Πριν δυο αναρτήσεις έκραζα τη μόδα του ice bucket challenge. Μέσα στον ένα μήνα που πέρασε έχει κάνει αρκετή "επιτυχία" το bookchallenge (στο οποίο με προσκάλεσαν 4-5 άτομα, αλλά δεν μπήκα στον κόπο να απαντήσω), ενώ είδα να κάνουν εμφανίσεις και τα moviechallenge, songchallenge, guitarchallenge κ.α.. Τις προκλήσεις "ευαισθητοποίησης" τις θεωρώ γελοίες, ενώ παρά το ότι είμαι μέγας οπαδός των λιστών (όντας και οπαδός του High Fidelity) προτιμώ να τις μοιράζομαι σε ζωντανές συζητήσεις ανάλογα με την περίοδο και την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Και επειδή γενικά με ενοχλούν όλα αυτά που γίνονται "μόδες" στο φατσομπούκι αντί να γράψω τις δικές μου λίστες βιβλίων ή τραγουδιών θα πάω ένα βήμα παραπάνω φτιάχνοντας το υπερchallenge, την πρόκληση των προκλήσεων, το "challengechallenge" ή “Challenge2” δηλαδή! Προτείνω ο καθένας μας να φτιάξει μια λίστα που θα περιλαμβάνει από 10 νέες "προκλήσεις", 5 από αυτές θα είναι ευαισθητοποίησης και 5 από αυτές θα είναι με αγαπημένες λίστες. Σας γράφω τη δικιά μου, προκαλώντας με τη σειρά μου καθέναν από σας προσωπικά και ξεχωριστά να κάνετε το ίδιο.
1. Για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος στο θέμα της συνεχώς αυξανόμενης μπόχας στα μέσα μαζικής μεταφοράς (λόγω μειωμένης χρήσης αποσμητικού), προτείνω ο καθένας να ανεβάσει ένα βιντεάκι όπου θα πετά μια μελιτζάνα στη μούρη όποιου βρωμάει. #eggplantchallenge
2. Για να σταματήσει ο κόσμος να μπαίνει μέσα στους συρμούς του μετρό πριν αφήσει αυτούς που είναι ήδη μέσα να κατέβουν, προτείνω να ανεβάσουμε βιντεάκια που θα δείχνουν κόσμο να τους δείχνει φωνάζοντας "αυτός ακόμα ψηφίζει ΠΑΣΟΚ". #greensunchallenge
3. Να ανεβάσει ο καθένας μας βιντεάκι στο οποίο θα βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά για να ενημερωθεί ο κόσμος για την αποψίλωση του Αμαζονίου #firechallenge
4. Να ετοιμάσετε ένα κοκτέιλ που να περιέχει ξίδι, λιωμένη ωμή σαρδέλα, χυμό μύρτιλλο, γκότζιμπερι, αυγό, δυόσμο και εκχύλισμα γκουαρανά και να βιντεοσκοπήσετε τον εαυτό σας να το πίνει, ώστε έτσι να ενημερωθεί ο κόσμος για την όλο και πιο άνοστη γεύση που έχουν οι ντομάτες θερμοκηπίου. #xerasmachallenge
5. Να ανεβάσετε βιντεάκι όπου κοπανάτε το κεφάλι σας στον τοίχο, για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος για την ολοένα και αυξανόμενη διάχυση διαδικτυακής βλακείας. #headbreakchallenge
6. Ανεβάστε μια λίστα με τα δέκα άτομα που θέλετε να φτύσετε στη μούρη #hlebonachallenge
7. Να αναφέρετε δέκα εναλλακτικούς-συνθηματικούς τρόπους για να πείτε ότι πάτε για χέσιμο (π.χ. πάω να μιλήσω με τον πρέσβη του Καζακστάν) #ambassadorchallenge
8. Να πείτε δέκα δικαιολογίες που έχετε χρησιμοποιήσει κατά καιρούς στα μαθητικά-φοιτητικά σας χρόνια όταν δεν παραδώσατε στην ώρα της μια εργασία. #bullshitchallenge
9. Να αναφέρετε δέκα πράγματα που κάποια στιγμή κάνατε, εξόργισαν την/τον σύντροφο σας και ακόμα δεν έχετε καταλάβει γιατί. #whychallenge
10. Και τέλος, ανεβάστε τη λίστα με τα δέκα πράγματα που σας αρέσουν αλλά ντρέπεστε να το παραδεχτείτε. #sinceritychallenge
Φαντάζομαι ότι όλο και κάποιοι από τους αναγνώστες μου διαβάζοντας τον παραπάνω χείμαρρο ασοβαρότητας, θα έκλεισαν τον browser τους και δεν θα διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Για σας τους θαρραλέους που αντέξατε, κόβω τις χαζομάρες και μιλώ για σοβαρές προκλήσεις.
Η προηγούμενη ανάρτηση μου έγινε στις 10 Σεπτέμβρη, μια μέρα πριν ανοίξουν τα σχολεία και γκρίνιαζα για τις διδακτικές ώρες που θα χαθούν επειδή οι τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών δεν έχουν γίνει στην ώρα τους. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είναι 6 Οκτωβρίου και ακόμα δεν έχω μπει επίσημα σε τάξη, την ώρα που σχολεία της περιοχής μου συνεχίζουν να χάνουν καθημερινά ώρες μαθημάτων της ειδικότητας μου! Μέχρι τώρα παρουσιαζόμουν απλά σε ένα γυμνάσιο και καθαρά επειδή το ήθελα (παρά το ότι είναι κατά των κανονισμών επειδή εκεί δεν ήταν η κανονική μου θέση) έκανα, κατά μέσο όρο, μια ωρίτσα μάθημα την ημέρα. Την Πέμπτη 2-10, στις 10 το βράδυ αναρτήθηκε στο διαδίκτυο η τοποθέτηση μου, και αντί από Παρασκευή να μπω σε μια σειρά, είμαι από γραφείο σε γραφείο και είτε συζητάω είτε τσακώνομαι για να βρούμε μια λύση, γιατί εκεί που με έβαλαν τελικά δεν χρειάζονταν άτομο! Μετά από πολύ δυσκολία καταφέραμε (μάλλον) να βρούμε που θα δουλέψω αλλά δεν μπορώ ακόμα να πάω μέχρι να γίνει το επίσημο συμβούλιο στις 8-10, ("αν όλα πάνε καλά" όπως μου ανέφεραν). Άρα με βλέπω να μπαίνω σε τάξη ένα μήνα μετά την έναρξη των μαθημάτων πράγμα που αναγκαστικά θα μειώσει την ποιότητα της δουλειάς μου γιατί θα τρέχω πανικόβλητος να καλύψω τον χαμένο διδακτικό χρόνο. Νομίζω ότι τελικά το να καταφέρω να έχω μια καλή σχολική χρονιά και για μένα και για τους μελλοντικούς μαθητές μου είναι μια πραγματική πρόκληση. #schoolchallenge
Μερικές εβδομάδες πριν είδα μια από τις πιο αναπάντεχες και σοκαριστικές εικόνες που έχουν αντικρίσει τα μάτια μου. Ήταν μεσημέρι μιας καθημερινής και ενώ ήμουν αραχτός στο σπίτι άκουσα φωνές απ' έξω. Βγήκα στο μπαλκόνι και αυτό που είδα πραγματικά ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας ήταν ένας τύπος που κρατούσε από τα πόδια ανάποδα μια γυμνή γιαγιά η οποία κρεμόταν στο κενό! Έχετε δει κάποιες ταινίες που ένας "κακός" κρατά κάποιον στο κενό από τα πόδια; Ακριβώς αυτό.
Τη φωτογραφία που βλέπετε την τράβηξα αφού όλα είχαν τελειώσει (χωρίς θύματα ευτυχώς) και μπορείτε να διακρίνετε το ροζ νυχτικό της γιαγιάς που είχε πέσει αφού αυτή κρεμόταν ανάποδα από την ταράτσα του κτιρίου στα αριστερά (με τα μαύρα κάγκελα). Όταν είδα τη συγκεκριμένη σκηνή δεν ήξερα τι να πρωτοσκεφτώ, αλλά αμέσως καρφώθηκε στο κεφάλι μου η εικόνα της γιαγιάς να πέφτει και να της λιώνει το κεφάλι στα κεραμίδια. Έβλεπα τον τύπο να την κρατά και να αγωνιά μη του πέσει ενώ παράλληλα υπήρχαν δύο ομάδες ατόμων, μία που προσπαθούσε να ανέβει να τον βοηθήσει, και μια μικρότερη που νόμιζε ότι ο τύπος (επειδή ήταν μετανάστης) ήταν κάποιου είδους εγκληματίας και προσπαθούσαν να σπάσουν την πόρτα του σπιτιού του. Απ' ότι κατάλαβα, η γιαγιά τα 'χε χαμένα και περιφερόταν στην ταράτσα και ίσως προσπάθησε να σκαρφαλώσει τα κάγκελα. Ο μετανάστης βλέποντας τη πήδηξε από την ταράτσα του σπιτιού του σε αυτή της γιαγιάς και την πρόλαβε πριν πέσει. Τελικά κάποιοι έσπασαν μια πόρτα, κατάφεραν να φτάσουν στην ταράτσα και να τραβήξουν τη γιαγιά. Εγώ ομολογώ ότι τα έχασα και ούτε έτρεξα να βοηθήσω, ούτε να παρακολουθήσω όλη τη σκηνή με λεπτομέρειες, παρά έμπαινα και έβγαινα στο μπαλκόνι μου πανικόβλητος. Κάποιοι, μεταξύ σοβαρού και αστείου, με έκραξαν που δεν βιντεοσκόπησα τη σκηνή για να βγάλω λεφτά πουλώντας το βίντεο στα κανάλια. Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι την αγωνία στο πρόσωπο του τύπου που έσωσε τη γιαγιά. Πραγματικά απορώ που βρήκε τη δύναμη να τη κρατά στον αέρα τόση ώρα. Φαντάζεστε τι μπλεξίματα θα είχε αν τελικά του έπεφτε η γιαγιά; Και ίσως και κάποια στιγμή στη ζωή του εδώ να έχει φάει και τις μάπες του από τους μαυροφορεμένους φουσκωτούς (που φύονται ακόμα σε μεγάλους αριθμούς) της περιοχής λόγω του μελαμψού του δέρματος. #upsidedowngrannychallenge
Λίγες μέρες μετά, λίγα τετράγωνα μακριά από το σπίτι μου πάλι συνέβη ένα τραγικό περιστατικό. Όπως μπορείτε να διαβάσετε σε αυτό το άρθρο, ένας ηλικιωμένος αυτοπυρπολήθηκε και τελικά πέθανε. Τυχαίνει να γνωρίζω κάποιες περισσότερες λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά δεν έχει νόημα να κουτσομπολέψω. Δεν ξέρω τι έχει γίνει με τον κόσμο εδώ γύρω, αλλά το κλασικό που έλεγα πάντα "ο κόσμος έχει σαλτάρει", έχει αρχίζει να συμβαίνει στην κυριολεξία. Ειδικά πολλά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας τα βλέπω να μη μπορούν να ζήσουν καλά αυτά τα τελευταία τους χρόνια. Και δεν είναι θέμα οικονομικό, γιατί παλιότερα υπήρχε μεγαλύτερη φτώχεια, αλλά νομίζω νοοτροπίας και αντίληψης. Όλο και σπανιότερα βλέπω ευγενικούς ανθρώπους και όλο και συχνότερα βλέπω αγριεμένους και μίζερους. Τις προάλλες είχα πάει να πάρω φαγητό σε πακέτο, από το δημοτικό μαγειρείο της περιοχής, που έχει πολύ χαμηλές τιμές. Μέσα στα 10 λεπτά που έκατσα στην ουρά, πρόλαβα να ακούσω έναν γέρο να κάνει σαματά επειδή η ουρά ήταν πολύ μεγάλη (τρία άτομα...) και δεν υπήρχαν αρκετοί υπάλληλοι να τον εξυπηρετήσουν, μία γιαγιά αποφάσισε να μου πάρει τη θέση (και την άφησα εννοείται), και ένας άρχισε να σιγοντάρει τον αρχικό παππού λέγοντας ηλίθιες παρατηρήσεις για το πόσο αργούσε η υπάλληλος να κάνει τη δουλειά της (που δεν αργούσε). Εκείνη την ώρα ήρθε στο μυαλό μου αυτό που περνά η αδερφή μου που δουλεύει στη γραμματεία διαγνωστικού κέντρου και καθημερινά βρίσκεται κάποιος ή κάποια που να αρχίσει στα μπινελίκια και αυτή και τις συναδέλφισσες της παρόλο που δεν ευθύνονται αυτές για την ταλαιπωρία τους. Προχθές μου εξιστορούσε το πως δυο παππούδες άρχισαν να ωρύονται επειδή ένα παιδάκι έκλαιγε την ώρα που πήγαιναν να του πάρουν αίμα γιατί "καθυστερούσε την ουρά". Αφενός πρέπει να σκεφτούμε το πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες που πρέπει να αντιμετωπίσει η σημερινή τρίτη ηλικία και το πόσο δύσκολη έχει γίνει η ζωή τους ειδικά αν δεν έχουν ανθρώπους γύρω τους να τους στηρίζουν, αφετέρου πρέπει να τονίσουμε ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι η ηλικία για να δικαιολογήσει την αγένεια και την γαϊδουριά. Είναι πρόκληση το πως θα γίνει και καλύτερη η ζωή των ηλικιωμένων και το πως θα μάθουν κάποιοι ότι πρέπει να φέρονται καλύτερα. #oldpeoplechallenge
Διάβασα ότι λίγες μέρες πριν έγιναν οι απαραίτητες διαδικασίες ώστε τα στέγαστρα του Ολυμπιακού Σταδίου (Καλατράβα) να νομιμοποιηθούν γιατί ήταν αυθαίρετα. Αυτά είχαν οικοδομηθεί χωρίς οικοδομική άδεια. Προφανώς όταν υπάρχουν τέτοιες μεγάλες ανάγκες για την προβολή και το καλό της χώρας (όπως ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες) δεν χρειάζεται να τηρούνται οι νόμοι. Εδώ φαντάζομαι ότι όλοι όσοι έχετε ταλαιπωρηθεί με οικοδομικές άδειες, πολεοδομίες, ημιυπαίθριους και άπειρο τρέξιμο από υπηρεσία σε υπηρεσία επειδή χτίσατε από μια αυλή, μέχρι ένα σπιτάκι θα είναι πραγματική πρόκληση το να μη θέλετε να πάτε και να τα κάνετε μπάχαλο στην πολεοδομία της περιοχής σας. #poleodomiachallenge
Και μια πρόκληση για μένα. Να κάνω συχνότερα αναρτήσεις του Νιουσλέτε. #niousletechallenge
Καλό σας βράδυ και να προσέχετε (από όλες τις απόψεις)
Η προηγούμενη ανάρτηση μου έγινε στις 10 Σεπτέμβρη, μια μέρα πριν ανοίξουν τα σχολεία και γκρίνιαζα για τις διδακτικές ώρες που θα χαθούν επειδή οι τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών δεν έχουν γίνει στην ώρα τους. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είναι 6 Οκτωβρίου και ακόμα δεν έχω μπει επίσημα σε τάξη, την ώρα που σχολεία της περιοχής μου συνεχίζουν να χάνουν καθημερινά ώρες μαθημάτων της ειδικότητας μου! Μέχρι τώρα παρουσιαζόμουν απλά σε ένα γυμνάσιο και καθαρά επειδή το ήθελα (παρά το ότι είναι κατά των κανονισμών επειδή εκεί δεν ήταν η κανονική μου θέση) έκανα, κατά μέσο όρο, μια ωρίτσα μάθημα την ημέρα. Την Πέμπτη 2-10, στις 10 το βράδυ αναρτήθηκε στο διαδίκτυο η τοποθέτηση μου, και αντί από Παρασκευή να μπω σε μια σειρά, είμαι από γραφείο σε γραφείο και είτε συζητάω είτε τσακώνομαι για να βρούμε μια λύση, γιατί εκεί που με έβαλαν τελικά δεν χρειάζονταν άτομο! Μετά από πολύ δυσκολία καταφέραμε (μάλλον) να βρούμε που θα δουλέψω αλλά δεν μπορώ ακόμα να πάω μέχρι να γίνει το επίσημο συμβούλιο στις 8-10, ("αν όλα πάνε καλά" όπως μου ανέφεραν). Άρα με βλέπω να μπαίνω σε τάξη ένα μήνα μετά την έναρξη των μαθημάτων πράγμα που αναγκαστικά θα μειώσει την ποιότητα της δουλειάς μου γιατί θα τρέχω πανικόβλητος να καλύψω τον χαμένο διδακτικό χρόνο. Νομίζω ότι τελικά το να καταφέρω να έχω μια καλή σχολική χρονιά και για μένα και για τους μελλοντικούς μαθητές μου είναι μια πραγματική πρόκληση. #schoolchallenge
Μερικές εβδομάδες πριν είδα μια από τις πιο αναπάντεχες και σοκαριστικές εικόνες που έχουν αντικρίσει τα μάτια μου. Ήταν μεσημέρι μιας καθημερινής και ενώ ήμουν αραχτός στο σπίτι άκουσα φωνές απ' έξω. Βγήκα στο μπαλκόνι και αυτό που είδα πραγματικά ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας ήταν ένας τύπος που κρατούσε από τα πόδια ανάποδα μια γυμνή γιαγιά η οποία κρεμόταν στο κενό! Έχετε δει κάποιες ταινίες που ένας "κακός" κρατά κάποιον στο κενό από τα πόδια; Ακριβώς αυτό.
Τη φωτογραφία που βλέπετε την τράβηξα αφού όλα είχαν τελειώσει (χωρίς θύματα ευτυχώς) και μπορείτε να διακρίνετε το ροζ νυχτικό της γιαγιάς που είχε πέσει αφού αυτή κρεμόταν ανάποδα από την ταράτσα του κτιρίου στα αριστερά (με τα μαύρα κάγκελα). Όταν είδα τη συγκεκριμένη σκηνή δεν ήξερα τι να πρωτοσκεφτώ, αλλά αμέσως καρφώθηκε στο κεφάλι μου η εικόνα της γιαγιάς να πέφτει και να της λιώνει το κεφάλι στα κεραμίδια. Έβλεπα τον τύπο να την κρατά και να αγωνιά μη του πέσει ενώ παράλληλα υπήρχαν δύο ομάδες ατόμων, μία που προσπαθούσε να ανέβει να τον βοηθήσει, και μια μικρότερη που νόμιζε ότι ο τύπος (επειδή ήταν μετανάστης) ήταν κάποιου είδους εγκληματίας και προσπαθούσαν να σπάσουν την πόρτα του σπιτιού του. Απ' ότι κατάλαβα, η γιαγιά τα 'χε χαμένα και περιφερόταν στην ταράτσα και ίσως προσπάθησε να σκαρφαλώσει τα κάγκελα. Ο μετανάστης βλέποντας τη πήδηξε από την ταράτσα του σπιτιού του σε αυτή της γιαγιάς και την πρόλαβε πριν πέσει. Τελικά κάποιοι έσπασαν μια πόρτα, κατάφεραν να φτάσουν στην ταράτσα και να τραβήξουν τη γιαγιά. Εγώ ομολογώ ότι τα έχασα και ούτε έτρεξα να βοηθήσω, ούτε να παρακολουθήσω όλη τη σκηνή με λεπτομέρειες, παρά έμπαινα και έβγαινα στο μπαλκόνι μου πανικόβλητος. Κάποιοι, μεταξύ σοβαρού και αστείου, με έκραξαν που δεν βιντεοσκόπησα τη σκηνή για να βγάλω λεφτά πουλώντας το βίντεο στα κανάλια. Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι την αγωνία στο πρόσωπο του τύπου που έσωσε τη γιαγιά. Πραγματικά απορώ που βρήκε τη δύναμη να τη κρατά στον αέρα τόση ώρα. Φαντάζεστε τι μπλεξίματα θα είχε αν τελικά του έπεφτε η γιαγιά; Και ίσως και κάποια στιγμή στη ζωή του εδώ να έχει φάει και τις μάπες του από τους μαυροφορεμένους φουσκωτούς (που φύονται ακόμα σε μεγάλους αριθμούς) της περιοχής λόγω του μελαμψού του δέρματος. #upsidedowngrannychallenge
Λίγες μέρες μετά, λίγα τετράγωνα μακριά από το σπίτι μου πάλι συνέβη ένα τραγικό περιστατικό. Όπως μπορείτε να διαβάσετε σε αυτό το άρθρο, ένας ηλικιωμένος αυτοπυρπολήθηκε και τελικά πέθανε. Τυχαίνει να γνωρίζω κάποιες περισσότερες λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά δεν έχει νόημα να κουτσομπολέψω. Δεν ξέρω τι έχει γίνει με τον κόσμο εδώ γύρω, αλλά το κλασικό που έλεγα πάντα "ο κόσμος έχει σαλτάρει", έχει αρχίζει να συμβαίνει στην κυριολεξία. Ειδικά πολλά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας τα βλέπω να μη μπορούν να ζήσουν καλά αυτά τα τελευταία τους χρόνια. Και δεν είναι θέμα οικονομικό, γιατί παλιότερα υπήρχε μεγαλύτερη φτώχεια, αλλά νομίζω νοοτροπίας και αντίληψης. Όλο και σπανιότερα βλέπω ευγενικούς ανθρώπους και όλο και συχνότερα βλέπω αγριεμένους και μίζερους. Τις προάλλες είχα πάει να πάρω φαγητό σε πακέτο, από το δημοτικό μαγειρείο της περιοχής, που έχει πολύ χαμηλές τιμές. Μέσα στα 10 λεπτά που έκατσα στην ουρά, πρόλαβα να ακούσω έναν γέρο να κάνει σαματά επειδή η ουρά ήταν πολύ μεγάλη (τρία άτομα...) και δεν υπήρχαν αρκετοί υπάλληλοι να τον εξυπηρετήσουν, μία γιαγιά αποφάσισε να μου πάρει τη θέση (και την άφησα εννοείται), και ένας άρχισε να σιγοντάρει τον αρχικό παππού λέγοντας ηλίθιες παρατηρήσεις για το πόσο αργούσε η υπάλληλος να κάνει τη δουλειά της (που δεν αργούσε). Εκείνη την ώρα ήρθε στο μυαλό μου αυτό που περνά η αδερφή μου που δουλεύει στη γραμματεία διαγνωστικού κέντρου και καθημερινά βρίσκεται κάποιος ή κάποια που να αρχίσει στα μπινελίκια και αυτή και τις συναδέλφισσες της παρόλο που δεν ευθύνονται αυτές για την ταλαιπωρία τους. Προχθές μου εξιστορούσε το πως δυο παππούδες άρχισαν να ωρύονται επειδή ένα παιδάκι έκλαιγε την ώρα που πήγαιναν να του πάρουν αίμα γιατί "καθυστερούσε την ουρά". Αφενός πρέπει να σκεφτούμε το πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες που πρέπει να αντιμετωπίσει η σημερινή τρίτη ηλικία και το πόσο δύσκολη έχει γίνει η ζωή τους ειδικά αν δεν έχουν ανθρώπους γύρω τους να τους στηρίζουν, αφετέρου πρέπει να τονίσουμε ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι η ηλικία για να δικαιολογήσει την αγένεια και την γαϊδουριά. Είναι πρόκληση το πως θα γίνει και καλύτερη η ζωή των ηλικιωμένων και το πως θα μάθουν κάποιοι ότι πρέπει να φέρονται καλύτερα. #oldpeoplechallenge
Διάβασα ότι λίγες μέρες πριν έγιναν οι απαραίτητες διαδικασίες ώστε τα στέγαστρα του Ολυμπιακού Σταδίου (Καλατράβα) να νομιμοποιηθούν γιατί ήταν αυθαίρετα. Αυτά είχαν οικοδομηθεί χωρίς οικοδομική άδεια. Προφανώς όταν υπάρχουν τέτοιες μεγάλες ανάγκες για την προβολή και το καλό της χώρας (όπως ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες) δεν χρειάζεται να τηρούνται οι νόμοι. Εδώ φαντάζομαι ότι όλοι όσοι έχετε ταλαιπωρηθεί με οικοδομικές άδειες, πολεοδομίες, ημιυπαίθριους και άπειρο τρέξιμο από υπηρεσία σε υπηρεσία επειδή χτίσατε από μια αυλή, μέχρι ένα σπιτάκι θα είναι πραγματική πρόκληση το να μη θέλετε να πάτε και να τα κάνετε μπάχαλο στην πολεοδομία της περιοχής σας. #poleodomiachallenge
Και μια πρόκληση για μένα. Να κάνω συχνότερα αναρτήσεις του Νιουσλέτε. #niousletechallenge
Καλό σας βράδυ και να προσέχετε (από όλες τις απόψεις)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου