Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, για την επερχόμενη απεργία των εκπαιδευτικών.
Δυο αναρτήσεις πριν είχα αναφέρει λιγουλάκι υπερβολικά, το πως θα αντιμετώπιζαν οι απεργοί καθηγητές τους μη απεργούς συναδέλφους τους και τούμπαλιν (αγαπημένη λέξη το "τούμπαλιν"). Ήδη στο σχολείο μου υπάρχουν οι κλασσικές συζητήσεις - διαφωνίες και η πλευρά των απεργών είναι στην πλειοψηφία. Οι περισσότεροι λένε, θα απεργήσω 2-3 μέρες από τις 5 γιατί τόσο με παίρνει να πληρώσω (π.χ. για κάθε μέρα απεργίας εμένα μου παίρνουν 52 ευρώ ενώ το ημερομίσθιο μου είναι 34 ευρώ), κάνοντας τους όμως την κλασσική ερώτηση "γιατί απεργούμε και τι θέλουμε να κερδίσουμε;" ακούω τους καθηγητές να λένε από τα γενικόλογα "κάτι πρέπει να κάνουμε" μέχρι τα "πρέπει να αντιδράσουμε γιατί αλλιώς θα δουν ότι είμαστε λαπάδες και θα μας σκίσουν σαν κλάδο" και τους συνδικαλιστές να μιλούν καλυμμένα επίσημα, αλλά καθαρά ανεπίσημα για γενικό λαϊκό ξεσηκωμό. Η απεργία είναι καθαρά πολιτική (όπως κάθε απεργία), αλλά βασικότερος σκοπός της δεν είναι η ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων περί της εκπαίδευσης, αλλά η πτώση της κυβέρνησης. Λέω καθαρά τι (νομίζω πως) παίζει για να είμαστε ειλικρινείς. Προσέξτε, ότι δεν παίρνω θέση ακόμα, απλά σας εξηγώ τα γεγονότα. Οι παρατάξεις είδαν ότι αυτή η στιγμή η αγανάκτηση του κόσμου για τις επιλογές της κυβέρνησης φουντώνει, βασίστηκαν σε κάποια δίκαια αιτήματα του κλάδου των καθηγητών, προκήρυξαν την απεργία και ελπίζουν ότι αυτή θα λειτουργήσει ως καταλύτης για απεργιακές κινητοποιήσεις όλων των κλάδων, συνολική αντίδραση του κόσμου, ίσως και κύμα καταλήψεων στα σχολεία που θα βοηθήσει πάρα πολύ την κατάσταση (γιατί και κλίμα αναταραχής μπορεί να προκαλέσουν, και οι καθηγητές δεν θα χάνουν τους μισθούς τους), και τελικά αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Πολλοί θα πείτε "ωραία, ας το κάνουμε γιατί δεν πάει άλλο". Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι κακή και κάνει συνεχώς βήματα προς τα πίσω. Θα συμφωνούσα μαζί σας αν πίστευα ότι υπήρχε μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση που θα βοηθούσε τον τόπο να κάνει ένα βήμα μπροστά, και θα βοηθούσα ώστε να έρθει στα πράγματα μια ώρα αρχύτερα. Τον βασικό προβληματισμό μου όμως θα τον καταλάβετε αν σας θυμίσω ότι θεωρώ τον εαυτό μου εκπαιδευτικό, και θέλω οι πράξεις μου (δράσης και αντίδρασης) να είναι για την βελτίωση της εκπαίδευσης, πράγμα που όχι μόνο δεν το έχει βάλει σημαία του το συνδικάτο μου, αλλά ιστορικά έχει κάνει περισσότερα βήματα προς τη διάλυση του σχολείου παρά προς τη βελτίωση του. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να συζητήσω με συνδικαλιστές και μονίμως βγαίνω από τα ρούχα μου. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω συμμετάσχει σε αρκετές γενικές απεργίες, αλλά πάντα όταν κατέβαινα στις πορείες δεν πήγαινα στο μπλοκ της ΟΛΜΕ (γιατί ποτέ δεν ένοιωσα μέλος της, αν και είμαι), παρά στο (μίνι) μπλοκ των συναδέλφων από τα φροντιστήρια που δουλεύουν σε πολύ χειρότερες συνθήκες από τις δικές μου και οι επιλογές αντίδρασης τους είναι μηδαμινές (παρένθεση επειδή δεν θέλω να ψεύδομαι: μία μόνο φορά κατέβηκα στο μπλοκ της ΟΛΜΕ λόγω παρέας). Έτσι και την ερχόμενη εβδομάδα, θα απεργήσω 2-3 μέρες καθαρά για τους δικούς μου λόγους τους οποίους θα εκθέσω παρακάτω, ξέροντας ότι απλά θα κάνω χειρότερη την κακή μου οικονομική κατάσταση, και μην έχοντας τύψεις για τις ώρες που θα χαθούν γιατί θα κανονίσω να τις καλύψω στον ελεύθερο μου χρόνο. Το τι θα κερδίσουμε ως κλάδος; Τίποτα. Εξάλλου αυτή η κυβέρνηση έχει δείξει ότι δε μασάει από απεργίες και αν θέλει να κάνει κάτι θα το κάνει με κάθε κόστος. Αν τελικά θα γίνει το "μπαμ" που περιμένουν πολλοί και έχουμε πολιτικές εξελίξεις, θα δείξει...
Για ποιους λόγους απεργώ προσωπικά εγώ.
* Για την κατάργηση των ειδικοτήτων από τα τεχνικά λύκεια και τη διαθεσιμότητα των συναδέλφων (που θα οδηγήσει είτε στην απόλυση τους, είτε σε πρόσληψη τους με χειρότερες εργασιακές συνθήκες). Δεν είμαι κατά του να χάσει κάποιος τη δουλειά του αν δεν την κάνει καλά, είμαι κατά σε αυτό το οριζόντιο μέτρο.
* Για την ανικανότητα του υπουργείου να χειριστεί τις υπηρεσιακές μεταβολές (ειδικά τη φετινή χρονιά). Υπηρεσιακές μεταβολές (για όσους δεν ξέρουν) λέμε κάθε τι που σχετίζεται με μετακινήσεις ή προσλήψεις εκπαιδευτικών. Για να καταλάβετε, μπορεί σήμερα να άνοιξαν τα σχολεία αλλά ακόμα πολλοί συνάδελφοι δεν ξέρουν που θα υπηρετήσουν. Πολλοί άρχισαν σε ένα σχολείο ήδη και θα μετακινηθούν σε άλλο, ενώ έχει αρχίσει η σχολική χρονιά. Για παράδειγμα στο σχολείο που δουλεύω, στον κλάδο μου (Φυσικοί, Χημικοί, Βιολόγοι) υπάρχω πλέον μόνο εγώ και τα παιδιά από αύριο θα διδάσκονται μόνο Χημεία (όλες οι τάξεις) και Βιολογία (οι 2 από τις τρεις τάξεις) και καθόλου Φυσική. Παράλληλα σήμερα μας έφεραν μια συνάδελφο στο σχολείο (ενώ την προηγούμενη εβδομάδα ήταν σε άλλο), ενώ δεν έχουμε ανάγκη από τη συγκεκριμένη ειδικότητα, με αποτέλεσμα σε λίγες μέρες να τη στείλουν αλλού. Επίσης οι μηδαμινές προσλήψεις νέων συναδέλφων έχουν αποδυναμώσει τραγικά τα σχολεία των ακριτικών περιοχών.
* Για τον οικονομικό μαρασμό των σχολικών επιτροπών, με αποτέλεσμα οι σχολικές μονάδες να μην έχουν λεφτά για να καλύψουν βασικές ανάγκες (πετρέλαιο θέρμανσης, αναλώσιμα υπολογιστών, εκτυπωτών, φωτοτυπικών, ακόμα και χαρτιά υγείας και καθαριστικά). Για πληρωμή νερού, τηλεφώνου, ρεύματος δεν αναφερόμαστε καθόλου γιατί σε πάρα πολλές περιπτώσεις, απλά δεν γίνονται.
* Για τη μη μείωση της γραφειοκρατίας, με αποτέλεσμα να σπαταλιέται χρόνος, χρήμα και ανθρώπινο δυναμικό (το οποίο θα μπορούσε να διοχετευθεί στα σχολεία) σε πράγματα που θα μπορούσαν από το να γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού ή να μη γίνουν καθόλου γιατί είναι παντελώς άχρηστα και απλά έχουν δημιουργηθεί για να δικαιολογήσουν θέσεις εργασίας.
* Για τη συρρίκνωση του σχολικού έτους και την παντελή αναξιοκρατία και αδικία στον καταμερισμό των εργασιών των εκπαιδευτικών. Εξηγούμαι. Το σχολικό έτος, για παράδειγμα πέρσι, έληξε μετά το Πάσχα και μετά άρχισαν οι πανελλήνιες και οι ενδοσχολικές εξετάσεις. Θα έπρεπε το σχολικό έτος να ήταν τουλάχιστο 3-4 εβδομάδες μεγαλύτερο. Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων κάποιοι κάνουν πληρωμένες διακοπές και κάποιοι δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και αμείβονται πρακτικά το ίδιο. Για παράδειγμα κάποιοι απλά πήγαιναν 2 φορές την εβδομάδα στο σχολείο τους, ενώ εγώ και (πολλοί άλλοι) πήγαινα 2 φορές την εβδομάδα στο σχολείο μου, 3 σε άλλο σχολείο για επιτήρηση, και μετά κάθε απόγευμα (και Σάββατα) στο διορθωτικό κέντρο.
* Επιτάχυνση των πληρωμών, εκτός του βασικού μισθού. Για παράδειγμα πέρσι για τη διόρθωση των γραπτών των πανελληνίων, που ανέφερα, πλήρωσα από την τσέπη μου 300 ευρώ στις μετακινήσεις μου μεταξύ σχολείου και διορθωτικού κέντρου (δεν λέω για την μετακίνηση μετά από και προς το σπίτι μου γιατί αυτό είναι άλλο θέμα). Αυτά τα λεφτά δεν τα έχω πάρει ακόμα και δεν έχω ιδέα πότε θα γίνει αυτό. Εννοείται ότι ακόμα δεν έχουμε πληρωθεί την μικρή εξτρά αμοιβή που δικαιούμαστε, αλλά αυτό δεν με ενδιαφέρει, σε αντίθεση με αυτά που πλήρωσα για να δουλέψω...
* Για τον εκφυλισμό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε πάρκινγκ εφήβων. Αυτό είναι ευθύνη υπουργείου, καθηγητών, γονιών αλλά και παιδιών. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις απλά τα παιδιά έρχονται από το πρωί μέχρι το μεσημέρι σε έναν χώρο στον οποίο μαθαίνουν ελάχιστα πράγματα, και χωρίς καμία κύρωση προχωράνε από τη μία βαθμίδα στην άλλη με αποτέλεσμα να έχουμε απόφοιτους λυκείου που δεν ξέρουν να συντάξουν μία πρόταση ή να κάνουν μια αριθμητική πράξη.
(Με τις αλλαγές στο λύκειο και τον τρόπο της σημερινής του λειτουργίας θα ασχοληθώ σύντομα σε άλλη ανάρτηση)
* Γιατί με εξοργίζει η ανικανότητα πολλών ανωτέρων μου (σε θέση), από το να κάνουν απλά τη δουλειά τους, μέχρι το να ωθήσουν όσους είμαστε από κάτω να δουλέψουμε όσο καλύτερα γίνεται.
Γιατί διαφωνώ με την ΟΛΜΕ.
* Γιατί ποτέ δεν έχει κάνει μια απεργία που θα έχει σαφή αιτήματα βελτίωσης της εκπαίδευσης.
* Γιατί καλύπτει τους καθηγητές που δεν δουλεύουν
* Γιατί για χρόνια δεν αντιδρούσε στα πάρα πολλά στραβά που έχει η δημόσια εκπαίδευση με αποτέλεσμα να χαθεί η εκτίμηση του κόσμου προς εμάς και να μην έχουμε καμία προστασία ακόμα και όσοι κάνουμε καλά τη δουλειά μας, απέναντι και στην πολιτεία και στην κοινωνία. Εξοργίζομαι και δεν ανέχομαι όσους βάζουν στην ίδια μοίρα τους πάντες και έχω ακούσει τόσα (απλά επειδή δουλεύω στο δημόσιο) που πολλές φορές με κάνει να αναπολώ τις άσχημες εργασιακές συνθήκες του ιδιωτικού τομέα. Ειδικά αυτές τις μέρες, έχω επιλεκτική όραση και ακοή (ακόμα και απέναντι σε φίλους) γιατί δεν έχω καμία διάθεση να τσακώνομαι μαζί τους για να τους εξηγήσω τα αυτονόητα.
* Γιατί είναι πάντα πίσω από τις εξελίξεις και προτιμά μια στείρα άρνηση στα πάντα, από το να έχει άτομα δραστήρια και ικανά που και θα μπορούν να μαθαίνουν τα σχέδια της κάθε κυβέρνησης και να διαπραγματεύονται (πάντα για το καλύτερο της εκπαίδευσης) με αυτή σε όσα διαφωνούν, έχοντας πάντα σαφείς θέσεις για να αντιπροτείνουν.
Κλείνω με κάτι που είπα σήμερα στους συναδέλφους μου στο σχολείο. "Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς για τις προθέσεις μας. Όσοι θέλουν να αγωνιστούν πρέπει να ξέρουν τι ζητάνε. Λέμε για τους συναδέλφους των τεχνικών που έχασαν τη δουλειά τους, αλλά πόσοι, για παράδειγμα, πήγαν το καλοκαίρι στη διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο; Ελάχιστοι. Εγώ δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Δεν πήγα. Δεν μας ενδιαφέρουν οι άλλοι. Μας ενδιαφέρει ο εαυτός μας. Οι οργανωτές της απεργίας θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση. Εμείς το θέλουμε αυτό ή όχι;"
* Για την κατάργηση των ειδικοτήτων από τα τεχνικά λύκεια και τη διαθεσιμότητα των συναδέλφων (που θα οδηγήσει είτε στην απόλυση τους, είτε σε πρόσληψη τους με χειρότερες εργασιακές συνθήκες). Δεν είμαι κατά του να χάσει κάποιος τη δουλειά του αν δεν την κάνει καλά, είμαι κατά σε αυτό το οριζόντιο μέτρο.
* Για την ανικανότητα του υπουργείου να χειριστεί τις υπηρεσιακές μεταβολές (ειδικά τη φετινή χρονιά). Υπηρεσιακές μεταβολές (για όσους δεν ξέρουν) λέμε κάθε τι που σχετίζεται με μετακινήσεις ή προσλήψεις εκπαιδευτικών. Για να καταλάβετε, μπορεί σήμερα να άνοιξαν τα σχολεία αλλά ακόμα πολλοί συνάδελφοι δεν ξέρουν που θα υπηρετήσουν. Πολλοί άρχισαν σε ένα σχολείο ήδη και θα μετακινηθούν σε άλλο, ενώ έχει αρχίσει η σχολική χρονιά. Για παράδειγμα στο σχολείο που δουλεύω, στον κλάδο μου (Φυσικοί, Χημικοί, Βιολόγοι) υπάρχω πλέον μόνο εγώ και τα παιδιά από αύριο θα διδάσκονται μόνο Χημεία (όλες οι τάξεις) και Βιολογία (οι 2 από τις τρεις τάξεις) και καθόλου Φυσική. Παράλληλα σήμερα μας έφεραν μια συνάδελφο στο σχολείο (ενώ την προηγούμενη εβδομάδα ήταν σε άλλο), ενώ δεν έχουμε ανάγκη από τη συγκεκριμένη ειδικότητα, με αποτέλεσμα σε λίγες μέρες να τη στείλουν αλλού. Επίσης οι μηδαμινές προσλήψεις νέων συναδέλφων έχουν αποδυναμώσει τραγικά τα σχολεία των ακριτικών περιοχών.
* Για τον οικονομικό μαρασμό των σχολικών επιτροπών, με αποτέλεσμα οι σχολικές μονάδες να μην έχουν λεφτά για να καλύψουν βασικές ανάγκες (πετρέλαιο θέρμανσης, αναλώσιμα υπολογιστών, εκτυπωτών, φωτοτυπικών, ακόμα και χαρτιά υγείας και καθαριστικά). Για πληρωμή νερού, τηλεφώνου, ρεύματος δεν αναφερόμαστε καθόλου γιατί σε πάρα πολλές περιπτώσεις, απλά δεν γίνονται.
* Για τη μη μείωση της γραφειοκρατίας, με αποτέλεσμα να σπαταλιέται χρόνος, χρήμα και ανθρώπινο δυναμικό (το οποίο θα μπορούσε να διοχετευθεί στα σχολεία) σε πράγματα που θα μπορούσαν από το να γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού ή να μη γίνουν καθόλου γιατί είναι παντελώς άχρηστα και απλά έχουν δημιουργηθεί για να δικαιολογήσουν θέσεις εργασίας.
* Για τη συρρίκνωση του σχολικού έτους και την παντελή αναξιοκρατία και αδικία στον καταμερισμό των εργασιών των εκπαιδευτικών. Εξηγούμαι. Το σχολικό έτος, για παράδειγμα πέρσι, έληξε μετά το Πάσχα και μετά άρχισαν οι πανελλήνιες και οι ενδοσχολικές εξετάσεις. Θα έπρεπε το σχολικό έτος να ήταν τουλάχιστο 3-4 εβδομάδες μεγαλύτερο. Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων κάποιοι κάνουν πληρωμένες διακοπές και κάποιοι δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και αμείβονται πρακτικά το ίδιο. Για παράδειγμα κάποιοι απλά πήγαιναν 2 φορές την εβδομάδα στο σχολείο τους, ενώ εγώ και (πολλοί άλλοι) πήγαινα 2 φορές την εβδομάδα στο σχολείο μου, 3 σε άλλο σχολείο για επιτήρηση, και μετά κάθε απόγευμα (και Σάββατα) στο διορθωτικό κέντρο.
* Επιτάχυνση των πληρωμών, εκτός του βασικού μισθού. Για παράδειγμα πέρσι για τη διόρθωση των γραπτών των πανελληνίων, που ανέφερα, πλήρωσα από την τσέπη μου 300 ευρώ στις μετακινήσεις μου μεταξύ σχολείου και διορθωτικού κέντρου (δεν λέω για την μετακίνηση μετά από και προς το σπίτι μου γιατί αυτό είναι άλλο θέμα). Αυτά τα λεφτά δεν τα έχω πάρει ακόμα και δεν έχω ιδέα πότε θα γίνει αυτό. Εννοείται ότι ακόμα δεν έχουμε πληρωθεί την μικρή εξτρά αμοιβή που δικαιούμαστε, αλλά αυτό δεν με ενδιαφέρει, σε αντίθεση με αυτά που πλήρωσα για να δουλέψω...
* Για τον εκφυλισμό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε πάρκινγκ εφήβων. Αυτό είναι ευθύνη υπουργείου, καθηγητών, γονιών αλλά και παιδιών. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις απλά τα παιδιά έρχονται από το πρωί μέχρι το μεσημέρι σε έναν χώρο στον οποίο μαθαίνουν ελάχιστα πράγματα, και χωρίς καμία κύρωση προχωράνε από τη μία βαθμίδα στην άλλη με αποτέλεσμα να έχουμε απόφοιτους λυκείου που δεν ξέρουν να συντάξουν μία πρόταση ή να κάνουν μια αριθμητική πράξη.
(Με τις αλλαγές στο λύκειο και τον τρόπο της σημερινής του λειτουργίας θα ασχοληθώ σύντομα σε άλλη ανάρτηση)
* Γιατί με εξοργίζει η ανικανότητα πολλών ανωτέρων μου (σε θέση), από το να κάνουν απλά τη δουλειά τους, μέχρι το να ωθήσουν όσους είμαστε από κάτω να δουλέψουμε όσο καλύτερα γίνεται.
Γιατί διαφωνώ με την ΟΛΜΕ.
* Γιατί ποτέ δεν έχει κάνει μια απεργία που θα έχει σαφή αιτήματα βελτίωσης της εκπαίδευσης.
* Γιατί καλύπτει τους καθηγητές που δεν δουλεύουν
* Γιατί για χρόνια δεν αντιδρούσε στα πάρα πολλά στραβά που έχει η δημόσια εκπαίδευση με αποτέλεσμα να χαθεί η εκτίμηση του κόσμου προς εμάς και να μην έχουμε καμία προστασία ακόμα και όσοι κάνουμε καλά τη δουλειά μας, απέναντι και στην πολιτεία και στην κοινωνία. Εξοργίζομαι και δεν ανέχομαι όσους βάζουν στην ίδια μοίρα τους πάντες και έχω ακούσει τόσα (απλά επειδή δουλεύω στο δημόσιο) που πολλές φορές με κάνει να αναπολώ τις άσχημες εργασιακές συνθήκες του ιδιωτικού τομέα. Ειδικά αυτές τις μέρες, έχω επιλεκτική όραση και ακοή (ακόμα και απέναντι σε φίλους) γιατί δεν έχω καμία διάθεση να τσακώνομαι μαζί τους για να τους εξηγήσω τα αυτονόητα.
* Γιατί είναι πάντα πίσω από τις εξελίξεις και προτιμά μια στείρα άρνηση στα πάντα, από το να έχει άτομα δραστήρια και ικανά που και θα μπορούν να μαθαίνουν τα σχέδια της κάθε κυβέρνησης και να διαπραγματεύονται (πάντα για το καλύτερο της εκπαίδευσης) με αυτή σε όσα διαφωνούν, έχοντας πάντα σαφείς θέσεις για να αντιπροτείνουν.
Κλείνω με κάτι που είπα σήμερα στους συναδέλφους μου στο σχολείο. "Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς για τις προθέσεις μας. Όσοι θέλουν να αγωνιστούν πρέπει να ξέρουν τι ζητάνε. Λέμε για τους συναδέλφους των τεχνικών που έχασαν τη δουλειά τους, αλλά πόσοι, για παράδειγμα, πήγαν το καλοκαίρι στη διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο; Ελάχιστοι. Εγώ δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Δεν πήγα. Δεν μας ενδιαφέρουν οι άλλοι. Μας ενδιαφέρει ο εαυτός μας. Οι οργανωτές της απεργίας θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση. Εμείς το θέλουμε αυτό ή όχι;"
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου