Όπως ήμουν ξαπλωμένος και ονειρευόμουν παραλίες, βουτιές και θερμοκρασίες που επιτρέπουν την ένδυση χωρίς ταυτόχρονη δημιουργία σταμπών ιδρώτα, ένιωσα κάτι υγρό να κατρακυλά από το αυτί μου. Παράλληλα ένιωσα μια δυνατή επιθυμία να ανοίξω την τηλεόραση και να παρακολουθήσω με προσοχή ό,τι και αν έχει. Ευτυχώς κατάλαβα ότι αυτό συνέβη λόγω διαρροής εγκεφαλικής ουσίας γι' αυτό και μάζεψα με προσοχή το παχύρρευστο υγρό από το μαξιλάρι και το επανατοποθέτησα στο εσωτερικό του κρανίου μου με τη βοήθεια ενός μικρού χωνιού που έβαλα στο αυτί μου.
Δεν ήμουν σίγουρος αν πήγε στη θέση του γι' αυτό και έκανα το αλάνθαστο τεστ του δελτίου ειδήσεων. Άνοιξα την τηλεόραση και κατάφερα να δω μόλις 3 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα ειδήσεις μέχρι να θέλω να πετάξω το χειριστήριο στην οθόνη, σημάδι ότι ο εγκέφαλος μου λειτουργούσε ευτυχώς κανονικά. Τα 222 αυτά δευτερόλεπτα φάνηκαν αιώνας. Στην πραγματικότητα ήταν το 33,3% του ταξιδιού μου μέχρι την κόλαση. Αν έφτανα τα 666 δευτερόλεπτα θέασης χωρίς να νευριάσω θα ήταν σημάδι μόνιμης βλάβης. Κάποιοι φυσικά είστε απόλυτα σίγουροι ότι την έχω πάθει την μόνιμη βλάβη, κρίνοντας από αυτά που έχετε διαβάσει μέχρι τώρα. Ίσως και να μην έχετε άδικο.
Γιατί όμως έλιωσε ο εγκέφαλος μου, και μάλλον και αυτοί μεγάλης μερίδας συνανθρώπων μου; Ο πρώτος λόγος είναι η ζέστη. Αυτή η εποχή, σε αυτή τη χώρα δεν είναι να ζεις στην πόλη. Οι τυχεροί-άτυχοι εργαζόμενοι σκέφτονται ότι δεν τους παίρνει να γκρινιάξουν με τέτοια ανεργία, αλλά από την άλλη αν δουλεύουν σε μη κλιματιζόμενους χώρους πραγματικά λιώνουν για το μεροκάματο, ενώ όσοι είναι σε γραφείο στην καλύτερη περίπτωση δεν θα μπορούν να συγκεντρωθούν γιατί το μυαλό τους θα είναι στην κοντινότερη παραλία, όπως είναι και όλοι αυτοί οι φίλοι και γνωστοί τους που επειδή τα κατάφεραν να κάνουν μια βουτιά έχουν γεμίσει με φωτογραφίες και αναφορές όλα τα σόσιαλ μύδια. Δεν γίνεται να είσαι Έλληνας και να μπορείς να δουλέψεις σε φουλ ρυθμούς το καλοκαίρι. Όλα αυτά τα μέρη, τα νησιά, οι παραλίες είναι δίπλα μας και μας περιμένουν, δεν είναι κάτι μακρινό και εξωτικό. Διότι η παραλία είναι ο φυσικός χώρος ενός μεσόγειου το καλοκαίρι, όχι ένα κλιματιζόμενο γραφείο. Δεν θα συνεχίσω γράφοντας αυτονόητα πράγματα, ούτε θα το επεκτείνω μιλώντας για τις διαφορές βορρά-νότου και μέσα στην Ευρώπη, αλλά και παγκόσμια, διότι με τέτοια ζέστη δεν μπορώ να βάλω τον εγκέφαλο μου να λειτουργήσει πάνω από το 36,7% της ικανότητας του.
Υπάρχει και ένας μεγαλύτερος λόγος που έχει λιώσει ο εγκέφαλος μας αυτή την περίοδο. Κάθε καλοκαίρι κάνει ζέστη, αλλά δεν νομίζω να μας επηρέαζε τόσο, όσο μας επηρεάζει τώρα. Φυσικά αυτός ο λόγος είναι οι οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων. Από τη στιγμή που έγινε το δημοψόφισμα έχουμε έναν καταιγισμό εξελίξεων που μπορούν να κάνουν και τον ικανότερο εγκέφαλο να λιώσει, ή απλά να τραυματιστεί ανεπανόρθωτα μια και το συνήθειο της σύγκρουσης κεφαλιών-τοίχων έχει αρχίσει να εφαρμόζεται από όλο και περισσότερους ανθρώπους. Πάλι δεν θα προσπαθήσω να κάνω ανάλυση, απλά μια καταγραφή κάποιων παρατηρήσεων μου, περισσότερο θέλοντας να κάνω την αυτοψυχοθεραπεία μου και όχι να βγάλω νόημα ή να προσπαθήσω να προβλέψω τι χρειάζεται να γίνει ή το τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον.
Στην προηγούμενη μου ανάρτηση είχα πάρει θέση για το ότι θα ψηφίσω "όχι" στο δημοψόφισμα, αιτιολογώντας το συναισθηματικά περισσότερο και όχι λογικά. Πραγματικά όμως ήμουν σίγουρος πριν τις εκλογές ότι θα βγει το "ναι". Φανταζόμουν ότι αυτή η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης μαζί με τον φόβο του κόσμου θα οδηγήσει είτε στην επικράτηση του "ναι", είτε σε μια ισχνή επικράτηση του όχι (του επιπέδου 51-49). Η ευρεία επικράτηση του "Ναι" ήταν μεγάλη έκπληξη και για μένα, και απ' ότι λέγεται και φαίνεται και για τον Τσίπρα, που από τότε δείχνει σαν σκύλος που γάβγιζε σε ρόδα αυτοκινήτου. Το έχετε παρατηρήσει ότι τα σκυλιά γαβγίζουν μόνο σε κινούμενα αυτοκίνητα, και αν φρενάρετε σταματούν και φεύγουν. Φαντάζομαι αντίστοιχη σκηνή με όλους αυτούς τους κάγκουρες που κορνάρουν και φωνάζουν διάφορες εξυπνάδες σε όμορφες γυναίκες που έχουν την ατυχία να περνάνε από μπροστά τους, πόσο εύκολα μπορούν να τους κολλήσουν αν σταματήσουν και τους πουν "θέλω να πηδηχτούμε τώρα, βγάλε την έξω να την δω" ή κάτι αντίστοιχο.
Οπότε τι έχουμε δει στον 1 μήνα που πέρασε από το δημοψόφισμα και μετά;
* Τον Βαρουφάκη να δίνει κάθε μέρα και από μια συνέντευξη τουλάχιστο παίζοντας ηθελημένα ή άθελα του, το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, τραβώντας πάνω του όσο περισσότερα φώτα δημοσιότητας μπορεί, με αποτέλεσμα κάποιοι, κάπως να βρίσκουν λίγη ησυχία είτε για να κάνουν αυτό που θέλουν είτε για να ξεχαστούν αυτά που είχαν κάνει στο παρελθόν. Και φυσικά ο κόσμος θεωρεί σοβαρό θέμα το να κάνει αναλύσεις επί αναλύσεων για θέματα όπως το πουκάμισο του.
* Τους θεσμούς να δείχνουν τα πραγματικά δόντια τους επιβάλλοντας μας μια μνημονιάρα ΝΑ, και επειδή τους έχουμε σπάσει τα νεύρα, αλλά και για να αποτρέψουν άλλους στο μέλλον να φερθούν με αντίστοιχο τρόπο.
* Τους "πολύ Αριστερούς" να βγαίνουν και να κράζουν τον Τσίπρα, αφού όμως του είχαν δώσει με την ψήφο τους άδεια να πάει να διαπραγματευτεί. Τι περίμεναν δηλαδή ότι ο Σόιμπλες και οι άλλοι θα τον κερνούσαν φοντανάκι και σουμάδα και θα του έκαναν όλα τα χατίρια επειδή εμείς ψηφίσαμε "όχι"; Δεν θα σχολιάσω καν το σχέδιο τους που διέρρευσε στον τύπο για το πως σκέφτονταν να διαχειριστούν την χρεοκοπία της χώρας και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα γιατί είναι για γέλια και για κλάματα. Προσωπικά δεν είμαι αντίθετος με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά αυτό γίνεται μόνο βάση σοβαρού σχεδίου και αναγκαίων διεθνών συμμαχιών, προϋποθέσεις που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή ούτε κατά διάνοια.
* Τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδεικνύει ότι δεν γίνεται να υπάρχουν τόσο διαφορετικές απόψεις στο ίδιο κόμμα και να οδηγείται σε διάσπαση.
* Την απόλυτη κατάντια των άλλων κομμάτων που ντροπιάζουν τους εαυτούς τους απλά με την ύπαρξη τους, επιτρέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα να είναι πρώτος σε δημοτικότητα παρά την καθαρή αποτυχία του. Αυτό πιστώνεται καθαρά νομίζω στον Τσίπρα, που μπορεί να έχει αρχίσει να δέχεται σημαντικά "πυρά" από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου για την "κωλοτούμπα" του, αλλά μια ακόμα μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου συνεχίζει να δείχνει πως τον εμπιστεύεται. Αυτό ξαναλέω πως συμβαίνει λόγω της τρομαχτικής ανικανότητας των άλλων να βρουν ένα πρόσωπο που θα μπορεί να φανεί σαν σοβαρή εναλλακτική πρόταση. Μιλάω για πρόσωπα και όχι για προγράμματα και ιδέες, γιατί αυτά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ως εναλλακτικές διακυβέρνησης παρά μόνο ως θέματα συζήτησης (και κατανοώ πόσο θλιβερό είναι αυτό).
* Τα μεταμεσονύχτια σόου της Βουλής που με την βοήθεια της προέδρου της, ήταν cult, σουρεαλιστικά, τραγικά, κωμικά, εκνευριστικά, άχρηστα και πολλά άλλα ακόμα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την φρικιαστικά χαμηλή ποιότητα μεγάλου μέρους των εκπροσώπων μας, το οποίο μας βαρύνει είτε δείχνοντας το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνίας μας που τοποθέτησε ομοίους της εκεί, είτε δείχνοντας την αδιαφορία μας για το ποιοι είναι αυτοί βάζοντας εκεί όποιους μας επιβάλλουν τα ΜΜΕ ή τα μικροσυμφέροντα μας. Και αυτό πηγαίνει σε εκπροσώπους όλων των κομμάτων ανεξαιρέτως. Το έχω γράψει και στο παρελθόν, ότι σε διάφορα κόμματα μπορούσαμε να βρούμε υποψήφιους που θα μπορούσαν ίσως να προσφέρουν κάτι με την παρουσία τους στη βουλή, αλλά αυτοί δεν συνηθίζουν να εκλέγονται γιατί δεν ξέρουν ή δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παίξουν το τηλεοπτικό παιχνίδι που θα οδηγούσε στην εκλογή τους.
* Την απίστευτη μεταστροφή κυβερνητικών στελεχών που λίγους μήνες πριν έσκιζαν μνημόνια και μιλούσαν για την αντιδημοκρατικότητα των "πράξεων νομοθετικού περιεχομένου", και τώρα και μνημονιάρα ψηφίζουν και τις Π.Ν.Π. έμαθαν να χρησιμοποιούν. Δεν θέλω να συνεχίζω όμως να κράζω άλλο αυτή την κυβέρνηση, γιατί δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από αυτά που έκανε κάθε κόμμα που ανέβηκε στην εξουσία. Άλλα έταζε και άλλα έκανε (ποιος ξεχνά τα "Ζάπεια" και τα "Λεφτά Υπάρχουν"), απλά τώρα φαίνεται μεγαλύτερη η μεταστροφή λόγω της εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης που βρισκόταν η χώρα και της τελείως λανθασμένης εκτίμησης που είχαν γι' αυτή όταν πήραν την εξουσία.
* Τον κόσμο να παρακολουθεί τελείως μουδιασμένος της εξελίξεις, είτε επειδή ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, είτε επειδή απλά το μυαλό όλων μας είναι στις παραλίες (ασχέτως αν τις επισκεπτόμαστε ή όχι). Όλα τα σχεδιάζουμε "από Σεπτέμβρη". Και τότε θα συνεχιστεί το σουρεάλ παιχνίδι. Κόσμος που έλεγε "Ευρώπη με κάθε κόστος" θα γκρινιάζει και θα αντιδρά στα μέτρα, οι κυβερνώντες θα προσπαθούν να μη τα εφαρμόσουν και θα τσακώνονται με το "κουαρτέτο" και φυσικά πολύς κόσμος θα θεωρητικολογεί εκ του ασφαλούς μη κατανοώντας (η επίτηδες παραβλέποντας) το ότι ένας τελείως διαφορετικός δρόμος συνοδεύεται με απομόνωση και τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής, απόλυτα αντίθετο με αυτόν που έχουμε συνηθίσει ως τώρα. Δεν λέω αν θα είναι μακροπρόθεσμα καλύτερος ή χειρότερος, απλά λέω ότι είναι τελείως διαφορετικός. Και για να λαϊκίσω λίγο, πόσοι από τους υπέρμαχους της δραχμής κατανοούν ότι πράγματα όπως κινητά τηλέφωνα, τηλεορασάρες, και γενικά όλα αυτά τα ηλεκτρονικά μαραφέτια που τόσο μας έχουν κατακλείσει θα γίνουν άπιαστο όνειρο; Πραγματικά σέβομαι και εκτιμώ όσους κατανοούν το τι αλλαγή χρειάζεται και θέλουν να την υποστούν, αλλά μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι άτομα που νομίζουν ότι με δραχμή θα μπορούν να αγοράσουν σμάρτφα και πλεηστέσια.
* Μια άλλη μερίδα κόσμου να έχει γεμίσει νησιά όπως η Μύκονος και μετά να γκρινιάζει γιατί σε κάποια μέρη χρεώνουν 20 ευρά για μια ξαπλώστρα. Σου έβαλε κανείς το πιστόλι στο κεφάλι να κάτσεις εκεί ρε μάστορα; Αφού του τα σκας ο μαγαζάτορας καλά κάνει και στα παίρνει.
* Διάβασα εδώ για μια πολύ ωραία ιδέα που είχε ένας Θεσσαλός σχεδιαστής που έφτιαξε το πρώτο ξύλινο ηλιακό παγκάκι, που έχει έναν φωτοβολταϊκό συλλέκτη στην οροφή του και πρίζες για να φορτίζουν τα μαραφέτια τους όσοι κάθονται εκεί. Πείτε με απαισιόδοξο, αλλά πραγματικά πόσο χρόνο νομίζετε ότι θα άντεχαν τέτοια παγκάκια αν γέμιζαν την πόλη; Πόσο χρόνο θα έπαιρνε στους κάφρους να τα σπάσουν και στα κλεφτρόνια να ξηλώσουν ότι μπορούν για να τα πουλήσουν; Οποιαδήποτε ωραία ιδέα από τη στιγμή που ζούμε σε μια χώρα που ούτε σεβασμός για οτιδήποτε δημόσιο υπάρχει, αλλά ούτε και αποτρεπτική τιμωρία (για όσους μόνο έτσι καταλαβαίνουν), τίποτε όμορφο δεν μπορεί να κρατηθεί. Το έχω ξαναγράψει και παλιότερα, στη χώρα ότι διατηρείται καθαρό είναι επειδή υπάρχει φύλαξη και τιμωρία. Αν αφήσουμε κάτι μόνο του θα καταστραφεί.
* Διάβασα εδώ ότι στην Ιαπωνία μετέτρεψαν παλιά γήπεδα του γκολφ σε ηλιακά πάρκα. Τι μαλακίες είναι αυτές; Τα γιαπώνια είναι φλώροι. Εμείς γουστάρουμε λιγνίτη.
* Είναι εμετικό κάποιοι να προσπαθούν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι στην πλάτη όλων αυτών των ταλαίπωρων ανθρώπων που βρέθηκαν στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό επειδή η κατάσταση στη δικιά τους ήταν ανυπόφορη. Είναι αξιοθαύμαστη η στάση μιας μερίδας του κόσμου που από το υστέρημα τους βοηθά υλικά και ψυχικά τους πρόσφυγες, επίσης είναι αξιοθαύμαστη η βλακεία κάποιων που δεν κατανοούν την παγκοσμιότητα και τη σοβαρότητα του προβλήματος και νομίζουν ότι θα "περάσει" με πρόχειρα ημίμετρα.
* Πάρτε και ένα βιντεάκι που μου θύμισε κάτι από διαπραγμάτευση
* Πήραμε και το ευρωπαϊκό στους πιτσιρικάδες του μπάσκετ και ακούσαμε πάλι τις κλασικές φαμφάρες για ήρωες, υπερηφάνεια, μαχητές, βοήθεια στο δοκιμαζόμενο λαό κ.α. Εύγε στα παιδιά που το πήραν και μακάρι να συνεχίσουν να δουλεύουν σωστά για να κάνουν μεγάλη καριέρα, αλλά μέχρι εκεί. Μπορεί να χαρήκαμε με τη νίκη, και να περάσαν ένα ωραίο δίωρο όσοι είδαν τον αγώνα, αλλά ξαναλέω μέχρι εκεί. Τίποτα δεν άλλαξε στην καθημερινότητα μας, κανένα πρόβλημα μας δεν λύθηκε, και ούτε πρέπει να γεμίζουμε το κεφάλι των πιτσιρικάδων αθλητών με όλες αυτές τις ηρωικές μπαλαφάρες γιατί εύκολα θα καβαλήσουν (και αυτοί) το καλάμι, και δεν θα επιτύχουν τίποτα. Αντίστοιχα θέλω να σχολιάσω και τα αποτελέσματα του δημοψοφίσματος. Ο λαός έκανε απλά μια επιλογή, το πόσο σωστή ή λάθος ήταν θα το δείξει το μέλλον. Ούτε στον πόλεμο πήγαν όσοι ψήφισαν "όχι", ούτε αντίσταση έκαναν, απλά δήλωσαν κάτι. Σίγουρα ήταν θετικό που μέσω της ψήφου αυτής έγινε μια διεθνής κουβέντα για το οικονομικό μοντέλο της Ευρώπης και ενημερώθηκαν και κάποιοι λαοί περισσότερο ότι δεν μπορούμε όλα να τα ρίχνουμε στους "τεμπέληδες Έλληνες" αλλά πάλι μέχρι εκεί.
* Φίλε οδηγέ. Φίλε μαλάκα οδηγέ. Δεν σημαίνει ότι επειδή πάτησες το κουμπάκι των "αλάρμ" μπορείς να παρατάς το αμάξι σου όπου θες. Από τότε που βγήκαν τα "αλάρμ" χάθηκε το φιλότιμο.
Δείτε και ένα βιντεάκι με κάποιους να κάνουν μια ωραία φάρσα σε ένα ζώο που πάρκαρε σε θέση αναπήρου. Όλα τα λεφτά το ύφος του και η τσαντίλα του στο τέλος όταν προσπαθεί να φύγει...
* Ας κάνω και ένα ποδοσφαιρικό σχόλιο και το κλείνω για σήμερα. Πραγματικά απορώ γιατί τόσος κόσμος αντί να ασχολείται με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της ομάδας του πορώνεται περισσότερο με τις αποτυχίες του αντιπάλου. Είναι αυτό που λέμε πως απλά θέλουμε να ψοφίσει η κατσίκα του γείτονα μάλλον...
Καλό τέτοιο και να προσέχετε...
Υπάρχει και ένας μεγαλύτερος λόγος που έχει λιώσει ο εγκέφαλος μας αυτή την περίοδο. Κάθε καλοκαίρι κάνει ζέστη, αλλά δεν νομίζω να μας επηρέαζε τόσο, όσο μας επηρεάζει τώρα. Φυσικά αυτός ο λόγος είναι οι οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων. Από τη στιγμή που έγινε το δημοψόφισμα έχουμε έναν καταιγισμό εξελίξεων που μπορούν να κάνουν και τον ικανότερο εγκέφαλο να λιώσει, ή απλά να τραυματιστεί ανεπανόρθωτα μια και το συνήθειο της σύγκρουσης κεφαλιών-τοίχων έχει αρχίσει να εφαρμόζεται από όλο και περισσότερους ανθρώπους. Πάλι δεν θα προσπαθήσω να κάνω ανάλυση, απλά μια καταγραφή κάποιων παρατηρήσεων μου, περισσότερο θέλοντας να κάνω την αυτοψυχοθεραπεία μου και όχι να βγάλω νόημα ή να προσπαθήσω να προβλέψω τι χρειάζεται να γίνει ή το τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον.
Στην προηγούμενη μου ανάρτηση είχα πάρει θέση για το ότι θα ψηφίσω "όχι" στο δημοψόφισμα, αιτιολογώντας το συναισθηματικά περισσότερο και όχι λογικά. Πραγματικά όμως ήμουν σίγουρος πριν τις εκλογές ότι θα βγει το "ναι". Φανταζόμουν ότι αυτή η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης μαζί με τον φόβο του κόσμου θα οδηγήσει είτε στην επικράτηση του "ναι", είτε σε μια ισχνή επικράτηση του όχι (του επιπέδου 51-49). Η ευρεία επικράτηση του "Ναι" ήταν μεγάλη έκπληξη και για μένα, και απ' ότι λέγεται και φαίνεται και για τον Τσίπρα, που από τότε δείχνει σαν σκύλος που γάβγιζε σε ρόδα αυτοκινήτου. Το έχετε παρατηρήσει ότι τα σκυλιά γαβγίζουν μόνο σε κινούμενα αυτοκίνητα, και αν φρενάρετε σταματούν και φεύγουν. Φαντάζομαι αντίστοιχη σκηνή με όλους αυτούς τους κάγκουρες που κορνάρουν και φωνάζουν διάφορες εξυπνάδες σε όμορφες γυναίκες που έχουν την ατυχία να περνάνε από μπροστά τους, πόσο εύκολα μπορούν να τους κολλήσουν αν σταματήσουν και τους πουν "θέλω να πηδηχτούμε τώρα, βγάλε την έξω να την δω" ή κάτι αντίστοιχο.
Οπότε τι έχουμε δει στον 1 μήνα που πέρασε από το δημοψόφισμα και μετά;
* Τον Βαρουφάκη να δίνει κάθε μέρα και από μια συνέντευξη τουλάχιστο παίζοντας ηθελημένα ή άθελα του, το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, τραβώντας πάνω του όσο περισσότερα φώτα δημοσιότητας μπορεί, με αποτέλεσμα κάποιοι, κάπως να βρίσκουν λίγη ησυχία είτε για να κάνουν αυτό που θέλουν είτε για να ξεχαστούν αυτά που είχαν κάνει στο παρελθόν. Και φυσικά ο κόσμος θεωρεί σοβαρό θέμα το να κάνει αναλύσεις επί αναλύσεων για θέματα όπως το πουκάμισο του.
* Τους θεσμούς να δείχνουν τα πραγματικά δόντια τους επιβάλλοντας μας μια μνημονιάρα ΝΑ, και επειδή τους έχουμε σπάσει τα νεύρα, αλλά και για να αποτρέψουν άλλους στο μέλλον να φερθούν με αντίστοιχο τρόπο.
* Τους "πολύ Αριστερούς" να βγαίνουν και να κράζουν τον Τσίπρα, αφού όμως του είχαν δώσει με την ψήφο τους άδεια να πάει να διαπραγματευτεί. Τι περίμεναν δηλαδή ότι ο Σόιμπλες και οι άλλοι θα τον κερνούσαν φοντανάκι και σουμάδα και θα του έκαναν όλα τα χατίρια επειδή εμείς ψηφίσαμε "όχι"; Δεν θα σχολιάσω καν το σχέδιο τους που διέρρευσε στον τύπο για το πως σκέφτονταν να διαχειριστούν την χρεοκοπία της χώρας και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα γιατί είναι για γέλια και για κλάματα. Προσωπικά δεν είμαι αντίθετος με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά αυτό γίνεται μόνο βάση σοβαρού σχεδίου και αναγκαίων διεθνών συμμαχιών, προϋποθέσεις που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή ούτε κατά διάνοια.
* Τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδεικνύει ότι δεν γίνεται να υπάρχουν τόσο διαφορετικές απόψεις στο ίδιο κόμμα και να οδηγείται σε διάσπαση.
* Την απόλυτη κατάντια των άλλων κομμάτων που ντροπιάζουν τους εαυτούς τους απλά με την ύπαρξη τους, επιτρέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα να είναι πρώτος σε δημοτικότητα παρά την καθαρή αποτυχία του. Αυτό πιστώνεται καθαρά νομίζω στον Τσίπρα, που μπορεί να έχει αρχίσει να δέχεται σημαντικά "πυρά" από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου για την "κωλοτούμπα" του, αλλά μια ακόμα μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου συνεχίζει να δείχνει πως τον εμπιστεύεται. Αυτό ξαναλέω πως συμβαίνει λόγω της τρομαχτικής ανικανότητας των άλλων να βρουν ένα πρόσωπο που θα μπορεί να φανεί σαν σοβαρή εναλλακτική πρόταση. Μιλάω για πρόσωπα και όχι για προγράμματα και ιδέες, γιατί αυτά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ως εναλλακτικές διακυβέρνησης παρά μόνο ως θέματα συζήτησης (και κατανοώ πόσο θλιβερό είναι αυτό).
* Τα μεταμεσονύχτια σόου της Βουλής που με την βοήθεια της προέδρου της, ήταν cult, σουρεαλιστικά, τραγικά, κωμικά, εκνευριστικά, άχρηστα και πολλά άλλα ακόμα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την φρικιαστικά χαμηλή ποιότητα μεγάλου μέρους των εκπροσώπων μας, το οποίο μας βαρύνει είτε δείχνοντας το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνίας μας που τοποθέτησε ομοίους της εκεί, είτε δείχνοντας την αδιαφορία μας για το ποιοι είναι αυτοί βάζοντας εκεί όποιους μας επιβάλλουν τα ΜΜΕ ή τα μικροσυμφέροντα μας. Και αυτό πηγαίνει σε εκπροσώπους όλων των κομμάτων ανεξαιρέτως. Το έχω γράψει και στο παρελθόν, ότι σε διάφορα κόμματα μπορούσαμε να βρούμε υποψήφιους που θα μπορούσαν ίσως να προσφέρουν κάτι με την παρουσία τους στη βουλή, αλλά αυτοί δεν συνηθίζουν να εκλέγονται γιατί δεν ξέρουν ή δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παίξουν το τηλεοπτικό παιχνίδι που θα οδηγούσε στην εκλογή τους.
* Την απίστευτη μεταστροφή κυβερνητικών στελεχών που λίγους μήνες πριν έσκιζαν μνημόνια και μιλούσαν για την αντιδημοκρατικότητα των "πράξεων νομοθετικού περιεχομένου", και τώρα και μνημονιάρα ψηφίζουν και τις Π.Ν.Π. έμαθαν να χρησιμοποιούν. Δεν θέλω να συνεχίζω όμως να κράζω άλλο αυτή την κυβέρνηση, γιατί δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από αυτά που έκανε κάθε κόμμα που ανέβηκε στην εξουσία. Άλλα έταζε και άλλα έκανε (ποιος ξεχνά τα "Ζάπεια" και τα "Λεφτά Υπάρχουν"), απλά τώρα φαίνεται μεγαλύτερη η μεταστροφή λόγω της εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης που βρισκόταν η χώρα και της τελείως λανθασμένης εκτίμησης που είχαν γι' αυτή όταν πήραν την εξουσία.
* Τον κόσμο να παρακολουθεί τελείως μουδιασμένος της εξελίξεις, είτε επειδή ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, είτε επειδή απλά το μυαλό όλων μας είναι στις παραλίες (ασχέτως αν τις επισκεπτόμαστε ή όχι). Όλα τα σχεδιάζουμε "από Σεπτέμβρη". Και τότε θα συνεχιστεί το σουρεάλ παιχνίδι. Κόσμος που έλεγε "Ευρώπη με κάθε κόστος" θα γκρινιάζει και θα αντιδρά στα μέτρα, οι κυβερνώντες θα προσπαθούν να μη τα εφαρμόσουν και θα τσακώνονται με το "κουαρτέτο" και φυσικά πολύς κόσμος θα θεωρητικολογεί εκ του ασφαλούς μη κατανοώντας (η επίτηδες παραβλέποντας) το ότι ένας τελείως διαφορετικός δρόμος συνοδεύεται με απομόνωση και τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής, απόλυτα αντίθετο με αυτόν που έχουμε συνηθίσει ως τώρα. Δεν λέω αν θα είναι μακροπρόθεσμα καλύτερος ή χειρότερος, απλά λέω ότι είναι τελείως διαφορετικός. Και για να λαϊκίσω λίγο, πόσοι από τους υπέρμαχους της δραχμής κατανοούν ότι πράγματα όπως κινητά τηλέφωνα, τηλεορασάρες, και γενικά όλα αυτά τα ηλεκτρονικά μαραφέτια που τόσο μας έχουν κατακλείσει θα γίνουν άπιαστο όνειρο; Πραγματικά σέβομαι και εκτιμώ όσους κατανοούν το τι αλλαγή χρειάζεται και θέλουν να την υποστούν, αλλά μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι άτομα που νομίζουν ότι με δραχμή θα μπορούν να αγοράσουν σμάρτφα και πλεηστέσια.
* Μια άλλη μερίδα κόσμου να έχει γεμίσει νησιά όπως η Μύκονος και μετά να γκρινιάζει γιατί σε κάποια μέρη χρεώνουν 20 ευρά για μια ξαπλώστρα. Σου έβαλε κανείς το πιστόλι στο κεφάλι να κάτσεις εκεί ρε μάστορα; Αφού του τα σκας ο μαγαζάτορας καλά κάνει και στα παίρνει.
* Διάβασα εδώ για μια πολύ ωραία ιδέα που είχε ένας Θεσσαλός σχεδιαστής που έφτιαξε το πρώτο ξύλινο ηλιακό παγκάκι, που έχει έναν φωτοβολταϊκό συλλέκτη στην οροφή του και πρίζες για να φορτίζουν τα μαραφέτια τους όσοι κάθονται εκεί. Πείτε με απαισιόδοξο, αλλά πραγματικά πόσο χρόνο νομίζετε ότι θα άντεχαν τέτοια παγκάκια αν γέμιζαν την πόλη; Πόσο χρόνο θα έπαιρνε στους κάφρους να τα σπάσουν και στα κλεφτρόνια να ξηλώσουν ότι μπορούν για να τα πουλήσουν; Οποιαδήποτε ωραία ιδέα από τη στιγμή που ζούμε σε μια χώρα που ούτε σεβασμός για οτιδήποτε δημόσιο υπάρχει, αλλά ούτε και αποτρεπτική τιμωρία (για όσους μόνο έτσι καταλαβαίνουν), τίποτε όμορφο δεν μπορεί να κρατηθεί. Το έχω ξαναγράψει και παλιότερα, στη χώρα ότι διατηρείται καθαρό είναι επειδή υπάρχει φύλαξη και τιμωρία. Αν αφήσουμε κάτι μόνο του θα καταστραφεί.
* Διάβασα εδώ ότι στην Ιαπωνία μετέτρεψαν παλιά γήπεδα του γκολφ σε ηλιακά πάρκα. Τι μαλακίες είναι αυτές; Τα γιαπώνια είναι φλώροι. Εμείς γουστάρουμε λιγνίτη.
* Είναι εμετικό κάποιοι να προσπαθούν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι στην πλάτη όλων αυτών των ταλαίπωρων ανθρώπων που βρέθηκαν στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό επειδή η κατάσταση στη δικιά τους ήταν ανυπόφορη. Είναι αξιοθαύμαστη η στάση μιας μερίδας του κόσμου που από το υστέρημα τους βοηθά υλικά και ψυχικά τους πρόσφυγες, επίσης είναι αξιοθαύμαστη η βλακεία κάποιων που δεν κατανοούν την παγκοσμιότητα και τη σοβαρότητα του προβλήματος και νομίζουν ότι θα "περάσει" με πρόχειρα ημίμετρα.
* Πάρτε και ένα βιντεάκι που μου θύμισε κάτι από διαπραγμάτευση
* Φίλε οδηγέ. Φίλε μαλάκα οδηγέ. Δεν σημαίνει ότι επειδή πάτησες το κουμπάκι των "αλάρμ" μπορείς να παρατάς το αμάξι σου όπου θες. Από τότε που βγήκαν τα "αλάρμ" χάθηκε το φιλότιμο.
Δείτε και ένα βιντεάκι με κάποιους να κάνουν μια ωραία φάρσα σε ένα ζώο που πάρκαρε σε θέση αναπήρου. Όλα τα λεφτά το ύφος του και η τσαντίλα του στο τέλος όταν προσπαθεί να φύγει...
* Ας κάνω και ένα ποδοσφαιρικό σχόλιο και το κλείνω για σήμερα. Πραγματικά απορώ γιατί τόσος κόσμος αντί να ασχολείται με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της ομάδας του πορώνεται περισσότερο με τις αποτυχίες του αντιπάλου. Είναι αυτό που λέμε πως απλά θέλουμε να ψοφίσει η κατσίκα του γείτονα μάλλον...
Καλό τέτοιο και να προσέχετε...
