Μπεστ Μιούζικ Οφ Δε Λαστ Γήαρ

Ελάχιστες μέρες μείνανε μέχρι να φύγει και αυτός ο χρόνος. Όλοι έχουμε να σκεφτούμε και καλές και κακές στιγμές που μας συνέβησαν κατά τη διάρκεια του. Δεν έχει νόημα να φιλοσοφήσω αυτή τη στιγμή για το τι περάσαμε το 2011 και το τι περιμένουμε το 2012. Δεν είναι και ο σκοπός αυτής της ανάρτησης εξάλλου. Σήμερα θα μιλήσουμε μόνο για μουσική, και όχι μόνο θα μιλήσουμε αλλά θα δούμε και θα ακούσουμε. Από μουσικής άποψης, το 2011 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για μένα. Κατά τη διάρκεια του, και ειδικά τους έξι τελευταίους μήνες του, άκουσα πολύ μουσική, ανακάλυψα νέες μπάντες, παρακολούθησα αρκετές συναυλίες, έκανα τον dj σε τρία πάρτι κατά τις τελευταίες μέρες της νησιώτικης ζωής μου (φρέσκια κανάτααααααα), έκανα τον ραδιοφωνατζή για μερικές εβδομάδες και, όπως μου αρέσει να κάνω, προσπάθησα να μυήσω σε νέα μουσικά ακούσματα όσους βρίσκονται γύρω μου (ασχέτως αν το θέλουν) και έχουν την τύχη ή την ατυχία να θεωρώ πως έχουν καλό μουσικό γούστο. Τις τελευταίες μέρες μου καρφώθηκε η ιδέα ότι πρέπει να μαζέψω όλα αυτά τα νέα πράγματα που άκουσα το 2011 και κάπως να τα μοιραστώ. Δεν ήθελα απλά να κάνω μια λίστα, γιατί αυτές είτε αγνοούνται είτε είναι κουραστικές στο να μετατραπούν από οπτικό σε ακουστικό ερέθισμα. Η επόμενη ιδέα μου ήταν να ηχογραφήσω μια ραδιοφωνική εκπομπή (που δεν θα έβγαινε "στον αέρα") και να την ανεβάσω κάπου, αλλά για πολλούς λόγους και αυτή η σκέψη απορρίφθηκε. Έτσι αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τον τρόπο που όλο και περισσότεροι ακούνε μουσική στις μέρες μας, τα βιντεάκια του youtube. Στον σύνδεσμο που θα βρείτε παρακάτω, έχω φτιάξει μια λίστα με 30 κομμάτια. Από αυτά τα 29 κυκλοφόρησαν μέσα στο 2011 και το ένα (αυτό των Rodrigo y Gabriela) αν και δεν γράφτηκε φέτος, το έβαλα τιμής ένεκεν στην μπάντα που "ανακάλυψα" αυτή την χρονιά και πέρασα άπειρες ώρες ακούγοντας την. Η σειρά των κομματιών είναι τυχαία. Σίγουρα κάποια μου αρέσουν πολύ περισσότερο από κάποια άλλα, αλλά επειδή δεν ανήκουν όλα στο ίδιο είδος και επειδή το καθένα από αυτά για κάποιο λόγο κέρδισε τη θέση του στη λίστα αυτή δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία να τα ξεχωρίσω. Επίσης οι λόγοι που το καθένα από αυτά τα κομμάτια μπήκαν στη λίστα είναι τελείως διαφορετικοί. Κάποια από αυτά απλά είναι μεμονωμένα κομμάτια που απλά μου άρεσαν χωρίς όμως να με κάνουν να θέλω να ψάξω περισσότερες λεπτομέρειες για τον δίσκο που προέρχονται, κάποια είναι καλά σε αντίθεση με τον δίσκο που βρίσκονται που είναι μέτριος, κάποια είναι μέρη εξαιρετικών δίσκων και αδικούνται όταν ακούγονται μόνα τους και όχι παρέα με τα υπόλοιπα της παρέας τους. Τώρα το κάθε ένα από αυτά τα κομμάτια της λίστας μου σε ποια κατηγορία ανήκει είτε πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας, είτε να με ρωτήσετε αν σας ενδιαφέρει να ακούσετε το τι έχω να πω.

Τα κομμάτια μπορείτε να τα ακούσετε πατώντας εδώ

Καλή ακρόαση.

Υ.Γ. Τα τραγούδια της λίστας έγιναν 31 (πως είχα καταφέρει να ξεχάσω τους mogwai;) και μια και η σειρά των κομματιών είναι τυχαία, θα την αλλάζω που και που για να μην αδικώ αυτά που βρίσκονται προς το τέλος της.

Εναλλακτική πραγματικότητα, σχολική καθημερινότητα και explosions in the sky

Τι τίτλος ανάρτησης είναι αυτός οεο; Λέτε να το χάνω σιγά σιγά; Θα δείξει...

Το κομμάτι της εναλλακτικής πραγματικότητας οφείλεται σε δύο ταινίες που είδα πρόσφατα (μία προχθές και μία σήμερα) και θέλω να σχολιάσω. Το κομμάτι της σχολικής καθημερινότητας βασίζεται στο ότι σήμερα κάποια πιτσιρίκια κατάφεραν να με φέρουν τόσο εκτός εαυτού που αφενός έγινα γραφικός και τους έδωσα υλικό για σχολιασμό, αφετέρου με ώθησαν στο να χωθώ στην εναλλακτική πραγματικότητα σήμερα για να διώξω και αυτή αλλά και κάθε άλλη άσχημη σκέψη από το μυαλό μου. Και οι explosions in the sky είναι απλά μία μπαντάρα που τους ακούω αυτή τη στιγμή και έχουν δώσει κομμάτια τους και στις 2 ταινίες που θα σας αναφέρω.

Οι περισσότερες αθλητικές ταινίες έχουν ακριβώς το ίδιο σενάριο. Ένας προπονητής προσπαθεί να φτιάξει μια ομάδα αποτυχημένων, μέσα σε αυτούς θα υπάρχει κάποιο "αστέρι" με θέματα συμπεριφοράς, ο προπονητής θα τσακωθεί με το αστέρι αλλά η ομάδα αρχικά θα επιβιώσει (για να περάσει και το μήνυμα της ομαδικότητας...), και στον τελευταίο αγώνα το αστέρι θα γυρίσει μετανιωμένο ώστε να κερδίσει η ομάδα στο τελευταίο δέκατο του τελευταίου δεπτερολέπτου τον σημαντικό αγώνα για να πέσουν οι συγκινητικοί τίτλοι τέλους και να τελειώσει το παραμύθι. 

Όσοι ασχολούμαστε, έστω και ως παρατηρητές, με τον αθλητισμό, ξέρουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει.  Όσοι είμαστε συγχρόνως και σινεφίλ, θέλουμε να βλέπουμε κάποιες αθλητικές ιστορίες που μπορεί να έχουν φτιαχτεί με τρόπο ώστε να μας συγκινήσουν, αλλά όχι με τέτοιο που να προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Και πολλές φορές, τέτοιες ιστορίες βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα.

Όπως το moneyball που είδα σε κινηματογράφο προχθές

Η συγκεκριμένη ταινία, περιγράφει την ιστορία ενός μάνατζερ μιας ομάδας μπέιζμπολ που επειδή δεν είχε τα χρήματα να ανταγωνιστεί τις πλουσιότερες ομάδες, προσπάθησε μέσω της τεχνολογίας να οργανώσει από την αρχή το πως στήνεται μία ομάδα. Ο Μπραντ Πιτ παίζει εξαιρετικά, η ιστορία είναι αληθινή και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον (τουλάχιστο για τους φίλους του αθλητισμού γενικότερα), και κάποια στιγμή ακούγεται και ένα κομμάτι των explosions in the sky.

Φυσικά επειδή είμαι προβλέψιμος σε κάτι τέτοιες αντιδράσεις, επειδή μου άρεσε η ταινία, άρχισα να ακούω χτες στο σπίτι την δισκογραφία της μπάντας, όπου εκεί ανακάλυψα ότι έχουν γράψει το soundtrack για μια άλλη αθλητική ταινία του 2004, που βασίζεται πάλι σε αληθινά γεγονότα και λέγεται "Friday Night Lights"

Αυτή την είδα λίγη ώρα πριν, και όπως καταλαβαίνετε μου άρεσε πολύ και σας την προτείνω όχι μόνο για το εξαιρετικό soundtrack, αλλά και επειδή είναι μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία με αξιοπρεπέστατο σενάριο που περιγράφει όχι μόνο τα συναισθήματα του αγώνα, αλλά και το τι σημαίνει για μια επαρχιακή πόλη το παιχνίδι αυτό και το πως επηρεάζει τους κατοίκους της.

Και μια και ανέφερα  τόσο τους explosions in the sky (ούτε διαφημιστής τους να ήμουν...) ας βάλω και ένα βιντεάκι με ένα κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο τους.

Το κομμάτι λέγεται "human qualities" και ακούγοντας το γαληνεύω και σκέφτομαι τα χαρίσματα που εκτιμώ στους ανθρώπους και το πως νιώθω όμορφα όταν τα βρίσκω και έχω την χαρά να τα μοιραστώ μαζί τους. Και επειδή για τον καθένα μας αυτά είναι διαφορετικά, και αυτά που θέλω εγώ νομίζω πως είναι όλο και πιο δυσεύρετα ή τα ψάχνω έμμεσα μέσω της εναλλακτικής πραγματικότητας ή προσπαθώ να ξεχάσω την απαισιόδοξη και πολλές φορές κυνική λογική μου και απλά να συνεχίσω να κάνω υπομονή μέχρι να τα βρω. Το άσχημο είναι ότι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που δεν τα θεωρώ ανθρώπινα και κάθε άλλο παρά με γαληνεύουν, αυξάνονται όλο και περισσότερο κάνοντας δυσκολότερο το οποιοδήποτε έργο μου. Είτε αυτό είναι επαγγελματικό, είτε παιδαγωγικό, είτε προσωπικό είτε κοινωνικό. Αλλά δεν έχει νόημα η γκρίνια. Πάντα έτσι ήταν η κατάσταση και πάντα έτσι θα είναι.

Καλό όμως είναι να μη ξεχνώ τον τίτλο του ιστολογίου μου και να τον τιμήσω, σχολιάζοντας μία από αυτές τις παράξενες ειδήσεις που τόσο μου αρέσει να ψαρεύω.

Διάβασα εδώ πως ένας μουσουλμάνος κληρικός στο Νέο Δελχί, απαγόρευσε στις γυναίκες ακόμα και να πλησιάζουν φρούτα και λαχανικά που μπορεί να θυμίσουν φαλλό (όπως οι μπανάνες και τα αγγούρια)! Πρότεινε πως αν θέλουν να ψωνίσουν τέτοια τρόφιμα (του σατανά...) να βάλουν κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο όχι μόνο να τους τα ψωνίζει, αλλά να τους τα κόβει και να τους τα σερβίρει όταν τα τρώνε. Κοίτα να δεις που άθελα του ο παπάς βγήκε και φεμινιστής. Στο στόμα θα αναγκάζονται να τις ταΐζουν τις γυναίκες οι άντρες τους τα κολοκυθάκια και τα καροτάκια για να μη τους καταραστεί ο παππάς και τους πάρει ο διάολος...

Αυτά για σήμερα και καλό μας ύπνο...

Σκόρπιες σκέψεις

• Τον τελευταίο καιρό έχω αποκτήσει μια αλλεργία για οποιαδήποτε πολιτική ανάλυση. Μάλλον δεν είναι αλλεργία, είναι μηχανισμός άμυνας για την διατήρηση της ψυχικής μου υγείας. Υπάρχουν πράγματα που έχουν γίνει που με ενοχλούν αφάνταστα, αλλά προτιμώ να μη τα σκέφτομαι. Υπάρχουν άνθρωποι που αρθρώνουν πολιτικό λόγο που αρνούμαι να τους ακούσω γιατί αν το κάνω θα πρέπει να αντιδράσω άσχημα. Υπάρχουν άλλοι που αν και αναγνωρίζω τις καλές τους προθέσεις, αν συζητήσω σοβαρά μαζί τους θα οδηγηθώ είτε σε μια αναίτια διαφωνία, είτε θα αναγκαστούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση "και τώρα τι γίνεται;"  με την απάντηση "δεν έχω ιδέα". Και τέλος υπάρχουν και κάποιοι που ενώ συμφωνώ μαζί τους θεωρητικά στο  "τι πρέπει να γίνει", όλες οι αισθήσεις μου, μου λένε πως αυτό θα γίνει μόνο όταν ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού, ως δια μαγείας, θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από ένα άλλο, που όμως δεν θα είχε επιτρέψει ώστε να είχαν συμβεί (έστω κατά ένα ποσοστό) αυτά που έχουν ήδη συμβεί. Και όταν από μακρυά βλέπω τους άλλους να συζητούν, επιβεβαιώνεται το στερεότυπο της φωτογραφίας που έχω ανεβάσει παραπάνω.
• Ίσως τα παραπάνω τα έγραψα για να βρω μια δικαιολογία γιατί, για άλλη μια φορά και ίσως και σε αντίθεση με αυτά που έχω πει στο παρελθόν, ασχολούμαι απόλυτα με τον μικρόκοσμο μου και όχι με τον κόσμο γενικότερα. Με ενδιαφέρει το τι τεχνάσματα θα βρω για να μη μου σπάσουν τα νεύρα σε 1-2 ζόρικα τμήματα του σχολείου μου. Με ενδιαφέρει το πως θα καταφέρω να μάθω 1-2 πράγματα σε παιδιά που πραγματικά το θέλουν. Με ενδιαφέρει το πως θα καταφέρω να σπαταλήσω τον χρόνο μου έτσι όπως ακριβώς θέλω (για όσο ακόμα μπορώ). Με ενδιαφέρει το πως θα προλάβω το τρένο το πρωί, ενώ το ξύπνημα γίνεται κάθε μέρα και δυσκολότερο. Με ενδιαφέρει το αν θα συνεχίσω να ανακαλύπτω καλές μουσικές (στο τζάμπα μέσω ίντερνετ) και το αν θα συνεχίσω να πηγαίνω σε συναυλίες (για όσο μου το επιτρέπει ο μισθός μου). Με ενδιαφέρει το αν, αυτοί οι λίγοι για τους οποίους ενδιαφέρομαι πραγματικά, είναι καλά και μπορώ να τους βλέπω. Με ενδιαφέρει για το αν καταφέρω να αυξήσω αυτούς τους λίγους ανθρώπους κατά έναν. Με ενδιαφέρει για το αν θα κερδίσει η ομάδα μου την Κυριακή. Με ενδιαφέρει για το αν θα καταφέρω ποτέ να τελειώσω τις δυο ιστοριούλες που γράφω. Με ενδιαφέρουν τα μικρά πράγματα γιατί ίσως έχω την τύχη του να μπορώ να ασχολούμαι (ακόμα) με αυτά.
• Μάλλον όταν αποφασίσω να φτιάξω νέο ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ σε pdf, θα πρέπει ή να κάνω αρκετές αλλαγές ή να προσπαθήσω να φτιάξω κάτι πολύ καλύτερο γιατί το τελευταίο τεύχος δεν το έχετε τιμήσει καθόλου.
• Είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικάνοι (της ΗΠΑ, όχι της ηπείρου). Διάβασα εδώ πως κάποιοι στο δίκτυο fox έκαναν σχόλια πως το muppet show προπαγανδίζει κατά του καπιταλισμού. Εγώ θυμάμαι δυο γέρους να γκρινιάζουν, κάτι γουρούνια στο διάστημα και έναν Σουηδό μάγειρα που έλεγε κάτι ακατάληπτα. Αν αυτό ήταν σενάριο Παπαρήγας πάω πάσο...
• Σύμφωνα με το άρθρο που διάβασα εδώ, καλύτερο σεξ κάνουν οι άθεοι από τους θρησκόληπτους. Το άρθρο όμως είναι ελλιπές. Επειδή έχουμε ανεξιθρησκία (και ας τσαντίζει αυτό τα νέα καμάρια που έχουν αποκτήσει κυβερνητικές θέσεις), τι έχουμε να πούμε για αυτές τις θρησκείες που έχουν τελετές με όργια; Κακοπερνάνε εκεί οι πιστοί; Και επίσης τι έχουμε να πούμε γι' αυτούς τους άθεους που δεν βρίσκουν σύντροφο σε σχέση με όλους τους παντρεμένους που το παίζουν θρήσκοι αλλά ξενοπηδάνε; Για να μη το τραβήξω πολύ το θέμα και μιλήσω για παπάδες, παπαδοπαίδια και μοναστήρια και πέσει φωτιά να με κάψει... 
• Πείτε μου πόσοι από εσάς έχετε χρησιμοποιήσει site δημόσιας υπηρεσίας και έχετε εξυπηρετηθεί από αυτό. Και αν τύχει να το έχετε κάνει σκεφτείτε το πόσο πιο εύκολα έχετε χρησιμοποιήσει διάφορα site ξένων εταιρειών ή υπηρεσιών. Χρειάζεται να σας πω το πόσο έχουν στοιχίσει τα ελληνικά και πόσο τα άλλα; Αν είστε περίεργοι ρίξτε μια ματιά εδώ.
• Μάλλον είναι ώρα να πάω για ύπνο γιατί ψήνομαι να σας πω "μαργαριτάρια" μαθητών και αυτό είναι αντιπαιδαγωγικό... Καλό τέτοιο σε όλους μας.

Εν Αθηναις βιος: Μουσικά Χαράτσια

Εν Αθηναις βιος: Μουσικά Χαράτσια: Παρακάτω παραθέτω αυτούσιο το γράμμα που έστειλα σήμερα (22/11) στην Ελληνική Θεαμάτων που έχει το θράσος να ζητάει για τη συναυλία του P...

Νέο τεύχος ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ σε pdf

Έτοιμο και το φρέσκο τεύχος του ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ. Πατήσαμε τα 74 και ακόμα να πάρουμε σύνταξη.
Το κατεβάζετε από τον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.mediafire.com/?7dzfi77pflri766
Καλό τέτοιο σε όλους

Ψυχραιμία παιδιά...

Χάλια, χάλια, χάλια, σκατά, σκατά, σκατά, γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια, αμάν Παναγία μου, αμάν Παναγία μου, αμάν Παναγία μου, τι θα απογίνουμε, τι θα απογίνουμε, τι θα απογίνουμε, ντου, ντου, ντου, προδότες, προδότες, προδότες, ξύλο, ξύλο, ξύλο, λόγια, λόγια, λόγια, κατάθλιψη, κατάθλιψη, κατάθλιψη.

Τα γράφω όλα τρεις φορές γιατί όταν ανοίγω τα μάτια και τα αυτιά μου, σαν να τα ακούω και να τα βλέπω όλα τα παραπάνω (και πολλά άλλα ακόμα) κλωνοποιημένα. Παντού μία απουσία ψυχραιμίας οργάνωσης και λογικής.

"Να οργανωθούμε παιδιά, για να δούμε τι θα κάνουμε" είχα πει χρόνια πριν στην φοιτητοπαρέα μου όταν προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπο να μπούμε τσάμπα σε μια συναυλία.

"Αν μπορούσαμε να οργανωθούμε, θα κάναμε επανάσταση, δεν θα βλέπαμε απλά μια συναυλία" μου απάντησε ένας φίλος. 

Είναι πράγματι άσχημη η κατάσταση που ζούμε, από πολλές απόψεις. Αλλά πως το διαχειριζόμαστε; Σκεφτόμαστε καθόλου το πως βρεθήκαμε ως εδώ και το τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε ή σαν κακομαθημένα παιδιά κρατάμε την αναπνοή μας μέχρι να γίνουμε μπλε περιμένοντας να λυθούν όλα τα προβλήματα μας και να επιστρέψουμε στην πρότερη κατάσταση;

ΣΙΓΟΥΡΑ κάποιοι μας δούλεψαν, ΣΙΓΟΥΡΑ η κυβέρνηση κάνει τουλάχιστο χάλια τη δουλειά που έχει να κάνει, ΣΙΓΟΥΡΑ υπάρχει αδικία στο πως κάποιοι πληρώνουν πιο βαριά την κρίση από κάποιους άλλους, αλλά όλα αυτά έγιναν τώρα για πρώτη φορά; Αυτοί που είναι τώρα πάνω πρώτη φορά κυβερνούν; Όλα όσα γίνονταν γύρω μας τόσα χρόνια γιατί δεν μας ενοχλούσαν τόσο;

Κάναμε ο καθένας μας το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε πριν αρχίσουμε να πετάμε γιαούρτια; Δεν λέω να μην αντιδράσουμε. Δεν λέω χριστιανικές πίπες του στυλ "ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω". Αλλά ακόμα και αυτός που πετά το γιαούρτι στο βουλευτή σκέφτηκε ποτέ το πως αυτός βρέθηκε εκεί; Η μήπως τόσο καιρό που τον βόλευε (με τον α ή β τρόπο) δεν τον ενοχλούσαν και τόσο τα (πραγματικά προκλητικά) προνόμια του και τώρα τον οργίζουν;

Το έχω ξαναγράψει αυτό, αλλά νομίζω πως ταιριάζει στην περίπτωση. Πριν λίγους μήνες στη Νίσυρο, ένας δάσκαλος με είχε ρωτήσει "αν εσύ ήσουν πρωθυπουργός τι θα έκανες για να βγαίναμε από την κρίση;" και του είχα απαντήσει "δεν έχω ιδέα, εγώ χημικός είμαι και αυτό που θέλω είναι να κάνω καλά τη δουλειά μου". Υπάρχει ένας βομβαρδισμός από αναλύσεις, κόντρα αναλύσεις, γνώμες, αντιδικίες, θεωρίες, που αν θες να ενημερωθείς σφαιρικά για το τι γίνεται και το τι σκέφτεται ο κόσμος θα πάθεις ή κατάθλιψη ή παράκρουση. Όλοι αναλύουν, όλοι μιλάνε, όλοι τσακώνονται μη κάνοντας τίποτα άλλο. Δεν λέω να κοιτάμε μόνο τη δουλειά μας και να μην αντιδράμε σε τίποτα, αλλά να κοιτάμε ΠΡΩΤΑ το τι κάνουμε εμείς και μετά να χέσουμε τους άλλους.

"Εγώ έχω κλείσει την τηλεόραση και δεν ακούω καμιά είδηση και βρήκα την υγειά μου" μου είπε ένας φίλος. Πως να τον κατηγορήσω; Αφού δίκιο έχει. Και εγώ που προσπαθώ να ενημερώνομαι γενικά, αποφεύγω να πολυαναλύω κάποια πράγματα για να μη μου στρίψει. Και αν δεν είχα πέσει στην μαρμίτα της χαράς επειδή γύρισα στην πόλη μου θα μου είχε στρίψει ήδη.

Στον κόσμο γύρω μου πάντως,  υπάρχει απίστευτο στρίψιμο βίδας που αυξάνεται ασταμάτητα. Πάντα θεωρούσα τους γύρω μου τρελούς (ίσως επειδή εγώ είμαι μάλλον) αλλά πλέον το πράγμα έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Το βλέπω από το πως φέρονται, από το πως μιλούν, από το πως οδηγούν. Τις προάλλες στο λεωφορείο πλακώθηκαν δύο παππούδες επειδή ο ένας πέταξε ένα σκουπίδι από το παράθυρο και ο άλλος του είπε ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Προχτές καθώς ήμουν ακινητοποιημένος στο αυτοκίνητο σε ένα φανάρι με προσπέρασε ένας τύπος με μηχανάκι που έστελνε μήνυμα στο κινητό του οδηγώντας (!), πήγε να πέσει σε ένα αυτοκίνητο και έβρισε και έναν περαστικό επειδή θεώρησε πως τον κοιτούσε παράξενα. Στο βενζινάδικο της γειτονιάς ένας άρχισε να βρίζει και να ωρύεται επειδή ο υπάλληλος αρνήθηκε να του βάλει βενζίνη χωρίς να πληρώσει. 

Πετάγομαι από το ένα θέμα στο άλλο, αλλά έτσι μου βγαίνει σήμερα. Η συντριπτική πλειοψηφία των γύρω μας, και σαν άτομα και σαν επαγγελματικές ομάδες, έχουν χάσει κάποια προνόμια τους και δίκαια αντιδρούν. Αλλά αυτή η υστερία για να μην χάσει κανείς μας τίποτα δεν αντέχεται, και αν πας να πεις και μια διαφορετική άποψη κινδυνεύεις να φας και ξύλο. Θα μιλήσω για τον κλάδο μου μόνο που αντικειμενικά δεν είναι και ο πιο καλοπληρωμένος. Θεωρώ μεγάλο εμπαιγμό αυτό που έγινε με το ενιαίο μισθολόγιο και τους καθηγητές. Ό,τι δηλαδή μας είχαν πει ρητά ότι μέσω αυτού θα εξομαλυνθούν οι αδικίες μισθοδοσίας του δημόσιου τομέα, και ότι θα ευνοηθούν οι χαμηλόμισθοι και μετά είδαμε το ότι αυτό που πραγματικά θα παίρνουμε είναι ψίχουλα. Αλλά αν πω δημόσια ότι αντικειμενικά σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα δουλεύουμε λίγες ώρες και θα μπορούσαμε να δουλέψουμε κάποιες παραπάνω αν είναι να διατηρήσουμε έναν αξιοπρεπή μισθό θα πέσουν να με φάνε.

Είναι άσχημα τα πράγματα, δεν υπάρχει αισιοδοξία, δεν θα υπάρχει πλούτος για πολλά χρόνια ακόμα (τουλάχιστο για τους περισσότερους) αλλά αν είναι να μην έχει κανείς διάθεση για ζωή και για καμία προσπάθεια αλλαγής ας αρχίσει τις μαζικές αυτοκτονίες να μειωθεί και ο υπερπληθυσμός παράλληλα.  Ας δούμε πως μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τα πλεονεκτήματα του τόπου μας (ανάπτυξη αγροτικής παραγωγής, εναλλακτικών μορφών ενέργειας, τουρισμού) χωρίς να περιμένουμε τον κάθε πρίγκηπα με τα φράγκα του να μας σώσει. Και όσο ζοριζόμαστε οικονομικά και δεν υπάρχουν περιθώρια για σπατάλες, ας σκεφτούμε ότι δεν χρειάζονται λεφτά για να περάσει κανείς καλά. Δεν χρειάζεται να σας πω πως, ξέρετε.

Δεν θα σας πρήξω άλλο, αρκετά ταλαιπώρησα το πληκτρολόγιο για σήμερα. Στην επόμενη ανάρτηση μου θα σας έχω έτοιμο νέο τεύχος ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ για να γελάσουμε και λιγάκι.

Καληνύχτα και καλή τύχη...

Νέο τεύχος ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ σε pdf

Κοίτα να δεις κάτι πράγματα....

Ξεσκουριάσαμε και ετοιμάσαμε νέο τεύχος ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ...

Μπορείτε να το κατεβάσετε από τον παρακάτω σύνδεσμο

http://www.mediafire.com/file/tx51ag0nm7mq7ky/73.pdf

Επίσης σας ενημερώνουμε πως αν ενδιαφέρεστε μπορείτε να ακούσετε, κάθε Πέμπτη 10 με 12, τη μουσική μας εκπομπή, που μεταδίδεται  από το ιντερνετικό ραδιόφωνο των οπαδών της Προοδευτικής

http://edifop.listen2myradio.com/

Μουσικός αχταρμάς

Μπορεί η χρεωκοπία να είναι θέμα χρόνου. Μπορεί η μαυρίλα να είναι παντού γύρω μας.Μπορεί τα σχολεία να μη προσφέρουν καμιά ενδιαφέρουσα ασχολία. Μπορεί να θέλουμε ψυχοφάρμακα κάθε φορά που βλέπουμε ειδήσεις. Μπορεί να έχουμε χάσει το μέτρημα με το πόσες "έκτακτες εισφορές" θα πληρώσουμε. Μπορεί το σοκ των αλλαγών γύρω μας να έχει οδηγήσει στην απάθεια. Μπορεί η νέα μόδα να λέγεται αμάθεια. Μπορεί κανείς να μη θέλει να κάνει καμία προσπάθεια. Μπορεί ο επόμενος λογαριασμός της ΔΕΗ να προκαλέσει μαζικές καρδιακές προσβολές. Μπορεί σε λίγο καιρό να πρέπει να απολογείσαι αν συνεχίζεις να έχεις δουλειά. Μπορεί να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας...

Αλλά θα τα αφήσουμε όλα αυτά να μας ρίξουν; Θα γίνουμε σαν όλους που γκρινιάζουν όλη μέρα και όλη νύχτα; Όχι φυσικά! Έχουμε πολλά πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουμε.

Για να το πετύχουμε όμως αυτό, χρειαζόμαστε βοήθεια. Θέλουμε καλή μουσική που θα μας ταξιδέψει, θα μας μαγέψει. Χρειαζόμαστε και έναν τύπο στο μικρόφωνο που θα κάνει τουλάχιστο 4 σαρδάμ στο μισάωρο για να γελάμε μαζί του.

Γι' αυτό, άμα θέλουτε, συνδεθείτε στο ιντερνετικό ραδιόφωνο των οπαδών της Προοδευτικής, την Πέμπτη 29-9-2011 10 με 12 το βράδυ και κάντε μας παρέα. Και αν δούμε ανταπόκριση, το καθιερώνουμε σε εβδομαδιαία βάση, ίδια μέρα και ώρα.

Για να μας ακούσετε πατήστε έναν από τους παρακάτω συνδέσμους

http://edifop.listen2myradio.com

http://edifop.listen2mymusic.com

http://edifop.radiostream321.com

http://edifop.listen2myshow.com

http://edifop.radio12345.com

http://edifop.radiostream123.com

Και καλό κουράγιο!

Σκόρπιες σκέψεις

(σκίτσο του Γ. Καλαϊτζή)

• Δεν ξέρω τι λέτε για το μπάχαλο που έχει γίνει με τα βιβλία στα σχολεία, αλλά λόγω αυτού είδα, για πρώτη φορά, να τσακώνονται μαθητές για το ποιος θα πάρει το τελευταίο κομμάτι. Μάλλον ήταν σχέδιο για την αύξηση της εκτίμησης των σχολικών βιβλίων από τους μαθητές. Κανείς δεν τολμάει να τα σκίσει τώρα. Για κάψιμο ούτε κουβέντα, αν και δεν ξέρω τι θα γίνει όταν πιάσουν τα πρώτα κρύα και ανακοινωθεί η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης. 
• Σύμφωνα με δημοσίευμα της Washigton Post προς το τέλος της εβδομάδας, ένας δορυφόρος της NASA, μεγέθους ενός σχολικού λεωφορείου, θα προσκρούσει κάπου στη γη χωρίς να ξέρουν που. Αν πέσει στον Ελλαδικό χώρο θα στείλουν στη NASA τον λογαριασμό για τα διόδια; Αν έχει τίποτα βιβλία μέσα λέτε να γίνει επιχείρηση διάσωσης; Αν πέσει σε οικόπεδο και ανοίξει τρύπα, θα φορολογήσουν τον ιδιοκτήτη του για αυθαίρετο υπόγειο κτίσμα; Αν πέσει στη μαύρη τρύπα του ελληνικού δημοσίου χρέους τι θα γίνει; Μήπως έτσι θα βγούμε από την κρίση; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να περιφέρουμε τη μαύρη τρύπα μας ως παγκόσμια χωματερή για να βγάλουμε τα προς το ζην; Μήπως το παράχεσα;
• Δόξα και τιμή στον κύριο που καθόταν φάτσα μου στο τρένο και είχε ένα από τα καλύτερα καραφλάζ που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Η πινελιά της τσατσαρούλας στην τσέπη του πουκαμίσου του ήταν όλα τα λεφτά. 
• "Για το χρέος της Ελλάδας φταίει η ξεκαυλωτήρα η Μέρκελ" σύμφωνα με τον κυρ-Βασίλη τον φιδέμπορα. Όλη την ανάλυση του μπορείτε να την ακούσετε ΕΔΩ.
• Σύμφωνα με τη Victoria Hislop, συγγραφέα του μυθιστορήματος που λειτούργησε ως ο μεγαλύτερος χορηγός χαρτομάντιλων της προηγούμενης τηλεοπτικής σαιζόν "οι Έλληνες μπορούν να ορθοποδήσουν, αλλά πρέπει πρώτα να το πιστέψουν". Για μένα απλά χρειάζεται να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στα παλιά, και απλά να κάνουμε ότι χρειάζεται για να σταματήσουμε τη βούτα. Με πίστες και "έχει ο Θεός" δεν γίνεται τίποτα, πράξεις χρειάζονται. Και κάτι άλλο. Γιατί έχουμε τέτοια πρεμούρα να ρωτάμε τον οποιοδήποτε για το τι χρειάζεται να κάνουμε; 
• Είναι τόσο δύσκολο να γίνουν κάποιες κινήσεις κοινής λογικής για τη ρημάδα την έξοδο από την κρίση; Είμαι τόσο παράλογος που θέλω να δω: μείωση των εξοπλιστικών δαπανών, καταγραφή και φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, "πόθεν έσχες" πολιτικών προσώπων που αύξησαν απότομα την περιουσία τους και αυστηρή φορολόγηση τους, δίκαιο φορολογικό σύστημα, αλλά αυστηρή εφαρμογή του προς πάντες, άρση του νόμου περί ανευθυνότητας υπουργών, δίκαιη μισθοδοσία δημοσίων υπαλλήλων ανάλογα με τα προσόντα και την προσφορά τους, σχέδιο ανάπτυξης της οικονομίας μέσω της στροφής στην παραγωγή άρα και την αύξηση των εξαγωγών κτλ. Και όταν τα κάνουμε αυτά και γεμίσουμε λίγο τα ταμεία, μπορούμε πάλι να τσακωθούμε για τις πολιτικές μας θέσεις και τους χρωματισμούς μας. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα οι πολιτικές φανφάρες και οι αερολογίες.
• Κλείνω με κάτι αισιόδοξο. Τα μετεωρολογικά δελτία λένε ότι από αύριο θα σταματήσει η ζέστη και θα πέσουν και οι πρώτες βροχούλες. Επιτέλους! Άντε να βραχούν λιγάκι τα τσιμέντα να φύγει η κάψα τους και να σταματήσω και εγώ να κυκλοφορώ μονίμως σταμπαρισμένος από τον ιδρώτα...

Πήραμε μπρος...

Μπορεί ακόμα, ειδικά τα μεσημέρια, να κάνει αρκετή ζέστη ώστε ο εγκέφαλος  μου να θέλει να πέσει στην κατάσταση της προηγούμενης ανάρτησης, αλλά ευτυχώς υπάρχει το αυτόματο χεράκι που πατά το κουμπί της έναρξης και μπαίνω πάλι σε ρυθμό. Δεν με παίρνει εξάλλου να κάνω και κάτι άλλο. Οι διακοπές τελείωσαν, το σχολείο άνοιξε (παρά τα προβλήματα που έχει), και η επιχείρηση "ξεσκούριασμα και επαναφορά στους ρυθμούς της πόλης", έχει μπει σε καλό δρόμο. Μπορεί η δουλειά μου να μην είναι και η πιο σκληρή στον κόσμο αλλά σε σύγκριση με τη χαλαρότητα της νησιωτικής ζωής απέχει αρκετά. Δεν είναι μόνο η διαφορά στον χρόνο μετακίνησης καθημερινά που αυξήθηκε στο από τα δυό δεκάλεπτα στα δυο ενενηντάλεπτα, ούτε η αύξηση των απαιτήσεων του νέου σχολείου μου σε σχέση με το προηγούμενο, αλλά και η διαφορά στη ψυχολογία των πάντων γύρω μου που κάνουν αρκετά διαφορετική τη ζωή μου πλέον. Δεν γκρινιάζω, κάθε άλλο. Ήταν κάτι που επέλεξα, και μου αρέσει χωρίς να παραβλέπω τα προβλήματα που υπάρχουν. Γιατί όπως συζητούσα και με άτομα που ζούσαν στην πόλη και επέλεξαν συνειδητά να ζήσουν στη Νίσυρο, επιλέγοντας τον τόπο που μένεις επιλέγεις τα προβλήματα που έχεις διάθεση να αντιμετωπίσεις. Και προσωπικά, πάντα, μιλώντας παίρνω μεγάλη δύναμη όταν μπορώ να διαθέσω τον ελεύθερο μου χρόνο όπως ακριβώς θέλω και όχι να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο και να μη ξέρω τι να τον κάνω. Το ότι κατάφερα από τη στιγμή που γύρισα από τις διακοπές μου να πάω σε 4 εξαιρετικές συναυλίες (Pulp, Σ.Μάλαμας, Dub Inc. και Θ.Παπακωνσταντίνου), να δω μια κλασική ταινία στο θερινό της γειτονιάς πίνοντας μπύρες με έναν φίλο, να δω δυο φιλικά της ΠΡΟΟ, να χαζέψω με τις ώρες και να ψωνίσω βιβλία από τα μαγαζιά του κέντρου, να κάνω μερικές καλές καταναλώσεις αλκοόλ με φίλους (χωρίς να σκέφτομαι το ποιος με βλέπει και ακούει) και να μπορώ να χαζεύω την εκάστοτε ωραία παρουσία γύρω μου (χωρίς να σκέφτομαι πιανού αδερφή, γυναίκα, κόρη, μπατζανάκης κτλ. είναι) μου φτάνει για να αντιμετωπίσω όποια αντιξοότητα υπάρχει και στην καθημερινότητα της πόλης και στην λειτουργία του σχολείου που δουλεύω. Και όταν κάποια στιγμή θα αρχίσω πάλι να γκρινιάζω για όλους και για όλα, θα έχετε το δικαίωμα όλοι εσείς που με ξέρετε είτε διαδικτυακά είτε προσωπικά να μου πείτε "άντε γαμήσου" χωρίς να μπορώ να αντικρούσω αυτή σας την έκφραση με κανένα επιχείρημα. Ας περάσω όμως στις κλασικές μου "σκόρπιες σκέψεις".

• Έχω πάθει μουσική εξάρτηση από το κιθαριστικό δίδυμο "Rodrigo y Gabriela". Δεν χορταίνω να τους ακούω και να τους βλέπω στα γιουτιούμπια να κάνουν τις κιθάρες τους να λένε "μπιραλάχ" κάνοντας το να φαίνεται εύκολο. Είναι πολύ τυχεροί όσοι θα τους είδαν στην ζωντανή τους εμφάνιση στην Αθήνα κάνα-δυο χρόνια πριν. Για να τους δείτε και να τους ακούσετε πατήστε ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ.
• Άρχισα μετά από πολυυυυυ καιρό να ετοιμάζω τεύχος του ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ σε pdf. Το πότε θα το τελειώσω η νεκροψία θα το δείξει.
• Το φωτοτυπικό στο σχολείο μου δικαιούται επίδομα υπερωρίας και ανθυγιεινής εργασίας; Και τι θα γίνει όταν αυτό θα αποφασίσει να πει "οι φωτοτυπίες για μένα είναι μια τελειωμένη υπόθεση" και κατέβει σε μόνιμη απεργία;
• Τι είναι πιο απίθανο, να βρει κάποιος τρόπο να διορθωθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας ή να προβλέψει  ποιες ομάδες θα πάρουν μέρος σε κάθε κατηγορία των εθνικών ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων;
• Πόσο χαρούμενος πρέπει να νιώθω, που το αισιόδοξο σενάριο είναι ο μισθός μου του Οκτωβρίου να είναι μειωμένος κατά 200 ευρώ τουλάχιστο; Μήπως θα πρέπει να ντρέπομαι που πληρώνομαι ακόμα ενώ στην οικογένεια μου υπάρχει και άλλος εργαζόμενος;
• Είναι απίστευτο το τι δικαιολογίες ακούω κάθε μέρα από ανθρώπους που δεν έχουν πληρώσει το εισιτήριο τους στον προαστιακό και καθημερινά κλαίγονται για να γλιτώσουν την πληρωμή εκμεταλλευόμενοι την διαλλακτικότητα των ελεγκτών (που δεν τους έχω δει να κόβουν ούτε ένα πρόστιμο) και μετά είναι μέσα στα χαμόγελα για το κατόρθωμα τους. 
• Δόξα και τιμή στα δύο πρεζάκια στο τρένο τις προάλλες που διαφωνούσαν για το ποια χάπια κάνουν καλύτερο κεφάλι, τα στρογγυλά ή τα εξάγωνα. Διότι το σχήμα παίζει ρόλο!
• Πόσο, μα πόσο με έκανε να γελάσω η φάρσα που έκανε η "ελληνοφρένεια" στο υπουργείο παιδείας σήμερα; (την ακούτε πατώντας ΕΔΩ)
• Τι έπρεπε να πω στον μεταξεταστέο μαθητή που όταν του έδωσα τα θέματα τον ρώτησα "θυμάσαι τίποτα από αυτά;" και αυτός μου απάντησε "αν θυμόμουν θα είχα περάσει από τον Ιούνη";

Κλείνοντας στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε όλα τα φιλικά πρόσωπα και τους συναδέλφους από τη Νίσυρο που θα περάσουν άλλη μία (σίγουρα ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις) χρονιά εκεί. 

Εγκέφαλος σε safe mode

Το έχω πει πολλές φορές, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς δεν θα το κάνω ποτέ. Πρέπει να ζήσω σε χώρα με ψυχρότερο κλίμα. Δεν την αντέχω τη ζέστη, μου κλείνει τελείως τον εγκέφαλο με αποτέλεσμα αυτός να εκτελεί μόνο τις βασικές του λειτουργίες. Δεν μπορώ να εκτελέσω διαδικασίες υψηλού, πολλές φορές ακόμα και μέσου, νοητικού επιπέδου σε θερμοκρασίες υψηλότερες των 32 βαθμών Κελσίου. Αν μέσα στο χειμώνα κυκλοφορείς με πουκαμισάκια και κοντομάνικα, ανάβεις το καλοριφέρ μια φορά την εβδομάδα (αν το θυμηθείς), και έχεις χειμωνιάτικα ρούχα (π.χ. παλτό, χοντρό πουλόβερ) που έχεις να τα φορέσεις ίσως και χρόνια επειδή "δεν χρειάστηκε", δεν την βγάζεις καθαρή το καλοκαίρι στην Ελλάδα. 

Πέρασα όλο τον Ιούλιο στην Αθήνα. Έγιναν πολλά πράγματα γύρω μου. Δεν με άγγιξε τίποτα, και ομολογώ πως δεν νιώθω άσχημα γι΄αυτό γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Το μόνο που με απασχόλησε είναι ότι δεν μπορώ να κυκλοφορήσω έξω όσο έχει φως (κάτι σαν βρυκόλακας ένα πράγμα) γιατί θα γίνω παπί στον ιδρώτα, και το τι θα κάνω το βράδυ. Και να μην είχα άδεια, πάλι το ίδιο θα συνέβαινε, απλά θα ίδρωνα περισσότερο το πρωί. Μου μείωσαν τον μισθό κατά 50ε το μήνα, και δεν με ενόχλησε τόσο ώστε να ψάξω ακριβώς το πως και το γιατί, έγινε ο κακός χαμός με τους ταξιτζήδες και δεν έψαξα καν το ποιος έχει το περισσότερο άδικο, απλά χάρηκα τους άδειους δρόμους, προέκυψε το θέμα με το νέο νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια και πέρα από την ανάγνωση μερικών απόψεων σε κάποια βλογ και εφημερίδες δεν κούρασα το μυαλό μου με τα υπέρ και τα κατά του. Αυτά τα κάνω εγώ που λέω πως με ενδιαφέρουν αυτά που γίνονται γύρω μου και πάλι λέω πως θέλω να βοηθήσω (χωρίς να ξέρω πως) στο να αλλάξουν κάποια πράγματα. Φανταστείτε τον κόσμο που δεν ασχολείται με όλα αυτά το πως σκέφτεται το καλοκαίρι. Δεν θα γίνουμε ποτέ "ευρωπαϊκή" οργανωμένη χώρα, γιατί 2 με 3 μήνες το χρόνο, το μυαλό ενός σημαντικότατου ποσοστού του κόσμου είναι "αλλού". Δεν είναι τυχαίο ότι είναι πάγια τακτική των κυβερνήσεων να περνάν τα πιο "δύσκολα" νομοσχέδια στο θερινό τμήμα της βουλής. Το ξέρω ότι δεν λέω τίποτα καινούργιο και απλά επαναλαμβάνω κάτι που έχει ειπωθεί πεντακόσια δισεκατομμύρια φορές στο παρελθόν, αλλά είναι ότι καλύτερο μπορώ να κάνω, όσο σκέφτομαι ότι τέτοια ώρα σε 2 μέρες θα είμαι ξάπλα κάτω από ένα αρμυρίκι σε αγαπημένο μου νησί. Το γιατί τα γράφω αυτά, είναι απλά επειδή μου ήρθε να γράψω κάτι πριν φύγω...

Αλλάζω θέμα. Το έλεγα εγώ σε προηγούμενη ανάρτηση πως το έχουν παραχέσει τα κουνούπια με το θράσος τους φέτος. Το λένε και οι εφημερίδες πλέον. 

Τέλος για να ρίξω το επίπεδο αυτής της ανάρτησης στα τάρταρα θα σας θέσω κάποια ερωτήματα που με βασάνιζαν προχτές το βράδυ κατά τη διάρκεια μπυροποσίας και φιλοσοφικής συζήτησης "επιπέδου", και θα ήθελα να μου απαντηθούν κάποια στιγμή.
1) από που πήραν το όνομα τους τα "γαριδάκια" αφού δεν μοιάζουν καθόλου με μικρές γαρίδες;

2) από που προέκυψε η έννοια του ρήματος "χαλβαδιάζω", αφού όταν χαζεύεις μια ωραία γυναίκα δεν σκέφτεσαι τον χαλβά;

3) γιατί είναι πιο εύκολο να διδάξεις χημεία σε σκύλους παρά να πείσεις τους καπνιστές να μη πετάνε της γόπες τους στην παραλία;

4) γιατί ποτέ δεν βρέχει κάτω από τις γέφυρες;

Καλό σας τέτοιο. Καλά να περνάτε όσοι είστε σε διακοπές, και χαρείτε την άδεια πόλη όσοι παραμένετε εδώ. Και όταν με το καλό πέσει λίγο η θερμοκρασία και πάρει μπρος ο εγκέφαλος τα ξαναλέμε με πιο σοβαρά θέματα.

Κώνωπας ο ασεβής

• Κάποια κουνούπια το έχουν παρακάνει με το θράσος τους. Σε λίγο καιρό θα θέλουν και να μας πηδήξουν (όπως βλέπετε και στην φωτό παραπάνω). Δεν σέβονται τίποτα, ούτε τον ύπνο του κόσμου, ούτε τη δουλειά όλων αυτών των ανθρώπων που παράγουν τα διάφορα εντομοαπωθητικά σκευάσματα. Αν κύριε κουνούπη-μαγκάιβερ μπαίνεις σε κλειστό δωμάτιο που καιγόταν η κλασική παστίλια, και γαζώνεις άνθρωπο που έχει πασαλειφτεί με προκούνουπ (πριν το κουνούπι) ματζούνι με αιθέρια έλαια που διώχνει τους πάντες γύρω του από τη βρώμα, και τον βάζεις να ψάχνει μέσα στην μαύρη νύχτα για άφτερκουνουπ (μετά το κουνούπι) για να μπορέσει να ξανακοιμηθεί, σου αξίζει να δεις τα άντερα σου μαζί με το αίμα που ρούφηξες σε τοιχογραφία.
• Όταν είδα αυτό το βιντεάκι με την απίστευτη γκάφα που κάνει ο κουμπάρος κατά τη διάρκεια ενός γάμου, θυμήθηκα αυτή την είδηση που είχα διαβάσει λίγο καιρό πριν. Στο Βόλο κατά τη διάρκεια ενός γάμου πέθανε ο παπάς, αλλά ο γάμος έγινε κανονικά με αναπληρωματικό που ήρθε λίγες ώρες μετά. Ρε παιδιά, εντάξει είχατε κάνει τόσες ετοιμασίες, αλλά δεν σκεφτήκατε ότι παίζει αυτό να ήταν ένα μήνυμα από τον ύψιστο; Αλλά μάλλον ούτε αυτός δεν θα ήθελε να τα βάλει με τη νύφη αν αναβαλλόταν ο γάμος τελικά.
• Παρά την κάψα του καλοκαιριού με γοργούς ρυθμούς προχωράνε τα σχέδια για την αξιοποίηση της περιουσίας της χώρας. Γι' αυτό και η κυβέρνηση στελεχώνεται με νέα άτομα εξειδικευμένα στον τομέα αυτό, και με αποδεδειγμένη προϋπηρεσία. Ας καλωσορίσουμε λοιπόν, το ζευγάρι Ρουμάνων, αγνώστων λοιπών στοιχείων που νοίκιασαν τις δύο κόρες τους σε πορνόγερο για 40 ευρά. Για λεπτομέρειες, πατήστε εδώ.

• Κοιτάξτε χαρά τα παιδιά στην φωτογραφία από πάνω. Δεν θέλω να πάρω θέση για όλα αυτά τα επιλεκτικά χρεοκοπημένα οικονομικά νέα που μαθαίνω. Το έχω δηλώσει εξάλλου, πως εγώ αυτά τα παράξενα οικονομοτέτοια δεν τα καταλαβαίνω. Απλά μου φαίνεται παράξενο να βλέπεις τους από πάνω τόσο χαρούμενος όταν στους δίπλα μου ακούω ειδήσεις όπως το ότι σε νοσοκομεία κλείνουν τον κλιματισμό στα εργαστήρια για οικονομία, ότι στο υπουργείο πολιτισμού (και φαντάζομαι και σε άλλες υπηρεσίες) ζητούν από τους υπαλλήλους να πληρώσουν από την τσέπη τους το μελάνι για τους εκτυπωτές των γραφείων, ότι σε κάποιες σχολές ζητήθηκε από τα παιδιά να φέρουν κόλλες αναφοράς από το σπίτι τους για να γράψουν εξετάσεις, ότι το τύπωμα των σχολικών βιβλίων έχει καθυστερήσει τόσο που δεν υπάρχει καμία περίπτωση να προλάβουμε τον Σεπτέμβρη να αρχίσουμε μαθήματα με βιβλία, ότι κάθε φορά που θα πάω στο ταχυδρομείο της γειτονιάς θα ακούσω κάποιον να βρίζει τις υπαλλήλους επειδή αυτές φταίνε που έχουν να αντιμετωπίσουν μια τεράστια ουρά από ανυπόμονους νευρόσπαστους πελάτες κτλ. Μακάρι τα χαμόγελα τους να γίνουν κάποια στιγμή μεταδοτικά...
• Όσοι θέλετε να δείτε τον τελικό του Copa America την Κυριακή στις 10 το βράδυ, πατήστε εδώ . Vamos Uruguay! 
• Κυκλοφόρησαν τα εισιτήρια διαρκείας της Προοδευτικής με τιμές που αρχίζουν από 50 ευρώ μόνο. Για πληροφορίες πατήστε εδώ.

Κυριακή μεσημέρι στην πόλη

• Το πρώτο πράγμα που είδα το πρωί όταν πήγαινα στο περίπτερο να πάρω την εφημερίδα μου, ήταν κάποιους γείτονες να μπαίνουν σε ένα αυτοκίνητο φορώντας ρούχα παραλίας. Δεν ζήλεψα καθόλου. Τα τρία μποτιλιαρίσματα που θα φάνε (ένα για να πάνε, ένα στην παραλία, και ένα στο γυρισμό) για μια χλιαρή βουτιά δεν με θέλγουν πλέον καθόλου. Προτιμώ τον ανεμιστήρα μου και τον υπερμεγέθη κρύο καφέ μου. Μάλλον καλόμαθα στο νησί δυο χρόνια, που πήγαινα για μπάνιο με τα πόδια...
• Σε δελτίο ειδήσεων το μεσημέρι, έλεγε πως πως σήμερα είναι πολύ επικίνδυνη μέρα για την εκδήλωση πυρκαγιάς λόγω των καιρικών συνθηκών. Το ρεπορτάζ συμπληρωνόταν με τις ελλιπέστατες αντιπυρικές προετοιμασίες που έχουν γίνει σε όλη την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης. Λίγο μετά διάβασα σε ιστοσελίδα για την εκδήλωση πυρκαγιών στην Βόρεια Εύβοια και στην Κερατέα. Κάψτε ότι προλάβετε για να πέσουν και άλλο οι τιμές στα οικόπεδα. Τα δάση κάνουν κακό στο real estate...
• Κάθε χρονιά που περνάει, παρατηρώ όλο και περισσότερο κάποιες μεταλλάξεις που υφίσταται ο γραπτός λόγος, ειδικά των νέων. Δεν θα μιλήσω για τα ορθογραφικά λάθη (που αυξάνονται με ρυθμούς χρέους), αλλά για κάποιες αντικαταστάσεις που γίνονται όλο και συχνότερα. Αντί του γράμματος "ξ" πλέον υπάρχει το "x" (π.χ. εντάxει), αντί του "και" υπάρχει το "κ", και φυσικά αντί του ";" υπάρχει το "?". Ειδικά το τελευταίο το βλέπω όλο και συχνότερα, ακόμα και από μεγαλύτερους ανθρώπους, ακόμα και σε αρθρογραφίες σε διάφορες ιστοσελίδες και ιστολόγια. Ας θυμηθούμε το σωστό, δεν είναι κόπος. 
• Χτες οδηγώντας παρατήρησα για πολλοστή φορά το ίδιο πράγμα. Αν είσαι σταματημένος σε μια διασταύρωση και περιμένεις να φρενάρει κάποιος για να σε αφήσει να περάσεις, αυτό είναι τόσο πιο απίθανο να συμβεί όσο ακριβότερο είναι το αυτοκίνητο αυτού που έρχεται. 
• Το καλύτερο παράδειγμα για να εξηγήσετε σε κάποιους τι σημαίνει "εκθετική αύξηση", είναι η φασαρία που μπορούν να κάνουν τα πιτσιρίκια (ειδικά αυτά που είναι 3-5 ετών) όταν βρίσκονται μεταξύ τους.
• Καθημερινά σχεδόν κυκλοφορούν ιστορίες με κόσμο που κράζει τον Πάγκαλο και διάφορους άλλους πολιτικούς. Πόσοι από αυτούς που τρώνε κράξιμο όμως θα βρίσκονται στην επόμενη βουλή; Είμαι πραγματικά περίεργος να δω πόση από αυτή την αντίδραση θα εκφραστεί και στις επόμενες εκλογές.
• Οι έλεγχοι που έγιναν στα πλοία του "στόλου της ελευθερίας ΙΙ" με προορισμό την Γάζα, γίνονται σε κάθε πλοίο; Ακόμα και στα καρυδότσουφλα με τις πλαστικές καρέκλες που κάνουν βόλτες στα νησιά πακτώνοντας τουρίστες μασώντας τα ευρώπουλα τους;
• Διαβάζω στην εφημερίδα πως το 2011 μειώθηκε η κίνηση των αυτοκινήτων στην πρωτεύουσα, λόγω της αύξησης της τιμής της βενζίνης  και της μείωσης των εισοδημάτων. Λέτε να μειωθεί και ο πληθυσμός της Αττικής και να γίνει η πόλη πιο ανθρώπινη; Δεν θέλω να τους διώξω όλους τώρα που γύρισα εγώ, απλά είναι ευκαιρία τώρα με την κρίση να γίνουν κάποια βήματα αποκέντρωσης που είναι απαραίτητα για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής όλων μας. 
• Τώρα που βγαίνουν όλες αυτές οι βρωμιές για το ελληνικό ποδόσφαιρο, μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να γυρίσετε σελίδα και να γίνετε όλοι πιο προοδευτικοί υποστηρίζοντας την Προοδευτική; Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσουν και τα νέα εισιτήρια διαρκείας σε πολύ χαμηλές τιμές.
  

η αριστερή στρουθοκάμηλος: Με απόφαση Βενιζέλου συνεχίζεται η μισθοδοσία των ιδιωτικών υπαλλήλων της Εκκλησίας από το δημόσιο!

η αριστερή στρουθοκάμηλος: Με απόφαση Βενιζέλου συνεχίζεται η μισθοδοσία των ιδιωτικών υπαλλήλων της Εκκλησίας από το δημόσιο!

Το ρεπορτάζ (skai.gr):
Δεν τίθεται θέμα διακοπής ή περικοπών στη μισθοδοσία των κληρικών, από το κράτος, είπε σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια της συναντήσεως του σήμερα με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο και τα μέλη της ΔΙΣ. Φέρεται μάλιστα να είπε ότι το ζήτημα είναι ηθικό και πως από ένα τέτοιο ενδεχόμενο το ποσό που θα εξοικονομούσε το Κράτος δεν θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό. Με τον τρόπο αυτό, όπως αναφέρουν συνοδικές πηγές, ο υπουργός θέλησε να καθησυχάσει τους ιερείς από τις πληροφορίες που ήθελαν την Κυβέρνηση να σχεδιάζει περικοπές ή ακόμα και τη διακοπή της μισθοδοσίας τους από το Κράτος.

Οι αντιδράσεις:
Σε μια εποχή που η κυβερνητική πολιτική έχει χάσει κάθε ψήγμα συναίνεσης από την κοινωνία, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών επαίρεται για ‘συν-αντίληψη' με την εκκλησιαστική ιεραρχία. Αυτό το ευέλικτο σχήμα της εκκλησίας, αυτοδιοίκητο μεν, μισθοδοτούμενο δε από το δημόσιο χρήμα μιας κοινωνίας που υποβάλλεται σε αιματηρές θυσίες, πρέπει επιτέλους να ξεκαθαριστεί, όπως και τα πραγματικά μεγέθη της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η αξίωση συνάμα του αρχιεπισκόπου εν μέσω κρίσης, για αποδέσμευση όσων εκκλησιαστικών ακινήτων είναι υπό απαλλοτρίωση για κοινωφελείς σκοπούς, μας κάνει να αναρωτιόμαστε ποια άραγε είναι αυτή η ‘πανστρατιά' που εννοεί ο κ. υπουργός;
Ελεάννα Ιωαννίδου για τους Οικολόγους Πράσινους

Θα γίνουμε κουραστικοί αν ξαναρωτήσουμε τι ακριβώς δουλειά κάνουν οι υπάλληλοι της Εκκλησίας και ποιο είναι το ωράριο εργασίας τους; Κι αν κρίνετε ότι οι ερωτήσεις αυτές περιέχουν εμπάθεια κάποιου που δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να πληρώνεται κάποιος που κάνει προσηλυτισμό για μια συγκεκριμένη θρησκευτική ομάδα και μάλιστα από τα χρήματα των φορολογουμένων, θα κάνουμε την επόμενη ερώτηση: Από πότε καταβάλλονται μισθοί από το δημόσιο στους υπαλλήλους μιας ιδιωτικής επιχείρησης (έστω θρησκευτικής) που έχει στην κατοχή της κτήρια και κτήματα που ενοικιάζει, εισπράττει αφορολόγητα προσφορές πιστών, κατέχει μετοχές σε επιχειρήσεις και τράπεζες; 

"Είναι ηθικό το θέμα" είπε ο υπουργός. Ο ίδιος υπουργός που εξαίρεσε τις παράλογες και μιζοφόρες εξοπλιστικές δαπάνες από τα μνημόνια, τώρα προστατεύει και την Εκκλησία ΑΕ από τα περιοριστικά μέτρα που εφαρμόζονται σε όλον τον δημόσιο τομέα. Όχι μόνο άρνηση να πληρώνει η ορθόδοξη εκκλησιαστική εταιρεία τους υπαλλήλους της (όπως πχ κάνει το Βατικανό) αλλά και προστασία από τους περιορισμούς του μεσοπρόθεσμου. Η πελατειακή συναλλαγή στο φόρτε της!

Και φυσικά, οι εχθροί των μεταρρυθμίσεων βρίσκονται στην κορυφή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, δέσμιοι των παλαιών συμβολαίων τους, αμετανόητοι, προκλητικοί, φανατικοί εχθροί κάθε δίκαιης κατανομής των βαρών, προστάτες του διεφθαρμένου πελατολογίου τους. 

Και φυσικά, το πολιτικό καθεστώς φροντίζει πρώτα την τάξη του και τους φίλους του ασχέτως αν η χώρα είναι χρεοκοπημένη εξ αιτίας τους. 

Και φυσικά, ελάχιστες πολιτικές δυνάμεις -και από την αριστερά- θα συγκρουστούν μετωπικά με το διαρκές σκάνδαλο της Εκκλησίας ΑΕ και τον πρωταθλητισμό των εξοπλισμών. 

Ακόμα και σήμερα, "Αυτή είναι η Ελλάδα" -που έλεγε και ο ...Σημίτης.

Συνεχίζουμε να ελπίζουμε στους φιλέλληνες...

Είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα...

Κουκουλοφόροι και αστυνομικοί στο Σύνταγμα by fon1972

"Ούτε στον πόλεμο δεν γίνονται αυτά" (ΕΞΑΝΤΑΣ) from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.

 

Επιστρέφω συντόμως

Φίλτατοι κατεβάσαμε ρολά, προσωρινά όμως. Θα επανέλθουμε ανανεωμένοι εντός του μήνα από άλλες πολιτείες. Καλό τέτοιο σε όλους.

Σουβλάκια "η αγανάκτηση".

Η "αγανάκτηση" είναι μια λέξη που έχει γίνει πολύ της μόδας τις τελευταίες μέρες. Εγώ, ακούγοντας "αγανάκτηση" δεν σκέφτηκα τους διαδηλωτές στο Σύνταγμα, αλλά ένα σουβλατζίδικο στον Κορυδαλλό, που το τιμούσα ιδιαιτέρως στα μαθητικά μου χρόνια. Μια αναζήτηση στο γούγλ μου χάρισε την παραπάνω φωτογραφία, και την ώθηση να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου. 

Όπως και πολύς κόσμος βλέπω με αρκετή περιέργεια και ενδιαφέρον αυτό που γίνεται στις μεγάλες πόλεις. Σίγουρα αν ζούσα και εγώ κάπου που γίνονταν μια τέτοια εκδήλωση, θα ήμουν και εγώ εκεί. Δεν ξέρω το πόσο θα καθόμουν, αλλά σίγουρα θα ήθελα να δω τα πρόσωπα αυτών που βρίσκονται εκεί, να προσπαθήσω να καταλάβω το τι σκέφτονται. Θα ήθελα να καταλάβω το γιατί βρίσκεται ο καθένας τους εκεί και το τι θα ήθελε εκείνος να συμβεί. Ίσως να μπλεκόμουν σε μερικές ενδιαφέρουσες συζητήσεις, ίσως απογοητευόμουν από αυτά που έβλεπα και άκουγα και απλά έπινα μια ζεστή μπύρα από κάποιο περίπτερο (γιατί οι κρύες θα ήταν  δυσεύρετες με τόσο πλήθος), θα χάζευα λίγο τον κόσμο ακούγοντας μουσική από τα ακουστικά μου και θα γυρνούσα σπίτι ή θα πήγαινα για ποτό κάπου εκεί κοντά. Οι σκέψεις μου αυτές δεν είναι γκρίνιες για το ότι κάτι γίνεται (ότι και αν είναι αυτό που γίνεται) κάπου μακρυά και όχι εδώ, είναι αυτές που φαντάζομαι πως θα έχουν κάποιοι από αυτούς που πήγαν εκεί. Κάποιοι θα πήγαν για τη βόλτα, κάποιοι γιατί πραγματικά πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν κάτι, κάποιοι γιατί οι φίλοι τους από το φεϊσμπούκι θα πήγαιναν, κάποιοι γιατί βαρέθηκαν να κάθονται σπίτι τους και να δέχονται αδιαμαρτύρητα όλα αυτά που γίνονται, κάποιοι για να χαζέψουν γκομενάκια, κάποιοι γιατί έχουν σιχαθεί τα κόμματα και τις παρατάξεις και ήθελαν να παρευρεθούν σε μία διαμαρτυρία αχρωμάτιστη, κάποιοι για να κλέψουν πορτοφόλια, κάποιοι γιατί συμφωνούν με το αίτημα της συμμετοχικής δημοκρατίας που ακούστηκε στις Ισπανικές διαδηλώσεις, κάποιοι γιατί δεν ανέχονται να τους τη λένε οι Ισπανοί πως κοιμούνται και δεν μπορούν να κάνουν μια διαμαρτυρία της προκοπής, κάποιοι...

Θα μπορούσα να συνεχίζω για πολύ ακόμα, και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο πολλοί βλόγερς και όχι μόνο, εξέφρασαν τον προβληματισμό και τις αντιρρήσεις τους γι' αυτό που γίνεται στο Σύνταγμα και τις άλλες πόλεις της Ελλάδας. Και σίγουρα έχουν το δίκιο τους. Γιατί ο καθένας από τους διαδηλωτές, είναι αγανακτισμένος με διαφορετικά, και πολλές φορές αντικρουόμενα μεταξύ τους, πράγματα. Αλλά για τους ίδιους λόγους δεν κατεβαίνουν και κάποιοι στις "κανονικές" διαμαρτυρίες επειδή παρόλο που διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης, δεν συμφωνούν με τις απόψεις των συνδικάτων που τις οργανώνουν. Τελικά όμως τι γίνεται; Τι κάνουμε;

Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με πολλές από τις θέσεις του συνδικάτου μου, καθώς και πολλών άλλων, αλλά δεν νιώθω καλά όταν δεν κατεβαίνω στις απεργίες (ίσως είναι και επειδή τόσα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα ποτέ δεν είχα την δυνατότητα να απεργήσω και απλά τώρα όταν το κάνω είναι απλά για να μπορώ να διατηρήσω την δυνατότητα να το κάνω). Επίσης ίσως αυτό που γίνεται με τους "αγανακτισμένους" είναι απλά ένα πανηγυράκι που δεν θα βγάλει πουθενά. Τι πρέπει όμως να κάνω; Να προσπαθήσω να βρω κάποιους που σκέφτονται ΑΚΡΙΒΩΣ με ότι σκέφτομαι εγώ να φτιάξουμε έναν πολιτικό φορέα, να κάνουμε 500 δισεκατομμύρια συναντήσεις και συζητήσεις και τελικά να πάρουμε 1% στις εκλογές; Να βγω στον δρόμο και να τα σπάσω όλα; Να κάτσω στο σπίτι μου λέγοντας "πάλι καλά που εγώ έχω δουλειά" και να βλέπω τηλεόραση; Και με τα τρία διαφωνώ. Ειδικά με το τελευταίο, γιατί όπως έλεγα και σε έναν φίλο τις προάλλες, "από τον καναπέ μας, το μόνο που αλλάζουν είναι τα κανάλια". Άρα κάτι πρέπει να κάνω.

Τις προάλλες με ρώτησε κάποιος "αν ήσουν εσύ πρωθυπουργός τι θα έκανες;". Του απάντησα πως δεν είμαι πρωθυπουργός. Ένας απλός χημικός είμαι που θέλω να κάνω τη δουλειά μου και να ζω τη ζωή μου όσο μπορώ καλύτερα. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα παράξενα τα οικονομικά. Δεν έχω κάποια μαγική λύση που θα λύσει όλα τα προβλήματα του κόσμου.

Ξέρω όμως ότι δεν μου αρέσει και αυτό που γινόταν παλιότερα (παρά το ότι βόλευε κάποιους) και αυτό που γίνεται τώρα στη χώρα. Μου αρέσει που γίνεται μια διαμαρτυρία χωρίς καφρίλες, χωρίς βία, χωρίς σπάσιμο. Καταλαβαίνω ότι όλοι αυτοί εκεί δεν ξέρουν τι θέλουν, και απλά ξέρουν το τι δεν τους αρέσει. Δεν έχω ιδέα το τι θα γίνει αύριο, παρόλο που η φαντασία μου είναι νοσηρή.

Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος όμως. Ότι τώρα είναι η ώρα να φανούν οι πραγματικά μεγάλοι, αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι. Αυτοί που θα καταφέρουν να εμπνεύσουν αυτούς τους αγανακτισμένους (χωρίς εισαγωγικά) και να τους οδηγήσουν να κάνουν κάτι. Μπορεί αυτό το κάτι να είναι κάλο, μπορεί καταστροφικό. Κάτι όμως πρέπει να αλλάξει, και τώρα είναι η στιγμή γι' αυτό. Γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη να πιαστεί από κάτι.

Πάντα όλες οι μεγάλες ιστορικές στιγμές έγιναν επειδή κάποιοι έπεισαν τους πολλούς να κάνουν κάτι. Νομίζετε ότι οι πολλοί ήξεραν τι έκαναν; Είτε αυτό ήταν καλό, είτε ήταν κακό απλά ακολουθούσαν αυτούς που τους ενέπνευσαν. Γιατί να κατηγορούμε άδικα αυτούς που απλά διαμαρτύρονται σήμερα; Δεν είναι διαφορετικοί από κανέναν άλλον ιστορικά. Απλά έτυχαν σε άσχημη στιγμή, όπου δεν υπάρχει κανείς να ακολουθήσουν.

Θα μου πει κάποιος πως το τι πρέπει να κάνουμε είναι αυτονόητο. Πως αν κάνουμε απλά τη δουλειά μας όσο μπορούμε καλύτερα και ζούμε με σεβασμό στους γύρω μας όλα θα γίνουν καλύτερα. Αλλά ακριβώς επειδή αυτό είναι αυτονόητο είναι τόσο δύσκολο να γίνει. Μακάρι να βρεθεί κάποιος να πείσει τους ανθρώπους να φερθούν σαν άνθρωποι. Δεν το βλέπω να γίνεται, αλλά πρέπει να ελπίζω σε κάτι καλύτερο, σε κάτι διαφορετικό.

κοροϊδέψετε για λίγο για να κάνει ότι και εσείς, επειδή ειλικρινά και πραγματικά πιστεύετε πως έχετε δίκιο; Κάτι τέτοιες στιγμές αϋπνίας (είναι πολύ αργά τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές), το πιο άλυτο πρόβλημα που μπορώ να σκεφτώ είναι το πιο είναι το ιδανικό πολίτευμα. Εδώ πολλές φορές δεν συμφωνώ και ο ίδιος με αυτά που κάνω, λέω και σκέφτομαι, γιατί και πως να επηρεάσω τους άλλους με τις πράξεις μου;

Μάλλον πρέπει να πάω για ύπνο...

Φευγάτες σκέψεις

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από την σειρά κόμικ "the bunny suicides" του Andy Riley. Για τα λαγουδάκια που ψάχνουν απίστευτους τρόπους να αυτοκτονήσουν, είχα αναφερθεί πάλι σε παλιό τεύχος του ΝΙΟΥΣΛΕΤΕ (65) και ευτυχώς δεν θα χρειαστεί να ψάξω και εγώ τόσο ευφάνταστους τρόπους θανάτου για να περάσω την ώρα μου...

"Ρε Γιώργο, από τότε που έμαθες ότι φεύγεις είσαι όλο χαμόγελα ενώ μέχρι χθες ήσουν έτοιμος να μας πλακώσεις όλους στο ξύλο" μου είπε τις προάλλες ένας συνάδελφος. "Εννοείται" του απάντησα απλά και ειλικρινά.

Έχοντας μάθει το τι πρόκειται να γίνει με τον αριθμό των μετατιθέμενων εκπαιδευτικών και ενώ έβλεπα την προοπτική της παραμονής και τρίτης σχολικής χρονιάς εδώ, ήμουν έτοιμος να χωθώ στο εργαστήριο του σχολείου, και να μη βγω μέχρι να βρω κάποιο τόσο δυνατό εκρηκτικό που θα προκαλούσε ενεργοποίηση του ηφαιστείου.

Το καταλαβαίνετε φυσικά πως υπερβάλλω, αλλά ας εξηγηθώ, για να μην παρεξηγηθώ. Στην παραπάνω πρόταση λέω "σχολική χρονιά" και όχι χρονιά. Αυτό είναι το βασικό μου πρόβλημα εδώ. Το νησί είναι μια χαρά το καλοκαίρι (εξάλλου έκανα εξαιρετικές διακοπές εδώ πέρσι), αλλά οι 9 μήνες που παραμένουν, αυτοί που δεν είναι για μπάνια και για μένα είναι για δουλειά, ενώ για πολλούς είναι απλά διακοπή ανάμεσα στα μπάνια και την πραγματική τους δουλειά είναι τόσο ψυχοφθόροι που με έκαναν να σκεφτώ πολλά.

Όταν έφτασα να αναπολώ τα ωράρια των φροντιστηρίων, και την αναλγησία πολλών εκ των αφεντικών μου, απλά ζώντας με την ανάμνηση της ελάχιστης αίσθησης προσφοράς, κατάλαβα ότι αφενός το δημόσιο, αφετέρου η ζωή σε ένα τόσο μικρό μέρος με επηρέαζαν τόσο άσχημα που ενοχλούμουν και εγώ με τον εαυτό μου. 

Με ενοχλούσε η απαισιοδοξία και η γκρίνια μου. Με ενοχλούσε που προσαρμόστηκα τόσο, ώστε να με απορροφά τόσο το ότι γίνεται εδώ και όχι το τι (εξαιρετικά σημαντικότερο) γίνεται παραπέρα. Και αυτό που κάνω τώρα με ενοχλεί, αλλά συνεχίζω να νιώθω καλά γιατί έχει ημερομηνία λήξης. Με ενοχλεί που ο κόσμος γύρω σας καίγεται, και εγώ σας λέω τα δικά μου. Στην Αθήνα γίνεται της πόρνης από την βία, σφάζεται κόσμος στους δρόμους, και άντε να το έχω συζητήσει για κάνα μισάωρο με ελάχιστους, χωρίς να βλέπω να απασχολεί κανέναν άλλον γύρω μου. Θα μου πει κάποιος εκεί που θα πας (κάπου στην Κορινθία) θα είναι όλοι έτσι όπως τους θες; Εννοείται όχι, αλλά σίγουρα φαντάζομαι πως θα μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο επαγγελματικά (από το να αναρωτιέμαι, για το αν οι 5 μαθητές που δίνουν πανελλήνιες φέτος θα καταφέρουν όλοι μαζί να περάσουν την βάση), θα μπορώ να έχω πιο ενδιαφέρουσα καθημερινότητα, και κάθε φορά που θα θέλω από το να πιω ένα ποτό με τους πραγματικούς φίλους μου, μέχρι το να πάω στο γήπεδο ή σε μια συναυλία, να μπορώ μέσα σε μια ώρα (χωρίς να παρακολουθώ δελτίο καιρού και να εξαρτώμαι από τις διαθέσεις του Αιόλου) να βρίσκομαι εκεί που θέλω.

Πραγματικά νιώθω τυχερός που θα το κάνω αυτό, χωρίς να χρειαστεί να παρατήσω τη δουλειά μου (ειδικά στους καιρούς που βρισκόμαστε), ή να καταντήσω  να βρεθώ να ψάχνω για πρώτη φορά στην ζωή μου για μέσο για να πάρω μια ευνοϊκή απόσπαση, καταπατώντας όλα τα πιστεύω μου και χάνοντας πολύ από την εκτίμηση που μου έχω (ψωνάρααααα). 

Τώρα για το πως έγιναν οι μεταθέσεις φέτος το πράγμα βρωμάει από πολλές απόψεις. Σίγουρα χρειαζόταν κάποιος εξορθολογισμός στις μετακινήσεις, αλλά αυτό που έγινε ήταν τουλάχιστο ύποπτο. Ας δεχτώ ότι σε όλη την Αττική υπήρχαν μόνο 2 κενά χημικών, και όλοι αυτοί που θέλαμε να γυρίσουμε εκεί δεν χωρούσαμε. Δεν θα πάει ούτε ένας εκεί όμως με απόσπαση ή ως αναπληρωτής; Πως γίνεται να σου ζητάνε 6 μήνες πριν (όταν τα πάντα ήταν διαφορετικά, από τον αριθμό των σχολείων, μέχρι τον τρόπο υπολογισμού των αναγκών τους), να δηλώσεις κάποιες προτιμώμενες περιοχές (που δεν μπορούν να αλλαχθούν) για να τις επεξεργαστούν τελευταία στιγμή; Και από τη στιγμή που σκέφτηκα μέχρι εγώ (που ακούω για μέσο και βγάζω καντήλες) να ψάξω για γνωστούς, τι έχει να γίνει με τις φετινές αποσπάσεις, που το σύστημα τους είναι πιο διαβλητό; Μήπως κάποιοι ψάχνουν την χαμένη τους πελατεία; Δεν θα το αναλύσω άλλο, δεν έχει νόημα άλλωστε. Ξέρω το πόσο δύσκολη είναι η οικονομική κατάσταση, και το πως τα πάντα γίνονται για να εξοικονομηθεί έστω και ένα ευρώ, αλλά είναι υποτιμητικό να προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα πάντα γίνονται για το καλό της παιδείας και όχι επειδή δεν υπάρχει σάλιο.
Ας αλλάξω θέμα, αλλά όχι και πολύ. Αν τα αυτοκτονούντα λαγουδάκια σας βάζουν ιδέες ίσως να σας ενδιαφέρει η παρακάτω είδηση. Στην Ελβετία, μετά από απόφαση που πάρθηκε σε πρόσφατο δημοψήφισμα, επιτρέπεται η υποβοηθούμενη αυτοκτονία από γιατρούς για ασθενείς με ανίατες ασθένειες. Αν ξέρετε κανέναν που το σκέφτεται, μη τρέχετε εκεί πάνω που κάνει και κρύο, πηγαίντε μέχρι το κέντρο της Αθήνας κρατώντας μια ταμπέλα "είμαι μετανάστης, έχω μελαμψό πρόσωπο", ή αν γίνεται διαδήλωση η ταμπέλα να αλλάξει σε "είμαι διαδηλωτής, έχω κεφάλι που σπάει", ή αν δεν θέλετε να πάτε στο κέντρο, πηγαίντε μέχρι ένα γηπεδάκι (της super-league κατά προτίμηση), κρατώντας μια ταμπέλα "είμαι ο αντίπαλος".
Καλό βράδυ, και καλό κουράγιο σε όσους περνάν άσχημα.

Ευτυχισμένος ο καινούργιος Πάσχας

Το σκέφτηκα πολύ και δεν θα πω τίποτα, σε αυτή την ανάρτηση. Ούτε για αυτοαναφλεγόμενες λαμπάδες που μεταφέρονται με τιμές αρχηγού κράτους, ούτε για τις υπερμεγέθεις πιατέλες με τα "νηστίσιμα", ούτε για την ηχορύπανση των βαρελότων, ούτε για την υποκρισία των νεοχριστιανών, ούτε για την λαιμαργία της ημέρας του Πάσχα, ούτε για το πως ένα  ψεύτικο e-mail κάνει τα χρηματιστήρια να κάνουν bunjee jumping, ούτε για το "νέο λύκειο" και τα θρησκευτικά,  ούτε για το άγχος μου για τις μεταθέσεις, ούτε για τα στημένα παιχνίδια, ούτε για τα "φρουτάκια", ούτε για το ότι όταν έχει λιακάδα την Μεγάλη Παρασκευή κανείς δεν λέει τίποτα ενώ όταν βρέχει όλοι μιλάνε για "θεϊκά δάκρυα", ούτε για την ουρά στα σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι, ούτε για τις όμορφες τουρίστριες που περιφέρονται ασκόπως, ούτε για την μπόμπα που μας σέρβιραν στην συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ούτε για το θάνατο του συμπαθέστατου Παπάζογλου, ούτε για την προσπάθεια της Lafarge (ΑΓΕΤ Ηρακλής) να φτιάξει κοινωνικό πρόσωπο για να χωθεί στα σχολεία της Νισύρου, ούτε για τις απανωτές ήττες της ΠΡΟΟ στους τελευταίους αγώνες, ούτε για τα πυρηνικά απόβλητα, ούτε για την νοστιμότατη λεμονόπιτα που μόλις έφαγα. Θα συνεχίσω να κάνω τον τουρίστα στην ίδια μου την πόλη, και όταν επιστρέψω στο νησί και καταφέρω να φτιάξω τον κρασαρισμένο υπολογιστή μου ίσως και να σας τα αναλύσω διεξοδικότερα.

Μέχρι τότε, καλό τέτοιο σε όλους.

η αριστερή στρουθοκάμηλος: Τα μαθήματα μιας πυρηνικής καταστροφής

η αριστερή στρουθοκάμηλος: Τα μαθήματα μιας πυρηνικής καταστροφής: "της Βασιλίκας Σαριλάκη Η ιστορία του πυρηνικού ατυχήματος της Ιαπωνίας αποτελεί μια φωτογραφική περίπτωση της σύγχρονης Ύβρεως του..."

Σκόρπιες σκέψεις (αχ βρε Μάρκο...)

• Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε σε ταβέρνα στην Κω. Είχα χαρεί πολύ όταν την είδα. Λίγες μέρες μετά χάρηκα πολύ περισσότερο όταν τα τραγούδια του Βαμβακάρη ακούστηκαν ζωντανά στο νησί. Όαση στα αυτιά μου ο ήχος του ρεμπέτικου εδώ.
• Χαίρομαι ιδιαιτέρως όταν πρέπει να διδάξω το κεφάλαιο της εξέλιξης στη βιολογία γιατί μου δίνεται έναυσμα να πω δυο πραγματάκια για την εκκλησία (όχι μόνο της χώρας μας) και τον ρόλο της, στην διάδοση της γνώσης.
• Λίγες μέρες πριν κάποιοι έκλεισαν τα φώτα τους για μια ώρα και σώθηκε ο πλανήτης. Όπως και σε λίγο καιρό κάποιοι δεν θα φάνε κρέας για μερικές μέρες και θα σωθούν όλες οι αμαρτίες τους. Όπως και αν κάνουμε λιτότητα για 1-2 χρόνια θα μπορούμε να παλαντζάρουμε όλες τις σπατάλες που έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια. Έτσι είναι τίποτα δεν θέλει προσπάθεια. Όλα γίνονται εύκολα και γρήγορα...
• Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο έριξε πρόστιμο 3 εκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα γιατί άργησε κατά 29 μήνες να εντάξει στην νομοθεσία της οδηγία για την αποζημίωση των θυμάτων εγκληματικών πράξεων. Και αυτό είναι ένα από τα πολλά πρόστιμα που δέχεται κάθε χρόνο η χώρα. Γιατί είμαστε large τύποι και δεν μας ενδιαφέρουν τα λεφτά. Γιατί η οικονομία μας έχει αντοχές να χαρίζει εκατομμύρια που θα μπορούσαν να διοχετευθούν σε αναπτυξιακά έργα. 
• Μετά από παρέμβαση του συνηγόρου του καταναλωτή και της ρυθμιστικής αρχής ενέργειας, η ΔΕΗ υποχρεώνεται να καταβάλει αποζημιώσεις στους καταναλωτές της, όταν παθαίνουν ζημιές οι ηλεκτρονικές συσκευές τους, εξ' αιτίας διακοπών ρεύματος ή αυξομείωσης της τάσης του. Αλλά για να πάρει την αποζημίωση κάποιος, πρέπει να ξοδέψει τόσο χρόνο και τόσο χρήμα, ώστε θα είναι διπλά χαμένος.
• Το υπουργείο οικονομικών της Ιταλίας, θα χρησιμοποιεί το facebook για να διακριβώσει το πραγματικό βιωτικό επίπεδο των φορολογουμένων του και να αποκαλύψει τυχόν φοροφυγάδες. Δηλαδή κάποιοι υπάλληλοι εκεί θα ψωλάρουν στο facebook όλη μέρα, λέγοντας πως κάνουν έρευνα. Αυτά είναι υπαλληλικά προνόμια. Πρέπει να έχουν γαμάτους συνδικαλιστές στην Ιταλία.
• Συγνώμη ζήτησε ο διευθυντής της εταιρείας που έχει το πυρηνικό εργοστάσιο στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. Και έτσι διορθώθηκαν όλα. Θυμάμαι τι μου έλεγε ένας δάσκαλος μου στο δημοτικό: "Η συγνώμη είναι μισό χέσιμο". Και λίγο έλεγε...
• Σε σχολείο του Ηρακλείου της Κρήτης, έγινε λαχειοφόρος αγορά για να μαζευτεί το ποσό που χρειάζεται για να βάλουν πετρέλαιο για τα καλοριφέρ του σχολείου. Υπερβολές! Μια χαρά καιρό έχει, τι το θέλουν το καλοριφέρ τα κακομαθημένα.
• Αυτοί οι οίκοι αξιολόγησης που τόσο ενοχλούμαστε που βάζουν κακό βαθμό στην οικονομία μας (όχι ότι θα έπρεπε να βάλουν και καλό), όταν στο παρελθόν κατηγορήθηκαν ότι έδιναν ψευδή στοιχεία (κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης των ΗΠΑ) λέγοντας πως είναι ασφαλή τα διάφορα τοξικά ομόλογα, είπαν στο δικαστήριο πως αυτοί πληρώνονται απλά για να λένε τη γνώμη τους και πως δεν έχουν καμία ευθύνη αν τυχόν πέσουν έξω. Επίσης αποδείχτηκε ότι τις πλήρωναν κάποιοι  για να λένε ότι  τους βόλευε. Γιατί λοιπόν παιδευόμαστε και δεν τις πληρώνουμε και εμείς να πούνε ό,τι θέλουμε; (δείτε το ντοκυμαντέρ "The Inside Job", είναι πολύ ενδιαφέρον)
• Ένα φίδι τσίμπησε στο βυζί μια πορνοστάρ και πέθανε από τη σιλικόνη που ρούφηξε. Αυτό σημαίνει κορμί θανατηφόρο.
• Σύμφωνα με έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, οι χιμπατζήδες μπορούν να θυμηθούν που έκρυψαν την τροφή τους, αλλά δεν μπορούν να θυμηθούν πόσο καιρό πριν την αποθήκευσαν. Μήπως να τροποποιήσουμε γενετικά την τροφή τους για να μη χαλάει ποτέ; Μήπως έτσι αποδεικνύεται εξελικτικά η αναγκαιότητα του ψυγείου στην σύγχρονη εποχή; Τροφή για σκέψη... Αλλά μη την αφήσετε να χαλάσει!
• Αύριο είναι πρωταπριλιά. Λέτε να μου κάνουν κανένα αστείο οι μαθητές μου και να έρθουν διαβασμένοι; 
• Η Προοδευτική, αφού πήρε το πρωτάθλημα και το κύπελο στην κατηγορία της φέτος, αφού έγινε μετά από καιρό πρωτοσέλιδο σε πολλές εφημερίδες, βάρεσε διάλυση πάλι. Απλήρωτοι παίχτες, άφαντος χρηματοδότης, ξεκατίνιασμα διοικούντων, αβεβαιότητα για το μέλλον. Αλλά δεν μασάμε, συνηθισμένοι είμαστε. Κάθε χρόνο τα ίδια γίνονται...
• Άντε να φτιάξει για τα καλά ο καιρός, να λιαστούμε, να κλείσουμε εγκεφαλικούς διακόπτες, και να ξεχάσουμε ότι γίνεται. Μεγαλύτερος λωτός από τον ήλιο δεν υπάρχει.
• Καληνύχτα.

Μπουρδελοφέγγαρο...

Όχι δεν είναι ούφο στη φωτογραφία. Το φεγγάρι είναι, που βλέποντας το εμείς γινόμαστε ούφο. Με τσαντίζει μερικές φορές όταν το βλέπω έτσι τεράστιο, γι' αυτό το βρίζω. Με κάνει να νιώθω μικρός, ασήμαντος. Μου θυμίζει ότι, όπως όλοι μας, είμαστε ανίσχυροι απέναντι του. Όπως ανίσχυροι είμαστε και εναντίον του αέρα, της θάλασσας, της φωτιάς, του σεισμού, του τσουναμιού και των άλλων λοιπών στοιχείων της φύσης. Είμαστε σαν τα playmobil, που έχουν φτιάξει τα πάντα στη ζωή τους (μέχρι και πειρατικό καράβι έχουν), μέχρι να τα πατήσει κάποιος και να σπάσουν, ή να τα μαζέψει η αφηνιασμένη με την καθαριότητα μάνα και να τα πετάξει σε μια κούτα. Μη σκιάζεστε δεν θα το γυρίσω στη θρησκεία. Δεν θα θεοποιήσω τίποτα, ούτε θα πω πως η ζωή μας εδώ είναι ένα τίποτα. Ξέρω πως ότι έχουμε είναι εδώ, και πως πρέπει να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να ζήσουμε μια γεμάτη ζωή, να δημιουργήσουμε, να επηρεάσουμε, να νιώσουμε, να πείσουμε τους εαυτούς μας πως είμαστε κάτι παραπάνω από ένας ανάμεσα στα δισεκατομμύρια. Ίσως γι' αυτό φρικάρω όταν μου υπενθυμίζεται με οποιονδήποτε τρόπο ότι πολλά πράγματα δεν εξαρτώνται από εμένα και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξουν τα πάντα, όχι απλά λόγω μιας φυσικής καταστροφής, αλλά από το οτιδήποτε. Από το να βρεις μια καινούργια δουλειά και να χρειαστεί να μετακομίσεις μακριά, μέχρι το να γνωρίσεις κατά τύχη τον έρωτα της ζωής σου. Και όταν λέω φρικάρω δεν εννοώ πως τρέχω πανικόβλητος βγάζοντας αφρούς από το στόμα και φωνάζοντας "βοήθα με σούπερ αγιοβασίλερμαν", αλλά πως αποστασιοποιούμαι από ότι γίνεται και απλά το παρατηρώ. Δεν αντιδρώ σε ότι γίνεται, περιμένοντας να μαζέψω όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται, ώστε να δικαιολογήσω στον εαυτό μου γιατί έκανα τις χαζομάρες που έκανα, όταν έτυχε να πιω δυο ποτήρια παραπάνω, άφησα το μυαλό μου ανεξέλεγκτο, και σύνδεσα τις σκέψεις μου με το ηχείο που λέγεται στόμα. Αλλά αυτό δεν γίνεται συχνά. Δεν γίνεται κάθε φορά που γίνεται ένας σεισμός ή ετοιμάζεται να σκάσει ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Είμαι αρκετά λογικός (ή κυνικός), ώστε να τα αναμένω αυτά και να μην αφήνω την καθημερινότητα μου να επηρεάζεται από την πιθανότητα πραγματοποίησης τους. Μη ξεχνάμε πως ζω σε ένα ηφαίστειο, και η κρυμμένη δύναμη του είναι το τελευταίο που με απασχόλησε σε αυτόν τον τόπο γενικότερα ή αυτές τις μέρες ειδικότερα. Για μένα το χειρότερο είναι όταν ξέρεις πως θα συμβεί κάτι που θα σου αλλάξει τη ζωή και απλά περιμένεις να συμβεί. Αυτή την αναμονή ποτέ δεν την συμπάθησα και ποτέ δεν την διαχειρίστηκα καλά. Αναμονή για τα αποτελέσματα των πανελληνίων (ως μαθητής), αναμονή για τα αποτελέσματα των πανελληνίων (ως καθηγητής), αναμονή των αποτελεσμάτων των  εξετάσεων του ΑΣΕΠ, αναμονή του τηλεφώνου να χτυπήσει, αναμονή αποτελεσμάτων ιατρικών εξετάσεων, αναμονή ανακοίνωσης των μεταθέσεων. Άλλοι έχουν καλύτερους μηχανισμούς άμυνας και ξεχνάνε την αναμονή, απλά αντιμετωπίζουν αυθόρμητα ότι τους συμβεί, άλλοι σκέφτονται όλες τις πιθανές εναλλακτικές και ετοιμάζουν σχέδια δράσης για την κάθε μία από αυτές. Το τελευταίο είναι επικίνδυνο, μπορεί να σε οδηγήσει σε άσχημα μονοπάτια, γι' αυτό και κάθε λογικός άνθρωπος δεν αφήνει τον εαυτό του να πέσει σε αυτή τη λούμπα, αλλά αν είναι λογικός αναγκαστικά σκέφτεται με τον τρόπο που τον ρίχνει στη λούμπα. Παράδοξο, αλλά αληθινό. Ποια είναι η λύση όμως; Η ελαχιστοποίηση της σκέψης. Και πως γίνεται αυτό; Με την είσοδο σε έναν εναλλακτικό κόσμο. Όχι, δεν θα σας πω για αλκοόλ και ναρκωτικά. Η δουλειά, το διάβασμα, οι ταινίες, το διαδίκτυο, δίνουν απεριόριστο υλικό για μη σκέψη. Βάζω και το διάβασμα μέσα, γιατί διαβάζοντας μπαίνεις στο μυαλό στου συγγραφέα, αποφεύγοντας τις δικές σου σκέψεις. 

Αλλά δυστυχώς, σε ένα μέρος σαν και αυτό, με μια δουλειά σαν και αυτή, έχει κάποιος πολύ ελεύθερο χρόνο με αποτέλεσμα ούτε να μπορεί να τον διαχειριστεί σωστά, ούτε να μπορεί να ελέγχει τη σκέψη του ώστε να μη διαβαίνει άσχημα μονοπάτια. Προλαβαίνοντας κάποιους, δεν θα ισχυριστώ πως η δουλειά μου είναι εύκολη, απλά η δουλειά που κάνω υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες δεν με κινητοποιεί καθόλου. Και σε κάποιες φάσεις με ενοχλεί που εδώ θεωρείται πως την κάνω καλά. Γιατί δεν κάνω καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Εδώ δεν υπάρχει αντικειμενικότητα, απλά σύγκριση με αυτούς που δεν την κάνουν καλά. Δεν τρέφω αυταπάτες πως τα σχολεία στις πόλεις είναι πολύ καλύτερα, αλλά τουλάχιστο εκεί θεωρώ πως υπάρχουν περισσότερα κίνητρα για να κάνεις κάτι. Στη ζούγκλα παλεύεις για να επιβιώσεις, στην παραλία λιάζεσαι και απλά αλλάζεις πλευρό για να μη καείς. Μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί να είμαι άδικος και υπερβολικός, αλλά δεν με χωράει ο τόπος. Σήμερα με χαρακτήρισαν σαν τον "άνθρωπο που δεν την παλεύει περισσότερο από κανέναν άλλο" στο νησί . Όσο πρέπει να δουλεύω εδώ, έχουν δίκιο. Σε λίγες μέρες που θα βγει ο ήλιος για τα καλά και θα κάνω διακοπές θα έχουν άδικο. Αλλά το ότι πριν μερικές μέρες βρέθηκα να αναπολώ και να ωραιοποιώ σε άλλους, τις συνθήκες εργασίας στα φροντιστήρια κατάλαβα το πόσο με έχει επηρεάσει αυτή η  χαλαρότητα και η αναμονή των ανακοινώσεων των μεταθέσεων. Δεν είναι τυχαίο που ούτε αναφέρω κάτι για τις συγχωνεύσεις των σχολείων που θα γίνουν, ούτε σχολιάζω τις θέσεις άλλων που γράφουν σωστά και εμπεριστατωμένα την άποψη τους. Για μένα, καθαρά κυνικά, και καθαρά προσωπικά, η ανακοίνωση των συγχωνεύσεων μου πήρε την σχετική βεβαιότητα που είχα για επιστροφή στο σπίτι μου την επόμενη χρονιά, και την αντικατέστησε με υπολογισμούς για μετακομίσεις σε άλλες πόλεις, ή παραμονή στο νησί για άλλη μια χρονιά. Το ξέρω πως είναι ύβρις να τοποθετώ στο ίδιο κείμενο τις φυσικές καταστροφές, την καταστροφή των ζωών τόσων χιλιάδων ανθρώπων με την αναμονή των μεταθέσεων. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει αντικειμενικότητα, αυτό είναι ένας μύθος, όλοι είμαστε παρατηρητές, όλοι φιλτράρουμε τα δεδομένα που δεχόμαστε με διαφορετικό τρόπο, με αποτέλεσμα βλέποντας το ίδιο πράγμα να παίρνουμε διαφορετικά ερεθίσματα. Λίγες μέρες πριν, όταν ανέβηκα στην Αθήνα, πήγα να δω έναν καλό μου φίλο, την σύζυγο του και την νεογέννητη κόρη τους στο μαιευτήριο. Περιγράφοντας μου την διαδικασία της γέννας, και βλέποντας αυτό το πλάσματάκι "έμεινα μαλάκας" για ώρες προσπαθώντας να καταλάβω το μεγαλείο της στιγμής. Λίγες μέρες μετά ο θεός Αίολος αποφάσισε ένα ταξίδι μισής μέρας να το κάνει τριήμερο, λίγο μετά πάλι ο Εγκέλαδος με το τσουνάμι του, τσάκισε μια ολόκληρη χώρα (δείτε απίστευτες φωτογραφίες "πριν και μετά", πατώντας ΕΔΩ), και παίζει το επερχόμενο πυρηνικό ατύχημα να καταστρέψει πολύ κόσμο για πολλά χρόνια, στην Λιβύη γίνεται πόλεμος, στην Ελλάδα γίνεται χρεωκοπία, το φεγγάρι είναι μεγάλο σαν ταψί, και εγώ σκέφτομαι πως κάποια στιγμή μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα έχει αποφασιστεί από κάποιον ή κάτι το που θα ζω την επόμενη χρονιά. Αν τα σκεφτείς όλα μαζί, πάει, το έχασες. Αν τα σκεφτείς ένα ένα, απλά  "μένεις μαλάκας". Άρα συνεχίζω να παρατηρώ απλά το τι γίνεται περιμένοντας και μοιράζοντας τις σκέψεις μου, κυρίως με όσους βρίσκονται μακριά και δεν μπορούν να πουν τίποτα. Γιατί αυτό είναι το εύκολο ή γιατί αυτοί που θέλω να ακούσω δεν βρίσκονται εδώ.

Υ.Γ. 1. Η φωτογραφία τραβήχτηκε εδώ πριν μερικές ώρες, και κλικάροντας  (το ρήμα "κλικάρω" υπάρχει στο λεξικό;) πάνω της μπορείτε να τη δείτε σε πλήρες μέγεθος.

Υ.Γ. 2. Παρά τις σημερινές γκρίνιες μου, αύριο θα πανηγυρίζω γιατί ή ΠΡΟΟ αν νικήσει παίρνει και μαθηματικά το πρωτάθλημα στην κατηγορία της, αρκετές αγωνιστικές πριν την λήξη του.

Υ.Γ. 3. Είδα και εγώ το "black swan" και μου άρεσε, αλλά συνεχίζω να λέω, πως μακράν η καλύτερη ταινία του Aronofsky είναι το "π".

Υ.Γ.4 Καληνύχτα.