- Το βιντεάκι που βλέπετε παραπάνω είναι το trailer της ταινίας που μόλις είδα και όπως καταλαβαίνετε σας προτείνω να δείτε και εσείς. Λέγεται "once", είναι γυρισμένη στην Ιρλανδία, και είναι μια πολύ απλή, ανθρώπινη ιστορία για δύο ανθρώπους που παρά την δύσκολη καθημερινότητα τους, δημιουργούν και παίζουν μουσική και την μοιράζονται μαζί μας. Αν σας αρέσει η καλοφτιαγμένη μπαλαντομελαγχολική μουσική σίγουρα θα σας αρέσει και η ταινία και το soundtrack της, που ήδη ακούω αυτή τη στιγμή.
- Το ότι ο κόσμος καίγεται παντού γύρω μου και εγώ στις τελευταίες μου αναρτήσεις, αλλά και συζητήσεις, το μόνο που δείχνω να με ενδιαφέρει είναι η μουσική, οι ταινίες και οι άλλες μορφές τέχνης που μετατρέπουν την νοσηρή πραγματικότητα, από ανεκτή ως όμορφη, μου θυμίζει την μπάντα του Τιτανικού που συνέχιζε να παίζει την μουσική της αγνοώντας το καράβι που βυθίζεται μέχρι την τελευταία στιγμή. Έχω τις απόψεις μου, αλλά όλες μου οι αισθήσεις λένε ότι δεν έχει κανένα νόημα να τις μοιραστώ. Και επειδή δεν θα αλλάξει κάτι, και επειδή αυτό που θέλω να πω κάποιοι άλλοι το λένε καλύτερα από εμένα. Άρα συνεχίζω να παίρνω κουράγια από μικρές στιγμές χαράς, όπως η καλή παρέα με φίλους, ένα αυθόρμητο γέλιο, μια καλή ταινία, μια όμορφη μουσική, για να συνεχίσω να ξυπνάω καθημερινά το πρωί και να αντιμετωπίζω αυτό που κάθε μέρα παρουσιάζεται σαν μεγαλύτερη ματαιότητα, την μετάδοση άχρηστων και χρήσιμων γνώσεων και πληροφοριών σε αφηνιασμένους εφήβους.
- Δεν θα γκρινιάξω για το μεγαλείο του ΟΣΕ και το πόσο καλά περνάμε όλοι εμείς που πρέπει να τον χρησιμοποιούμε καθημερινά για να πάμε στη δουλειά μας, τώρα που κόπηκε "μέχρι νεωτέρας" (δηλαδή μέχρι του άγιου πούτσου ανήμερα), όλη η γραμμή από τον Πειραιά μέχρι τα Λιόσια προσθέτοντας στο χαλαρό άλλα δυο μισαωράκια στην καθημερινή μου μετακίνηση. Ήξερα ό,τι αυτά παίζουν όταν ζήτησα να γυρίσω πίσω στη πόλη. Το θέμα μου είναι ότι αν δεν υπήρχε οικονομικό πρόβλημα θα πήγαινα καθημερινά στη δουλειά μου με αυτοκίνητο σε πολύ λιγότερη ώρα, με πολύ λιγότερη ταλαιπωρία, και ρυπαίνοντας φυσικά πολύ περισσότερο. Και παρόλο που λέω πως σκέφτομαι το περιβάλλον δεν θα σκεφτόμουν καν να μη το πάρω το αυτοκίνητο, λόγω της ευκολίας του. Είναι τόσο παράλογο να ζητώ το να δουλεύει σωστά ένα μέσο που ρυπαίνει λιγότερο και δυνητικά θα μπορούσε να εξυπηρετήσει, και όχι απλά να ταλαιπωρήσει, χιλιάδες πολίτες καθημερινά;
- Δεν σας λέω ότι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου θα παίξει το επόμενο Π/Σ/Κ στην Αθήνα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με εισιτήριο μόλις 10ευρώ γιατί θα μαζευτείτε πολλοί θα σπρώχνεστε και αν με σκουντήξετε και μου πέσει το ποτό μου θα νευριάσω.
- Αν θέλετε όμως, να πάτε στο παζάρι βιβλίου στη Κλαυθμώνος γιατί μέσα στις άπειρες σαβούρες που έχει, θα βρείτε και καλά και φτηνά βιβλία. Αυτό σας το προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί ήδη πήγα άρα δεν υπάρχει πιθανότητα να με σκουντήξετε.
- Αυτά τα λίγα για σήμερα, έχω και βάρβαρο ξύπνημα αύριο. Καλό κουράγιο και καλή τύχη σε όλους.
Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012
Σκόρπιες σκέψεις
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου