Ελάτε στα νησιά! Είναι όμορφα!

Το ξέρετε πως μου αρέσει να γκρινιάζω, και θα το κάνω για άλλη μια φορά όχι τόσο επειδή θέλω να σας κουράσω, αλλά για να δείξω, πάλι, το πόσο διαφορετικό είναι να ζει κάποιος εντός και εκτός πόλης. Πριν συνεχίσω απλά σας δηλώνω πως δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα ποσά που χάλασα, ούτε πέρασα άσχημα, απλά θα σας περιγράψω έναν άλλο κόσμο. Έναν κόσμο που κάνει την Αθήνα να φαίνεται τόπος λειτουργικός και προγραμματισμένος (ακόμα και τις απεργίες των ΜΜΜ τις ξέρετε από πριν...). Θα σας περιγράψω το "τριήμερο" που πέρασα.

Λίγο μετά τα Χριστούγεννα, και σκεπτόμενος το πότε θα ξαναέχω ευκαιρία να φύγω από τη Νίσυρο και να πάω σπίτι μου, είδα το ημερολόγιο και βρήκα την αργία της "Καθαρής Δευτέρας". Επειδή όμως ένα τριήμερο δεν είναι τίποτα όταν έχεις να κάνεις δυο 15ωρα (τουλάχιστο) ακτοπλοϊκά ταξίδια (αν βολεύει το πρόγραμμα), είπα να ακολουθήσω έναν άλλο δρόμο. Καράβι μέχρι την κοντινή Κω Παρασκευή πρωί και από εκεί αεροπλάνο για Αθήνα, και επιστροφή την Καθαρή Δευτέρα με τον ίδιο τρόπο. Έτσι θα έχανα μόνο την σχολική εορτή της 7ης Μάρτη  που θα γινόταν την Παρασκευή (τοπική εορτή της Δωδεκανήσου), άντε και 2 ώρες μάθημα το πολύ. Ξέροντας ότι υπάρχει καθημερινή σύνδεση της Νισύρου με Κω, εκμεταλλεύτηκα την προσφορά μιας αεροπορικής και έβγαλα ένα εισιτήριο μετ' επιστροφής με 100 ευρώ. Σκέφτηκα 100 το αεροπλάνο και 10 το τοπικό καραβάκι πήγαιν' έλα, είμαστε μια χαρά. Λάθος σκέψη. Το τοπικό καραβάκι κόπηκε. Το "μεγάλο" καράβι που έρχεται από Πειραιά, άλλαξε τα δρομολόγια του, και ένα τρίτο που κάνει τον γύρο της Δωδεκανήσου σταμάτησε για μερικές εβδομάδες. Είχε φτάσει μία εβδομάδα πριν την θεωρητική αναχώρηση μου και δεν είχα ιδέα το τι θα γινόταν. Κανείς δεν ήξερε αν και πότε θα ξαναρχίσουν τα τακτικά δρομολόγια από και προς το νησί. Μέχρι που υπήρξε και πρόβλημα με την τροφοδοσία σε προϊόντα, γιατί προμήθειες γίνονταν μία φορά την εβδομάδα, και από καράβι που δεν είχε ψυγείο. Και φαινόταν το πόσο δεν έχω πιάσει τον τρόπο σκέψης εδώ, γιατί εγώ είχα "φρικάρει" και όλοι οι υπόλοιποι το θεωρούσαν αναμενόμενο και φυσιολογικό. "Μόνο την χρονιά των Ολυμπιακών ξέραμε το ακριβές πρόγραμμα των ακτοπλοϊκών δρομολογίων για όλη τη χρονιά" μου δήλωσε ο τοπικός ταξιδιωτικός πράκτορας. Ο μόνος τρόπος "διαφυγής" ήταν το ταξίδι μου, από Παρασκευή-Δευτέρα, να γίνει Πέμπτη-Τρίτη, για να εκμεταλλευτώ ένα άλλο τοπικό καράβι που κάνει τον γύρο της Δωδεκανήσου. Και με τα μαθήματα τι γίνεται όμως; "Ευτυχώς" την Τρίτη μετά την Καθαρή Δευτέρα θα γινόταν παρέλαση για την τοπική εορτή, και την Πέμπτη πριν, έγινε εκδρομή στο σχολείο για να βοηθηθούν και όσοι ήθελαν να φύγουν. Η αλλαγή όμως του αεροπορικού, ανέβασε το κόστος του, από 100, σε 210 ευρώ, και το καράβι που κάνει την σύνδεση, χρεώνει 15,5 αντί για 5 τη  μονή διαδρομή Νίσυρο-Κω. Αλλά χαλάλι λέμε όμως... Το θέμα ήταν η επιστροφή. Τρίτη πρωί έφυγα 6 το πρωί από το σπίτι μου στη Νίκαια. Είπα να είμαι νόμιμος πολίτης, και έδωσα το 1,2 ευρώ για να πάω με το λεωφορείο στο Μετρό, έδωσα και άλλα 8 ευρώ για να πάω στο αεροδρόμιο, και πέταξα μέχρι την Κω. Από εκεί έδωσα 11 ευρώ στο ταξί για να με πάει στο λιμανάκι της Καρδάμενας  για να φύγω με ένα τοπικό καραβάκι, που αντικατέστησε μετά από 1,5 μήνα αυτό που σταμάτησε τα καθημερινά δρομολόγια. Και επειδή είχε ήδη άσχημο καιρό, πήγα και ρώτησα στο λιμεναρχείο αν θα γίνει το δρομολόγιο. Εκεί με επιβεβαίωσαν πως με τα τωρινά δεδομένα, το δρομολόγιο γίνεται κανονικά. Βολόδειρα και εγώ στην Καρδάμενα, για 3 ώρες, και πήγα μετά να πάρω το καράβι. Έλα όμως που είχε σηκώσει περισσότερο αέρα... "Αύριο και βλέπουμε..." μου είπε ο καπετάνιος. "Τι να κάνουμε" σκέφτηκα και εγώ, και πήγα στη στάση του λεωφορείου για να πάω στο κέντρο της Κω, να βρω ξενοδοχείο. Η ώρα ήταν 13:50, και το πρόγραμμα έλεγε πως το λεωφορείο θα πέρναγε 14:40 (το τελευταίο δρομολόγιο της ημέρας). Στις 15:10 δεν είχε περάσει τίποτα (εδώ θυμίζω λίγο ότι ή ένταση του ανέμου ήταν 8 μποφόρ, και η θερμοκρασία χαλαρά μονοψήφια), και οι προσπάθειες μου να επικοινωνήσω με τα γραφεία των λεωφορείων άκαρπη (μετά έμαθα, πως επειδή εκείνη την ημέρα έγινε η σχολική παρέλαση, η μέρα θεωρήθηκε ημιαργία, άρα έπρεπε να είχα καταλάβει πως δεν θα ίσχυε το δρομολόγιο της Τρίτης, αλλά της Κυριακής που δεν είχε μεσημεριανό λεωφορείο... Είμαι χαζός τελικά.). Κάλεσα λοιπόν ταξί και με πήγε στο κέντρο της Κω (35 ευρώ), για να μείνω σε ξενοδοχείο (2 μέρες επί 35 ευρώ). Τελικά έμαθα πως την Πέμπτη στις 13:15 θα περάσει καράβι για Νίσυρο (15,5 ευρώ). Μισή ώρα πριν, ήμουν στο λιμάνι, αφού έχω επιβεβαιώσει 3 φορές πως θα γίνει κανονικά το δρομολόγιο. Όταν πήγε 13:15 και δεν είχε εμφανιστεί τίποτα, η λιμενικός μας επιβεβαίωσε πως το καράβι θα έρθει στην ώρα του. Μετά διέρρευσε, πως θα αργήσει κάνα τεταρτάκι λόγω καιρού. Στις 2  έφτασε ο πράκτορας της εταιρείας που έχει το καράβι, και μας ενημέρωσε πως το καράβι θα έρθει στις 3 και πως το είχε πει στο λιμεναρχείο εδώ και ώρες... Τελικά, στις 4 έφτασα στη Νίσυρο. Σύνολο ορών που μου πήρε για να πάω από το ένα σπίτι μου στο άλλο 58. Σύνολο εξόδων μετακίνησης και διαμονής, 366,2 ευρώ. Και για να μην σας κουράσω άλλο, δεν θα μιλήσω για τον παραλογισμό και την εξυπηρετικότητα των λιμενικών (χρειάστηκα ένα χαρτί που θα αποδείκνυε ότι πράγματι δεν μπορούσα να φτάσω στο νησί για να δικαιολογηθεί η απουσία μου από το σχολείο), γιατί ίσως γίνω περισσότερο κακός απ' όσο θέλω.Ούτε θέλω να σκεφτώ, ότι κάποιοι θα με σχολιάσουν ως λουφαδόρο, επειδή έλειπα τόσες μέρες. Πάω για ύπνο λοιπόν...

Υ.Γ. Τι ωραία που ήταν στο γήπεδο το προηγούμενο Σάββατο... Δεν ήταν αγώνας, αλλά γιορτή. Μήπως πρέπει να σκεφτείτε να αφήσετε τους γαύρους και τους βάζελους και να έρθετε στην Προοδευτικάρα;