"Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια" λέει στο πασίγνωστο τραγούδι του ο Μάλαμας, και ασχέτως με το τι λένε οι στίχοι του, σίγουρα θα είχε στο μυαλό του και το πρωινό ξύπνημα της Δευτέρας όταν θα το έγραφε. Ένα από τα πράγματα που δεν θα αλλάξουν ποτέ, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, εθνικού νομίσματος, καιρού, εποχής, μόδας, χρόνου ή τόπου είναι το πόσο θα τομπαίρνει το πρωινό ξύπνημα της Δευτέρας. Δεν το λέω για να γκρινιάξω για αύριο το πρωί, απλά κάνω μια παρατήρηση που ισχύει παγκόσμια. Βέβαια αν ήθελα θα μπορούσα να γκρινιάξω για το ότι αύριο το πρωί στις 7:15 θα πρέπει να βρίσκομαι 83 χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι μου (ενώ θα μπορούσα όχι να κάθομαι, αλλά να κάνω αυτή τη δουλειά κάπου κοντύτερα) απλά για να κάνω τον επιτηρητή στις πανελλήνιες εξετάσεις ενώ αυτοί που απλά μένουν δίπλα στο εξεταστικό κέντρο θα έχουν πληρωμένη άδεια, αλλά δεν θα το κάνω... Γιατί θα αρχίσω να μιλάω για το ελληνικό δημόσιο, για το πως λειτουργεί, για το πως ένα τηλεφώνημα μπορεί να αλλάξει σε ελάχιστες ώρες "επίσημα" έγγραφα, για το πως η "παλαιότητα" είναι μεγαλύτερο προσόν από οποιαδήποτε κοινωνικά κριτήρια, για το πως η τυπικότητα είναι απλά ένας τρόπος είτε για να χάσεις τον χρόνο σου, είτε για συγκρουστείς με τους άλλους και όχι (προς θεού...) απλά να κάνεις τη δουλειά σου. Και όπως έλεγα σε ένα συνάδελφο λίγες μέρες πριν στο τρένο "κάθε χρόνος που περνάει δουλεύοντας στο δημόσιο, με κάνει λιγότερο αριστερό..."
Τρώγομαι να μιλήσω λιγάκι πολιτικά, αλλά θα συνεχίσω να μη το κάνω. Συνεχίζω να βλέπω τις σουρεαλιστικές δηλώσεις πολλών εκ των σωτήρων μας, συνεχίζω να ψάχνω σαν βελόνα στα άχυρα τις ψύχραιμες, λογικές και εμπεριστατωμένες θέσεις και απόψεις (ασχέτως με το αν συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί τους) και συνεχίζω να είμαι απαισιόδοξος για το αύριο. Ξέρω τι θα ψηφίσω στις 17 Ιουνίου. Θα είναι το ίδιο που ψήφισα και λίγες εβδομάδες πριν, και θα το κάνω με μεγαλύτερη σιγουριά και όχι με βαριά καρδιά, όπως έγραφα στην προηγούμενη μου ανάρτηση, αλλά θα συνεχίσω να νιώθω μειοψηφία, όχι πολιτικά, αλλά κοινωνικά ότι και να γίνει.
Την ημέρα των προηγούμενων εκλογών, έπρεπε να μεταφέρω την αδερφή μου στο τοπικό εφημερεύον νοσοκομείο, λόγω ενός μικρού ατυχήματος που είχε. Ήμουν σίγουρος ότι θα περίμενα με τις ώρες για να εξυπηρετηθούμε (διότι πλέον έχουμε ως δεδομένο την ταλαιπωρία σε αυτά που άλλου θεωρούνται αυτονόητα), αλλά επειδή ήταν μέρα εκλογών με έπιασε ένα σφίξιμο στην καρδιά παραπάνω, βλέποντας τους κλασικούς ελληνάρες να σπρώχνονται, να τσακώνονται, να φωνάζουν, να γκρινιάζουν, να απειλούν απλά γιατί δεν μπορούν, πραγματικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ, να κάνουν κάτι τόσο απλό όσο το να κάτσουν σε μια ουρά και να περιμένουν τη σειρά τους σεβόμενοι αυτόν που είναι μπροστά τους. Δεν θα συνεχίσω άλλο γιατί θα ξεφύγω πάλι...
Αλλάζω θέμα στα γρήγορα και επανέρχομαι στην αγαπημένη μου μουσική. Στα αριστερά του κειμένου, μπορείτε πατώντας το εικονίδιο να ακούσετε τη νέα μου λίστα που έχει σαν θέμα τις μουσικές συνεργασίες. Μια και συζητήθηκαν τόσο πολύ οι συνεργασίες μετεκλογικά και είδαμε το πόσο δύσκολες είναι, είπα να μαζέψω μερικά τραγουδάκια που για να γίνουν απλά συνεργάστηκαν δύο ή περισσότερες φωνές.
Συνεχίζω "μουσικά" και σας υπενθυμίζω ότι από τις 23 ως τις 27 του μήνα, γίνεται στη Τεχνόπολη στο Γκάζι το καθιερωμένο "ευρωπαϊκό φεστιβάλ τζαζ" και είμαι πολύ χαρούμενος που θα το παρακολουθήσω πάλι μετά από δυο χρόνια. Για περισσότερες πληροφορίες, κάντε κλικ ΕΔΩ. Θυμίζω πως θα παρακολουθήσουμε 3 μπάντες την ημέρα ΔΩΡΕΑΝ. Για να μη ξεχνάμε, ότι δεν χρειάζονται λεφτά για να περάσεις καλά. Ακόμα και μέσα στην πόλη.
Τώρα που περνάει η ώρα, και έχω και αυτή τη γλυκιά ζαλούρα που προκαλεί αφενός η νύστα αφετέρου το δροσερό ποτάκι που ήπια βλέποντας την ταινιούλα μου λίγο πριν, μου βγαίνει να αρχίσω να μιλάω για διάφορα. Πολύ διάφορα. Από τις καλοκαιρινές βραδιές ως την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, και από τις εξωφρενικές ατάκες που μπορεί να πει μια γυναίκα ως τις δύο σερί νίκες της ομάδας μου, αλλά δεν θα το κάνω. Εξάλλου αυτά έχουν μεγαλύτερο γούστο όταν λέγονται κατ΄ ιδίαν και όχι σε ένα πληκτρολόγιο.
Καλό σας βράδυ, να προσέχετε, να είστε ψύχραιμοι και προσπαθήστε να ξεφύγετε λιγάκι από τη μιζέρια που επικρατεί. Ακούστε τα προβλήματα των φίλων σας και βοηθήστε τους. Χαρείτε το καλοκαιράκι που έρχεται. Και ας κάνουμε κάτι όλοι, απλά για να μειώσουμε την καφρίλα γύρω μας, για να ζήσουμε λιγάκι πιο πολιτισμένα. Δεν είναι τόσο δύσκολο...
Καλό τέτοιο σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου