Ελάχιστες μέρες έμειναν μέχρι τις εκλογές και ομολογώ πως πρώτη φορά έχω καταναλώσει τόσες ώρες σκέψης στο τι θα ψηφίσω, και αν και κάπως έχω καταλήξει, ακόμα έχω τις αμφιβολίες μου και δεν αποκλείεται να αλλάξω γνώμη. Πολλοί τον τελευταίο καιρό μου έχουν απευθύνει την ερώτηση "τι λες να ψηφίσουμε;" και καταλήγουμε να μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς μας και να βάζουμε κάτω τα θετικά και τα αρνητικά κάποιων εκ των υποψηφίων κομμάτων τελικά καταλήγοντας πως ό,τι και να επιλέξουμε θα είναι πρακτικά με βαριά καρδιά, γιατί όλων μας οι επιλογές παρά έχουν κάποια αρνητικά στοιχεία που μας απογοητεύουν.
Φεύγοντας από την ασφάλεια του μικρόκοσμου μου, ακούω τις απόλυτες, οργισμένες, αγανακτισμένες, ανεδαφικές απόψεις μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου γύρω μου και αν έχω νεύρα σκέφτομαι το πως κάποιες φορές η δημοκρατία καταντά δικτατορία της ηλιθιότητας, ενώ όταν είμαι στις καλές μου απλά γελάω ή μιμούμαι τους τύπους στην παρακάτω φωτογραφία.
Εννοείται πως δεν μπαίνω στον κόπο να συζητήσω μαζί τους. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου είτε το να προσπαθήσω να τους πείσω είτε το να τους ακούω όταν προσπαθούν αυτοί να με πείσουν. Κάποιος όμως θα πει: "Εσύ που θεωρείς τον εαυτό σου έξυπνο και λογικό θα έπρεπε να χρησιμοποιήσεις τα επιχειρήματα σου για να τους δείξεις ότι κάνουν λάθος. Επαναλαμβάνοντας κάποιες φορές αυτά που λένε αυτοί και συνδυάζοντας τα με αντίστοιχα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο χώρος τον οποίο υποστηρίζουν (αλλά δεν έχουν μπει στον κόπο να μάθουν όλες τις θέσεις του...), ίσως να μπορούσες να τους αποκαλύψεις τον παραλογισμό τους". Δυστυχώς δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Οι αντοχές μου για ανάπτυξη και αλλαγή του τρόπου σκέψεις των γύρω μου εξαντλούνται κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου στο σχολείο. Ίσως γι' αυτό δεν θα μπορούσα ποτέ να ασχοληθώ ενεργά με την πολιτική. Δεν έχω την υπομονή (και δεν θέλω να την έχω), να διαφωνώ συνεχώς με ενήλικες για τις θέσεις μου και τις θέσεις τους. Ο καθένας έχει την προσωπική ευθύνη των πράξεων του. Πάλι τώρα θα πει κάποιος: "Ναι αλλά έτσι βρίσκεσαι εσύ και διάφοροι άλλοι να δέχεστε πολλές φορές τις συνέπειες από τις λανθασμένες πρακτικές των άλλων και αυτό δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε σωστό. Δεν θα έπρεπε να κάνεις κάτι παραπάνω;". Ίσως κάποτε. Μέχρι τότε θέλω απλά θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω μέχρι τώρα. Θα είμαι αξιοπρεπώς καλός στη δουλειά μου (και όχι όσο καλός θα μπορούσα να είμαι), θα φέρομαι καλά στους γύρω μου, θα προσπαθώ να περνώ χρόνο με αυτούς που με ενδιαφέρουν, θα ψάχνω καινούργιες μουσικές (που ευτυχώς δεν τελειώνουν να δημιουργούνται ποτέ) και θα τις μοιράζομαι μαζί τους, και θα λέω και κάνα αστειάκι που και που για να ξεχνάμε, έστω και παροδικά, την απογοήτευση και τη μαυρίλα που μας κατακλύζει. Κάποιοι κακεντρεχείς θα πουν πως αντί για τα παραπάνω απλά πίνω, σκοντάφτω, σαπίζω στον υπολογιστή, και γίνομαι γραφικός με τις πίπες που λέω στα παιδιά, αλλά αυτοί δεν μπορούν απλά να με κατανοήσουν...
Και μια και είπα για μουσικούλες, για ακούστε την παρακάτω λίστα που έφτιαξα.
Την ιδέα για τη δημιουργία αυτής της λίστας μου την έδωσε η τηλεόραση. Αν και το αποφεύγω, την άνοιξα τις προάλλες και προσπάθησα να δω ειδήσεις. Εκεί είδα στα κλασικά παράθυρα, τους εκπροσώπους των διαφόρων κομμάτων, είτε να τσακώνονται, είτε να μιλάν με τον γνωστό, βαρετό ξύλινο λόγο τους. Σκέφτηκα τότε "Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Είναι άντρες που δεν θέλω να ακούω", έτσι άνοιξα τον υπολογιστή και διάλεξα, χωρίς πολύ σκέψη, 20 τραγούδια που τα λένε "γυναίκες που θέλω να ακούω".
Αυτά για σήμερα. Καλό προεκλογικό και μετεκλογικό τέτοιο σε όλους μας...
Υ.Γ.1 Έχουν περάσει 10 μέρες και ακόμα σκέφτομαι τη συναυλία των shearwater στο Αν. Είναι πραγματικά κρίμα που τους απολαύσαμε μόνο τόσοι λίγοι.
Υ.Γ.2 Η ομάδα μου έχει να κερδίσει αγώνα από τις 8 Γενάρη. Ξεφτίλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου