σε αυτούς τους πολλούς δίσκους που κυκλοφόρησαν υπάρχουν κάποιοι που μου κίνησαν το ενδιαφέρον επειδή μου έδωσαν κάτι καινούργιο, πολλοί που τους αδίκησα, καθαρά επειδή δεν πρόλαβα να ασχοληθώ μαζί τους, και κάποιοι άλλοι που ενώ στην αρχή δεν μου γέμιζαν το μάτι (ή μάλλον το αυτί), τρύπωναν όλο και περισσότερο στις καθημερινές επιλογές μου. Οι τελευταίοι το κατάφερναν κυρίως επειδή έχουν έναν οικείο ήχο για τ' αυτιά μου, έναν ήχο που τον ξέρω, με ηρεμεί και με βοηθάει να αποφορτιστώ από την κούραση της καθημερινότητας. Οι Weeping Willows έβγαλαν έναν δίσκο, που άνετα θα μπορούσε να κυκλοφορήσει πολλά χρόνια πριν. Δεν έχω κρύψει ποτέ την αδυναμία μου στον ήχο των 90s οπότε εκτίμησα τις συνθέσεις του συγκεκριμένου άλμπουμ. Οι απλές, γλυκές, ενίοτε ρομαντικές μελωδίες του με έκαναν αρκετές φορές να αναπολήσω το παρελθόν ακούγοντας το.
Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το "my love is not blind" μου μιλά για έναν έρωτα που δεν είναι τυφλός. Όχι σαν τον έρωτα που χτυπάει κάποιους και απορούμε μετά "μα καλά τι του/της βρήκε;". Αλλά πρέπει να υπάρχει και ο τυφλός ο έρωτας για να γράφονται καψουροτράγουδα και να τ' ακούει ο νταγκλαδιασμένος κόσμος πίνοντας και γράφοντας πονεμένες ατάκες σε πραγματικούς και διαδικτυακούς τοίχους. 



Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

20. Ed Harcourt - Furnaces

20. Ed Harcourt - Furnaces


Η είσοδος μας στη φετινή blogovision γίνεται με το 7ο άλμπουμ του Βρετανού δημιουργού Ed Harcourt. Μας αρέσουν γενικά οι μουσικές των "τραγουδοποιών", των πολλές φορές μοναχικών, αυτών τύπων, που γράφουν και ερμηνεύουν τις μουσικές τους. Μουσικές γεμάτες με συναίσθημα, με ρυθμούς που ενίοτε ρίχνουν κλεφτές ματιές και στις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτό κάνει και ο Ed Harcourt, δίνοντας μας όχι έναν δίσκο με κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει, αλλά έναν δίσκο που μας κάνει να νιώθουμε διάφορα όμορφα όταν τον ακούμε.
Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουμε είναι το "the wordl is on fire", που μας θυμίζει πολλές τωρινές καταστάσεις και ελπίζουμε να μην περιγράψει την κατάσταση στο μέλλον. Προς το παρόν ας σκεφτόμαστε τις όμορφες φωτιές, αυτές του τζακιού που μας ζεσταίνει, αυτές της ψησταριάς που μας ψήνει λουκανικάκια και άλλα εδέσματα, αυτές από τις νεανικές μας αναμνήσεις από τις παραλίες που λέγαμε το "κουτσουμπιλό", και ας ξεχάσουμε λίγο τη φωτιά που θα πάρει ο κώλος μας στο ίσως και όχι τόσο μακρινό μέλλον.



Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Το Νιουσλέτε στη Blogovision 2016


Ένας χρόνος απουσίας του βλογ αυτού από τα ιντερνέτς. Τελευταία μου ανάρτηση ήταν για το τέλος της περσινής blogovision και τελικά να κατάφερα να μη γράψω τίποτα μέχρι να έρθει η στιγμή να ξανασυμμετέχω στον θεσμό αυτό. Πολλά έγιναν μέσα σ' αυτό τον χρόνο. Πάρα πολλά. Δεν έχει σημασία το γιατί δεν τα σχολίασα εδώ. Ίσως το βλογ παραμείνει ενεργό και μετά το τέλος της φετινής blogovision, ίσως και όχι. Προς το παρόν, σας ενημερώνω ότι για τις επόμενες 20 μέρες θα μοιραστώ μαζί σας τις μουσικές που μου κίνησαν περισσότερο το ενδιαφέρον αυτή τη χρονιά. 

Τα λέμε από αύριο καθημερινά λοιπόν...

Καλό βράδυ, και να προσέχετε...