* Είναι αρκετές φορές που έχω πει ατάκες σαν αυτή που λέει ο Dr House παραπάνω, και έχω κατηγορηθεί ως απόλυτος αλλά δυσκολεύομαι να κρατηθώ. Το άσχημο είναι όταν συνειδητοποιώ το πόσο συχνά μπορεί να με προκαλέσει κάποιος ώστε να σκεφτώ "μα καλά, αυτός έχει δικαίωμα ψήφου;"
* Τώρα που μπουζούριασαν τους αρχηγούς των χρυσών αυγών, θα μειωθούν τα χτυπήματα σε άτομα με μαύρα πρόσωπα και θα αυξηθούν σε αυτά με χρωματιστές φανέλες. Γιατί ο ούγκανος θέλει να πλακωθεί, και απλά ακολουθεί αυτούς που θα τον βοηθήσουν να το κάνει. Και δεν μπορεί να περιμένει. Θέλει αίμα. Ήδη χύθηκε εδώ και εδώ.
* Ένας οπαδός του Χίτλερ, ένας υμνιστής του Στάλιν, ένας δημιουργιστής, ένας που μιλά με το Θεό, ένας που πιστεύει ότι η γυναίκα, ο μαύρος, ο γαύρος είναι κατώτερο ον, ένας που νομίζει ότι με φραπελιά θεραπεύεται ο καρκίνος, ένας που χτυπάει τατουάζ στο μπράτσο του τον Μελισσανίδη, τα πρεζάκια που βλέπω καθημερινά στο τρένο, έχουν για μένα ίδιου βαθμού καμένο εγκέφαλο, και δεν μπορώ να τους κατηγορήσω γι' αυτό. Ξέρω ότι δεν μπορώ να τους αλλάξω και απλά τους αγνοώ. Ενοχλούμαι όμως αν κάνουν κάτι παράνομο, αν κάνουν κάτι που βλάπτει τους γύρω τους. Δεν με νοιάζει ο καθένας τι έχει στο κεφάλι του, αρκεί να το κρατά εκεί μέσα. Όταν όμως οι απόψεις του οδηγούν σε πράξεις που βλάπτουν, πρέπει να λειτουργεί η δικαιοσύνη και το κατασταλτικό της όργανο, που είναι η αστυνομία, άμεσα και να τους κόβει το βήχα. Και αυτό να γίνεται αδιάκριτα, συνεχώς και προς όλους. Και όταν βλέπεις τη δικαιοσύνη να λειτουργεί γρήγορα και με οργανωμένο σχέδιο αφενός χαίρεσαι αφετέρου σκέφτεσαι γιατί αυτό δεν γίνεται συχνότερα.
* Τέλειωσε και η απεργία των καθηγητών, άνοιξαν και τα σχολεία, αλλά κανένα από τα προβλήματα που τα μαστίζουν ούτε λύθηκε, ούτε βγήκε προς τα έξω. Αλλά ποιος νοιάζεται για τα δημόσια σχολεία για να γίνει το θέμα πρώτη είδηση; Μερικοί γραφικοί καθηγητές, μια χούφτα μαθητές και μετρημένοι στα δάχτυλα γονείς δεν φτάνουν. Όσο έχουν κουράγιο, κάτι θα γίνεται. Αλλά για πόσο ακόμα;
* Πέρσι τέτοιο καιρό (και για πολλά χρόνια) στην εξέδρα της ομάδας μου υπήρχαν τεράστια κάγκελα τα οποία δεν εμπόδιζαν την αθρόα ρίψη αντικειμένων στον αγωνιστικό χώρο. Όταν έμαθα ότι βγήκαν τα κάγκελα σκέφτηκα ότι στο πρώτο ανάποδο σφύριγμα, θα έβλεπα καφρόνια να παίρνουν στο κυνήγι διαιτητές και αντιπάλους και να τους κάνουν κολονοσκόπηση με τα σημαιάκια του κόρνερ. Με εξέπληξε ευχάριστα ότι διαψεύστηκα.
* Επανέρχομαι στο θέμα των σχολείων. Μπαίνουμε στον Οκτώβρη και ακόμα υπάρχουν σχολεία χωρίς καθηγητές. Στο δικό μου εξακολουθούν να χάνονται 28 ώρες μαθήματος κάθε εβδομάδα στη φυσική και τη βιολογία (και αυτό προβλέπεται να συνεχιστεί πολύ ακόμα), και λίγες μέρες πριν, διευθυντάδες και σύμβουλοι κοιτούσαν τα παιδιά στα μάτια και τους έλεγαν ότι μπορούν να μπουν στο πανεπιστήμιο χωρίς φροντιστήριο...
* Για τις γυναίκες οδηγούς λέγονται πολλά, κάποια σωστά κάποια υπερβολικά. Μερικοί όμως αποφάσισαν να βάλουν τα μεγάλα μέσα για να τις αποτρέψουν από το να κάτσουν πίσω από το τιμόνι. Το ξέρατε κυρίες ότι η οδήγηση βλάπτει τις ωοθήκες; Για διαβάστε αυτό.
* Ακόμα σκέφτομαι ότι ένας ξενιτεμένος φίλος μου, σε λίγο καιρό θα μπορέσει να δει ζωντανά τους National, τους Queen of the Stones Age, τους Sigur Ros, και τον Nick Cave σε διάστημα δέκα ημερών. Είναι να μη σκέφτεσαι τη μετανάστευση μετά...
* Τελειώνει σήμερα και το Breaking Bad. Ας αποχαιρετίσουμε τον τύπο που έκανε τον κόσμο να αλλάξει την πρώτη κουβέντα που μου έλεγαν όλοι όταν ανέφερα ότι είμαι χημικός από το "εμένα δε μου άρεσε ποτέ η χημεία" στο "ναρκωτικά μπορείς να φτιάξεις;".
Καλό βράδυ, και να προσέχετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου