Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Γκρίνια


Το πρωί που σηκώθηκα δεν είχα καμία διάθεση για μάθημα. Τώρα γύρισα σπίτι και διαβάζω γιατί πρέπει να ξαναπάω για μάθημα. Σήμερα είναι μία από τις μέρες που θέλω απλά να είμαι μόνος στο σπίτι και να μη μιλάω σε κανέναν. Χωρίς λόγο. Απλά θέλω να τεμπελιάσω, να διαβάσω εφημερίδες και να δω μαλακίες στην τηλεόραση. Και φυσικά θα ρωτήσετε: Τότε γιατί ρε φίλε κάθεσαι και γράφεις μαλακίες στο blog; Έλα ντε...
Άρεσε σε κανέναν το ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ 57; Για ρίξτε κάνα σχόλιο. Απλά για να ξέρω τι να κάνω στο επόμενο...
Θυμάστε από τα μαθητικά σας χρόνια κανέναν δάσκαλο που μισούσατε; Από τη στιγμή που σχηματίσατε αυτή την άποψη γι' αυτόν δεν υπήρχε περίπτωση αυτή να αλλάξει. Τις προάλλες τσακώθηκα με δυο παιδιά σε ένα τμήμα φροντιστηρίου που έχει μέσα δύο παιδιά...
Δεν θέλουν να με βλέπουν, και τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Δεν έχει σημασία τι έγινε. Σημασία είναι πως η κατάσταση δεν γίνεται να στρώσει. Στην καλύτερη περίπτωση, εγώ θα μιλάω μόνος μου και αυτά θα με βρίζουν από μέσα τους, στην χειρότερη απλά θα μου σπάνε τα νεύρα για να γελάνε. Είναι μαλακία όταν στραβώνει η κατάσταση σε ένα τμήμα. Και είναι μεγαλύτερη μαλακία που το τμήμα δεν έχει άλλα παιδιά για να κάνω μάθημα και να αφήσω αυτά στην ησυχία τους. Και είναι ακόμη Οκτώβρης. Μέχρι το καλοκαίρι...
Έχω και την ομάδα μου να είναι τελευταία στην Δ εθνική... Σκατά με φράουλες.
Και αν ανοίξω την τηλεόραση θα δω παιδιά να περπατάν ομοιόμορφα σαν στρατιωτάκια. Υποτίθεται πως είπαμε όχι στον φασισμό για να "καμαρώνουμε" τα παιδιά μας έτσι;
Γύρισε και ο Αρχιεπίσκοπος. Μακάρι να ζήσει πολύ ακόμα. Δεν τον συμπαθώ, τον θεωρώ ένα επικίνδυνο πολιτικό πρόσωπο, αλλά από την άλλη είναι ένας άρρωστος άνθρωπος με τα κοράκια της τηλεόρασης να περιμένουν από πάνω του την στιγμή που αυτός θα καταρρεύσει για να τον κάνουν θέμα και να ξεσκίσουν την σάρκα του σε κομματάκια τηλεθέασης.
Ούτε που θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει στην κηδεία του...
Α, και κλείνοντας να πω και εγώ ένα εύγε στον γαύρο για την μπάλα που έπαιξε την προηγούμενη Τετάρτη.

Υ.Γ. Η φωτογραφία πάνω είναι τελείως άσχετη με ότι ανέφερα

1 σχόλιο:

Βαγγέλης είπε...

Γιώργο χαίρε!

Και μη σκας!

Το Νιουζλέτε, όσο "χάλια" και να είναι (που δεν είναι, απλώς είναι η επικαιρότητα πού τού δίνει περισσότερο ή λιγότερο υλικό), αποτελεί πάντα μια ανάσα δροσιάς.

Τώρα, για το μάθημα τί να πω. Είμαι κάθετα ενάντιος στη μισθωτή σκλαβιά και επικυρώνεις την άποψή μου για μια αναρρωτική διαρκείας...

Ξεκίνα να γράφεις. Το έχουμε ανάγκη - και μπορεί να σε γλιτώσει και επαγγελματικά...

Φιλιά,
Οκαβάγγος