Σκατά στα μούτρα μας

Παράξενοι καιροί. Όλοι είναι αγχωμένοι. Θα γίνει κραχ; Θα πέσει το χρηματιστήριο; Θα την πληρώσει κανείς για το Βατοπέδι; Πάντα υπάρχουν διάφορα μεγάλα προβλήματα και πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα είναι πως τα αντιμετωπίζουμε εμείς ως άνθρωποι. Για μένα αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, πως παρόλο που ζω στην πόλη, τίγκα στους ανθρώπους, λίγοι από αυτούς είναι Άνθρωποι. Η καθημερινότητα είναι αυτό που αντιμετωπίζουμε όλοι και το θέμα είναι πως την διαχειριζόμαστε, σαν Άνθρωποι ή σαν κάφροι. Και για να μη μακρηγορώ σας ενημερώνω πως από εδώ και πέρα, στο blog αυτό θα υπάρχει ένα ιδιότυπο ημερολόγιο. Για κάθε μια μέρα που έχει περάσει από την μία ανάρτηση μέχρι την άλλη, θα σας περιγράφω έναν άνθρωπο που συνάντησα κάπου και θεωρώ πως αν δεν υπήρχε στην πόλη, κάποιοι θα ζούσαν καλύτερα. Δεν με νοιάζει που θα πάει ο κάθε ένας από αυτούς που θα περιγράφω, δεν με νοιάζει αν πάνε σε ένα μακρινό νησί, στον διάολο, ή κάτω από το χώμα. Εγώ γουστάρω να ζω στην πόλη, και θεωρώ πως θα ζούσα καλύτερα αν δεν υπήρχαν γύρω μου αυτοί που θα σας περιγράψω. Οι ιστορίες που θα αναφέρω θα είναι πάντα αληθινές και όχι συμβολικές. Αν για κάποια μέρα υπάρχει κενό, αυτό θα σημαίνει πως αυτή ήταν μια καλή μέρα.

Παρασκευή 24-10-2008
Είχα πάει σε ένα ΚΕΠ για να επικυρώσω αντίγραφα των πτυχίων μου για να κάνω αίτηση για τον επερχόμενο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς. Στην ουρα μπροστά από εμένα ήταν δύο κοπέλες, στα εικοσικάτι τους. Και οι δύο ήθελαν επικύρωση κάποιου εγγράφου. Μόλις τελειώνει η μία κοπέλα, η υπάλληλος αρχικά αγνόησε την δεύτερη και μίλησε για λίγο με την διπλανή υπάλληλο για άσχετα θέματα. Όταν δέησε να συνεχίσει την δουλειά της άρχισε να βρίζει την πρώτη κοπέλα (αυτή που είχε εξυπηρετηθεί και είχε φύγει) επειδή ήταν Αλβανίδα! Το πρόβλημα της υπαλλήλου ήταν πως οπτικά η κοπέλα φαινόταν κανονική (!!!), δηλαδή Ελληνίδα, και πως κάποιος που θα πήγαινε να της μιλήσει δεν θα καταλάβαινε πως ήταν ξένη. Μετά άρχισε το κλασικό λογύδριο πως μας έχουν κατακλύσει οι ξένοι, και για κερασάκι άφησε το πως ενοχλήθηκε επειδή η μικρή Αλβανίδα μάσαγε τσίχλα! Θα μου πείτε εσύ τι έκανες τότε; Εγώ απλά δεν σχολίασα τίποτα και της είπα να κάνει λίγο γρήγορα γιατί βιάζομαι. Νομίζατε πως θα έβαζε μυαλό αν της έλεγα κάτι;

Σάββατο 25-10-2008
Σίγουρα στο μέλλον θα σας περιγράψω πολλές φορές την ίδια σκηνή γιατί συμβαίνει συνεχώς. Η ώρα είναι 8:30 το πρωί και κατεβαίνω από τον συρμό του Μετρό στο Μοναστηράκι για να πάρω τον ηλεκτρικό να πάω στην δουλειά μου. Είμαι μπροστά στην πόρτα και περιμένω να ανοίξει για να κατέβω. Απέξω υπάρχουν αυτοί που θέλουν να ανέβουν. Τι πιο φυσιολογικό από το να κάνουν στην άκρη, να κατέβουν οι επιβαίνοντες για να μπουν αυτοί. Δεν θέλει πτυχίο πυρηνικής φυσικής για να το καταλάβεις. Θέλει στοιχειώδη παιδεία και σεβασμό στον συνάνθρωπό σου.
Φυσικά μόλις άνοιξε η πόρτα, μπήκε φουριόζα μια καλοντυμένη κυρία γύρω στα σαράντα, σπρώχνοντας με με το απλωμένο της χέρι και ρίχνοντας με πάνω σε έναν άμοιρο πιτσιρικά που τον ξενύχιασα. Η έκφραση "Προσέχετε λίγο! Αφήστε μας να κατέβουμε και θα μπείτε!" συνοδεύτηκε από βλέμματα απορίας. Ίσως έπρεπε να της πω "Τι κάνεις μωρή καργίολα γαμώ το ξεσταύρι σου!" ή απλά να την σπρώξω εγώ βγαίνοντας.

Κυριακή 26-10-2008
Ακόμα δεν έχω βγει από το σπίτι. Αν και θα το κάνω σε λίγο για να πάω στο Πέραμα, ελπίζοντας να δω μια ακόμα νίκη της Προοδευτικής. Να δούμε θα είναι μια καλή μέρα σήμερα; Από όλες τις απόψεις...