Κάθε τι που συμβαίνει έχει προκληθεί από κάτι άλλο και θα προκαλέσει κάτι διαφορετικό. Τις περισσότερες φορές αυτά είναι άσχετα μεταξύ τους. Επίσης είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε τις αιτίες των πραγμάτων που φτιάχνουμε από θεωρίες ως θρησκείες για να τις αιτιολογήσουμε. Και επειδή ο καθένας μας έχει διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων μετά πλακωνόμαστε για το ποιος έχει την καλύτερη θεωρία, την καλύτερη θρησκεία, τον καλύτερο χρώμα, τον καλύτερο πολιτισμό. Τα ίδια έλεγα και στην προηγούμενη μου ανάρτηση, αλλά αυτό το θέμα με τον εθισμό στη βία και την αντιπαλότητα με έχει προβληματίσει πολύ. Όσο περνά ο καιρός αντί ο πολιτισμός μας να κάνει βήματα μπροστά, κάνει άλματα προς τα πίσω. Δεν ανεχόμαστε με τίποτα τη διαφορετικότητα. Μας ενοχλεί, τη μισούμε, θέλουμε να την εκμηδενίσουμε. Έχουμε προβλήματα και δεν μας ενδιαφέρει να τα λύσουμε (ίσως επειδή ξέρουμε ότι είναι πολύ δύσκολο ως ακατόρθωτο το να γίνει αυτό), αλλά απλά θέλουμε να δούμε το μπάχαλο που θα προκύψει. Πόσες φορές έχετε ακούσει το "γουστάρω να μπουν κάποιοι στη βουλή και να πλακώσουν τα λαμόγια, τους κλέφτες"; Και αν κάνετε την ερώτηση "Εσύ τι θα κερδίσεις αν δεις τον Α ή τον Β να τρώει μάπες; Θα βρεις την δουλειά που έχασες; Θα σβηστούν τα χρέη σου; Θα γίνει καλύτερο το σχολείο και το νοσοκομείο της γειτονιάς σου;" τι νομίζετε ότι θα ακούσετε;
Έβλεπα τις προάλλες με μια φίλη την κλασική ταινία των Monty Pythons "Life of Brian". Για μια στιγμή μόνο, αναφέραμε το τι θα γινόταν αν έβγαινε τώρα αυτή στους κινηματογράφους. Κάποτε ήταν μόνο η Λουκά και μερικοί γραφικοί που φώναζαν "ουουουου σιξ σιξ σιξ", τώρα πέφτει ξύλο και γίνονται συλλήψεις...
Ένας συνάδελφος μου έλεγε τις προάλλες ότι τον απειλούν οι μαθητές του απροκάλυπτα για το τι μπορεί να του συμβεί επειδή παράλληλα με το μάθημα τους μιλάει για διάφορα κοινωνικά θέματα, λέγοντας μάλλον πράγματα που δεν αρέσουν στα παιδιά με τα μεγάλα μπράτσα. Στο γυμνάσιο της περιοχής που δουλεύω γονείς βάζουν μέσο για να πάρει το παιδί τους τη σημαία (ενώ σύμφωνα με τον κανονισμό δεν τη δικαιούται αν και η διαφορά του από τον πρώτο είναι ελάχιστη) και επειδή δεν περνάει το δικό τους κάνουν καταγγελίες και μηνύσεις στους καθηγητές. Σήμερα στο λύκειο που δουλεύω μαθητής απείλησε καθηγήτρια πως θα της κάψει το αυτοκίνητο επειδή του κατάσχεσε το κινητό που την τράβαγε βίντεο κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Στην εξέδρα της ομάδας που υποστηρίζω μαζί με τα πανό της ομάδας βλέπω λάβαρα με λευκούς στόχους σε μαύρο φόντο, ακούω συνθήματα όπως "αίμα, τιμή, Προοδευτική" και σκέφτομαι πως σε λίγο καιρό δεν αποκλείεται στο τόπο που γεννήθηκα να με αποκαλέσουν μετά από χρόνια τουρκόσπορο επειδή οι παππούδες μου γεννήθηκαν στην Καισάρεια και στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά μάλλον υπερβάλλω ε; Με τέτοια πέραση που έχουν τα τούρκικα σήριαλ αποκλείεται να συμβεί κάτι τέτοιο. Μάλλον είμαι κολλημένος και υπερβολικός επειδή θυμάμαι κάτι πράγματα όπως το μπλόκο της Κοκκινιάς και σκέφτομαι την ιστορία του τόπου. Μάλλον δεν πιάνω το νόημα της εποχής. Μάλλον είμαι φλώρος που δεν γουστάρω να δω τα λαμόγια τους πολιτικούς να τρώνε μάπες, που δεν θέλω να βλέπω τον οποιοδήποτε να παίρνει στην κοινωνία τον ρόλο που θα έπρεπε να έχει η αστυνομία, που όλο το παίζω έξυπνος και υπεράνω θυμίζοντας στους άλλους το ποιοι έκαναν αυτά τα λαμόγια τους πολιτικούς δυνατούς και πλούσιους, που λέω κάτι ακατάληπτα για προσωπική ευθύνη του καθενός (παρά την παγκόσμια οικονομική και πολιτική συγκυρία και τις αναμφισβήτητες ευθύνες των κυβερνώντων και του συστήματος γενικά).
Αλλά δεν χρειάζεται να μιζεριάζω. Υπάρχει λύση. Ο Κώστας Πρέκας φτιάχνει κόμμα (χωρίς πλάκα).
Παρά όλα τα άσχημα, υπάρχουν και θετικά όμως. Βλέπω ανθρώπους να θέλουν να συνεχίζουν να προσφέρουν σε ότι κάνουν (παρά τις δύσκολες συνθήκες). Βλέπω ανθρώπους να ενδιαφέρονται για τη δουλειά τους παρά το ότι αυτοί που υποτίθεται πως τους διοικούν κάνουν ότι μπορούν για να τους απογοητεύσουν. Βλέπω επιστήμονες να χαλάν τον ελεύθερο τους χρόνο για να φτιάξουν και να διαθέσουν δωρεάν εφαρμογές και ιδέες που μπορούν να βοηθήσουν πάρα πολλούς ανθρώπους (για ρίξτε μια ματιά στους παρακάτω συνδέσμους, για να γνωρίσετε μια τέτοια προσπάθεια, όπως η SciFY)
Παράλληλα, βλέπω ανθρώπους να χαμογελάνε, να ονειρεύονται, να ερωτεύονται, να παίζουν μουσικές, να νιώθουν. Προσπαθώ να είμαι ένας από αυτούς. Δεν είναι εύκολο. Όσο όμως βλέπουμε ότι υπάρχουν (έστω και λίγοι) άνθρωποι που μας προσφέρουν ζωή έχουμε την ευθύνη να προσπαθούμε να τους ανταποδώσουμε την προσφορά τους.
Αλλάζω πάλι θέμα. Βλέπω τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε ο τυφώνας Sandy στη Νέα Υόρκη. Εντυπωσιάζομαι από το πως η φύση μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας θυμίσει το πόσο μικροί και τιποτένιοι είμαστε και εμείς και τα προβλήματα μας, μπροστά στη δύναμη της. Γελάω σκεπτόμενος με το τι θα άκουγα από τον κόσμο αν γινόταν μια τέτοια καταστροφή εδώ. Κλαίω όμως με το ότι άκουγα κόσμο το πρωί στο τρένο να λέει "καλά να πάθουν οι κωλοαμερικάνοι".
Και μια και ανάφερα το τρένο, σήμερα το πρωί πάλι κάποιοι επιβάτες παραπονούνταν στον ελεγκτή για κάτι που τους συνέβη χτες. Είχε καθυστέρηση το δρομολόγιο που τους μετέφερε και όταν διαμαρτυρήθηκαν ότι λόγω της καθυστέρησης αυτής θα έχαναν την ανταπόκριση με την άλλη γραμμή (και θα περίμεναν μία ώρα για το επόμενο δρομολόγιο), έβγαλε ανακοίνωση ο οδηγός ότι στην αποβάθρα θα τους περιμένει ο άλλος συρμός. Πράγμα που δεν συνέβη. Και ο ελεγκτής τους είπε ειλικρινά και κυνικά: "μάλλον έβγαλαν την ανακοίνωση έτσι για να μη διαμαρτύρεται ο κόσμος και να πάει ήρεμα στην άλλη αποβάθρα...". Και εκεί σκέφτομαι ότι θέλω να αναιρέσω όλα αυτά που έλεγα παραπάνω. Αν αυτό το πράγμα συνέβη, δεν αξίζει ο οδηγός να φάει μάπες; Ή μήπως το σκέφτομαι αυτό επειδή αποκλείεται αυτός να τιμωρηθεί για την αυθαιρεσία του και θα συνεχίσει να βρίσκεται κανονικά στη θέση του για όσο καιρό του το επιτρέψει η κάθε κυβέρνηση και η κάθε τρόικα;
Και για να μην γκρινιάζω μόνο, ας κάνω και μια μουσική διαφημισούλα. Οι Gravitysays_i για τους οποίους σας έχω αναφέρει αρκετά στο παρελθόν θα κάνουν δύο συναυλίες. Μία στη Θεσσαλονίκη στις 24 Νοεμβρίου (σαν support στον Jay Jay Johanson), και μία στην Αθήνα στο "Σταυρό του Νότου" στις 13 Νοεμβρίου (όπου εννοείται πως θα με βρείτε εκεί).
Καλό τέτοιο σε όλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου