Είμαι αμαρτωλός, καλά να πάθω! Τι ήθελα να πάω για ιδιαίτερο δεκαεφτανοεμβριάτικα; Έφαγα τρελή βροχή. Αλλά επειδή αυτά δεν σας ενδιαφέρουν ας πω κάνα δυο πράγματα για το blog. Τις τελευταίες μέρες δεν το ανανέωσα γιατί βρίσκομαι σε φάση δημιουργίας του νέου 61ου τεύχους του παλιού καλού ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ σε pdf! Θα το λάβετε συντόμως ή στα μεϊλκούτια σας ή θα το βρείτε μαζί με τα άλλα τεύχη στο link κάτω δεξια. Αλλά για να γράψω και κάτι εδώ, θα συνεχίσω το ημερολόγιο μου ενάντια σε αυτούς που με τσαντίζουν.
Κυριακή 16-11-2008
Όσοι είσασταν στον αγώνα Αήττητου Σπάτων-Προοδευτικής θα ξέρετε σε ποιον θα αναφερθώ. Στο άθλιο υποκείμενο, στον ξεφτιλισμένο άνανδρο καραγκιόζη που θέλει να λέγεται και ποδοσφαιριστής (Χατζηφούντας το όνομα του) που πήρε δεν ξέρει την έννοια του "ευ αγωνίζεσθαι" και ενώ όλοι περίμεναν να δώσει την μπάλα σε αντίπαλο παίχτη (επειδή την είχαν βγάλει εκτός λόγω τραυματισμού συμπαίχτη τους), μπροστά στους έκπληκτους συμπαίχτες και αντιπάλους του έφυγε μόνος του προσπαθώντας να βάλει γκολ. Και αν δεν έβγαινε νικητής στο τετ α τετ ο τερματοφύλακας της Προο, αυτός θα πανηγύριζε... Και μετά λέμε γιατί βλέπουμε βία στους αγωνιστικούς χώρους... Δεν θα χαλάσω άλλο χώρο για τον ηλίθιο, αρκετά ασχολήθηκα μαζί του.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στον γυρισμό μια καργίολα με ένα megane αγνόησε ένα stop, και διέσχισε την λεωφόρο Σπάτων ανενόχλητη. Όταν δε είδε το αυτοκίνητο μου να σέρνεται χάνοντας τον έλεγχο και πηγαίνοντας καταπάνω της, αντί να μου κάνει χώρο, με κοίταγε. Ευτυχώς της έκοψε να μετακινηθεί λίγο, ευτυχώς δεν είχε κίνηση, ευτυχώς που κράτησα τον έλεγχο του αυτοκινήτου έστω και δύσκολα, αλλιώς τώρα...
Δευτέρα 17-11-2008
Είναι βράδυ. Ρίχνει καρέκλες. Οι δρόμοι άδειοι, αλλά πλημμυρισμένοι. Περπατούσα μέσα στην βροχή, προσπαθώντας να αποφύγω λίγο νερό με την άθλια ομπρέλα μου (τι περίμενα, ομπρέλα με 3 ευρώ από περίπτερο πήρα, να άντεχε;). Τα πόδια μου ήταν λούτσα επειδή κάθε διάβαση από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο ήθελε βάρκα. Κάποια στιγμή βλέπω φώτα από μακρυά. Επειδή ήμουν φάτσα, σίγουρα ο τύπος που έτρεχε με το Cayenne με είδε, αλλά δεν έκοψε ταχύτητα και εγώ δεν μπόρεσα να προστατευτώ λόγω της στενότητας του δρόμου. Μπουφάν, πρόσωπο, τσάντα, βιβλία δέχτηκαν τις δροσερές αγκαλιές των μπιχλιασμένων απόνερων. Ευχαριστώ μαλάκα, με κάνεις να μη νιώθω κάφρος κάθε φορά που βρίζω όσους κυκλοφορούν με τέτοια αμάξια μέσα στην πόλη. Ελπίζω την επόμενη φορά να με πατήσεις κιόλας για να έχεις να το λες στους φίλους σου.
Αρκετά με τις γκρίνιες. Τα λέμε σύντομα. Καλό τέτοιο
Κυριακή 16-11-2008
Όσοι είσασταν στον αγώνα Αήττητου Σπάτων-Προοδευτικής θα ξέρετε σε ποιον θα αναφερθώ. Στο άθλιο υποκείμενο, στον ξεφτιλισμένο άνανδρο καραγκιόζη που θέλει να λέγεται και ποδοσφαιριστής (Χατζηφούντας το όνομα του) που πήρε δεν ξέρει την έννοια του "ευ αγωνίζεσθαι" και ενώ όλοι περίμεναν να δώσει την μπάλα σε αντίπαλο παίχτη (επειδή την είχαν βγάλει εκτός λόγω τραυματισμού συμπαίχτη τους), μπροστά στους έκπληκτους συμπαίχτες και αντιπάλους του έφυγε μόνος του προσπαθώντας να βάλει γκολ. Και αν δεν έβγαινε νικητής στο τετ α τετ ο τερματοφύλακας της Προο, αυτός θα πανηγύριζε... Και μετά λέμε γιατί βλέπουμε βία στους αγωνιστικούς χώρους... Δεν θα χαλάσω άλλο χώρο για τον ηλίθιο, αρκετά ασχολήθηκα μαζί του.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στον γυρισμό μια καργίολα με ένα megane αγνόησε ένα stop, και διέσχισε την λεωφόρο Σπάτων ανενόχλητη. Όταν δε είδε το αυτοκίνητο μου να σέρνεται χάνοντας τον έλεγχο και πηγαίνοντας καταπάνω της, αντί να μου κάνει χώρο, με κοίταγε. Ευτυχώς της έκοψε να μετακινηθεί λίγο, ευτυχώς δεν είχε κίνηση, ευτυχώς που κράτησα τον έλεγχο του αυτοκινήτου έστω και δύσκολα, αλλιώς τώρα...
Δευτέρα 17-11-2008
Είναι βράδυ. Ρίχνει καρέκλες. Οι δρόμοι άδειοι, αλλά πλημμυρισμένοι. Περπατούσα μέσα στην βροχή, προσπαθώντας να αποφύγω λίγο νερό με την άθλια ομπρέλα μου (τι περίμενα, ομπρέλα με 3 ευρώ από περίπτερο πήρα, να άντεχε;). Τα πόδια μου ήταν λούτσα επειδή κάθε διάβαση από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο ήθελε βάρκα. Κάποια στιγμή βλέπω φώτα από μακρυά. Επειδή ήμουν φάτσα, σίγουρα ο τύπος που έτρεχε με το Cayenne με είδε, αλλά δεν έκοψε ταχύτητα και εγώ δεν μπόρεσα να προστατευτώ λόγω της στενότητας του δρόμου. Μπουφάν, πρόσωπο, τσάντα, βιβλία δέχτηκαν τις δροσερές αγκαλιές των μπιχλιασμένων απόνερων. Ευχαριστώ μαλάκα, με κάνεις να μη νιώθω κάφρος κάθε φορά που βρίζω όσους κυκλοφορούν με τέτοια αμάξια μέσα στην πόλη. Ελπίζω την επόμενη φορά να με πατήσεις κιόλας για να έχεις να το λες στους φίλους σου.
Αρκετά με τις γκρίνιες. Τα λέμε σύντομα. Καλό τέτοιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου