1. Kamasi Washington - The Epic

1. Kamasi Washington - The Epic

 Μου αρέσει η jazz αν και δεν παρακολουθώ επισταμένα τις νέες κυκλοφορίες, όπως κάνω σε άλλα μουσικά είδη. Έτυχε όμως μέσα στο καλοκαίρι, κάποια στιγμή αργά το βράδυ, να ακούσω στο Poplie Radio, το Change of the Guard, την κομματάρα που ανοίγει το Epic του Kamasi Washington. Είχα πάρα πολύ καιρό να ενθουσιαστώ τόσο με κομμάτι ανεξαρτήτως μουσικού είδους. Το σαζάμαρα (υπάρχει αυτό το ρήμα;) και επειδή δεν είχα ιδέα για το τι κουμάσι είναι ο Kamasi, έψαξα περισσότερα γι' αυτόν την επόμενη μέρα. Φυσικά την ίδια μέρα προμηθεύτηκα το δίσκο και έφαγα πολλές ώρες ακούγοντας τον. Το Epic είναι ένα άλμπουμ που έκανε πολύ κόσμο να μιλά γι' αυτό, και όχι μόνο στους jazz κύκλους. Άλλοι εντυπωσιάστηκαν από την τρίωρη διάρκεια του, άλλοι από το μέγεθος της μπάντας, άλλοι από τις αναφορές που κάνει ηχητικά σε παλιούς γίγαντες της τζαζ, άλλοι για το όραμα που είχε να δημιουργήσει αυτό το, υπερβολικό κατά κάποιους, έργο. Εγώ μένω καθαρά στο πόσες φορές άκουσα το δίσκο, και κυρίως το κομμάτι change of the guard, που για μένα είναι το κομμάτι της χρονιάς.

  Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

Η τελική λίστα μου για το 2015

02. Benjamin Clementine - At Least For Now
03. Natalie Prass - Natalie Prass
04. Father John Misty - I Love You Honneybear
05. Sufjan Stevens - Carrie & Lowell
06. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet and Other Distress
07. Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border?
08. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World
09. Of Monsters And Men - Beneath The Skin
10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow
11. Mikal Cronin - MCIII
12. Matthew E. White - Fresh Blood
13. Monophonics - Sound of Sinning
14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.
15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats
16. Blur - The Magic Whip
17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador

2 Benjamin Clementine - At Least For Now

2 Benjamin Clementine - At Least For Now

 Άκουσα πρώτη φορά τον Clementine όταν μου τον πρότεινε δυο καλοκαίρια πριν μια φίλη από τα ξένα. Δεν έδωσα σημασία γιατί μου φάνηκε λίγο παράξενο το  άκουσμα. Εξάλλου εκείνη την ώρα περίμενα κάτι σουβλάκια και το μυαλό μου ήταν αφοσιωμένο μόνο στην αναμονή του ήχου του κουδουνιού. Λίγους μήνες μετά άρχισε να γίνεται ντόρος με τ' όνομα του στην χώρα μας, λόγω και της επερχόμενης ζωντανής εμφάνισης του. Πάλι δεν έδωσα σημασία. Όταν κατάλαβα ότι έχασα ένα πολύ καλό live είπα να ακούσω το δίσκο, και τότε κατάλαβα...

 Ήταν μια από τις λίγες φορές που ακούς κάτι τελείως διαφορετικό, κάτι φρέσκο, κάτι ιδιαίτερο, κάτι έντονο και υποβλητικό που ξεχειλίζει από συναίσθημα. Με ερμηνεία σαν απαγγελία, με τις λέξεις να βγαίνουν για να διώξουν τον πόνο από μέσα του, και το πιάνο πότε να το χαϊδεύει και πότε να το χτυπά, ο Clementine απλά συγκλονίζει. Ελπίζω να ξαναπεράσει μια βόλτα για συναυλία από τη χώρα μας σύντομα για να διορθώσω το λάθος της προηγούμενης απουσίας μου.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Η λίστα μου μέχρι τώρα

03. Natalie Prass - Natalie Prass
04. Father John Misty - I Love You Honneybear
05. Sufjan Stevens - Carrie & Lowell
06. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet and Other Distress
07. Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border?
08. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World
09. Of Monsters And Men - Beneath The Skin
10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow
11. Mikal Cronin - MCIII
12. Matthew E. White - Fresh Blood
13. Monophonics - Sound of Sinning
14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.
15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats
16. Blur - The Magic Whip
17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador

3 Natalie Prass - Natalie Prass

3 Natalie Prass - Natalie Prass

Τις τελευταίες τρεις θέσεις της λίστας μου τις φύλαξα για ντεμπούτα. Μπορεί να πέρασα υπέροχα ακούγοντας δισκάκια από γνωστούς και αγαπημένους καλλιτέχνες και μπάντες, αλλά ειδικά για μένα, που είμαι και λίγο άνθρωπος της συνήθειας είναι σημαντικό να ακούω κάτι και να με τραβάει από την πρώτη φορά, να με κολλάει από το πρώτο άκουσμα και να μη θέλω να ξεκολλήσω μετά. Αυτό έπαθα και με τη γλυκύτατη (σε βαθμό πρόκλησης διαβήτη) Natalie. Η φωνή της, οι μελωδίες της, οι ενορχηστρώσεις των κομματιών της, κάθε στοιχείο που έβαλε στη δουλειά της είναι σαν να βγήκε από παραμύθι. Ίχνη αμερικάνικου νότου, σόουλ, ποπ και πολλών άλλων ήχων, συνδυάζονται σε ένα δισκάκι συγχρόνως φρέσκο και "παλιακό", συγχρόνως ήρεμο και ανεβαστικό, ένα δισκάκι απλά ερωτεύσιμο. 

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

Η λίστα μου μέχρι τώρα

04. Father John Misty - I Love You Honneybear
05. Sufjan Stevens - Carrie & Lowell
06. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet and Other Distress
07. Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border?
08. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World
09. Of Monsters And Men - Beneath The Skin
10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow
11. Mikal Cronin - MCIII
12. Matthew E. White - Fresh Blood
13. Monophonics - Sound of Sinning
14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.
15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats
16. Blur - The Magic Whip
17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador

4. Father John Misty - I Love You Honneybear

4. Father John Misty - I Love You Honneybear

Ω Father John Misty, ω ομιχλώδη πατέρα Γιάννη, πόσο το χάρηκα το δισκάκι σου φέτος. Πόσες φορές το άκουσα από την αρχή μέχρι το τέλος μουσάτε τροβαδούρε. Έκανες το πιο τρυφερά αγαπησιάρικο άλμπουμ της χρονιάς ομιχλώδη πατέρα Γιάννη. Έκανες το ιδανικό άλμπουμ για χαλαρή ακρόαση παρέα με το έτερον ήμισυ του καθενός. Μας έδωσες 45 λεπτά ονειροπόλησης. Μας έδιωξες τις σκοτούρες από το κεφάλι και έβαλες μέσα συννεφάκια και ουράνια τόξα. Μας έδωσες ακόμα μία αφορμή να λέμε "Μόνο Αγάπη". Και μας εξέπληξες ευχάριστα ομιχλώδη πατέρα σε αυτή την τρύπα που έπαιξες στην Κολωνία, όταν βγήκες ημιπιωμένος στη σκηνή, αλλά με τη θεατρικότητα σου και την ερμηνεία σου, μας κράτησες σε εγρήγορση ώστε να απολαύσουμε και τα 80 λεπτά που μοιράστηκες μαζί μας. Ωραίες και οι πιο ροκ ζωντανές εκτελέσεις των κομματιών σου. Και τα γραφικά χιπστεροσταριλίκια σου χαριτωμένα ήταν. Και η κιθάρα που πέταξες από τη σκηνή στον roadie που έκανε το λάθος να μη βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου όταν τον ήθελες, μας έκανε να γελάσουμε. Και τελικά απλά μας χάρισες ένα δισκάκι που μας ωθούσε είτε να το ακούμε όταν νιώθουμε όμορφα είτε να νιώθουμε όμορφα όταν το ακούμε.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Η λίστα μου μέχρι τώρα

05. Sufjan Stevens - Carrie & Lowell

06. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet and Other Distress

07. Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border?

08. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World

09. Of Monsters And Men - Beneath The Skin

10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow

11. Mikal Cronin - MCIII

12. Matthew E. White - Fresh Blood

13. Monophonics - Sound of Sinning

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats

16. Blur - The Magic Whip

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

5. Sufjan Stevens - Carrie & Lowell

5. Sufjan Stevens - Carrie & Lowel

 Θα γράψω λίγα σήμερα. Έχουν γραφτεί πολλά γι' αυτό το άλμπουμ και θα γραφτούν ακόμα περισσότερα. Εξάλλου τι να πω για ένα τόσο ιδιαίτερο και συναισθηματικό δίσκο; Ηχητικά μου άρεσε πολύ που γύρισε ο Stevens σε ακουστικούς ήχους και άφησε τους πολλούς πειραματισμούς με τα μπλιμπλίκια του. Φυσικά και με μελαγχόλησε το άκουσμα του, αλλά αν δεν το έκανε δεν θα είχε πετύχει το σκοπό του.
 Το πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν να διοχετεύσουν τη θλίψη τους και να δημιουργήσουν, αντί απλά να σαπίσουν στο αλκοόλ πάντα το θαύμαζα και το εκτιμούσα. Ευχαριστούμε Sufjan Stevens για το δίσκο που έφτιαξες. Καθαρά προσωπικά το κράτησα στο 5 και όχι ψηλότερα (που ίσως το άξιζε) γιατί οι 4 δίσκοι που έβαλα παραπάνω με έκαναν να νιώθω όμορφα ακούγοντας τους, πράγμα που αναζητούσα ιδιαιτέρως τη χρονιά που πέρασε.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

Η λίστα μου μέχρι τώρα

06. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet and Other Distress

07. Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border?

08. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World

09. Of Monsters And Men - Beneath The Skin

10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow

11. Mikal Cronin - MCIII

12. Matthew E. White - Fresh Blood

13. Monophonics - Sound of Sinning

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats

16. Blur - The Magic Whip

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

6. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet and Other Distress

6. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet and Other Distress

 Δεν γίνεται να σου αρέσει, έστω και στο ελάχιστο η post-rock και να μη σου αρέσουν οι GY!BE. Η νέα τους κυκλοφορία αποτέλεσε μεγάλη είδηση για τους φαν του είδους και όχι μόνο. Μπορεί να μη κάνουν κάτι το πρωτοποριακό, εξάλλου και η post-rock φόρμα έχει κορεστεί αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα, αλλά κατάφεραν πάλι να δημιουργήσουν έναν δίσκο άξιο της φήμης τους. Τι ήθελα γαμώτο να γράψω για τους GY!BE, πάλι θυμήθηκα το live στο Ρόδον το 2002. Ανεβάζω το post, κλείνω τον υπολογιστή, πάω στο στερεοφωνικό, τα λέμε αύριο...

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Η λίστα μου μέχρι τώρα

07. Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border?

08. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World

09. Of Monsters And Men - Beneath The Skin

10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow

11. Mikal Cronin - MCIII

12. Matthew E. White - Fresh Blood

13. Monophonics - Sound of Sinning

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats

16. Blur - The Magic Whip

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

7. Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border?

7. Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border?

  Είμαι άνθρωπος με κολλήματα. Ακούγοντας ένα δισκάκι, πολλές φορές δεν απομονώνω καθαρά τον ήχο του, αλλά τον μπλέκω με μνήμες, συναισθήματα, εικόνες, άλλους ήχους...

 Δεν γίνεται να ακούω τον Tom McRae, έναν από τους αγαπημένους μου σύγχρονους τραγουδοποιούς, και να μη θυμάμαι το πόσο με είχε συντροφεύσει το ντεμπούτο του, σε διάφορες στιγμές, 15 χρόνια πριν. Δεν γίνεται να τον ακούω και να μη θυμάμαι την εμφάνιση του στο Λονδίνο πριν μερικά χρόνια, και το πως είχε όλο το Bloomsbury Theater να κρέμεται από τα χείλια του. 

 Αλλά θα τον αδικούσα κατάφωρα αν έλεγα πως τον έβαλα στο νούμερο 7 της λίστας μου, καθαρά για το παρελθόν. Για τα δικά μου γούστα, ο φετινός του δίσκος είναι εξαιρετικός, γεμάτος με συναισθηματικές στιγμές, αλλά και πιο έντονες. Δεν είμαι καλός στο να περιγράφω ήχους με λέξεις, οπότε ακούστε τον και βγάλτε τα συμπεράσματα σας. Αλλά σίγουρα, στην πλειάδα των singer-songwriters που κυκλοφορούν στην "πιάτσα", ο Tom McRea ξεχωρίζει, έχει κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το διαφορετικό, κάτι που απλά μου αρέσει.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Η λίστα μου μέχρι τώρα

08. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World

09. Of Monsters And Men - Beneath The Skin

10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow

11. Mikal Cronin - MCIII

12. Matthew E. White - Fresh Blood

13. Monophonics - Sound of Sinning

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats

16. Blur - The Magic Whip

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

8. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World

8. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World

Το έχω πει πολλές φορές, μου αρέσουν οι ακουστικοί "παλιομοδίτικοι" ήχοι. Οι Decemberists είναι από τις μπάντες που κάθε φορά που βγάζει κάτι καινούργιο, ξέρω περίπου τι θα ακούσω, ξέρω πως θα μου αρέσει και ξέρω ότι δεν θα με απογοητεύσουν. Οπότε δεν χρειάζεται να πω πολλά λόγια για το δισκάκι αυτό και το πόσο μου άρεσε. Εξάλλου εμένα δεν χρειάζεται να με πιστέψετε. Τον Nick τον Offerman όμως δεν γίνεται να μην τον πιστέψετε. Αυτόν τον ηθοποιό που ενσάρκωσε την θεότητα με το όνομα Ron Swanson στη σειρά Parks and Recreation, δεν γίνεται να μην τον πιστέψετε. Γιατί ο Nick ξέρει. Και από τη στιγμή που ο Nick o Offerman έπαιξε σε βιντεοκλίπ του δίσκου, σίγουρα αυτός αξίζει να μπει στην πρώτη δεκάδα της μπλογκοβιζιονικής λίστας μου. Δείτε το βίντεο και συνεχίζω. 

Σε περίπτωση που δεν ξέρετε ποιος είναι ο Ron Swanson πάρτε μια μικρή γεύση από το μεγαλείο του.

Από τη στιγμή που τελείωσε η σειρά ο Nick Offerman έχει κυκλοφορήσει μια πλειάδα από βιντεάκια που λέει την άποψη του, δίνει συμβουλές, συνταγές, ή απλά κάθεται δίπλα στο τζάκι.



Άρα ξαναλέω, αφού ο Offerman έπαιξε σε βίντεο των Decemberists, βάση νόμου μπαίνουν στη δεκάδα. Ελπίζω να μη μάθει ότι δεν το έβαλα ψηλότερα και βρω τον μπελά μου...

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Η λίστα μου μέχρι τώρα

09. Of Monsters And Men - Beneath The Skin

10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow

11. Mikal Cronin - MCIII

12. Matthew E. White - Fresh Blood

13. Monophonics - Sound of Sinning

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats

16. Blur - The Magic Whip

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

Εννιά/ 玖/ neun 9. Of Monsters And Men - Beneath The Skin

9. Of Monsters And Men - Beneath The Skin

Διαβάστε 9 λόγους που εξηγούν γιατί έβαλα το δισκάκι των Of Monsters And Men στο 9.

1. Γιατί από το πρώτο άκουσμα με τράβηξε

2. Γιατί έχει γεμάτο ήχο με πλούσιες ενορχηστρώσεις που τόσο μου αρέσουν

3. Γιατί το είχα συνέχεια το καλοκαίρι στα ακουστικά μου βλέποντας τη θάλασσα

4. Γιατί μου φτιάχνει τη διάθεση

5. Γιατί η συναυλία τους στη Γερμανία αποτέλεσε την αφορμή για να επισκεφτώ έναν φίλο εκεί

6. Γιατί η συναυλία τους ήταν εξαιρετική, αν και θα την ήθελα λιγότερο "επαγγελματική"

7. Γιατί ο ζωντανός ήχος τους μου θύμισε κάτι από τους παλιούς Arcade Fire

8. Γιατί η τραγουδίστρια τους ήταν συνεχώς χαμογελαστή και συμπαθέστατη

9. Γιατί είναι από την Ισλανδία που θέλω πολύ να επισκεφτώ.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Η λίστα μου μέχρι τώρα

10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow
11. Mikal Cronin - MCIII
12. Matthew E. White - Fresh Blood
13. Monophonics - Sound of Sinning
14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.
15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats
16. Blur - The Magic Whip
17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador

Δέκα/ten/diez 10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow

10. Fabian Holland - A Day Like Tomorrow

Φανταστείτε ότι ταξιδεύετε κάπου στη Βρετανία. Σας έχουν καλέσει σε ένα σπίτι στη μέση του πουθενά. Οδηγείτε μέσα στη βροχή, δεξιά και αριστερά πράσινα λιβάδια και λόφοι, και στο μυαλό σας μόνο ο τρόμος του να χαλάσει το gps γιατί δεν υπάρχει περίπτωση καμιανή να βρείτε το δρόμο μόνοι. Ξαφνικά ακούτε "you have arrived to your destination". Παρκάρετε με αγωνία και τρέχετε να προστατευτείτε στην είσοδο του μοναχικού σπιτιού. Η αγωνία σας φεύγει όταν την πόρτα ανοίγει ο οικοδεσπότης Fabian Holland, αυτός που σας κάλεσε σε μια ζεστή μάζωξη. Λίγος κόσμος γύρω από το τζάκι, να πίνει ουίσκι και να συζητά. Οι συζητήσεις σταματάν λίγη ώρα μετά όταν ο οικοδεσπότης βγάζει την κιθάρα από την θήκη του. Για τα επόμενα 40 λεπτά, όσο διαρκούν τα 11 κομμάτια που θα παίξει, τα μάτια όλων έχουν κλείσει ή έχουν δακρύσει και ο νους έχει ξεφύγει από την καθημερινότητα, έχει ερωτευτεί, έχει μελαγχολήσει. 

Δεν ξέρω αν σας πει κάτι ένας ακόμα δίσκος, από έναν ακόμη τροβαδούρο με την κιθάρα του, εμένα όμως με ταξίδεψε στο μέρος που περιέγραψα παραπάνω, και το έκανε κάθε φορά από τις πάρα πολλές που τον άκουσα. Η μεγαλύτερη απόλαυση ήταν όταν τον άκουγα με τα ακουστικά, ώστε να μπορώ να διακρίνω τον ήχο του συρσίματος των δαχτύλων πάνω στις χορδές. 

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

Η λίστα μου μέχρι τώρα

11. Mikal Cronin - MCIII

12. Matthew E. White - Fresh Blood

13. Monophonics - Sound of Sinning

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats

16. Blur - The Magic Whip

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

3+3+3+2=11 Mikal Cronin - MCIII

11. Mikal Cronin - MCIII

Ο τρίτος δίσκος του Mikal Cronin με τράβηξε από το πρώτο άκουσμα. Ίσως επειδή είχε γεμάτο ήχο με πλούσιες ενορχηστρώσεις. Ίσως επειδή με ταξίδεψε στα αγαπημένα μου 90's. Ίσως απλά επειδή είναι ένας καλός δίσκος που τον άκουσα πολλές φορές μέσα στην χρονιά που πέρασε.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

12. Matthew E. White - Fresh Blood

13. Monophonics - Sound of Sinning

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats

16. Blur - The Magic Whip

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

(72/2∙3)=12 Matthew E. White - Fresh Blood

13. Matthew E. White - Fresh Blood

Ο Ματθαίος ο Λευκός, έκανε ένα από τα πιο αγαπησιάρικα άλμπουμ της χρονιάς. Ένα άλμπουμ ιδανικό είτε για ονειροπολήσεις είτε για ακρόαση παρέα με το έτερον ήμισυ. Γλυκιά φωνή, όμορφες μελωδίες, διακριτική παρουσία εγχόρδων και πνευστών, σε ένα δισκάκι ταυτόχρονα παλιομοδίτικο και σύγχρονο, σε ένα δισκάκι γεμάτο χαρμολύπη που ακούγεται ολόκληρο.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

Η λίστα μου μέχρι τώρα

13. Monophonics - Sound of Sinning

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats

16. Blur - The Magic Whip

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

(18/2)+4=13 Monopohnics - Sound Of Sinning

13. Monophonics - Sound Of Sinning

Δεν είναι η πάντα που έχει κάνει διασκευή στο "bang bang", παίρνει airplay σε σταθμούς των fm και θα κάνει 2 soldout συναυλίες (υποθέτω) αύριο και μεθαύριο, ή τουλάχιστο δεν είναι μόνο αυτό. Είναι μια καλή μπάντα που έβγαλε ένα δισκάκι που άκουσα πολλές φορές μέσα στη χρονιά. 

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ


H λίστα μου μέχρι τώρα

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.
15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats
16. Blur - The Magic Whip
17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador

2∙7=14 Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

14. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.

Η σημερινή μου επιλογή είναι ο Steven Wilson, που οι περισσότεροι τον γνωρίζουμε από τους Porcupine Tree. To Hand. Cannot. Erase. είναι το 4ο σόλο άλμπουμ του Wilson  και είναι εμπνευσμένο από την τραγική ιστορία της  Βρετανής Joyce Carol Vincent που πέθανε στο διαμέρισμα της μόνη και για 3 χρόνια περίπου κανείς δεν την αναζήτησε. Το πτώμα της ανακαλύφθηκε όταν πήγε να γίνει κατάσχεση στο σπίτι της λόγω απλήρωτων ενοικίων. Δεν ήταν κάποια γριά που πέθανε παρέα με τις πεντακόσιες γάτες τις και τα ευρά (συγνώμη, τις λίρες) κάτω από το στρώμα. Ήταν μια 38χρονη που αποφάσισε να απομονωθεί από οικογένεια και φίλους, λόγω κάποιου είδους κακοποίησης που είχε υποστεί, μάλλον από μέλος της οικογένειας της. Οι γείτονες της την περιέγραφαν σαν όμορφη, πρόσχαρη και κοινωνική. Ο θάνατος της προήλθε είτε από κρίση άσθματος είτε από κάποια επιπλοκή στο πεπτικό έλκος που την ταλαιπωρούσε. Το πτώμα της βρέθηκε δίπλα σε χριστουγεννιάτικα δώρα που δεν είχε προλάβει να στείλει. Ο Steven Wilson δεν ακολουθεί ακριβώς την ιστορία, εμπνέεται από αυτή και γράφει ένα σπαρακτικό άλμπουμ για την μοναξιά, τον πόνο, την απομόνωση. Καθαρά ηχητικά κινείται αρκετά στο χώρο της progressive rock, αλλά δεν μένει μόνο εκεί. Όταν είχε βγει το άλμπουμ το Μάρτη δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία, το θυμήθηκα όμως πάλι στο τέλος του Οκτώβρη λόγω του εξαιρετικού βίντεο που κυκλοφόρησε για το κομμάτι "Routine" (το οποίο μπορείτε να δείτε παρακάτω). Το βίντεο αυτό με έκανε να ψάξω περισσότερες πληροφορίες για το δίσκο και να εκτιμήσω την αξία του, και αν δεν με μελαγχολούσε τόσο το άκουσμα του ίσως και να το έβαζα ψηλότερα στη λίστα μου...

Η λίστα μου μέχρι τώρα

15. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats
16. Blur - The Magic Whip
17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador

-6+21=15 Nathaniel Rateliff & The Night Sweats

15. Nathaniel Rateliff & The Night Sweats

Όσο περνάνε οι μέρες, και όσο ανεβαίνουμε στην κατάταξη, τόσο θα αυξάνεται και η υποκειμενικότητα. Το έχω ξαναπεί και το ξέρετε, δεν είμαι μουσικοκριτικός, απλά φτιάχνω μια λίστα με δισκάκια που άκουσα φέτος και με έκαναν να νιώσω διάφορα. Όπως συνέβη ακριβώς και με τον Nathaniel Rateliff και τους Night Sweats. Ήταν ένα μεσημέρι του Αυγούστου, βαρετό, ημιμίζερο και ψάχνοντας στα ιντερνέτς έπεσα στο βιντεάκι του S.O.B. (son of a bitch στα ξένα, σαραμπαμπίτς στην γλώσσα των δεκάχρονων), και μέσα στα 4 λεπτά που κράτησε κατάφερε να μου βάλει χαμόγελο στο πρόσωπο και να μου θυμίσει cult μπαντάρα από αγαπημένη ταινία (Soggy Bottom Boys από το O Brother Where Art Thou?). Τελικά πάτησα το repeat και να κουνούσα ρυθμικά το κεφάλι όσο έστελνα το link από το βιντεάκι σε φίλους. Μόνο και μόνο γι' αυτό, το δισκάκι αξίζει τη θέση του στη λίστα μου. Ο δίσκος είναι άνισος, έχει 2-3 πολύ δυνατά κομμάτια και τα υπόλοιπα μέτρια. Επίσης κρίνοντας τον μουσικά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Απλά οι τύποι παίζουν κεφάτα με αμερικάνικο ήχο προηγούμενων δεκαετιών. Ενίοτε θυμίζουν και καρικατούρα μπάντας, σαν να σπάνε και οι ίδιοι πλάκα και να σατιρίζουν τον τρόπο που παίζουν. Αλλά αυτά παίζουν ρόλο για τους μουσικοκριτικούς και όχι για έναν ακροατή που απλά πέρασε καλά ακούγοντας κάτι και το μοιράζεται με μια χούφτα ανθρώπους. Και καθαρά υποκειμενικά (πάντα), το S.O.B. είναι βασικό υποψήφιο για feelgood χιτάκι της χρονιάς. Και πως γίνεται να μην είναι, όταν από τις πρώτες λέξεις που ακούγονται στο βίντεο είναι οι: "Goddamn, I need a drink..."

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ

Η λίστα μου μέχρι τώρα.

16. Blur - The Magic Whip
17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador

(3+1)∙4=16 Blur - The Magic Whip

16. Blur - The Magic Whip

Αυτές οι επιστροφές μετά από τόσα χρόνια (12 σε αυτή την περίπτωση) πολλές φορές βρωμάνε αρπαχτή. Ενθυμούμενος και το προηγούμενο τους πόνημα που δεν με είχε εντυπωσιάσει έβαλα να ακούσω το δισκάκι με μεγάλη επιφύλαξη, και ενώ περίμενα να κράξω και να πατήσω το stop, βρέθηκα να το ακούω από την αρχή μέχρι το τέλος και να δίνω και ιδιαίτερη βάση σε μερικές στιγμές του. Σίγουρα πήραν εξτρά πόντους γιατί έφτιαξαν κάτι καλό ενώ πολλοί δεν το περίμεναν, σίγουρα δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους και δεν έχει νόημα να το συγκρίνουμε με κάποιες παλιότερες δισκάρες τους, σίγουρα όμως κάποια κομμάτια του αξίζουν να φέρουν το όνομα Blur δίπλα τους. Χρησιμοποιώντας τη λέξη "σίγουρα" τρεις φορές στην ίδια πρόταση ένιωσα σαν ποδοσφαιριστής που κάνει στερεότυπες δηλώσεις μετά το ματς. : "Σίγουρα ήταν ένα δύσκολο ματς, αλλά τα καταφέραμε περίφημα. Σίγουρα δεν έχει σημασία η δικιά μου απόδοση αλλά το αποτέλεσμα. Σίγουρα οι οδηγίες του προπονητή, μας έδωσαν ώθηση στο ημίχρονο...". Σίγουρα θα τα ξαναπούμε αύριο... 

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

Η λίστα μου μέχρι τώρα.

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador

5+5+5+2=17 Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit

Απλές κιθάρες. Ενδιαφέρουσες ροκ μελωδίες. Τραγούδι σαν αφήγηση. Φρεσκάδα αλλά και ματιές στα 90s. Τίτλος σιδηρόδρομος. Ωραίο δισκάκι. Το φαντάζομαι πιο πορωτικό σε ζωντανή εκτέλεση. Ελπίζω να τη δούμε κάποια στιγμή από τα μέρη μας. Αυτά για σήμερα.

Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

Η λίστα μου μέχρι τώρα

18. Tame Impala - Currents

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

21-3=18 Tame Impala - Currents

18. Tame Impala - Currents

Δύσκολα μου αρέσουν οι ηλεκτρονικοί ήχοι. Ποτέ δεν με μάγεψαν. Ελάχιστα δισκάκια με τέτοιους ήχους έχω στη συλλογή μου. Πείτε με παλιομοδίτη αλλά δεν μπορώ να συγκρίνω με τίποτα ένα σύνθι ή ένα μπλιμπλίκι που φτιάχνει λούπες με ένα έγχορδο ή ένα πνευστό. Καμιά φορά όμως ακούω κάτι μπλιμπλικοειδές που μου κολλάει και δεν φεύγει με τίποτα. Κάτι τέτοιο ήταν το Let It Happen, το οποίο θεωρώ ένα από τα κομμάτια της χρονιάς. Τον υπόλοιπο δίσκο τον άκουσα αρκετές φορές, κάπου μου κίνησε το ενδιαφέρον, κάπου το είχα απλά στο background, κέρδισε όμως μια θέση στην εικοσάδα μου, έστω και στο 18. 

Ακούτε όλο το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

Η λίστα μου μέχρι τώρα

19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

20. Gaz Coombes - Matador

17+2=19 Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance

19. Belle and Sebastian - Grils In Peacetime Want to Dance

Αγαπημένοι, κεφάτοι, χορευτικοί, τίμιοι Belle And Sebastian. Δεν έφτιαξαν κάτι το εντυπωσιακό, αλλά σίγουρα πέρασα καλά ακούγοντας το. Ενδιαφέρουσες οι disco πινελιές, αν και προσωπικά προτιμώ τον πιο ακουστικό τους ήχο.

Ακούστε ολόκληρο το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ.

4x5=20 Gaz Coombes - Matador

Νο.20 Gaz Coombes - Matador

Στο 20 της λίστας μας ο πρώην frontman των αγαπημένων Supergrass με το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ. Ένα άλμπουμ με ήχο οικείο, χωρίς εντυπωσιακές στιγμές, αλλά με κάτι που με έκανε να το ακούσω αρκετές φορές από την αρχή μέχρι το τέλος. Μην περιμένετε τους χαρούμενους Supergrass με τα χιτάκια τους, εδώ είναι πιο σκοτεινός ο ήχος. Ενδιαφέρουσα και η παραγωγή με συνδυασμό κιθάρων και ηλεκτρονικών στοιχείων. Παίρνετε μια γεύση, στο παρακάτω βίντεο.