Ευχαριστίες

Σύντομη θα είναι η σημερινή ανάρτηση γιατί είναι περίοδος φωτιά. Οι μαθητές γράφουν διαγωνίσματα, τα φροντιστήρια έχουν ενημερώσεις γονέων και γενικά όσοι ασχολούνται με το εκπαιδευτικό σύστημα βρίσκονται σε τρέξιμο περιμένοντας τις διακοπές των Χριστουγέννων. Και μέσα σε αυτή την περίοδο, το αγαπημένο μας υπουργείο παιδείας ορίζει τον διαγωνισμό των εκπαιδευτικών στο διήμερο 20-21 Δεκεμβρίου, ένα μήνα μετά την λήξη της προθεσμίας υποβολής των αιτήσεων, ενώ σε όλους τους προηγούμενους διαγωνισμους υπήρχε κενό τουλάχιστον τριών μηνών. Από το καλοκαίρι που ξέραμε πως θα γίνει ο διαγωνισμός άνθρωποι του υπουργείου και ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ έλεγαν (ανεπίσημα για να είναι καλυμμένοι) πως ο διαγωνισμός θα γίνει τέλος Γενάρη, ίσως και Φλεβάρη γιατί δεν προλαβαίνουν μιας και έχουν να στήσουν και το Τεστ Δεξιοτήτων. Όλοι οι εργαζόμενοι υποψήφιοι του διαγωνισμού, περιμέναμε τις διακοπές των Χριστουγέννων μήπως και προλάβουμε να κάνουμε καμιά επαναληψούλα, ενώ τα ειδικά φροντιστήρια έχουν τμήματα που τελειώνουν τα μαθήματα τους τον Γενάρη. Για να χρεώνουν ένα με δυο χιλιάρικα ευρώ την προετοιμασία και να έχουν τμήματα μέχρι τότε, κάποια ενημέρωση δεν θα είχαν; Δεν νομίζω να έβγαζαν πρόγραμμα κουτουρού.
Αλλά παρά τις διαμαρτυρίες των εκπαιδευτικών, το υπουργείο δεν μασάει. Στα αρχίδια τους οι εργαζόμενοι, στα αρχίδια τους τα λεφτά που έδωσαν στα φροντιστήρια, στα αρχίδια τους όλα. Ευχαριστώ υπουργείο παιδείας που μας μειώνεις τις ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας μας (4% στον κλάδο μου). Ευχαριστώ υπουργείο παιδείας που δεν αναγνωρίζεις την προϋπηρεσία μας (γιατί οσοι δουλεύουν στα φροντιστήρια δεν αναγνωρίζονται ως εργαζόμενοι καθηγητές, παρά το ότι πήραμε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από τα γραφεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης). Ευχαριστώ υπουργείο παιδείας που έχεις κάνει τέτοια μπουρδέλα τα σχολεία. Ευχαριστώ για όλα.

Μια βροχή θα μας σώσει...

Είμαι αμαρτωλός, καλά να πάθω! Τι ήθελα να πάω για ιδιαίτερο δεκαεφτανοεμβριάτικα; Έφαγα τρελή βροχή. Αλλά επειδή αυτά δεν σας ενδιαφέρουν ας πω κάνα δυο πράγματα για το blog. Τις τελευταίες μέρες δεν το ανανέωσα γιατί βρίσκομαι σε φάση δημιουργίας του νέου 61ου τεύχους του παλιού καλού ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ σε pdf! Θα το λάβετε συντόμως ή στα μεϊλκούτια σας ή θα το βρείτε μαζί με τα άλλα τεύχη στο link κάτω δεξια. Αλλά για να γράψω και κάτι εδώ, θα συνεχίσω το ημερολόγιο μου ενάντια σε αυτούς που με τσαντίζουν.

Κυριακή 16-11-2008

Όσοι είσασταν στον αγώνα Αήττητου Σπάτων-Προοδευτικής θα ξέρετε σε ποιον θα αναφερθώ. Στο άθλιο υποκείμενο, στον ξεφτιλισμένο άνανδρο καραγκιόζη που θέλει να λέγεται και ποδοσφαιριστής (Χατζηφούντας το όνομα του) που πήρε δεν ξέρει την έννοια του "ευ αγωνίζεσθαι" και ενώ όλοι περίμεναν να δώσει την μπάλα σε αντίπαλο παίχτη (επειδή την είχαν βγάλει εκτός λόγω τραυματισμού συμπαίχτη τους), μπροστά στους έκπληκτους συμπαίχτες και αντιπάλους του έφυγε μόνος του προσπαθώντας να βάλει γκολ. Και αν δεν έβγαινε νικητής στο τετ α τετ ο τερματοφύλακας της Προο, αυτός θα πανηγύριζε... Και μετά λέμε γιατί βλέπουμε βία στους αγωνιστικούς χώρους... Δεν θα χαλάσω άλλο χώρο για τον ηλίθιο, αρκετά ασχολήθηκα μαζί του.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στον γυρισμό μια καργίολα με ένα megane αγνόησε ένα stop, και διέσχισε την λεωφόρο Σπάτων ανενόχλητη. Όταν δε είδε το αυτοκίνητο μου να σέρνεται χάνοντας τον έλεγχο και πηγαίνοντας καταπάνω της, αντί να μου κάνει χώρο, με κοίταγε. Ευτυχώς της έκοψε να μετακινηθεί λίγο, ευτυχώς δεν είχε κίνηση, ευτυχώς που κράτησα τον έλεγχο του αυτοκινήτου έστω και δύσκολα, αλλιώς τώρα...

Δευτέρα 17-11-2008

Είναι βράδυ. Ρίχνει καρέκλες. Οι δρόμοι άδειοι, αλλά πλημμυρισμένοι. Περπατούσα μέσα στην βροχή, προσπαθώντας να αποφύγω λίγο νερό με την άθλια ομπρέλα μου (τι περίμενα, ομπρέλα με 3 ευρώ από περίπτερο πήρα, να άντεχε;). Τα πόδια μου ήταν λούτσα επειδή κάθε διάβαση από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο ήθελε βάρκα. Κάποια στιγμή βλέπω φώτα από μακρυά. Επειδή ήμουν φάτσα, σίγουρα ο τύπος που έτρεχε με το Cayenne με είδε, αλλά δεν έκοψε ταχύτητα και εγώ δεν μπόρεσα να προστατευτώ λόγω της στενότητας του δρόμου. Μπουφάν, πρόσωπο, τσάντα, βιβλία δέχτηκαν τις δροσερές αγκαλιές των μπιχλιασμένων απόνερων. Ευχαριστώ μαλάκα, με κάνεις να μη νιώθω κάφρος κάθε φορά που βρίζω όσους κυκλοφορούν με τέτοια αμάξια μέσα στην πόλη. Ελπίζω την επόμενη φορά να με πατήσεις κιόλας για να έχεις να το λες στους φίλους σου.

Αρκετά με τις γκρίνιες. Τα λέμε σύντομα. Καλό τέτοιο

Πίασε ένα νεράκι

Για να μη λέτε πως όλο γκρινιάζω και μιζεριάζω σήμερα θα αρχίσω γράφοντας για κάτι καλό. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλή τον κύριο Νικήτα Νικητάκο από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου δημιούργησαν μια πλωτή αυτόνομη μονάδα αφαλάτωσης νερού. Φανταστείτε πως είναι μια ρυμουλκούμενη πλατφόρμα, που παίρνει ενέργεια από μια ανεμογεννήτρια, δεν επηρεάζεται από τα κύματα στο Αιγαίο και με ελάχιστο κόστος αφαλατώνει το νερό της θάλασσας. Αυτή η μονάδα έχει στηθεί στην Ηρακλειά και λειτουργεί κανονικά παράγοντας 70 τόνους νερού την ημέρα. Συμπληρώνω πως δεν χρειάζεται χειριστή καθώς ελέγχεται μέσω δικτύου GPRS και πως συνοδεύεται και από φωτοβολταϊκό σύστημα σε περίπτωση που πάθει ζημιά η ανεμογεννήτρια. Στο http://technologein.pathfinder.gr/desalination/ μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες καθώς και φωτογραφίες και βίντεο από αυτή την προσπάθεια. Επίσης επειδή η μονάδα είναι πλωτή μπορεί και παίρνει νερό από μεγαλύτερο βάθος παράγοντας τελικό προϊόν πολύ καλύτερης ποιότητας σε σχέση με αυτό που παράγεται από τις αντίστοιχες χερσαίες μονάδες γιατί αυτές τροφοδοτούνται με νερό που βρίσκεται κοντά στα παράλια και έχει διάφορες προσμίξεις. Μακάρι να κατασκευαστούν πολλές τέτοιες πλατφόρμες και να αποκτήσουν όλα τα μικρά νησιά επάρκεια σε νερό και να μην απαιτείται η ακριβή μεταφορά νερού με πλοία. Αν όμως σας εκμυστηρευτώ πως στο μυαλό μου είναι δικαιολογίες του τύπου: «δεν θέλουμε την πλατφόρμα γιατί μας χαλά το οπτικό μας περιβάλλον ή την θέλουμε αλλά δεν υπάρχουν λεφτά για να την φτιάξουμε», θα με πείτε απαισιόδοξο ή απλά ρεαλιστή;

Και μια και γκρίνιαξα λίγο στο τέλος ας συνεχίσω στους γνωστούς μου ρυθμούς. Θυμάμαι το καλοκαίρι που τσακωνόμουν με έναν φίλο όταν του έλεγα πως οι Έλληνες είναι απίστευτα σπάταλοι με το νερό και εκείνος με έλεγε υπερβολικό. Αφιερωμένο σε αυτόν το επόμενο κομμάτι του ημερολογίου μου (απέχθειας στον κόσμο τον κακό).

Τετάρτη 5-7-2008

Είναι ένας τύπος (ή τύπισσα) που μένει κάποια στενά πιο πάνω από εμένα που έχει μια κακιά συνήθεια, θέλει να βλέπει το πεζοδρόμιο του καθαρό. Πριν πω γιατί είναι αυτό κακιά συνήθεια να αναφέρω γιατί δεν ξέρω αν είναι άντρας ή γυναίκα, γιατί ποτέ δεν τον έχω δει αλλά έχω δει τα έργα του. Πολύ συχνά το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι του είναι γεμάτο νερά. Προφανώς αυτός (ή αυτή) καθαρίζει το πεζοδρόμιο. Σήμερα είδα πως το κάνει. Βγάζει ένα λάστιχο από το κλειστό πατζούρι! Ναι από το κλειστό. Και ρίχνει πολλά λίτρα νερού, προσπαθώντας να μετακινήσει την κάθε γόπα και το κάθε φυλλαράκι από το πεζοδρόμιο μόνο με την πίεση του νερού, και κάποια στιγμή το καταφέρνει.

Απλά να θυμίσω πως τα υδατικά αποθέματα για την πρωτεύουσα παρουσιάζουν 40% μείωση σε σχέση με πέρυσι. Τα αποθέματα είναι οριακά κάτω από τα όρια ασφαλείας. Αν δεν βρέξει σύντομα και αν συνεχίσει η γαμημένη κωλόζεστη (δεν αντέχω να βλέπω Χριστουγεννιάτικα στολίδια στα μαγαζιά και να γυρνάω με τα κοντομάνικα) υπάρχει πιθανότητα για την λήψη εκτάκτων μέτρων.

Πέμπτη 6-7-2008

Γύρισα από τη δουλειά στο σπίτι στις δέκα και μισή και όπως έτρωγα, είπα να ανοίξω το χαζοκούτι να δω τίποτα. Έπεσα σε ένα παιχνίδι όπου κάποιος (μάλλον καλωδιωμένος με κάποιο τρόπο) απαντά σε απίστευτα προσβλητικές και προσωπικές ερωτήσεις (του στυλ «σκέφτεσαι να μείνεις έγκυος επίτηδες για να σε παντρευτεί ο φίλος σου;») και μετά λέει μια φωνή αν είπες αλήθεια ή ψέματα (αν έγινες ρόμπα ή ξεφτίλα δηλαδή) και μετά παίρνεις φράγκα. Που ζούμε ρε; Στην πυρά και οι παίχτες και οι συγγενείς τους και οι παπάρες που βγάζουν αυτή τη μαλακία στον αέρα. «Ήμαρτον!» που λέει και ο Γεωργίου…

Σας αφήνω προς το παρόν. Μάλλον θα τα ξαναπούμε την Κυριακή για να σχολιάσουμε και τα ποδοσφαιρικά.

Καλό τέτοιο

Κυριακή χωρίς γήπεδο...

(άσχετη φωτογραφία)

Πριν αρχίσω τις κλασικές μου γκρίνιες θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους πίσω από την «ανεξάρτητη διαδικτυακή κοινότητα των όπου γης Προοδευτικάνων» (το link τους βρίσκεται κάτω δεξιά μαζί με τα άλλα φιλικά blog) για τα καλά λόγια τους και να τους στείλω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς. Μακάρι να μπορούσα σήμερα να έβλεπα από κοντά την μεγάλη νίκη στο μπάσκετ της Προοδευτικής επί του Ιωνικού αλλά έπρεπε να καταπατήσω μια από τις αρχές μου και να κάνω μάθημα Κυριακάτικα. Δύσκολοι καιροί…

Στα δικά μας τώρα. Ένας από τους λόγους που τους τελευταίους μήνες έχω ηρεμήσει λίγο, είναι το ότι δεν παίρνω αυτοκίνητο για να πάω στην δουλειά μου, παρά μόνο μια ημέρα την εβδομάδα. Η συναναστροφή με το είδος που λέγεται έλληνας οδηγός είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρα. Πριν συνεχίσω το ημερολόγιο (απέχθειας στον κόσμο τον κακό) να αναφέρω κάποια στατιστικά. Σύμφωνα με στατιστική μελέτη της Ε.Ε. το 2006, ξέρετε ποια ήταν η περιοχή της Ευρώπης με τους περισσότερους νεκρούς σε τροχαία ατυχήματα ανά κάτοικο; Η Στερεά Ελλάδα. Και η τρίτη περιοχή; Η Πελοπόννησος. Χάσαμε από τους ξένους την δεύτερη θέση γαμώτο! Απαράδεκτο! Αλλά όσο υπάρχουν οδηγοί σαν και αυτούς που περιγράφω παρακάτω δεν αγχώνομαι. Θα τις πάρουμε και τις τρεις πρώτες θέσεις σύντομα.

30 και 31 -10-2008, 1-11-2008

Μέσα σε τρεις μέρες οδήγησης είδα: έναν μηχανόβιο που έλιωνε το λάστιχο της μηχανής του σπινιάροντας και κρατώντας το μπροστινό φρένο, με αποτέλεσμα από τον σαματά και τον καπνό να δημιουργηθεί τρελό μποτιλιάρισμα στο κέντρο του Πειραιά. Έναν που έκανε με μεγάλη ταχύτητα όπισθεν στην λεωφόρο Κηφισού σαν να ήθελε να σημαδέψει τους άμοιρους που πηγαίναμε στην δεξιά λωρίδα. Έναν που πέρασε με κόκκινο την Αλεξάνδρας θέλοντας να αγκαλιάσει την πόρτα του οδηγού στο αμάξι μου και έναν που αγνόησε ένα σήμα stop στο Αιγάλεω θέλοντας να φιλήσει τον πόρτα του συνοδηγού. Και για κερασάκι αφήνω τον φορτηγατζή που μου κόρναρε και με έβρισε γιατί φρέναρα μπροστά σε κόκκινο φανάρι! Ευτυχώς, εκτός της ψυχικής μου ηρεμίας, δεν είχα ούτε σωματική ούτε υλική ζημιά.

Ας μιλήσουμε και λίγο για τα νέα που διάβασα πάλι στις εφημερίδες…

· Τον τελευταίο χρόνο οι πολεμικές βιομηχανίες τον ΗΠΑ είχαν αύξηση του τζίρου τους κατά 50%. Αυτές δεν μασάνε από χρηματοπιστωτική κρίση. Πάντα θα υπάρχουν μαλάκες να αγοράζουν.

· Στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι ψήφισε εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» (απορρύθμιση μάλλον) σύμφωνα με την οποία μειώνεται η χρηματοδότηση για την εκπαίδευση καθώς και οι ώρες διδασκαλίας. Πως θα ζήσουν τα ιδιωτικά σχολεία ε; Για τον φτωχό λαό υπάρχει η τηλεόραση, όλα τα άλλα είναι περιττά. Αλλά για να πούμε και τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη (υπάρχει κανείς που λέει τα σύκα σκάφη;) τα ήθελε ο κώλος των Ιταλών με τον καραγκιόζη που ξαναψήφισαν.

· Στην Ελλάδα παρά το ότι εδώ και αρκετούς μήνες έχει βγει υπουργική απόφαση που καταργεί κάποιες παράλογες χρεώσεις τον τραπεζών προς τους πελάτες τους, αυτές δεν έχουν κάνει καμία αλλαγή στις τιμολογήσεις τους μαζεύοντας τα χρήματα του κόσμου και κανείς δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό (ίσως γι’ αυτό θέλει η κυβέρνηση να τους δώσει τόσα φράγκα για να τις τιμωρήσει…)

Αυτά για σήμερα. Καλό τέτοιο και να προσέχετε...