Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις γιατί κάνεις κάτι. Απλά να το κάνεις. Απλά να είσαι με κάποιους, απλά να έχεις μπει στο αμάξι του ναι ή του όχι, ώστε να ξέρεις ποια σημαία να ακολουθήσεις. Ώστε να πανηγυρίσεις αν περάσει το δικό σου ή να βάλεις τα κλάματα αν δεν περάσει. Γιατί δεν γίνεται να μην μπορείς να βρεις κανένα θετικό σε καμία πρόταση, γιατί δεν γίνεται να ξέρεις ότι ότι και αν συμβεί θα συνεχίσεις να ζεις και να προσπαθείς να περνάς καλά παρά το ότι προσπαθούν όλοι να σε πείσουν ότι θα καταστραφεί το σύμπαν. Γιατί δεν γίνεται να είσαι ενημερωμένος αναποφάσιστος. Αν το κάνεις είσαι απλά σχιζοφρενής για τον κόσμο γύρω σου. Γι' αυτό είτε βυθίζεσαι στη σιωπή, είτε στα ευγενικά θετικά νεύματα σε ότι σου λένε οι άλλοι γιατί δεν έχεις καμία διάθεση για διαφωνίες και αέναες συζητήσεις που δεν οδηγούν πουθενά.
Εννοείται ότι σήμερα πήγα στη δουλειά μου νιώθοντας καταθλιπτικά, όχι τόσο γιατί έγινε το αναμενόμενο στη Βουλή, αλλά για αυτό που έγινε στη πόλη μου. Έχω βαρεθεί να ακούω και να βλέπω για αστυνομική βαρβαρότητα. Έχω βαρεθεί να ακούω, να διαβάζω και να βλέπω ανάξιες παρουσίες στο κοινοβούλιο. Έχω βαρεθεί να βλέπω κόσμο που (για τον οποιοδήποτε λόγο που έχει ή δεν έχει) θεωρεί ότι το να καταστρέψει, το να κάψει, το να ισοπεδώσει θα κάνει τον κόσμο καλύτερο, ή έστω δεν θα τον κάνει χειρότερο. Έχω σιχαθεί να ακούω τα επιχειρήματα όλων αυτών που νομίζουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και αφενός δεν ξέρουν τη τύφλα τους αφετέρου δεν κατανοούν την προσωπική τους ευθύνη για την άσχημη κατάσταση που βιώνουμε όλοι.
Πήγα όμως στη δουλειά, όπως και οι περισσότεροι από εμάς. Και παρά το ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου, σκέφτηκα ότι έχω κάνει μαλακία που δεν επέλεξα διαφορετική καριέρα (κάποια που θα μου επέτρεπε να μεταναστεύσω πιο εύκολα), ξέρω ότι παρά τη γκρίνια μου (που όλο και αυξάνεται) θα συνεχίσω να ζω εδώ θα θα τονίζω σε όλους τους άλλους το πως ακόμα υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα γύρω μας, και πως μπορούμε να αποζητούμε το "ευ ζην" και όχι μόνο το "ζην", απλά με διαφορετικό τρόπο από αυτό που είχαμε συνηθίσει τελευταία. Και αυτό το ξέρω γιατί σκέφτομαι ότι 2 μέρες πριν, παρά την ηθελημένη κατάθλιψη που "πρέπει" να ζούμε όλοι μας επειδή "αντιμετωπίζουμε κρίση", θυμάμαι τον κόσμο γύρω μου να γελά, να χορεύει, να χοροπηδά, να πίνει, να έχει μασκαρευτεί, να ξεχνά το πως είναι από κακοπληρωμένος ως απλήρωτος, να ξεχνά πως όλες οι λογικές αισθήσεις του δεν του παρουσιάζουν ένα αισιόδοξο μέλλον και απλά για κάποιες ώρες να βγάζει το παιδί από μέσα του και να σκέφτεται ότι δεν χρειάζεται λεφτά για να περάσεις καλά, απλά διάθεση να το κάνεις.
Εδώ ο κόσμος χάνεται και εγώ θα σας πω πάλι για μουσικές. Εννοείται πως ναι... Για δείτε το βιντεάκι της μπάντας duologue που προσφάτως ανακάλυψα. Νομίζω πως έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι τύποι.
Άλλοι θα με πουν μίζερο, εγώ με θεωρώ απλά λογικό. Νομίζω πως το ότι επειδή λόγω τις κρίσης αύριο θα αγοραστούν λιγότερες καρδούλες, αρκουδάκια, σοκολατάκια και άλλες κόκκινες κακόγουστες μαλακίες, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως σημάδι προόδου, ωρίμανσης και μείωσης της υποκρισίας της κοινωνίας. Επίσης είμαι κακός, φασίστας ή πράκτορας του Δ.Ν.Τ. που θεωρώ λογικό το ότι στη περιοχή της Νίκαιας σε μια ακτίνα 5 τετραγώνων είναι λογικό ότι από τα 3 μαγαζιά με κατοικίδια ζώα ή προϊόντα περιποίησης τους έκλεισαν τους τελευταίους μήνες τα 2;
Από τότε που έγραψα για τις απίστευτες στιγμές που έζησα στο γήπεδο με την ομάδα μου, πάει από το κακό στο χειρότερο. Είμαι απλά γκαντέμης ή για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε η απίστευτη τάση αυτοκαταστροφής που έχει η βυσσινί μου αρρώστια;
Το να ξυπνάς πριν τις 6 δεν είναι ανθρώπινο.
Το να μη μαθαίνεις από τα λάθη σου είναι χαζό. Το να μαθαίνεις από αυτά από δύσκολο ως ακατόρθωτο.
Είναι κατάρα το να ξέρεις τι θέλεις, γιατί ξέρεις τι δεν μπορείς να αποκτήσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου