15. Nathaniel Rateliff & The Night Sweats
Όσο περνάνε οι μέρες, και όσο ανεβαίνουμε στην κατάταξη, τόσο θα αυξάνεται και η υποκειμενικότητα. Το έχω ξαναπεί και το ξέρετε, δεν είμαι μουσικοκριτικός, απλά φτιάχνω μια λίστα με δισκάκια που άκουσα φέτος και με έκαναν να νιώσω διάφορα. Όπως συνέβη ακριβώς και με τον Nathaniel Rateliff και τους Night Sweats. Ήταν ένα μεσημέρι του Αυγούστου, βαρετό, ημιμίζερο και ψάχνοντας στα ιντερνέτς έπεσα στο βιντεάκι του S.O.B. (son of a bitch στα ξένα, σαραμπαμπίτς στην γλώσσα των δεκάχρονων), και μέσα στα 4 λεπτά που κράτησε κατάφερε να μου βάλει χαμόγελο στο πρόσωπο και να μου θυμίσει cult μπαντάρα από αγαπημένη ταινία (Soggy Bottom Boys από το O Brother Where Art Thou?). Τελικά πάτησα το repeat και να κουνούσα ρυθμικά το κεφάλι όσο έστελνα το link από το βιντεάκι σε φίλους. Μόνο και μόνο γι' αυτό, το δισκάκι αξίζει τη θέση του στη λίστα μου. Ο δίσκος είναι άνισος, έχει 2-3 πολύ δυνατά κομμάτια και τα υπόλοιπα μέτρια. Επίσης κρίνοντας τον μουσικά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Απλά οι τύποι παίζουν κεφάτα με αμερικάνικο ήχο προηγούμενων δεκαετιών. Ενίοτε θυμίζουν και καρικατούρα μπάντας, σαν να σπάνε και οι ίδιοι πλάκα και να σατιρίζουν τον τρόπο που παίζουν. Αλλά αυτά παίζουν ρόλο για τους μουσικοκριτικούς και όχι για έναν ακροατή που απλά πέρασε καλά ακούγοντας κάτι και το μοιράζεται με μια χούφτα ανθρώπους. Και καθαρά υποκειμενικά (πάντα), το S.O.B. είναι βασικό υποψήφιο για feelgood χιτάκι της χρονιάς. Και πως γίνεται να μην είναι, όταν από τις πρώτες λέξεις που ακούγονται στο βίντεο είναι οι: "Goddamn, I need a drink..."
Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ
Η λίστα μου μέχρι τώρα.
16. Blur - The Magic Whip
17. Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit
18. Tame Impala - Currents
19. Belle and Sebastian - Girls In Peacetime Want To Dance
20. Gaz Coombes - Matador
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου