Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Σκόρπιες Σκέψεις


Μου αρέσουν πάρα πολύ οι προτάσεις που αρχίζουν με την φράση "υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι". Νομίζω ότι υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι, αυτοί που τους αρέσουν οι προτάσεις που αρχίζουν με αυτή τη φράση, και οι άλλοι. Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι, αυτοί που στο άκουσμα της λέξης Παντελίδης σκέφτονται τον παλιό αμυντικό της Προοδευτικής, και αυτοί που σκέφτονται τον τραγουδιάρη (το έχω ξαναγράψει αυτό;). Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι αυτοί που κατουράνε στο ντους και οι ψεύτες. Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι αυτοί που πρέπει αναγκαστικά να είναι σε κάποιο στρατόπεδο και αυτοί που θεωρώ εγώ λογικούς. Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι αυτοί που θεωρώ εγώ λογικούς και έχουν την ατυχία να ζουν σε έναν παράλογο τόπο σε μια παράλογη εποχή και οι άλλοι που μπορεί να μη περνάν καλά αλλά τουλάχιστο νομίζουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια.
Είναι εντυπωσιακό με τι πάθος, με τι ένταση οι περισσότεροι από τους συνανθρώπους μας έχουν την ικανότητα να επιτίθενται λεκτικά, να δίνουν απλόχερα βλέμματα γεμάτα μίσος και λέξεις γεμάτες περιφρόνηση σε όσους δεν έχουν την ίδια άποψη με τη δική τους.
Στο χώρο που δουλεύω, στην εκπαίδευση δηλαδή, το θέμα που συζητιέται κυρίως είναι η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Με μεγάλη μαεστρία προσπαθώ να κρατήσω τις απόψεις μου και να τις μοιραστώ στον σωστό χρόνο και με συγκεκριμένους ανθρώπους γιατί δεν έχω καμία μα καμία διάθεση να ακούω τα κηρύγματα είτε αυτών που είναι υπέρ (κυρίως λόγω φόβου ότι η κακή κυβέρνηση θα μας κόψει τον κώλο αν τολμήσουμε και ορθώσουμε οποιαδήποτε διαφωνία, ή ότι ο διευθυντής/διευθύντρια μας θα σταματήσει να μας καβατζώνει αν του/της χαλάσουμε το χατίρι και τον/την φέρουμε σε δύσκολη θέση απέναντι στους αποπάνω που πιέζουν) είτε αυτών που είναι κατά (διότι η κακή κυβέρνηση θα μας κόψει τον κώλο αν αποδεχθούμε το σχέδιο της όχι μόνο για διάλυση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών σχέσεων, αλλά και για τη δημιουργία στρατιών αγράμματων που θα γίνουν φτηνοί εργάτες). Είναι εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο το να εξηγήσεις (ακόμα και σε ενήλικες εγγράμματους) ότι παρόλο που διαφωνείς εξ' ίσου και με τις δύο απόψεις συγχρόνως βρίσκεις ψήγματα αλήθεια και στις δύο, και ότι παρόλο που είσαι κακοπληρωμένος και χωρίς να βλέπεις άμεσο αντίκτυπο στο αποτέλεσμα της δουλειάς σου συνεχίζεις να προσπαθείς να την κάνεις όσο καλύτερα μπορείς (δεδομένων των συνθηκών πάντα) και θεωρείς εποικοδομητική οποιαδήποτε κριτική και συμβουλή σου δίνεται για να την κάνεις ακόμα καλύτερα. Δεν ντρέπομαι να το πω ότι πολλές φορές απλά γνέφω θετικά σε ότι μου λένε για να με αφήσουν ήσυχο γιατί έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω στη ζωή μου από το να χαλάω ώρες στο να τσακώνομαι καθημερινά για ένα κακογραμμένο νομοσχέδιο που θα εφαρμοστεί πρόχειρα και δεν θα αποδώσει απολύτως κανένα αποτέλεσμα. Αυτές οι σκέψεις υπήρχαν εδώ και καιρό στο μυαλό μου, αλλά έγιναν ακόμα εντονότερες μετά τα νέα που έμαθα λίγες μέρες πριν. Ένας δάσκαλος στην ηλικία μου περίπου (τριαντακάτι) που δούλευε στο δημοτικό σχολείο της περιοχής που συνεχίζω να δουλεύω εγώ, μετά το σχόλασμα ένιωσε μια αδιαθεσία και έκατσε σε ένα παγκάκι από το οποίο δεν σηκώθηκε ποτέ. Αδιευκρίνιστα αίτια θανάτου είπε η αρχική ιατροδικαστική εξέταση. Άνθρωπος με μεγάλο άγχος μου είπαν οι συνάδελφοι που μετακινούμαστε καθημερινά στο τραίνο. Όσο και σκατά να είναι η εποχή, όσο και σκατότερη θα γίνει, αξίζει κάποιος να σκάσει από το άγχος του; Να πα να γαμηθεί και η κυβέρνηση και η φτώχια και το μνημόνιο και η αξιολόγηση και το τραίνο και το πρωινό ξύπνημα και η μιζέρια και το άγχος. Με τίποτα δεν θέλω, όταν έρθει η ώρα μου, να πάω από αδιευκρίνιστα αίτια. Τι πράγμα είναι αυτό; Άκου εκεί αδιευκρίνιστα αίτια...Θέλω να έχω λόγο στο πως θα φύγω από τη ζωή. Θέλω να γίνει λόγω μιας συνειδητής μου απόφασης, λόγω μιας συνήθειας μου, λόγω ενός λόγου... Μόλις έσβησα μία ολόκληρη παράγραφο που απαριθμούσα τους τρόπους με τους οποίους θα ήθελα να πεθάνω αλλά αποφάσισα να τη σβήσω για να μη το παραχέσω με τη θανατίλα.
Αλλάζω θέμα. Έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον το να παρατηρώ τις αντιδράσεις ανθρώπων όταν συνειδητοποιούν ότι υπάρχει και ένας άλλος κόσμος πέρα από το δικό τους, ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαφορετικά γούστα από τα δικά τους. Δεν λέω ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι κακοί, κάθε άλλο, απλά ποτέ δεν έτυχε ή δεν προσπάθησαν να δουν κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπουν καθημερινά γύρω τους. Χθες το βράδυ βρέθηκα με μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα απλά κοινούς ανθρώπους που μας ενδιαφέρουν και για άλλη μια φορά παρατήρησα το ίδιο πράγμα. Απόλυτη έκπληξη όταν τους ανέφερα ότι π.χ. ούτε ξέρω τα τραγούδια του τραγουδιστή Παντελίδη, ούτε πάω στα μπουζούκια, ούτε βγαίνω στα μέρη που βγαίνουν αυτοί παρά το ότι βγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ. Μάλιστα σε κάποια συγκεκριμένη φάση άκουσα και μια ιδιαίτερα αγενή φράση (που προτίμησα να αγνοήσω) μέχρι να μου εξηγήσουν σήμερα ότι το άτομο που την είπε "απλά έτσι είναι και να μη με απασχολεί". Πραγματικά στεναχωριέμαι για τους ανθρώπους που απλά λένε κάτι άσχημο για να νιώσουν εκείνοι ανώτεροι, όχι τόσο γι' αυτούς, αλλά για το πόσο πολλοί είναι. Το έλεγα και πριν. Δεν είναι μόνο θέμα μουσικής ή πολιτικής άποψης. Όσο περισσότεροι θεωρούν ότι έχουν συγχρόνως αυτοί δίκιο και οι άλλοι άδικο, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουμε να δούμε άσπρη μέρα μελλοντικά.
Και όταν λέω άσπρη μέρα είναι το να μπορούμε κάποιες μέρες να είμαστε ευτυχισμένοι και ανέμελοι, να χαρούμε την οικογένεια μας, τους φίλους μας, τη μουσική, το χορό, τα παιδιά, τον ήλιο, τη θάλασσα, τον έρωτα, την τέχνη, την ομάδα μας, το ότι γουστάρουμε να κάνουμε στην τελική, παρά το ότι συνολικό και σημαντικό γίνεται γύρω μας. Χρειάζεται να τα διαχωρίσουμε αυτά. Χρειάζεται να αποδεχτούμε ότι συνολικά σαν κοινωνία δεν έχουμε μεγάλες πιθανότητες προόδου (όσο π.χ. ακόμα κάποιος κινδυνεύει με φυλάκιση επειδή έκανε πλάκα για έναν μοναχό στο φατσοβιβλίο), χωρίς όμως να σταματήσουμε να προσπαθήσουμε ούτε να κάνουμε τους γύρω μας καλύτερους, ούτε να περνάμε καλά με ότι έχουμε καθημερινά όντας ευγνώμονες για το ότι έχουμε.
Κλείνω με υστερόγραφα:
ΥΓ 1: Η γουρούνα πέθανε, σε λίγες μέρες θα την κηδέψουμε (για τους παλιούς φαν του PWBT Radio)
ΥΓ 2: Αν έχετε διάθεση βάλτε στα σχόλια προτάσεις που αρχίζουν με τη φράση "υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι"
ΥΓ 3: Να προσέχετε (από όλες τις απόψεις)

4 σχόλια:

Xριστόφορος είπε...

Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: Αυτοί που νομίζουν πως το "Βόλλευ Δωματίου" της Χρύσπας είναι τραγούδι κι αυτοί που νομίζουν ακόμα πως το έχουν ακούσει μόνο σε κάποιο σουρεαλιστικό, εναλλακτικό σύμπαν υπό την επήρεια LSD.

geochatz είπε...

Jorge, καιρό είχα να διαβάσω κείμενο απο κάποιο blog στο internet και να το απόλαυσω έτσι.

Η γουρούνα γιατι ψόφησε;

trotos είπε...

φαγώθηκε

SFILTROS είπε...

Χριστόφορε ευχαριστώ για τη μεγαλειώδη μουσική γνώση μου χάρισες.
Γιώργο ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τη γουρούνα δεν την έφαγε ο trotos, απλά έχασε το δρόμο της και από ομαδική προσπάθεια που ήταν, κατάντησε ατομική πράγμα που δεν ταιριάζει με το χαρακτήρα της...