Παρά το ότι ήμουν καλός μαθητής, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με την γεωγραφία. Είχα, και έχω, αδυναμία να συγκρατήσω πληροφορίες για πόλεις, περιοχές, νησιά, νομούς κτλ. εκτός αν πρόκειται να τα επισκεφτώ. Έτσι μετά την ενηλικίωση μου, όταν άρχισα να πηγαίνω διακοπές σε διάφορα μέρη έμαθα πολλά πράγματα για την Ελλάδα. Είναι γνωστό πως άργησα πολύ να μάθω ότι η Ικαρία είναι νησί (και όχι ένα μέρος γενικότερα...) και πως δεν περνάμε από Κόρινθο όταν πάμε στον Βόλο. Η μοίρα τα έφερε τελικά να κάνω λόγω στρατού και σπουδών περάσματα από διάφορα μέρη και να μάθω κάποια βασικά πράγματα, αλλά μέχρι χτες δεν θα έλεγα πως οι γνώσεις μου ήταν καλές. Σήμερα ξέρω που είναι το Αγαθονήσι με τους 144 μόνιμους κατοίκους, ο Άη Στράτης, οι Μεταξάδες στον Έβρο, η Συκιά στην Χαλκιδική, η Σύμη, η Χάλκη, η Κάσος, ο Μούδρος στην Λήμνο, καθώς και πολλά άλλα μέρη από πολύ, ως πολυυυυυυυυυυυυ απομακρυσμένα από την Αττική γιατί πρέπει να δηλώσω τις περιοχές προτίμησης για τον διορισμό μου. Και επειδή είμαι φύσει απαισιόδοξος και επειδή πάντα προετοιμάζομαι για το χειρότερο (για να ελπίζω να χαρώ από το απλά κακό που συνήθως συμβαίνει) είμαι σίγουρος πως θα γίνω ο νούμερο 145 στο νησί που ο τουριστικός οδηγός έλεγε πως τα αξιοθέατα του είναι μια-δυο εκκλησίες... Περιμένω τα στοιχήματα σας για το από που θα σας γράφω για να μου κάνετε παρέα.
Πάντως μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση πως παρά το ότι έχω πολύ καιρό να γράψω κάτι, βλέπω νέους αναγνώστες από απίστευτες περιοχές. Ποιος άμοιρος στην Σαουδική Αραβία, στο Κατάρ, στην Βενεζουέλα, στο Βιετνάμ και στις άλλες χώρες που δείχνει το Flag Counter κάτω δεξιά στην σελίδα, διάβασε ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ; Παράξενο, αλλά ωραίο...
Την επόμενη τρίτη, αφού θα έχω ξεμπερδέψει με την χαρτούρα για τον διορισμό θα πάω για πολλοστή φορά στην αγαπημένη μου Σίφνο (που δυστυχώς δεν θέλει Χημικό), αλλά ήδη έχοντας περάσει ένα τετραήμερο στην Λίμνη Ευβοίας και ένα τριήμερο στην Κίμωλο κάνοντας κάμπινγκ έχω φτιάξει μια λίστα δυσάρεστων εντυπώσεων από τις μέχρι τώρα διακοπές μου, έτσι για να μην ξεχνάμε την τέχνη του γκρινιάζειν. Γενικά πάντως πέρασα καλά μέχρι τώρα, δεν θέλω να είμαι αχάριστος, αλλά δυστυχώς κάποια πράγματα δεν γίνεται να μην με τσαντίσουν.
ΛΙΣΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ (με τυχαία σειρά)
1) Το απίστευτο μποτιλιάρισμα στην Νέα Αρτάκη μετά την Χαλκίδα λόγω των έργων που γίνονται εκεί. Δεν ήταν κίνηση αυτή, αλλά ακινησία.
2) Το ότι βρέθηκε κάποιος τύπος στο Αιγάλεω που θεώρησε λογικό, να πηδήξει στο μπαλκονάκι μου (χωρίς κόπο γιατί μένω στο ισόγειο) και να μου κλέψει ένα φυτό! Μία γλάστρα!
3) Το ότι στο καράβι Άγιος Γεώργιος κοστίζει 3,5 ευρώ το κουτάκι η μπύρα.
4) Η εντύπωση μου από την Μύλο τα λίγα λεπτά που έμεινα εκεί. Απλά ήθελα να πάω σε ένα χωρίο για να πάρω το καραβάκι για να πάω Κίμωλο. Και εκεί α) μου είπαν πως μια απόσταση του ενός τετάρτου είναι μισής ώρας για να πάρω ταξί και όχι λεωφορείο, β) βρήκα ταξί που μου ζήτησε 12 ευρώ για αυτά τα 9 χιλιόμετρα, γ) ο οδηγός του παραλίγο να κοιμηθεί πάνω στο τιμόνι και να πέσει πάνω σε μια μηχανή, δ) στο τέλος μου ζήτησε και εξτρά ένα ευρώ για τα μπαγκάζια παρά το ότι όταν τον ρώτησα την τιμή είχαμε φορτώσει με την φίλη μου τους σάκους μας (εννοείται πως δεν του το έδωσα, περισσότερο για να νιώσω λιγότερο μαλάκας παρά για τα φράγκα).
5) Το υπουργείο παιδείας που μαλακίζεται και μας τρέχει μέσα στον Αύγουστο να κάνουμε αιτήσεις, ενώ αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει από τον προηγούμενο μήνα.
6) Και τελευταίο, αλλά καλύτερο... ΟΙ ΣΚΑΤΙΑΡΗΔΕΣ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΤΡΟΧΟΣΠΙΤΟ ΣΤΗΝ ΚΙΜΩΛΟ. Που λέτε στην Κίμωλο είναι μια παραλία (η Αλυκή) που κάνει ο κόσμος ελεύθερο κάμπινγκ. Είχε τόσες σκηνές που ήταν η μία κολλημένη με την άλλη. Και πίσω από την δικιά μου, ένα ζευγάρι συνταξιούχων Γάλλων είχε παρκάρει ένα τεράστιο τροχόσπιτο, μπροστά από το οποίο είχε τραπέζι, καρέκλες, ψησταριά, ενώ στην παραλία είχαν και ένα φουσκωτό για να βολτάρουν στα γύρω μέρη. Από τη μια εμείς να καθόμαστε σε ψάθες, και να ψάχνουμε σκιές για να φάμε και καβάτζες για να χέσουμε και από την άλλη αυτοί στις πολυθρονάρες τους να καλοπερνούν, να τρωγοπίνουν και να μας ξυπνάν από νωρίς το πρωί με τις μουσικές τους. Αλλά δεν με ενοχλούσαν. Τους έβλεπα να περνάνε καλά και τους εκτιμούσα για την ενέργεια τους. Αυτά τις δύο πρώτες μέρες. Μέχρι που ένα πρωί με κάλεσαν στο τραπέζι τους, και ενώ περίμενα να με κεράσουν καφέ ο τύπος μου είπε να δω την θέα μπροστά. "Αμάν αυτός θέλει να με γαμήσει σκέφτηκα (αυτό δεν γίνεται όταν κάποιος δείχνει την θέα;)". Η θέα ήταν η παραλία, η θάλασσα, η Μύλος απέναντι, και φυσικά οι σκηνές του κόσμου. Και τότε μου το είπε. "Η σκηνή σου μου κόβει την θέα και θέλω να την μετακινήσεις!"
"Εεεεε θα δούμε..." απάντησα φεύγοντας σαστισμένος. Μου είναι δύσκολο να αντιδράσω άμεσα στον παραλογισμό. Θέλω λίγο χρόνο να επεξεργαστώ την πληροφορία. Εννοείται πάλι πως δεν την μετακίνησα, απλά αγνοούσα τα επίμονα βλέμματα του μέχρι την επόμενη μέρα που έτσι και αλλιώς έφευγα. Το θεϊκό είναι πως αυτός τα πήρε και κάνοντας σαν πεντάχρονο κακομαθημένο, όπως περνούσε πάτησε επιδεικτικά (δύο φορές) πάνω στην ψάθα που είχα απλώσει μπροστά από την σκηνή μου. Ο παλιοσκατιάρης.... (είναι πολύ εκτονωτική αυτή η λέξη δεν νομίζετε;).
Υ.Γ. Δεν θα σχολιάσω τις ενδοΠροοδευτικάνικες φαγωμάρες. Με στενοχωρούν βαθύτατα και με απογοητεύουν απλά. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.
Πάντως μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση πως παρά το ότι έχω πολύ καιρό να γράψω κάτι, βλέπω νέους αναγνώστες από απίστευτες περιοχές. Ποιος άμοιρος στην Σαουδική Αραβία, στο Κατάρ, στην Βενεζουέλα, στο Βιετνάμ και στις άλλες χώρες που δείχνει το Flag Counter κάτω δεξιά στην σελίδα, διάβασε ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ; Παράξενο, αλλά ωραίο...
Την επόμενη τρίτη, αφού θα έχω ξεμπερδέψει με την χαρτούρα για τον διορισμό θα πάω για πολλοστή φορά στην αγαπημένη μου Σίφνο (που δυστυχώς δεν θέλει Χημικό), αλλά ήδη έχοντας περάσει ένα τετραήμερο στην Λίμνη Ευβοίας και ένα τριήμερο στην Κίμωλο κάνοντας κάμπινγκ έχω φτιάξει μια λίστα δυσάρεστων εντυπώσεων από τις μέχρι τώρα διακοπές μου, έτσι για να μην ξεχνάμε την τέχνη του γκρινιάζειν. Γενικά πάντως πέρασα καλά μέχρι τώρα, δεν θέλω να είμαι αχάριστος, αλλά δυστυχώς κάποια πράγματα δεν γίνεται να μην με τσαντίσουν.
ΛΙΣΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ (με τυχαία σειρά)
1) Το απίστευτο μποτιλιάρισμα στην Νέα Αρτάκη μετά την Χαλκίδα λόγω των έργων που γίνονται εκεί. Δεν ήταν κίνηση αυτή, αλλά ακινησία.
2) Το ότι βρέθηκε κάποιος τύπος στο Αιγάλεω που θεώρησε λογικό, να πηδήξει στο μπαλκονάκι μου (χωρίς κόπο γιατί μένω στο ισόγειο) και να μου κλέψει ένα φυτό! Μία γλάστρα!
3) Το ότι στο καράβι Άγιος Γεώργιος κοστίζει 3,5 ευρώ το κουτάκι η μπύρα.
4) Η εντύπωση μου από την Μύλο τα λίγα λεπτά που έμεινα εκεί. Απλά ήθελα να πάω σε ένα χωρίο για να πάρω το καραβάκι για να πάω Κίμωλο. Και εκεί α) μου είπαν πως μια απόσταση του ενός τετάρτου είναι μισής ώρας για να πάρω ταξί και όχι λεωφορείο, β) βρήκα ταξί που μου ζήτησε 12 ευρώ για αυτά τα 9 χιλιόμετρα, γ) ο οδηγός του παραλίγο να κοιμηθεί πάνω στο τιμόνι και να πέσει πάνω σε μια μηχανή, δ) στο τέλος μου ζήτησε και εξτρά ένα ευρώ για τα μπαγκάζια παρά το ότι όταν τον ρώτησα την τιμή είχαμε φορτώσει με την φίλη μου τους σάκους μας (εννοείται πως δεν του το έδωσα, περισσότερο για να νιώσω λιγότερο μαλάκας παρά για τα φράγκα).
5) Το υπουργείο παιδείας που μαλακίζεται και μας τρέχει μέσα στον Αύγουστο να κάνουμε αιτήσεις, ενώ αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει από τον προηγούμενο μήνα.
6) Και τελευταίο, αλλά καλύτερο... ΟΙ ΣΚΑΤΙΑΡΗΔΕΣ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΤΡΟΧΟΣΠΙΤΟ ΣΤΗΝ ΚΙΜΩΛΟ. Που λέτε στην Κίμωλο είναι μια παραλία (η Αλυκή) που κάνει ο κόσμος ελεύθερο κάμπινγκ. Είχε τόσες σκηνές που ήταν η μία κολλημένη με την άλλη. Και πίσω από την δικιά μου, ένα ζευγάρι συνταξιούχων Γάλλων είχε παρκάρει ένα τεράστιο τροχόσπιτο, μπροστά από το οποίο είχε τραπέζι, καρέκλες, ψησταριά, ενώ στην παραλία είχαν και ένα φουσκωτό για να βολτάρουν στα γύρω μέρη. Από τη μια εμείς να καθόμαστε σε ψάθες, και να ψάχνουμε σκιές για να φάμε και καβάτζες για να χέσουμε και από την άλλη αυτοί στις πολυθρονάρες τους να καλοπερνούν, να τρωγοπίνουν και να μας ξυπνάν από νωρίς το πρωί με τις μουσικές τους. Αλλά δεν με ενοχλούσαν. Τους έβλεπα να περνάνε καλά και τους εκτιμούσα για την ενέργεια τους. Αυτά τις δύο πρώτες μέρες. Μέχρι που ένα πρωί με κάλεσαν στο τραπέζι τους, και ενώ περίμενα να με κεράσουν καφέ ο τύπος μου είπε να δω την θέα μπροστά. "Αμάν αυτός θέλει να με γαμήσει σκέφτηκα (αυτό δεν γίνεται όταν κάποιος δείχνει την θέα;)". Η θέα ήταν η παραλία, η θάλασσα, η Μύλος απέναντι, και φυσικά οι σκηνές του κόσμου. Και τότε μου το είπε. "Η σκηνή σου μου κόβει την θέα και θέλω να την μετακινήσεις!"
"Εεεεε θα δούμε..." απάντησα φεύγοντας σαστισμένος. Μου είναι δύσκολο να αντιδράσω άμεσα στον παραλογισμό. Θέλω λίγο χρόνο να επεξεργαστώ την πληροφορία. Εννοείται πάλι πως δεν την μετακίνησα, απλά αγνοούσα τα επίμονα βλέμματα του μέχρι την επόμενη μέρα που έτσι και αλλιώς έφευγα. Το θεϊκό είναι πως αυτός τα πήρε και κάνοντας σαν πεντάχρονο κακομαθημένο, όπως περνούσε πάτησε επιδεικτικά (δύο φορές) πάνω στην ψάθα που είχα απλώσει μπροστά από την σκηνή μου. Ο παλιοσκατιάρης.... (είναι πολύ εκτονωτική αυτή η λέξη δεν νομίζετε;).
Υ.Γ. Δεν θα σχολιάσω τις ενδοΠροοδευτικάνικες φαγωμάρες. Με στενοχωρούν βαθύτατα και με απογοητεύουν απλά. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου