Ναι, και το ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ άρχισε την τελευταία του ανάρτηση έχοντας την φωτογραφία από το τελευταίο τεύχος του Charlie Hebdo. Δεν το κάναμε λόγω μόδας, το κάναμε λόγω επιλογής, αλλά και επειδή δεν θέλουμε να βάλουμε κάποια φωτογραφία που να σχετίζεται με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Τις τελευταίες μέρες ζούμε σε έναν παραλογισμό τέτοιας έκτασης που κάνει τους προηγούμενους παραλογισμούς για τους οποίους γκρινιάζαμε να φαίνονται ως παραμυθάκια με happy end. Δεν είναι μόνο αυτό που έγινε στην Γαλλία, δεν είναι μόνο η (τουλάχιστο cult) προεκλογική περίοδος, είναι και αυτά που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας που μας κάνουν να σκεφτούμε σοβαρά το τελευταίο εξώφυλλο του Charlie Hebdo. Γιατί πρέπει να δούμε με ψυχραιμία αυτά που γίνονται γύρω μας και να μην αφήσουμε το συναίσθημα να επικρατήσει γιατί στην καλύτερη θα αρχίσουμε να ρίχνουμε μπινελίκια για καλημέρες, και στη χειρότερη θα πλακώσουμε και θα πλακωθούμε στις μπούφλες με μικρούς και μεγάλους γύρω μας. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη φωτογραφία αυτή, και παρόλο που μέσα μας δακρύζουμε με ότι γίνεται, ας προσπαθήσουμε να συγχωρήσουμε και τους εαυτούς μας και τους άλλους και να προσπαθήσουμε να δούμε το αύριο με διάθεση για δημιουργία και αλλαγή. Αυτό πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά και την επόμενη μέρα των εκλογών. Οι (προσωρινά) ηττημένοι δεν πρέπει να θεωρήσουν σαν εχθρούς τους (προσωρινά) νικητές, και οι (προσωρινά) νικητές δεν πρέπει να φερθούν εκδικητικά στους (προσωρινά) ηττημένους χάνοντας χρόνο με "εκδικήσεις" ενώ απλά πρέπει να προσπαθήσουν να εφαρμόσουν αυτά που λένε πως πρεσβεύουν. Χρειάζεται να ξεχάσουμε το άσχημο παρελθόν και να δούμε το πως μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για το αύριο, δεδομένων των νέων συνθηκών και των νέων ρόλων που θα έχει αποκτήσει ο καθένας. Βέβαια είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν θα συμβεί, για άλλη μια φορά θα βγάλουμε τα χειρότερα μας ένστικτα και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα είμαστε όλοι ηττημένοι, και αυτό δεν θα είναι προσωρινό, αλλά μόνιμο.
Βλέπω τόσα γύρω μου αυτές τις μέρες πριν τις εκλογές και πραγματικά θλίβομαι και εξοργίζομαι τόσο που χάνω την εμπιστοσύνη μου ακόμα και σε κάποιες έννοιες που δεν θέλω και δεν με παίρνει να τις απορρίψω. Βλέπω με τι κριτήρια θα ψηφίσει ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου γύρω μου και νιώθω πραγματικά ότι η δική μου ψήφος θα πάει χαμένη, ότι και αν ψηφίσω, όσο κακά ή καλά και αν πάει η επιλογή μου στην εκλογική κούρσα, γιατί ακόμα και αυτοί που θα κάνουν την ίδια επιλογή μαζί μου θα την κάνουν με κριτήρια ντροπιαστικά όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για όλη την κοινωνία και ίσως και για το ανθρώπινο είδος (τραβηγμένο αυτό, αλλά καταλαβαίνετε νομίζω τι εννοώ).
Βλέπω κόσμο που θα ψηφίσει αυτούς που ξέρουν ότι θα βγουν πρώτοι, απλά για να λένε ότι είναι με τους νικητές, ή επειδή ελπίζουν σε ένα προσωπικό βόλεμα, και φυσικά αν δεν το πάρουν θα γίνουν οι χειρότεροι εχθροί τους. Βλέπω κόσμο που θα ψηφίσει κάποιον που θεωρεί πως του έχει κάποια υποχρέωση επειδή τους βόλεψε κάπως κάπου. Φιλαράκο, άτομο που ασχολείται με το δικό σου το βόλεμα δεν αξίζει να ορίζει τις τύχες και των άλλων, και στην τελική αν του έχεις υποχρέωση κέρνα τον δυο τσίπουρα και θα είστε πάτσι. Βλέπω κόσμο που θα ψηφίσει αυτό που του είπε ο πρόεδρος της ομάδας του ή ο παπάς της ενορίας του. Για αυτή την τελευταία περίπτωση πάει αυτό που είπα για το ανθρώπινο είδος πριν. Βλέπω κόσμο που θα ψηφίσει κάποιον επειδή τον έχει δει να κλωτσά μια μπάλα, να παίζει θέατρο, να γράφει καλά στο "γυαλί", ή απλά επειδή κάτι του θυμίζει το επώνυμο του. Βλέπω υποψηφίους να βγαίνουν στην τηλεόραση και να χρησιμοποιούν ξεδιάντροπες τακτικές για να πείσουν τους ανυποψίαστους να τους επιλέξουν. Βλέπω την κυβέρνηση να χρησιμοποιεί βρώμικα παιχνίδια, στερώντας ακόμα και το δικαίωμα της ψήφου σε κάποιους, για να μειώσει την επερχόμενη ήττα της. Βλέπω την αντιπολίτευση να πανηγυρίζει ήδη για τη νίκη της και να χάνει το μέτρο σε αυτά που τάζει. Βλέπω και τους υπόλοιπους να κάνουν κούρα στη γλώσσα τους για να μπορούν να γλείψουν το νικητή μήπως και κάνουν παρέα κυβέρνηση και τσιμπήσουν και αυτοί κάνα προνομιάκι. Αρνούμαι να δω τον κόσμο που θα ψηφίσει τα χρυσαύγουλα γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί ο εγκέφαλος μου αυτή την πληροφορία και "κρασάρει". Βλέπω δημοσιογράφους να αβαντάρουν συγκεκριμένους υποψήφιους προφανώς λόγω κάποιων συμφωνιών που έχουν γίνει μεταξύ τους ή μεταξύ των αφεντικών τους. Βλέπω ψηφοδέλτια που απαρτίζονται συγχρόνως από φυσιολογικούς ανθρώπους και από λαμόγια, καρικατούρες, γραφικούς και καραγκιόζηδες, ακόμα και μέσα στο ίδιο κόμμα.
Εδώ είναι η μεγάλη μας ευθύνη που δεν την παίρνουμε καθόλου, μα καθόλου στα σοβαρά. Ακόμα και όταν αποφασίσουμε το που θα το ρίξουμε, δεν δίνουμε την απαραίτητη σημασία στο ποιους "σταυρώνουμε". Κατά τη γνώμη μου πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε τα βιογραφικά όλων των υποψηφίων (υπάρχουν στις ιστοσελίδες των κομμάτων) και να δούμε τι έχουν κάνει στη ζωή τους αυτοί που τους δίνουμε την ευθύνη να διαχειριστούν τις τύχες μας. Πραγματικά πόσοι νομίζετε πως θα το κάνουν αυτό; Οι περισσότεροι θα ψηφίσουν το γνωστό όνομα, αυτόν που είδαν στην τηλεόραση, αυτόν που ψηφίζουν πάντα ή αυτόν που τους είπε ο Α ή ο Β να ψηφίσουν, και για να μη μπερδευτούν παίρνουν και έτοιμα σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Αν κάνεις αυτή την κουβέντα σε κάποιους θα πουν "μα δεν τους ξέρω τους άλλους". Βρες τρόπο, βρες χρόνο και μάθε τους. Μια φορά στα τόσα χρόνια γίνονται εκλογές, αυτή είναι η ευθύνη σου ψηφοφόρε και ούτε αυτό δεν κάνεις. Αν δεν έχεις διαδίκτυο κάνε μια βόλτα μέχρι ένα εκλογικό περίπτερο του κόμματος που θες να ψηφίσεις, δες τις φάτσες των υποψηφίων, ζήτησε υλικό και πληροφορίες για τον καθένα τους. Χάλασε τον χρόνο που χαλάς για να διαλέξεις και να αγοράσεις ένα ρούχο ή ένα οποιοδήποτε μαραφέτι για να διαλέξεις τον εκπρόσωπο σου. Φυσικά μην ψηφίσεις αυτόν που έχει γεμίσει με χαρτάκια την πόρτα σου. Το ξέρω πως δεν τα πέταξε ο ίδιος, αλλά αν τον ενδιέφερε έστω και στο ελάχιστο το περιβάλλον θα έδινε σαφείς οδηγίες σε αυτούς που μοίραζαν τα φυλλάδια για το πως θα τα διαχειριστούν.
Ξέρω πως δεν θα γίνουν αυτά που θέλω. Ξέρω πως η επόμενη μέρα θα είναι η ίδια και χειρότερη με τη σημερινή γιατί μεγάλο μέρος των συνανθρώπων μας δεν θέλουν να φτιάξουν ένα καλύτερο αύριο ή έστω και ένα πιο ανεκτό σήμερα. Θέλουν να ικανοποιήσουν μόνο τις προσωπικές τους επιθυμίες αγνοώντας τους γύρω τους και μη λογαριάζοντας το τι πρέπει να κάνουν για να τα καταφέρουν. Ο μέσος συνάνθρωπος μας μπορεί να σοκάρεται από το τι έκαναν οι τζιχαντιστές αλλά αν του έδιναν ένα όπλο στο χέρι και του έδιναν τη δυνατότητα θα έκανε τα ίδια. Ο μέσος συντοπίτης μου και ψηφοφόρος είναι σαν τον κύριο που λίγες ώρες πριν πέρασε το δρόμο χωρίς να κοιτάξει επειδή μιλούσε στο κινητό, εγώ φρέναρα απότομα για να μην τον χτυπήσω, κινδυνεύοντας να προκαλέσω ατύχημα με τους πίσω, και όταν του φώναξα "Πρόσεχε ρε άνθρωπε" μου είπε "Άντε γαμήσου ρε".
Την επόμενη μέρα των εκλογών, το αν θα υπάρχουν μεγάλες αλλαγές ή μεγάλες καταστροφές είναι στο χέρι μας, αρχικά μέσω της επιλογής μας την Κυριακή, αλλά κυρίως μέσω της συμπεριφοράς μας τη Δευτέρα, ανεξαρτήτου αποτελέσματος.
Δεν είναι οι εκλογές ποδοσφαιρικός αγώνας με νικητή και ηττημένο, δεν είναι πόλεμος. Είναι απλά η δυνατότητα επιλογής που έχουμε για κάποιες μικρές πτυχές από το πως θέλουμε να ζήσουμε. Τις μεγάλες αλλαγές θα τις κάνουμε αν αλλάξουμε οι ίδιοι όχι αν αλλάξουμε κυβέρνηση. Ας προσπαθήσουμε απλά να φερθούμε ανθρώπινα. Εγώ σαν συμβουλή λέω μόνο τα παρακάτω: να είστε ευγενικοί, να πίνετε καλό κρασί και να προσέχετε, από όλες τις απόψεις.
