Σκόρπιες Σκέψεις

  Κάπου διάβασα στο τουίτερ ότι οι μόνοι δύο αρχηγοί κράτους που έχουν επισκεφτεί την χώρα από τότε που άλλαξε η κυβέρνηση είναι το "άγιο φως" και το λείψανο της "αγίας Βαρβάρας". Δεν είναι τυχαίο που βάζω και τις δύο φράσεις σε παρένθεση. Για μένα η λέξη "άγιο" έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα, και όχι υπερφυσικό. Δεν περίμενα πολλά πράγματα από αυτή την κυβέρνηση σε οτιδήποτε σχετίζεται με θέματα οικονομίας, μια και κατανοώ το ασφυχτικό πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε, αλλά θα ήθελα κάποια πράγματα τα οποία διατυμπάνιζαν τόσο καιρό να τα τηρούσαν και όχι να κάνουν συμφωνίες με θεσμούς τους οποίους λίγο καιρό πριν απέρριπταν. Και για να το πάρουμε και οικονομικά, αρνούμαι ως φορολογούμενος πολίτης της χώρας να πληρώνω έστω και ένα ευρώ για να έρθει με τιμές αρχηγού κράτους μια φωτιά ή ένα κόκκαλο, την ώρα που στα ταμεία του κράτους δεν υπάρχει μία και τομείς όπως η υγεία έχουν υποστεί τόσα πλήγματα. Αυτό που με ενοχλεί σε αυτή την κυβέρνηση δεν είναι ότι δεν έχει κάνει (γιατί δεν μπορεί) να κάνει όσα υποσχόταν, λόγω οικονομικού κόστους, αλλά το ότι δεν δείχνει να έχει διάθεση να κάνει αυτά τα οποία θεωρητικά πρεσβεύει και δεν έχουν άμεσο οικονομικό κόστος.

  Αλλά βέβαια το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι πολύ έντονο για τον καθένα... Από τη στιγμή που η πλειοψηφία του λαού έχει τέτοιες αντιλήψεις δείχνουν να μη θέλουν τα τους κακοκαρδίσουν, ενώ παράλληλα υπάρχουν τέτοια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Ο κόσμος προτιμά τις "άγιες" και τις "μαγικές" λύσεις και όταν αντιμετωπίζει μια προβληματική κατάσταση, προτιμά να προσεύχεται παρά να σκέφτεται. Το ξέρω ότι έτσι είναι και ότι είναι προτιμότερο, για την ψυχική μου υγεία, να το αποδεχτώ, αλλά είναι πάνω από τις δυνάμεις μου το να μη με φουντώνουν κάποια πράγματα. Μπορεί εγώ να μην είμαι θρήσκος και να σέβομαι τις αντιλήψεις του καθενός (παρά το ότι η κοινωνία δεν σέβεται τις δικές μου όπως έχω γράψει στο παρελθόν), αλλά όταν βλέπω, για παράδειγμα, συνάδελφο που διδάσκει φυσικές επιστήμες, στα διαλείμματα να διαβάζει την αγία γραφή και κάθε φορά που προσπαθούμε να συζητήσουμε οποιοδήποτε θέμα, που σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τη δουλειά μας, να καταλήγει σε συμπεράσματα όπως "μόνο ο θεός ξέρει" και "αφού το θες, ο θεός θα σε βοηθήσει να το πετύχεις", τεστάρω τα όρια της υπομονής και της αυτοσυγκράτησης μου. 

  Και για να το τερματίσω το αντιθρησκευτικό μου, μου σπάει τα νεύρα κάθε Κυριακή που η εκκλησία κοντά στο σπίτι μου κάνει τέτοιο χαμό με τις καμπάνες. Δεν μιλάμε για μερικά χτυπήματα, μιλάμε για υπερπαραγωγή ηχορύπανσης. Αυτό σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρής ηχομόνωσης στην πολυκατοικία, κάνει τις ωτοασπίδες βασικό αξεσουάρ της καθημερινότητας μου. Και για να κλείσω την γκρίνια θέλω να καταγγείλω την κακή συνήθεια των κουνουπιών να έρχονται και να μου κάνουν "βζουν" στο αυτί όταν κοιμάμαι. Το καταλαβαίνω, μισητό μου, κουνούπι πως πρέπει να με τσιμπήσεις για να μπορέσεις να μεγαλώσεις και να αναπαραχθείς, τι σκατά θες όμως και κάνεις γκαζιές, σαν καυλωμένο 16χρονο με παπάκι με τρύπια εξάτμιση, στο αυτί μου; Είναι αγένεια και ασέβεια το "βζουν" και πρέπει όλοι να κάνουμε τα πάντα για να σταματήσει. Πως εκπαιδεύουμε τους σκύλους να μην κατουρούν στο χαλάκι δηλαδή; Πρέπει να εκπαιδεύσουμε και τα κουνούπια. Για βάλτε το στο πρόγραμμα σας οι φιλόζωοι. 

  Έγινε χτες στο Σύνταγμα και το φεστιβάλ για την αποποινικοποίηση της κάναβης και βρήκαν ευκαιρία οι συντηρητικοί να κράξουν. Ακούστηκαν απόψεις από το ότι αν αποποινικοποιηθεί η χρήση κάναβης η νεολαία θα γίνει κοιμισμένη, μέχρι το ότι η κυβέρνηση θα περάσει ευκολότερα τα μνημονιακά της σχέδια. Προφανώς αυτά τα ληγμένα που παίρνουν αυτοί που κάνουν τέτοιες δηλώσεις είναι νόμιμα, γιατί αλλιώς θα τους έβαζαν μέσα και αυτούς. Η νεολαία κοιμάται επειδή δεν υπάρχει σωστή παιδεία, επειδή η τηλεόραση και το ραδιόφωνο δεν προωθούν την τέχνη, επειδή η πλειοψηφία της κοινωνίας βλέπει τα βιβλία εχθρικά, επειδή η σκέψη, η υπομονή και ο ορθολογισμός τείνουν να εξαφανιστούν. Η κοινωνία κοιμάται επειδή έχει ξεχάσει να σκέφτεται, επειδή θέλει μαγικές λύσεις, επειδή ζούμε ακόμα στην εποχή που πιστεύουμε ότι αν πάει ένα κασελάκι με κόκαλα στο αντικαρκινικό νοσοκομείο θα σωθούν τα άρρωστα παιδάκια, όχι επειδή κάποιοι κάνουν φούντα. Δεν λέω ότι η χρήση κάναβης είναι ακίνδυνη, λέω ότι αντί να σκεφτούμε το τι μας προσφέρει και το τι προβλήματα μας προκαλεί κάθε ουσία, πληροφορία ή αντίληψη που καταναλώνουμε, προτιμούμε να δαιμονοποιούμε, να απορρίπτουμε και να καταστροφολογούμε. Επίσης πρέπει κάποια στιγμή να γίνει μια σοβαρή κουβέντα για το πως η κοινωνία μας αντιμετωπίζει το θέμα των ναρκωτικών ουσιών, γιατί προφανώς το μοντέλο της καταστολής και της ποινοκοποίησης, όχι μόνο δεν δουλεύει, αλλά κάνει κάποιους να πλουτίζουν και όλο και περισσότερους να καταστρέφουν τη ζωή τους. Το παρόν σύστημα και δεν έχει συμβάλλει στη μείωση της χρήσης διαφόρων ουσιών (αλλά μάλλον το αντίθετο συμβαίνει) και είναι εξαιρετικά ακριβό στη διατήρηση του (μιλάω για το κόστος της αστυνόμευσης, της καταστολής και του "σωφρονισμού" των παραβατών). Δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα γιατί για να γίνει αυτό θα πρέπει να αναζητήσουμε τα βαθύτερα του αίτια, θα πρέπει να αναβαθμίσουμε την εκπαίδευση και την ενημέρωση, θα πρέπει να σκεφτούμε και να δράσουμε έξυπνα και με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, θα πρέπει να κοντραριστούμε με τεράστια οικονομικά συμφέροντα, θα πρέπει να δράσουμε δυναμικά, άμεσα και συλλογικά. Το ξέρω πως όλα αυτά ούτε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας δεν γίνονται, οπότε απλά θα συνεχίσουμε να βλέπουμε στις ειδήσεις ιστορίες σπλάτερ που ανεβάζουν την τηλεθέαση (όπως αυτή με το κοριτσάκι που δολοφονήθηκε) ή κάποιοι σαν και μένα θα βλέπουν τη γελοία πλευρά του πράγματος και θα αναπαραγάγουν ιστορίες με τα καμμένα πρεζάκια που βλέπουν. Παρένθεση: επειδή δεν χρησιμοποιώ τον προαστιακό καθημερινά πλέον δεν μαθαίνω νέες ιστορίες, αλλά μου μετέφεραν μία τις προάλλες για έναν που μιλούσε στο ποδήλατο του, το ρωτούσε αν θέλει να πάει στην τουαλέτα, και τελικά το έβαλε στην τουαλέτα του τραίνου, έχωσε τη ρόδα στη λεκάνη, το έβρισε επειδή δεν έκανε την "ανάγκη" του γρήγορα και καθυστερούσε και τελικά επέστρεψαν στην θέση τους αφού το δίτροχο ξαλάφρωσε.

  Γράφω όμως τόση ώρα και δεν έχω σχολιάσει την φωτογραφία που βλέπετε στην αρχή της ανάρτησης. Δεν νομίζω να χρειάζεται όμως ιδιαίτερο σχολιασμό... Την είχα βρει τις προάλλες σε ένα άρθρο που αναφερόταν στον εθισμό όλων μας, στα κινητά μας τηλέφωνα. Δείτε και το παρακάτω ενδιαφέρον βιντεάκι που αναφέρεται στο ίδιο θέμα. Είναι τραγικό να βλέπεις νέους ανθρώπους να είναι έξω και αντί να μιλάνε μεταξύ τους να κοιτάνε τις οθόνες τους. Και εγώ έχω σμάρτφο και το χρησιμοποιώ αρκετά οπότε δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω, αλλά άλλο είναι το να χρησιμοποιούμε αυτό το παιχνιδάκι και άλλο το να ξεχνάμε το να μιλάμε, να γράφουμε, να παίζουμε και να φλερτάρουμε σαν άνθρωποι, μεταξύ μας, και όχι μέσω μιας οθόνης.

  Τέλειωσε σήμερα και το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το οποίο για άλλη μια χρονιά ήταν πρότυπο καθαρότητας, θεάματος και ευγενούς άμιλλας. Ευτυχώς έχει μερικές αγωνιστικές ακόμα το πρωτάθλημα μπάσκετ για να έχουν τα κανάλια κάνα θεματάκι καφρίλας να παίξουν, να κάνουν τα σχόλια τους και να οδηγήσουν τους ανεγκέφαλους στο να τσακώνονται για λίγο καιρό ακόμα για σοβαρά θέματα όπως τα αυτιά του Σπανούλη ή τα γαλλικά του Γιαννακόπουλου. 

  Έλεγα να μη το σχολιάσω, αλλά θα γράψω και μια μικρή παράγραφο για το θέμα που ασχολείται όλος ο κόσμος τις τελευταίες μέρες. Μιλάω για τη δολοφονία του μικρού κοριτσιού και το τι πρέπει να "πάθει" ο πατέρας της. Βγαίνουν διάφοροι και μιλάνε για ψόφους και κρεμάλες. Λένε για θανατικές ποινές και την ηθική της φυλακής. Χάνουν ώρες στο να γράφουν κατάρες και να περιμένουν να πανηγυρίσουν για μια δολοφονία που περιμένουν πως και πως να γίνει. Δεν θέλω να το αναλύσω και να το σχολιάσω πολύ, γιατί εύκολα θα ξεφύγω. Η αυτοδικία είναι μια πράξη συνειδητή και έχει συγκεκριμένες συνέπειες. Ο καθένας που θέλει να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Δεν μπορούμε να ζητάμε από το κράτος ή την κοινωνία να θεσμοθετήσει κάτι τέτοιο. Αν κάποιος έχει τα αρχίδια στο να σκοτώσει κάποιον από εκδίκηση, ας το κάνει και ας δεχτεί τις συνέπειες. Μη ζητάμε από άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Αν κάποιος έκανε κάτι τόσο απεχθές σε πρόσωπο που νοιάζομαι και αγαπάω, σίγουρα θα σκεφτόμουν να εκδικηθώ. Δεν ξέρω αν θα το έκανα τελικά, γιατί τα λόγια από την πράξη απέχουν πολύ. Αλλά αν ήμουν σε τέτοια κατάσταση ώστε να έπαιρνα την κατάσταση στα χέρια μου, αυτό θα ήταν μια δικιά μου απόφαση και οι συνέπειες θα βάρυναν εμένα και μόνο εμένα. Το ξεχνάμε, αλλά ζούμε σε κοινωνία που θέλει να είναι πολιτισμένη και όχι σε ζούγκλα. 

   Αυτά τα λίγα για σήμερα. 

   Καλό βράδυ, και να προσέχετε...