Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Σκόρπιες σκέψεις (αχ βρε Μάρκο...)

  • Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε σε ταβέρνα στην Κω. Είχα χαρεί πολύ όταν την είδα. Λίγες μέρες μετά χάρηκα πολύ περισσότερο όταν τα τραγούδια του Βαμβακάρη ακούστηκαν ζωντανά στο νησί. Όαση στα αυτιά μου ο ήχος του ρεμπέτικου εδώ.
  • Χαίρομαι ιδιαιτέρως όταν πρέπει να διδάξω το κεφάλαιο της εξέλιξης στη βιολογία γιατί μου δίνεται έναυσμα να πω δυο πραγματάκια για την εκκλησία (όχι μόνο της χώρας μας) και τον ρόλο της, στην διάδοση της γνώσης.
  • Λίγες μέρες πριν κάποιοι έκλεισαν τα φώτα τους για μια ώρα και σώθηκε ο πλανήτης. Όπως και σε λίγο καιρό κάποιοι δεν θα φάνε κρέας για μερικές μέρες και θα σωθούν όλες οι αμαρτίες τους. Όπως και αν κάνουμε λιτότητα για 1-2 χρόνια θα μπορούμε να παλαντζάρουμε όλες τις σπατάλες που έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια. Έτσι είναι τίποτα δεν θέλει προσπάθεια. Όλα γίνονται εύκολα και γρήγορα...
  • Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο έριξε πρόστιμο 3 εκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα γιατί άργησε κατά 29 μήνες να εντάξει στην νομοθεσία της οδηγία για την αποζημίωση των θυμάτων εγκληματικών πράξεων. Και αυτό είναι ένα από τα πολλά πρόστιμα που δέχεται κάθε χρόνο η χώρα. Γιατί είμαστε large τύποι και δεν μας ενδιαφέρουν τα λεφτά. Γιατί η οικονομία μας έχει αντοχές να χαρίζει εκατομμύρια που θα μπορούσαν να διοχετευθούν σε αναπτυξιακά έργα. 
  • Μετά από παρέμβαση του συνηγόρου του καταναλωτή και της ρυθμιστικής αρχής ενέργειας, η ΔΕΗ υποχρεώνεται να καταβάλει αποζημιώσεις στους καταναλωτές της, όταν παθαίνουν ζημιές οι ηλεκτρονικές συσκευές τους, εξ' αιτίας διακοπών ρεύματος ή αυξομείωσης της τάσης του. Αλλά για να πάρει την αποζημίωση κάποιος, πρέπει να ξοδέψει τόσο χρόνο και τόσο χρήμα, ώστε θα είναι διπλά χαμένος.
  • Το υπουργείο οικονομικών της Ιταλίας, θα χρησιμοποιεί το facebook για να διακριβώσει το πραγματικό βιωτικό επίπεδο των φορολογουμένων του και να αποκαλύψει τυχόν φοροφυγάδες. Δηλαδή κάποιοι υπάλληλοι εκεί θα ψωλάρουν στο facebook όλη μέρα, λέγοντας πως κάνουν έρευνα. Αυτά είναι υπαλληλικά προνόμια. Πρέπει να έχουν γαμάτους συνδικαλιστές στην Ιταλία.
  • Συγνώμη ζήτησε ο διευθυντής της εταιρείας που έχει το πυρηνικό εργοστάσιο στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. Και έτσι διορθώθηκαν όλα. Θυμάμαι τι μου έλεγε ένας δάσκαλος μου στο δημοτικό: "Η συγνώμη είναι μισό χέσιμο". Και λίγο έλεγε...
  • Σε σχολείο του Ηρακλείου της Κρήτης, έγινε λαχειοφόρος αγορά για να μαζευτεί το ποσό που χρειάζεται για να βάλουν πετρέλαιο για τα καλοριφέρ του σχολείου. Υπερβολές! Μια χαρά καιρό έχει, τι το θέλουν το καλοριφέρ τα κακομαθημένα.
  • Αυτοί οι οίκοι αξιολόγησης που τόσο ενοχλούμαστε που βάζουν κακό βαθμό στην οικονομία μας (όχι ότι θα έπρεπε να βάλουν και καλό), όταν στο παρελθόν κατηγορήθηκαν ότι έδιναν ψευδή στοιχεία (κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης των ΗΠΑ) λέγοντας πως είναι ασφαλή τα διάφορα τοξικά ομόλογα, είπαν στο δικαστήριο πως αυτοί πληρώνονται απλά για να λένε τη γνώμη τους και πως δεν έχουν καμία ευθύνη αν τυχόν πέσουν έξω. Επίσης αποδείχτηκε ότι τις πλήρωναν κάποιοι  για να λένε ότι  τους βόλευε. Γιατί λοιπόν παιδευόμαστε και δεν τις πληρώνουμε και εμείς να πούνε ό,τι θέλουμε; (δείτε το ντοκυμαντέρ "The Inside Job", είναι πολύ ενδιαφέρον)
  • Ένα φίδι τσίμπησε στο βυζί μια πορνοστάρ και πέθανε από τη σιλικόνη που ρούφηξε. Αυτό σημαίνει κορμί θανατηφόρο.
  • Σύμφωνα με έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, οι χιμπατζήδες μπορούν να θυμηθούν που έκρυψαν την τροφή τους, αλλά δεν μπορούν να θυμηθούν πόσο καιρό πριν την αποθήκευσαν. Μήπως να τροποποιήσουμε γενετικά την τροφή τους για να μη χαλάει ποτέ; Μήπως έτσι αποδεικνύεται εξελικτικά η αναγκαιότητα του ψυγείου στην σύγχρονη εποχή; Τροφή για σκέψη... Αλλά μη την αφήσετε να χαλάσει!
  • Αύριο είναι πρωταπριλιά. Λέτε να μου κάνουν κανένα αστείο οι μαθητές μου και να έρθουν διαβασμένοι; 
  • Η Προοδευτική, αφού πήρε το πρωτάθλημα και το κύπελο στην κατηγορία της φέτος, αφού έγινε μετά από καιρό πρωτοσέλιδο σε πολλές εφημερίδες, βάρεσε διάλυση πάλι. Απλήρωτοι παίχτες, άφαντος χρηματοδότης, ξεκατίνιασμα διοικούντων, αβεβαιότητα για το μέλλον. Αλλά δεν μασάμε, συνηθισμένοι είμαστε. Κάθε χρόνο τα ίδια γίνονται...
  • Άντε να φτιάξει για τα καλά ο καιρός, να λιαστούμε, να κλείσουμε εγκεφαλικούς διακόπτες, και να ξεχάσουμε ότι γίνεται. Μεγαλύτερος λωτός από τον ήλιο δεν υπάρχει.
  • Καληνύχτα.

4 σχόλια:

ψευδο-Lena είπε...

1. Ωραία φωτό, σε μαγαζί στην Κω

2. Τέτοια αστείο την πρωταπριλιά το περίμενες? - το σχόλιο κατόπιν εορτής!

3. Γιατί βρε παιδάκι μου τα βάζεις τόσο συχνά με τον ήλιο και το σταμάτημα των εγκεφαλικών διεργασιών? Τι πειράζει δηλαδή, το ένα ή το άλλο?
- για τον ήλιο ξέρω, σε καταλάβαμε κύριε με το κοντιμάνικο χειμωνιάτικα
- για τις εγκεφαλικές διεργασίες πάλι? - γίνονται, δε γίνονται, τίποτα δεν γίνεται...

SFILTROS είπε...

Είναι ευχή και κατάρα ο ήλιος. Σε κάνει να ξεχνάς τα προσωπικά σου προβλήματα και να νιώθεις όμορφα. Όμως κάνει και τα άλλα τα σοβαρότερα προβλήματα να φαίνονται ασήμαντα. Ξεχνάς το τι συμβαίνει γύρω σου, αρκεί να είσαι δίπλα στη θάλασσα, να ακούς το κύμα της, να πίνεις και μια κρύα μπύρα. Και αν έχεις και κάποιον/κάποιαν δίπλα σου, χέσε μέσα. Δεν υπάρχει ο κόσμος. Χαμογελάς, εσωτερικά και εξωτερικά, αλλά αποκόπτεσαι από την πραγματικότητα. Δεν σκέφτεσαι, δεν αντιδράς. Και έρχεται μετά ο επόμενος Σεπτέμβρης (γιατί στην Ελλάδα μετά το Πάσχα, όλα τα σχέδια πάνε "από Σεπτέμβρη") και βρίσκεσαι προ τετελεσμένων γεγονότων πάλι. Δεν είναι τυχαίο ότι τα χειρότερα νομοσχέδια περνάνε στο θερινό τμήμα της Βουλής. "Δεν με νοιάζει" μπορεί να πουν μερικοί, "ο ήλιος μου αρκεί". Ίσως να έχουν δίκιο, ίσως και όχι. Θα δείξει...

ψευδο-Lena είπε...

Μα, όταν πίνεις κρυα μπύρα με τον καλό ή την καλή σου δίπλα στη θάλασσα δεν είναι πραγματικότητα?
Και ποια είναι η πραγματικότητα, οι ειδήσεις στην τηλεόραση ή στο τβξσ?
Τελικά η πραγματικότητα είναι μάλλον κάτι πολύ προσωπικό, ή μήπως δεν υπάρχει και τη δημιουργούμε κάθε στιγμή?
- Τι ωραία που τα λέμε, μ αρεσουν αυτα τα ... πραγματικά ζητήματα!

- ας πάρει και κανας άλλος μερος στην κουβέντα, να τα λέμε!

SFILTROS είπε...

Μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε. Από αυτές που ούτε τελειώνουν ούτε βγάζουν άκρη.
Σίγουρα οι ειδήσεις στην τηλεόραση δεν είναι πραγματικότητα.
Ούτε φυσικά αντιλέγω πως η παραθαλάσσια συντροφιά δεν είναι. Κάθε άλλο...
Αλλά νομίζω πως ειδικά στα παραθαλάσσια μέρη, και γενικά σε όλη τη χώρα, ξεχνάμε κάποια πράγματα.
Το ότι το καλαμπόκι της μπύρας παίζει να είναι "μεταλλαγμένο". Το ότι η θάλασσα είναι μολυσμένη. Το ότι το καροτάκι που πολλές φορές συνοδεύει την μπύρα είναι τίγκα στο εξασθενές χρώμιο κ.α. Τα θυμόμαστε πάλι όταν αρρωστήσουμε, αλλά τότε είναι αργά.
Και αν το πάρουμε και γενικότερα, πόσοι Έλληνες (βγάλε εμάς που ζούμε εδώ)μπορούν να βλέπουν την θάλασσα χαλαρώνοντας για πάνω από μια εβδομάδα τον χρόνο; Και εμείς που είμαστε εδώ, θα ήμαστε σε λίγο καιρό, ή το μεγάλο αφεντικό μας θα βαρέσει κανόνι και θα νιώσουμε και εμείς αυτό που νιώθουν οι άλλοι στην πόλη;
Ο καθένας μας βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Άλλος σκέφτεται πολύ. Άλλος λειτουργεί με το ένστικτό. Άλλος είναι από άλλο κόσμο.
Γι' αυτό οι άνθρωποι μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε.