Μπεστ Μιούζικ Οφ Δε Λαστ Γήαρ

Ελάχιστες μέρες μείνανε μέχρι να φύγει και αυτός ο χρόνος. Όλοι έχουμε να σκεφτούμε και καλές και κακές στιγμές που μας συνέβησαν κατά τη διάρκεια του. Δεν έχει νόημα να φιλοσοφήσω αυτή τη στιγμή για το τι περάσαμε το 2011 και το τι περιμένουμε το 2012. Δεν είναι και ο σκοπός αυτής της ανάρτησης εξάλλου. Σήμερα θα μιλήσουμε μόνο για μουσική, και όχι μόνο θα μιλήσουμε αλλά θα δούμε και θα ακούσουμε. Από μουσικής άποψης, το 2011 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για μένα. Κατά τη διάρκεια του, και ειδικά τους έξι τελευταίους μήνες του, άκουσα πολύ μουσική, ανακάλυψα νέες μπάντες, παρακολούθησα αρκετές συναυλίες, έκανα τον dj σε τρία πάρτι κατά τις τελευταίες μέρες της νησιώτικης ζωής μου (φρέσκια κανάτααααααα), έκανα τον ραδιοφωνατζή για μερικές εβδομάδες και, όπως μου αρέσει να κάνω, προσπάθησα να μυήσω σε νέα μουσικά ακούσματα όσους βρίσκονται γύρω μου (ασχέτως αν το θέλουν) και έχουν την τύχη ή την ατυχία να θεωρώ πως έχουν καλό μουσικό γούστο. Τις τελευταίες μέρες μου καρφώθηκε η ιδέα ότι πρέπει να μαζέψω όλα αυτά τα νέα πράγματα που άκουσα το 2011 και κάπως να τα μοιραστώ. Δεν ήθελα απλά να κάνω μια λίστα, γιατί αυτές είτε αγνοούνται είτε είναι κουραστικές στο να μετατραπούν από οπτικό σε ακουστικό ερέθισμα. Η επόμενη ιδέα μου ήταν να ηχογραφήσω μια ραδιοφωνική εκπομπή (που δεν θα έβγαινε "στον αέρα") και να την ανεβάσω κάπου, αλλά για πολλούς λόγους και αυτή η σκέψη απορρίφθηκε. Έτσι αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τον τρόπο που όλο και περισσότεροι ακούνε μουσική στις μέρες μας, τα βιντεάκια του youtube. Στον σύνδεσμο που θα βρείτε παρακάτω, έχω φτιάξει μια λίστα με 30 κομμάτια. Από αυτά τα 29 κυκλοφόρησαν μέσα στο 2011 και το ένα (αυτό των Rodrigo y Gabriela) αν και δεν γράφτηκε φέτος, το έβαλα τιμής ένεκεν στην μπάντα που "ανακάλυψα" αυτή την χρονιά και πέρασα άπειρες ώρες ακούγοντας την. Η σειρά των κομματιών είναι τυχαία. Σίγουρα κάποια μου αρέσουν πολύ περισσότερο από κάποια άλλα, αλλά επειδή δεν ανήκουν όλα στο ίδιο είδος και επειδή το καθένα από αυτά για κάποιο λόγο κέρδισε τη θέση του στη λίστα αυτή δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία να τα ξεχωρίσω. Επίσης οι λόγοι που το καθένα από αυτά τα κομμάτια μπήκαν στη λίστα είναι τελείως διαφορετικοί. Κάποια από αυτά απλά είναι μεμονωμένα κομμάτια που απλά μου άρεσαν χωρίς όμως να με κάνουν να θέλω να ψάξω περισσότερες λεπτομέρειες για τον δίσκο που προέρχονται, κάποια είναι καλά σε αντίθεση με τον δίσκο που βρίσκονται που είναι μέτριος, κάποια είναι μέρη εξαιρετικών δίσκων και αδικούνται όταν ακούγονται μόνα τους και όχι παρέα με τα υπόλοιπα της παρέας τους. Τώρα το κάθε ένα από αυτά τα κομμάτια της λίστας μου σε ποια κατηγορία ανήκει είτε πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας, είτε να με ρωτήσετε αν σας ενδιαφέρει να ακούσετε το τι έχω να πω.

Τα κομμάτια μπορείτε να τα ακούσετε πατώντας εδώ

Καλή ακρόαση.

Υ.Γ. Τα τραγούδια της λίστας έγιναν 31 (πως είχα καταφέρει να ξεχάσω τους mogwai;) και μια και η σειρά των κομματιών είναι τυχαία, θα την αλλάζω που και που για να μην αδικώ αυτά που βρίσκονται προς το τέλος της.

Εναλλακτική πραγματικότητα, σχολική καθημερινότητα και explosions in the sky

Τι τίτλος ανάρτησης είναι αυτός οεο; Λέτε να το χάνω σιγά σιγά; Θα δείξει...

Το κομμάτι της εναλλακτικής πραγματικότητας οφείλεται σε δύο ταινίες που είδα πρόσφατα (μία προχθές και μία σήμερα) και θέλω να σχολιάσω. Το κομμάτι της σχολικής καθημερινότητας βασίζεται στο ότι σήμερα κάποια πιτσιρίκια κατάφεραν να με φέρουν τόσο εκτός εαυτού που αφενός έγινα γραφικός και τους έδωσα υλικό για σχολιασμό, αφετέρου με ώθησαν στο να χωθώ στην εναλλακτική πραγματικότητα σήμερα για να διώξω και αυτή αλλά και κάθε άλλη άσχημη σκέψη από το μυαλό μου. Και οι explosions in the sky είναι απλά μία μπαντάρα που τους ακούω αυτή τη στιγμή και έχουν δώσει κομμάτια τους και στις 2 ταινίες που θα σας αναφέρω.

Οι περισσότερες αθλητικές ταινίες έχουν ακριβώς το ίδιο σενάριο. Ένας προπονητής προσπαθεί να φτιάξει μια ομάδα αποτυχημένων, μέσα σε αυτούς θα υπάρχει κάποιο "αστέρι" με θέματα συμπεριφοράς, ο προπονητής θα τσακωθεί με το αστέρι αλλά η ομάδα αρχικά θα επιβιώσει (για να περάσει και το μήνυμα της ομαδικότητας...), και στον τελευταίο αγώνα το αστέρι θα γυρίσει μετανιωμένο ώστε να κερδίσει η ομάδα στο τελευταίο δέκατο του τελευταίου δεπτερολέπτου τον σημαντικό αγώνα για να πέσουν οι συγκινητικοί τίτλοι τέλους και να τελειώσει το παραμύθι. 

Όσοι ασχολούμαστε, έστω και ως παρατηρητές, με τον αθλητισμό, ξέρουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει.  Όσοι είμαστε συγχρόνως και σινεφίλ, θέλουμε να βλέπουμε κάποιες αθλητικές ιστορίες που μπορεί να έχουν φτιαχτεί με τρόπο ώστε να μας συγκινήσουν, αλλά όχι με τέτοιο που να προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Και πολλές φορές, τέτοιες ιστορίες βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα.

Όπως το moneyball που είδα σε κινηματογράφο προχθές

Η συγκεκριμένη ταινία, περιγράφει την ιστορία ενός μάνατζερ μιας ομάδας μπέιζμπολ που επειδή δεν είχε τα χρήματα να ανταγωνιστεί τις πλουσιότερες ομάδες, προσπάθησε μέσω της τεχνολογίας να οργανώσει από την αρχή το πως στήνεται μία ομάδα. Ο Μπραντ Πιτ παίζει εξαιρετικά, η ιστορία είναι αληθινή και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον (τουλάχιστο για τους φίλους του αθλητισμού γενικότερα), και κάποια στιγμή ακούγεται και ένα κομμάτι των explosions in the sky.

Φυσικά επειδή είμαι προβλέψιμος σε κάτι τέτοιες αντιδράσεις, επειδή μου άρεσε η ταινία, άρχισα να ακούω χτες στο σπίτι την δισκογραφία της μπάντας, όπου εκεί ανακάλυψα ότι έχουν γράψει το soundtrack για μια άλλη αθλητική ταινία του 2004, που βασίζεται πάλι σε αληθινά γεγονότα και λέγεται "Friday Night Lights"

Αυτή την είδα λίγη ώρα πριν, και όπως καταλαβαίνετε μου άρεσε πολύ και σας την προτείνω όχι μόνο για το εξαιρετικό soundtrack, αλλά και επειδή είναι μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία με αξιοπρεπέστατο σενάριο που περιγράφει όχι μόνο τα συναισθήματα του αγώνα, αλλά και το τι σημαίνει για μια επαρχιακή πόλη το παιχνίδι αυτό και το πως επηρεάζει τους κατοίκους της.

Και μια και ανέφερα  τόσο τους explosions in the sky (ούτε διαφημιστής τους να ήμουν...) ας βάλω και ένα βιντεάκι με ένα κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο τους.

Το κομμάτι λέγεται "human qualities" και ακούγοντας το γαληνεύω και σκέφτομαι τα χαρίσματα που εκτιμώ στους ανθρώπους και το πως νιώθω όμορφα όταν τα βρίσκω και έχω την χαρά να τα μοιραστώ μαζί τους. Και επειδή για τον καθένα μας αυτά είναι διαφορετικά, και αυτά που θέλω εγώ νομίζω πως είναι όλο και πιο δυσεύρετα ή τα ψάχνω έμμεσα μέσω της εναλλακτικής πραγματικότητας ή προσπαθώ να ξεχάσω την απαισιόδοξη και πολλές φορές κυνική λογική μου και απλά να συνεχίσω να κάνω υπομονή μέχρι να τα βρω. Το άσχημο είναι ότι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που δεν τα θεωρώ ανθρώπινα και κάθε άλλο παρά με γαληνεύουν, αυξάνονται όλο και περισσότερο κάνοντας δυσκολότερο το οποιοδήποτε έργο μου. Είτε αυτό είναι επαγγελματικό, είτε παιδαγωγικό, είτε προσωπικό είτε κοινωνικό. Αλλά δεν έχει νόημα η γκρίνια. Πάντα έτσι ήταν η κατάσταση και πάντα έτσι θα είναι.

Καλό όμως είναι να μη ξεχνώ τον τίτλο του ιστολογίου μου και να τον τιμήσω, σχολιάζοντας μία από αυτές τις παράξενες ειδήσεις που τόσο μου αρέσει να ψαρεύω.

Διάβασα εδώ πως ένας μουσουλμάνος κληρικός στο Νέο Δελχί, απαγόρευσε στις γυναίκες ακόμα και να πλησιάζουν φρούτα και λαχανικά που μπορεί να θυμίσουν φαλλό (όπως οι μπανάνες και τα αγγούρια)! Πρότεινε πως αν θέλουν να ψωνίσουν τέτοια τρόφιμα (του σατανά...) να βάλουν κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο όχι μόνο να τους τα ψωνίζει, αλλά να τους τα κόβει και να τους τα σερβίρει όταν τα τρώνε. Κοίτα να δεις που άθελα του ο παπάς βγήκε και φεμινιστής. Στο στόμα θα αναγκάζονται να τις ταΐζουν τις γυναίκες οι άντρες τους τα κολοκυθάκια και τα καροτάκια για να μη τους καταραστεί ο παππάς και τους πάρει ο διάολος...

Αυτά για σήμερα και καλό μας ύπνο...

Σκόρπιες σκέψεις

• Τον τελευταίο καιρό έχω αποκτήσει μια αλλεργία για οποιαδήποτε πολιτική ανάλυση. Μάλλον δεν είναι αλλεργία, είναι μηχανισμός άμυνας για την διατήρηση της ψυχικής μου υγείας. Υπάρχουν πράγματα που έχουν γίνει που με ενοχλούν αφάνταστα, αλλά προτιμώ να μη τα σκέφτομαι. Υπάρχουν άνθρωποι που αρθρώνουν πολιτικό λόγο που αρνούμαι να τους ακούσω γιατί αν το κάνω θα πρέπει να αντιδράσω άσχημα. Υπάρχουν άλλοι που αν και αναγνωρίζω τις καλές τους προθέσεις, αν συζητήσω σοβαρά μαζί τους θα οδηγηθώ είτε σε μια αναίτια διαφωνία, είτε θα αναγκαστούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση "και τώρα τι γίνεται;"  με την απάντηση "δεν έχω ιδέα". Και τέλος υπάρχουν και κάποιοι που ενώ συμφωνώ μαζί τους θεωρητικά στο  "τι πρέπει να γίνει", όλες οι αισθήσεις μου, μου λένε πως αυτό θα γίνει μόνο όταν ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού, ως δια μαγείας, θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από ένα άλλο, που όμως δεν θα είχε επιτρέψει ώστε να είχαν συμβεί (έστω κατά ένα ποσοστό) αυτά που έχουν ήδη συμβεί. Και όταν από μακρυά βλέπω τους άλλους να συζητούν, επιβεβαιώνεται το στερεότυπο της φωτογραφίας που έχω ανεβάσει παραπάνω.
• Ίσως τα παραπάνω τα έγραψα για να βρω μια δικαιολογία γιατί, για άλλη μια φορά και ίσως και σε αντίθεση με αυτά που έχω πει στο παρελθόν, ασχολούμαι απόλυτα με τον μικρόκοσμο μου και όχι με τον κόσμο γενικότερα. Με ενδιαφέρει το τι τεχνάσματα θα βρω για να μη μου σπάσουν τα νεύρα σε 1-2 ζόρικα τμήματα του σχολείου μου. Με ενδιαφέρει το πως θα καταφέρω να μάθω 1-2 πράγματα σε παιδιά που πραγματικά το θέλουν. Με ενδιαφέρει το πως θα καταφέρω να σπαταλήσω τον χρόνο μου έτσι όπως ακριβώς θέλω (για όσο ακόμα μπορώ). Με ενδιαφέρει το πως θα προλάβω το τρένο το πρωί, ενώ το ξύπνημα γίνεται κάθε μέρα και δυσκολότερο. Με ενδιαφέρει το αν θα συνεχίσω να ανακαλύπτω καλές μουσικές (στο τζάμπα μέσω ίντερνετ) και το αν θα συνεχίσω να πηγαίνω σε συναυλίες (για όσο μου το επιτρέπει ο μισθός μου). Με ενδιαφέρει το αν, αυτοί οι λίγοι για τους οποίους ενδιαφέρομαι πραγματικά, είναι καλά και μπορώ να τους βλέπω. Με ενδιαφέρει για το αν καταφέρω να αυξήσω αυτούς τους λίγους ανθρώπους κατά έναν. Με ενδιαφέρει για το αν θα κερδίσει η ομάδα μου την Κυριακή. Με ενδιαφέρει για το αν θα καταφέρω ποτέ να τελειώσω τις δυο ιστοριούλες που γράφω. Με ενδιαφέρουν τα μικρά πράγματα γιατί ίσως έχω την τύχη του να μπορώ να ασχολούμαι (ακόμα) με αυτά.
• Μάλλον όταν αποφασίσω να φτιάξω νέο ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ σε pdf, θα πρέπει ή να κάνω αρκετές αλλαγές ή να προσπαθήσω να φτιάξω κάτι πολύ καλύτερο γιατί το τελευταίο τεύχος δεν το έχετε τιμήσει καθόλου.
• Είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικάνοι (της ΗΠΑ, όχι της ηπείρου). Διάβασα εδώ πως κάποιοι στο δίκτυο fox έκαναν σχόλια πως το muppet show προπαγανδίζει κατά του καπιταλισμού. Εγώ θυμάμαι δυο γέρους να γκρινιάζουν, κάτι γουρούνια στο διάστημα και έναν Σουηδό μάγειρα που έλεγε κάτι ακατάληπτα. Αν αυτό ήταν σενάριο Παπαρήγας πάω πάσο...
• Σύμφωνα με το άρθρο που διάβασα εδώ, καλύτερο σεξ κάνουν οι άθεοι από τους θρησκόληπτους. Το άρθρο όμως είναι ελλιπές. Επειδή έχουμε ανεξιθρησκία (και ας τσαντίζει αυτό τα νέα καμάρια που έχουν αποκτήσει κυβερνητικές θέσεις), τι έχουμε να πούμε για αυτές τις θρησκείες που έχουν τελετές με όργια; Κακοπερνάνε εκεί οι πιστοί; Και επίσης τι έχουμε να πούμε γι' αυτούς τους άθεους που δεν βρίσκουν σύντροφο σε σχέση με όλους τους παντρεμένους που το παίζουν θρήσκοι αλλά ξενοπηδάνε; Για να μη το τραβήξω πολύ το θέμα και μιλήσω για παπάδες, παπαδοπαίδια και μοναστήρια και πέσει φωτιά να με κάψει... 
• Πείτε μου πόσοι από εσάς έχετε χρησιμοποιήσει site δημόσιας υπηρεσίας και έχετε εξυπηρετηθεί από αυτό. Και αν τύχει να το έχετε κάνει σκεφτείτε το πόσο πιο εύκολα έχετε χρησιμοποιήσει διάφορα site ξένων εταιρειών ή υπηρεσιών. Χρειάζεται να σας πω το πόσο έχουν στοιχίσει τα ελληνικά και πόσο τα άλλα; Αν είστε περίεργοι ρίξτε μια ματιά εδώ.
• Μάλλον είναι ώρα να πάω για ύπνο γιατί ψήνομαι να σας πω "μαργαριτάρια" μαθητών και αυτό είναι αντιπαιδαγωγικό... Καλό τέτοιο σε όλους μας.