Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Εναλλακτική πραγματικότητα, σχολική καθημερινότητα και explosions in the sky

Τι τίτλος ανάρτησης είναι αυτός οεο; Λέτε να το χάνω σιγά σιγά; Θα δείξει...
Το κομμάτι της εναλλακτικής πραγματικότητας οφείλεται σε δύο ταινίες που είδα πρόσφατα (μία προχθές και μία σήμερα) και θέλω να σχολιάσω. Το κομμάτι της σχολικής καθημερινότητας βασίζεται στο ότι σήμερα κάποια πιτσιρίκια κατάφεραν να με φέρουν τόσο εκτός εαυτού που αφενός έγινα γραφικός και τους έδωσα υλικό για σχολιασμό, αφετέρου με ώθησαν στο να χωθώ στην εναλλακτική πραγματικότητα σήμερα για να διώξω και αυτή αλλά και κάθε άλλη άσχημη σκέψη από το μυαλό μου. Και οι explosions in the sky είναι απλά μία μπαντάρα που τους ακούω αυτή τη στιγμή και έχουν δώσει κομμάτια τους και στις 2 ταινίες που θα σας αναφέρω.
Οι περισσότερες αθλητικές ταινίες έχουν ακριβώς το ίδιο σενάριο. Ένας προπονητής προσπαθεί να φτιάξει μια ομάδα αποτυχημένων, μέσα σε αυτούς θα υπάρχει κάποιο "αστέρι" με θέματα συμπεριφοράς, ο προπονητής θα τσακωθεί με το αστέρι αλλά η ομάδα αρχικά θα επιβιώσει (για να περάσει και το μήνυμα της ομαδικότητας...), και στον τελευταίο αγώνα το αστέρι θα γυρίσει μετανιωμένο ώστε να κερδίσει η ομάδα στο τελευταίο δέκατο του τελευταίου δεπτερολέπτου τον σημαντικό αγώνα για να πέσουν οι συγκινητικοί τίτλοι τέλους και να τελειώσει το παραμύθι. 
Όσοι ασχολούμαστε, έστω και ως παρατηρητές, με τον αθλητισμό, ξέρουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει.  Όσοι είμαστε συγχρόνως και σινεφίλ, θέλουμε να βλέπουμε κάποιες αθλητικές ιστορίες που μπορεί να έχουν φτιαχτεί με τρόπο ώστε να μας συγκινήσουν, αλλά όχι με τέτοιο που να προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Και πολλές φορές, τέτοιες ιστορίες βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα.
Όπως το moneyball που είδα σε κινηματογράφο προχθές
Η συγκεκριμένη ταινία, περιγράφει την ιστορία ενός μάνατζερ μιας ομάδας μπέιζμπολ που επειδή δεν είχε τα χρήματα να ανταγωνιστεί τις πλουσιότερες ομάδες, προσπάθησε μέσω της τεχνολογίας να οργανώσει από την αρχή το πως στήνεται μία ομάδα. Ο Μπραντ Πιτ παίζει εξαιρετικά, η ιστορία είναι αληθινή και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον (τουλάχιστο για τους φίλους του αθλητισμού γενικότερα), και κάποια στιγμή ακούγεται και ένα κομμάτι των explosions in the sky.
Φυσικά επειδή είμαι προβλέψιμος σε κάτι τέτοιες αντιδράσεις, επειδή μου άρεσε η ταινία, άρχισα να ακούω χτες στο σπίτι την δισκογραφία της μπάντας, όπου εκεί ανακάλυψα ότι έχουν γράψει το soundtrack για μια άλλη αθλητική ταινία του 2004, που βασίζεται πάλι σε αληθινά γεγονότα και λέγεται "Friday Night Lights"
Αυτή την είδα λίγη ώρα πριν, και όπως καταλαβαίνετε μου άρεσε πολύ και σας την προτείνω όχι μόνο για το εξαιρετικό soundtrack, αλλά και επειδή είναι μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία με αξιοπρεπέστατο σενάριο που περιγράφει όχι μόνο τα συναισθήματα του αγώνα, αλλά και το τι σημαίνει για μια επαρχιακή πόλη το παιχνίδι αυτό και το πως επηρεάζει τους κατοίκους της.
Και μια και ανέφερα  τόσο τους explosions in the sky (ούτε διαφημιστής τους να ήμουν...) ας βάλω και ένα βιντεάκι με ένα κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο τους.

Το κομμάτι λέγεται "human qualities" και ακούγοντας το γαληνεύω και σκέφτομαι τα χαρίσματα που εκτιμώ στους ανθρώπους και το πως νιώθω όμορφα όταν τα βρίσκω και έχω την χαρά να τα μοιραστώ μαζί τους. Και επειδή για τον καθένα μας αυτά είναι διαφορετικά, και αυτά που θέλω εγώ νομίζω πως είναι όλο και πιο δυσεύρετα ή τα ψάχνω έμμεσα μέσω της εναλλακτικής πραγματικότητας ή προσπαθώ να ξεχάσω την απαισιόδοξη και πολλές φορές κυνική λογική μου και απλά να συνεχίσω να κάνω υπομονή μέχρι να τα βρω. Το άσχημο είναι ότι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που δεν τα θεωρώ ανθρώπινα και κάθε άλλο παρά με γαληνεύουν, αυξάνονται όλο και περισσότερο κάνοντας δυσκολότερο το οποιοδήποτε έργο μου. Είτε αυτό είναι επαγγελματικό, είτε παιδαγωγικό, είτε προσωπικό είτε κοινωνικό. Αλλά δεν έχει νόημα η γκρίνια. Πάντα έτσι ήταν η κατάσταση και πάντα έτσι θα είναι.
Καλό όμως είναι να μη ξεχνώ τον τίτλο του ιστολογίου μου και να τον τιμήσω, σχολιάζοντας μία από αυτές τις παράξενες ειδήσεις που τόσο μου αρέσει να ψαρεύω.
Διάβασα εδώ πως ένας μουσουλμάνος κληρικός στο Νέο Δελχί, απαγόρευσε στις γυναίκες ακόμα και να πλησιάζουν φρούτα και λαχανικά που μπορεί να θυμίσουν φαλλό (όπως οι μπανάνες και τα αγγούρια)! Πρότεινε πως αν θέλουν να ψωνίσουν τέτοια τρόφιμα (του σατανά...) να βάλουν κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο όχι μόνο να τους τα ψωνίζει, αλλά να τους τα κόβει και να τους τα σερβίρει όταν τα τρώνε. Κοίτα να δεις που άθελα του ο παπάς βγήκε και φεμινιστής. Στο στόμα θα αναγκάζονται να τις ταΐζουν τις γυναίκες οι άντρες τους τα κολοκυθάκια και τα καροτάκια για να μη τους καταραστεί ο παππάς και τους πάρει ο διάολος...
Αυτά για σήμερα και καλό μας ύπνο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: