Ακούτε το άλμπουμ στο spotify πατώντας εδώ
Είναι κάποιοι δίσκοι που δεν σου δίνουν τίποτα καινούργιο, αλλά σου δίνουν ακριβώς αυτό που σε κάνει να νιώθεις ωραία. Πολλοί κατηγορούν τους καλλιτέχνες που επαναλαμβάνονται, αλλά ενδόμυχα ξέρουν ότι θα πουλούσαν τη ψυχή τους στο διάβολο για να μπορούσαν να δημιουργήσουν μία από τις πολλές "επαναλήψεις" που γι' αυτές κατηγορούν στους άλλους. Το δισκάκι αυτό από το πρώτο άκουσμα με κέρδισε χωρίς να μου δίνει τίποτα που δεν είχα ακούσει ήδη. Είναι σαν έναν καινούργιο μακό μπλουζάκι που για κάποιο λόγο το φοράς συνέχεια ενώ έχεις δέκα ίδια στο συρτάρι, και παράλληλα λόγω αυτού αγνοείς και το καλοραμμένο σου πουκάμισο που παραπονιέται. "Μα καλά γιατί επιλέγεις αυτό συνέχεια;"
Αυτό θα ρωτούν και πολλά από τα άλμπουμ που είτε είναι χαμηλότερα στη λίστα μου, είτε εκτός αυτής. Η απάντηση είναι απλή. Το άκουγα συνέχεια γιατί μου άρεσε. Πολύ. Και ήταν και αφορμή για να δώσει η μπάντα μια πολύ καλή συναυλία στο Ηρώδειο το καλοκαίρι. Αν δεν είχαν καλεσμένη και την αντιπαθέστατη τη Μόνικα στη συναυλία, παίζει να τους γούσταρα ακόμα περισσότερο και να τους σκεφτόμουν ακόμα και για την πρώτη θέση. Ευτυχώς όμως που έκαναν αυτή την παρασπονδία γιατί γουστάρω πολύ τη μπάντα που θα ψηφίσω πρώτη αύριο.
Υ.Γ. Τι κρίμα που τελειώνει η blogovision αύριο. Πάνω που ξαναθυμήθηκα πως να μπλογκάρω. Να δω, θα το ξαναξεχάσω ή όχι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου