Νταηλίκιον το Ελληνικόν

 Bullying. Η νέα λέξη της μόδας. Ακούγεται πλέον τόσο συχνά από άτομα κάθε ηλικίας που έχει αρχίσει να χάνει το νόημα της. Και όπως διάβασα και κάπου στο φατσομπούκι, το ότι χρησιμοποιούμε αυτή την αγγλική λέξη αντί για την αντίστοιχη ελληνική, βοηθάει στο να νιώσουμε ότι το φαινόμενο αυτό είναι κάτι ξένο, κάτι από και για τους άλλους, και όχι για μας. Ο τσαμπουκάς, το νταηλίκι, η τσάμπα μαγκιά θα μπορούσαν πολύ καλύτερα να περιγράψουν το φαινόμενο. Βέβαια ίσως αυτό να μας έκανε να σκεφτούμε: Μα ο τσαμπουκάς δεν είναι καλό πράγμα; Δεν είναι ωραίο που με το νταηλίκι μας πετυχαίνουμε αυτό που θέλουμε; Για την πλειοψηφία του κόσμου, είναι. Είναι μαγκιά να παίρνεις με τον τσαμπουκά αυτό που θες, είναι μαγκιά να ορθώνουμε το ανάστημα μας. Δεν διαφωνώ σε αυτό. Χρειάζεται πολλές φορές και η επιθετικότητα και το να απαιτούμε αυτά που θέλουμε. Δυστυχώς όμως, ο κόσμος δεν μένει πάνω σ' αυτό. Εθίζεται στο συναίσθημα της ανωτερότητας που δίνει η νίκη του τσαμπουκά και το αναζητά παντού. Αλλά επειδή όλο και περισσότερος κόσμος τον χρησιμοποιεί, αυξάνεται η πιθανότητα να φάμε τα μούτρα μας, γιατί όλο και κάποιος πιο τσαμπουκαλής, πιο δυνατός, πιο νταής θα υπάρξει. Οπότε τι κάνουμε; Γυρνάμε όλοι μαζί στο να βρούμε αυτόν που μπορούμε να τσακίσουμε, και τον τσακίζουμε. Φωνάζουμε όλοι μαζί, σπρώχνουμε για να περάσουμε μπροστά, δεν καθόμαστε στις ουρές, χλευάζουμε τον χοντρό, τον άσχημο, τον φτωχό, τον μαύρο, τον νέο, τον οποιοδήποτε μπορούμε δηλαδή. Πολλές φορές δεχόμαστε και εμείς τον τσαμπουκά, αλλά δεν αντιδρούμε. Περιμένουμε τη σειρά μας για να γίνουμε από θύτες, θύματα. Γιατί έτσι είναι η παράδοση, έτσι είναι ο ελληνικός τρόπος, έτσι δεν θα μας πουν καρφιά και φλώρους. Τέτοιες αντιλήψεις ακούω από τα παιδιά στα σχολεία και με πιάνει η καρδιά μου. Μικρά δέχονται αδιαμαρτύρητα τον εκφοβισμό δηλώνοντας ανοιχτά πως απλά περιμένουν τη σειρά τους να μεγαλώσουν. Δεν θα αναφερθώ στο θέμα που αναφέρεται όλος ο κόσμος. Δεν έχει νόημα. Νόημα θα έχει αν όλοι όσοι μιλάνε για το περιστατικό, την επόμενη φορά που θα δουν κάτι τέτοιο να γίνεται μπροστά τους, αντιδράσουν. Νόημα θα έχει αν απαιτήσουμε, όχι μόνο να τιμωρηθούν οι "νταήδες", αλλά να το κάνουμε σκοπό να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας διαφορετικά για να μειωθούν αυτά τα φαινόμενα. Αλλά αυτό δεν θα γίνει.

 Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, είναι παγκόσμιο. Ο άνθρωπος βλέπει σαν εχθρό το συνάνθρωπο του. Πολλές φορές τηρεί κάποιους κανόνες ηθικής και ευπρέπειας είτε γιατί φοβάται το νόμο ή την αντίδραση των άλλων, είτε επειδή φοβάται το θεό του. Μπορεί εγώ να μην είμαι θρήσκος, αλλά αναγνωρίζω τη χρησιμότητα της θρησκείας σε αυτό το επίπεδο. Δηλαδή το ότι αποτρέπει τα ανήθικα άτομα να κάνουν ότι θέλουν φοβίζοντας τους με την αιώνια τιμωρία. Και το έχουμε ξαναπεί ότι στις σύγχρονες κοινωνίες αυτό το ρόλο το παίζουν οι νόμοι. Όσο οι νόμοι δεν τηρούνται (ασχέτως αν υπάρχουν), όσο κάποιος ξέρει ότι θα κάνει κάτι και δεν θα έχει συνέπειες, θα συνεχίσει να το κάνει. Και αν τώρα, για παράδειγμα, τιμωρήσουν κάποιους παραδειγματικά, θα αρχίσουν κλασικά να γκρινιάζουν ότι είναι άδικο, ότι τόσοι έχουν κάνει τα ίδια πράγματα και την έχουν γλιτώσει κτλ. Άρα τι χρειάζεται; Απλά από δω και πέρα να ισχύει πάντα ο νόμος με τον ίδιο τρόπο, και όχι να δείξουμε τώρα το "αυστηρό" και "καλό" μας πρόσωπο, επειδή το θέμα έχει πάρει δημοσιότητα, και μετά να επανέλθουμε στα ίδια. Από την Κυριακή και μετά έχω σιχαθεί να βλέπω υποκρισία. Προσπαθώ να μην εκνευρίζομαι, πολύ, με τον κόσμο και απλά κάνω υπομονή, μέχρι να έρθουμε στην καθημερινότητα μας. Περιμένω αυτούς που λένε τώρα για "τον Βαγγέλη", να επανέλθουν να λένε ιστορίες από το στρατό και τα καψόνια στους νέους, "σκηνικά" από το γήπεδο με "πεσίματα", περιμένω να συνεχίσουν να βλέπουν εκπομπές σαν της Πάνια για να γελάνε με τους ανήμπορους, να ξεφτιλίζουν τους φτωχούς και τους πεινασμένους, να κάνουν πλάκα σε πρεζάκια για να τους δώσουν ένα κέρμα, να βρίζουν αυτούς που θέλουν να τους καθαρίσουν στο τζάμι, και τελικά να γυρνάνε στο σπίτι να δουν τις ειδήσεις και να βρίσουν τους Γερμανούς και τον Σόιμπλε με το καροτσάκι του και να χαρούν με τους λεκτικούς τσαμπουκάδες των πολιτικών.

 Και τελικά, όπως λέει και η φωτογραφία παραπάνω, θα συνεργαστούμε μόνο όταν έχουμε έναν κοινό εχθρό, και αν τύχει και τον κερδίσουμε συνεχίζουμε τη φαγωμάρα. Δεν είναι αυτά απαισιόδοξες απόψεις, είναι απλά η ιστορία μας. 

 Και μια και μιλάμε για τσαμπουκάδες, ας κάνω μια παράκληση από εδώ στη νέα κυβέρνηση, να κάνει κάποια πράγματα απλά, που δεν κοστίζουν λεφτά, για να μπορεί και η μειοψηφία να διεκδικήσει τα δικαιώματα της. Δεν δέχομαι άλλο τον τσαμπουκά της εκκλησίας και της πλειοψηφίας, που μου ορίζει το πως θα φερθώ στο σώμα μου μετά θάνατο. Μπορεί να σας φαίνεται, άκυρο, άκαιρο ή μακάβριο, αλλά για μένα θα είναι σημαντικό βήμα, αν μπορέσει επιτέλους να προχωρήσει γρήγορα το θέμα της καύσης των νεκρών και στην Ελλάδα. Φίλοι μου Χριστιανοί, δεν θα πάθετε τίποτα αν μας αφήσετε ήσυχους. Και μια και μιλάμε για καύση, δείτε μια ωραία είδηση που διάβασα, πάλι μέσω ενός φίλου στο φατσομπούκι, πριν μερικές μέρες. Υπάρχει μια εταιρεία, που παίρνει τη στάχτη μετά την καύση ενός νεκρού, και την βάζει σε ένα δοχείο που έχει σπόρους δέντρου. Το θεωρώ πολύ όμορφη λύση αυτή, εκτός της οικολογικότητας της. Πραγματικά θα ήθελα όταν κάποια στιγμή (ελπίζω πολλά χρόνια μετά) αφήσω αυτόν τον κόσμο, ένα μέρος μου να δώσει ζωή σε ένα φυτό. Αλήθεια εσείς τι θα θέλατε να γίνετε; Εγώ θα πω "αμπέλι" και ας σκεφτείτε ότι θέλετε... 

 Βέβαια δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το πως θα χειριστεί η κυβέρνηση τέτοια θέματα. Μου χτυπάει άσχημα άτομα που, για παράδειγμα, μιλούσαν για την κατάργηση των παρελάσεων, και ανέλυαν για τα λανθασμένα μηνύματα μιλιταρισμού και ομοιομορφίας που περνάνε στους νέους τέτοιες εκδηλώσεις, να δέχονται αδιαμαρτύρητα το πανηγύρι που ετοιμάζεται για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Τελικά τα νταούλια και τους ζουρνάδες δεν τα είδαμε να παίζουν για τις αγορές, αλλά θα τα δούμε στις πλατείες την άλλη Τετάρτη... Παρέλαση θα είναι αυτό, πανηγύρι θα είναι; Θα δείξει... Φαντάζομαι όμως το σκηνικό στην πλατεία Συντάγματος με τον κόσμο να χορεύει, το κλαρίνο να παραμορφώνεται από τα κακά ηχεία και τους πλανόδιους να πουλάνε "βρώμικα" και μπύρες. Για τα πανηγύρια είμαστε... Λέτε στην επαρχία να δούμε τίποτα αφίσες "Η Έφη Θώδη στην παρέλαση του χωριού μας!"

 Θέλω να γράψω και για πολλά άλλα θέματα σήμερα, αλλά ας τα κρατήσω για άλλη φορά, ελπίζω σύντομα. 

Καλό βράδυ και να προσέχετε (από όλες τις απόψεις).