Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κύριακες τα βράδια

Συνήθως παίζει μια πίκρα τις Κυριακές τα βράδια, όχι μόνο επειδή το λέει στο τραγούδι του ο Μάλαμας, αλλά επειδή όλοι σκέφτονται το τι θα ακολουθήσει την επόμενη μέρα στη δουλειά. Εγώ δεν σκέφτομαι ότι αύριο θα αντιμετωπίσω τα αφηνιασμένα πιτσιρίκια του σχολείου, που απειλούν πως θα κάνουν κατάληψη αν τολμήσουμε εμείς οι υπέρκακοι καθηγητές να τιμωρήσουμε τον συμμαθητή τους που ξεβράκωσε έναν άλλο συμμαθητή τους σε ένα διάλειμμα την Παρασκευή. Δεν σκέφτομαι ότι ίσως ακούσω πάλι ατάκες του στυλ "Γιατί δεν έρχεστε κύριε στον αγώνα; Χρειαζόμαστε κάτι να πετάξουμε μέσα στο γήπεδο αν πέσει ξύλο". Κρατάω τα καλά της ημέρας, όπως το ice age 3 που είδα στο τοπικό "σινεμά" (έναν προτζέκτορα με ένα dvd player), ή το 0-4 της Προοδευτικής στην Χίο, ή ότι έκανα μια πανέμορφη περπατιτσάδα δίπλα στην θάλασσα. Γέμισα τις μπαταρίες μου και ξεφρίκαρα λίγο, γιατί τις προηγούμενες μέρες έφτασα στα όρια μου. Είπα και εγώ να γίνω λίγο κοινωνικός και να βγω κάπως παραπάνω. Και συνειδητοποίησα πως κατάντησα και εγώ να ασχολούμαι με το επίσημο σπορ της περιοχής, και μάλλον όλων των μικρών κοινωνιών. Κουτσομπολίο και θάψιμο. Είναι πολύ εύκολο να πέσεις σε αυτή την παγίδα εδώ. Είμαστε τόσο λίγοι που όλοι είμαστε σημαντικοί. Όλοι είμαστε λίγο σταρ και αντιμετωπίζουμε τους άλλους και σαν τέτοιους. Εδώ είναι είδηση ότι η τάδε βγήκε βόλτα στην παραλία ενώ το πρωί δεν είχε έρθει στην δουλειά, ή ότι ο τάδε τα έφτιαξε με την τάδε που πριν λίγο καιρό την έκραζε, ή ότι όλοι οι άλλοι τάδε είναι χαμηλού επιπέδου επειδή δεν εκτιμούν εμάς τους τάδε που θεωρούμε πως είμαστε γαμάτοι. Και βλέπεις πως όλοι οι τάδε είναι μια "ευτυχισμένη" δυσλειτουργική οικογένεια που ζει σε ένα μικρό σπίτι με διάφανους τοίχους και ξεχνά ή μάλλον δεν έχει μάθει ποτέ έννοιες όπως ιδιωτικότητα και τακτ. Και βλέπεις την γριά γειτόνισσα που δεν ξέρεις καν το όνομα της (αλλά εκείνη ξέρει τα πάντα για σένα) να μπαίνει μέσα στο σπίτι σου επειδή έκανες το λάθος να αφήσεις την πόρτα ανοιχτή όταν έβαζες μια ηλεκτρική κουζίνα μέσα. Να μην μάθει αυτή τι κουζίνα πήρες;
Έφτασα στα όρια της κοινωνικότητας μου αυτές τις μέρες και ένιωθα σαν ξέμπαρκος οπαδός που βρίσκεται σε ένα πανέμορφο γήπεδο, αλλά αντίπαλης ομάδας. Μπορείς να θαυμάσεις τον περίγυρο αλλά δεν μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα γιατί κινδυνεύεις.
Τέλειωσε ο δίσκος των Godspeed You Black Emperor που άκουγα. Άδειασε και το ποτηράκι με το τσίπουρο. Άρα ήρθε η ώρα για τον ύπνο.
Θα τα πούμε σύντομα πάλι. Ετοιμάζω και το πρώτο τεύχος του ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ για το 2010 ήδη. Καλά να περνάτε και μη ξεχνάτε πως οι τοίχοι έχουν αυτιά.